Βιβλία για να διαβάσεις τώρα που φεύγει ο χειμώνας

Στα πρόθυρα μίας καινούριας άνοιξης, οι εκδοτικές κυκλοφορίες που ήρθαν στα χέρια μας τις τελευταίες μέρες, έχουν εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον και έπρεπε να τις μοιραστούμε μαζί σας.

Βιβλία διαφορετικά μεταξύ τους, τόσο για να αγγίξουν τα ενδιαφέροντα διαφορετικών αναγνωστών, όσο και να διευρύνουν το αναγνωστικό πλαίσιο για πολλούς.

Άλλωστε, ένα καλό βιβλίο, είναι πάντα ένα καλό βιβλίο και μερικά από αυτά, μόλις κυκλοφόρησαν και θα τα βρείτε παρακάτω.

Καλές αναγνώσεις!

“Κονδυλοφόρος” – Τόμος 20 | Ετήσια έκδοση νεότερης ελληνικής φιλολογίας

Κυκλοφόρησε ο τόμος 20 (2022) της ετήσιας έκδοσης Νεότερης Ελληνικής Φιλολογίας Κονδυλοφόρος, με 276 σελίδες.

Τα δύο πρώτα κείμενα, γραμμένα αντίστοιχα από τη Μαριλίζα Μητσού και την Έλλη Φιλοκύπρου, είναι αφιερωμένα στη μνήμη των δύο εγνωσμένης αξίας νεοελληνιστών, που διατέλεσαν μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του Κονδυλοφόρου, του Μιχάλη Πιερή και του Peter Mackridge, που έφυγαν από τη ζωή, ο πρώτος, στις 3 Νοεμβρίου 2021 και, ο δεύτερος, στις 16 Ιουνίου 2022.

Στην πρώτη μελέτη του τόμου, ο Δημήτρης Κιτσούλης παρουσιάζει την κειμενική παράδοση της πρώτης γνωστής δημώδους μετάφρασης του αγιολογικού μυθιστορήματος Βαρλαάμ και Ιωάσαφ, σχολιάζει τα πορίσματα της έως τώρα έρευνας και προσκομίζει νέα στοιχεία.

Η Μάρθα Βασιλειάδη καταγράφει την παρουσία του Κ. Π. Καβάφη στις γαλλικές ανθολογίες (από εκείνη του Hubert Pernot, 1921, έως εκείνη του Philippe Jacottet, 2005) και σχολιάζει τις επιλογές και το σκεπτικό των εκάστοτε ανθολόγων.

Ο Νικόλας Τερμεντζής, αναφερόμενος στις σχέσεις του Ηλία Βενέζη και του Φώτη Κόντογλου, δημοσιεύει τα έντεκα γράμματα της σωζόμενης αλληλογραφίας τους (1944-1963).

Τα επόμενα τέσσερα άρθρα έχουν ως κοινή αφετηρία τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Βασίλης Βασιλειάδης αναλύει τα ζητήματα που θέτει η Ιστορία ενός αιχμαλώτου του Στρατή Δούκα, με την επεξεργασία από τον συγγραφέα της προφορικής αφήγησης του Νικόλαου Καζάκογλου, το 1928, από την πρώτη έκδοση του κειμένου (1929) ώς την οριστική μορφή του στην τρίτη έκδοσή του, το 1958.

Ο Μανώλης Σειραγάκης, παρακολουθώντας την έλευση και την πορεία δυο Σμυρναίων λογίων, του Ανδρέα Παπαδόπουλου και του Λαίλιου Καρακάση, στη μεσοπολεμική Αθήνα, συζητά, με αφορμή τη Βαβυλωνία 1928 (την εξαιρετικά επιτυχημένη θεατρική επιθεώρηση που έγραψαν με τον Αιμίλιο Δραγάτση και, στη μουσική, τον Γρηγόρη Κωνσταντινίδη), την καίρια συμβολή των Μικρασιατών συντελεστών της στην αναδιοργάνωση του ελαφρού μουσικού θεάτρου σε μια στιγμή κομβική για την ανανέωσή του.

Ο Θανάσης Αγάθος παρουσιάζει το λησμονημένο θεατρικό έργο των Παναγιώτη Παπαδούκα, Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη Πενήντα χρόνια δάκρυα, πενήντα χρόνια γέλιο, το μόνο έργο με θέμα την Καταστροφή και τη μετέπειτα μοίρα των Μικρασιατών προσφύγων που ανέβηκε το 1972, μεσούσης δικτατορίας, στην επέτειο των πενήντα χρόνων από το 1922.

Ο Θεοδόσης Πυλαρινός σχολιάζει την επάνοδο στην Καταστροφή στο έργο πέντε γυναικών πεζογράφων καταγόμενων από τη Μικρασία (Ιφιγένειας Χρυσοχόου, Όλγας Βατίδου, Στέλλας Επιφανίου-Πετράκη, Νίτσας Παραρά-Ευτυχίδου, Βασιλικής Ράλλη) και, με αφηγήτρια γυναίκα, ενός άνδρα (Παρασκευά Γ. Συριανόγλου).

Ο Φίλιππος Παππάς εκθέτει την ιστορία του εκδοτικού οίκου Γαλαξίας και το ιδιαίτερα σημαντικό εκδοτικό εγχείρημα που εγκαινίασε το 1960 με την κυκλοφορία, σε σειρές, βιβλίων τσέπης υψηλών προδιαγραφών. Σε Παράρτημα καταγράφονται οι άνω των τριακοσίων εκδόσεις του Γαλαξία από το 1960 ώς το 1973.

Στις Μονοκοντυλιές, ο Γιώργος Καλλίνης προσθέτει στα εξωκειμενικά πραγματικά στοιχεία που ενσωματώνονται ως μυθοπλαστικά στο Λεμονοδάσος (1930) του Κοσμά Πολίτη τον σχεδιασμό του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη.

Ο ίδιος μελετητής, στους Πίνακες, συμπληρώνει το Σχεδίασμα Βιβλιογραφίας Κοσμά Πολίτη (1930-2006) που είχε εκδώσει το 2008 με πρόσθετα στοιχεία για τα χρόνια 1930-2022.

***

Ο Κονδυλοφόρος, ετήσια έκδοση νεότερης ελληνικής φιλολογίας, αποτελεί συνέχεια του περ. Μολυβδο-κονδυλο-πελεκητής (τ. 1-7, 1989-2000) που ίδρυσε ο Γ. Π. Σαββίδης, κυκλοφορεί από το 2002 και διευθύνεται από οκταμελή συντακτική επιτροπή. Στις σελίδες του δημοσιεύονται πρωτότυπα μελετήματα για θέματα της νεοελληνικής γραμματολογίας και της θεωρίας της λογοτεχνίας, φιλολογικά σημειώματα και ολιγοσέλιδες ανακοινώσεις (Μονοκοντυλιές), βιβλιοκρισίες (Μελανοδοχείο), ενίοτε και βοηθητικά φιλολογικά εργαλεία, όπως ειδικές βιβλιογραφίες ή ευρετήρια περιοδικών.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: Νάσος Βαγενάς, Ναταλία Δεληγιαννάκη, Diana Haas, Χ. Λ. Καράογλου, Renata Lavagnini, Μαριλίζα Μητσού, Αλέξης Πολίτης

Το περιοδικό θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης στο Ηράκλειο και την Αθήνα, καθώς και σε πολλά βιβλιοπωλεία σε όλη τη χώρα. Για παραγγελίες, [email protected]

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 276

Η τελευταία μάχη της Κατοχής | Ανδρέας Αγτζίδης

Η Μά­χη του Κιλ­κίς της 4ης Νο­εμ­βρίου του 1944 υπήρ­ξε μια από τις πλέ­ον αιμα­τη­ρές συ­γκρού­σεις στο τέ­λος της πε­ρι­ό­δου της να­ζι­στι­κής Κα­το­χής και μια από τις πλέ­ον άγνω­στες και αδι­ε­ρεύ­νη­τες. Άφη­σε ως κλη­ρο­νο­μιά τον από­λυ­το δι­χα­σμό, που σε το­πι­κό επί­πε­δο «ξε­πε­ρά­στη­κε» με τη σι­ω­πή και τους μο­νο­λό­γους των πο­λι­τι­κών επι­γό­νων των πρω­τα­γω­νι­στών.

Το βα­σι­κό κεί­με­νο αυτής της έκ­δο­σης αφο­ρά την ίδια τη μά­χη που έγι­νε στο Κιλ­κίς με­τα­ξύ του ΕΛΑΣ και των αντι­κομ­μου­νι­στι­κών ομά­δων που είχαν ορ­γα­νώ­σει οι Γερ­μα­νοί. Ο συγ­γρα­φέ­ας πα­ρου­σι­ά­ζει τον τρό­πο ορ­γά­νω­σης της πο­λύ­μορ­φης Εθνι­κής Αντί­στα­σης και δί­νει ιδι­αί­τε­ρη έμ­φα­ση στις δι­α­δι­κα­σί­ες συ­γκρό­τη­σης των δω­σι­λο­γι­κών ομά­δων, είτε των πε­ρί τους Κου­ίσ­λιγκ της Αθή­νας, είτε τους ελεγ­χό­με­νους κα­τευ­θεί­αν από τις γερ­μα­νι­κές αρ­χές Κα­το­χής στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα.

*Ο Αν­δρέ­ας Αγ­τζί­δης γεν­νή­θη­κε το 1926 στο Σταυ­ρο­χώ­ρι του Κιλ­κίς από γο­νείς αγρό­τες. Η Κα­το­χή από τη να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία και η βουλ­γα­ρι­κή επι­βου­λή κα­τά της Μα­κε­δο­νί­ας και της Θρά­κης, σφρά­γι­σαν την ταυ­τό­τη­τα της γε­νι­άς του. Συμ­με­τεί­χε στην Αντί­στα­ση μέ­σα από τις γραμ­μές της ΕΠΟΝ και βί­ω­σε έντο­να όλες τις επό­με­νες σκλη­ρές φά­σεις της δε­κα­ε­τί­ας του ’40. Το 1947 πέ­ρα­σε με πο­λύ κα­λή σει­ρά στην Παι­δα­γω­γι­κή Ακα­δη­μία Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπου και γρά­φτη­κε αφού εξα­σφά­λι­σε με με­γά­λη δυ­σκο­λία το απα­ραί­τη­το «πι­στο­ποι­η­τι­κό κοι­νω­νι­κών φρο­νη­μά­των». Ως εκ­παι­δευ­τι­κός ανα­μί­χθη­κε ενερ­γά στον δι­δα­σκα­λι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, ενώ αρ­θρο­γρα­φού­σε προ­δι­κτα­το­ρι­κά στην εφη­με­ρί­δα Κυ­ρί­αρ­χος Λα­ός της Ενώ­σε­ως Κέ­ντρου. Επί τρία έτη εκλέ­γε­ται πρό­ε­δρος του Δι­δα­σκα­λι­κού Συλ­λό­γου Κιλ­κίς, έως και την δι­κτα­το­ρία της 21ης Απρι­λίου 1967. Από το 1971 έως τη συ­ντα­ξι­ο­δό­τη­σή του υπη­ρέ­τη­σε στην Αθή­να. Με το τέ­λος της Δι­κτα­το­ρί­ας ασχο­λή­θη­κε ενερ­γά με την πο­λι­τι­κή ενώ ήταν ιδρυ­τι­κό μέ­λος της ΠΑ­ΣΚΕ εκ­παι­δευ­τι­κών. Το 1997, αρ­κε­τά χρό­νια με­τά τη συ­ντα­ξι­ο­δό­τη­σή του, επέ­στρε­ψε στο Κιλ­κίς όπου συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στα δρώ­με­να.

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 248

“Οι λέξεις φταίνε…” | Αφιερωματικός τόμος στον Ανδρέα Καρακίτσιο

Ο παρών συλλογικός τόμος αποτελεί τιμητική προσφορά στο έργο του Ανδρέα Καρακίτσιου, ομότιμου καθηγητή ΑΠΘ, ο οποίος ξεκίνησε και εδραίωσε τα μαθήματα της Παιδικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Ακαδημαϊκοί από όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας, που κινούνται ευρύτερα στο χώρο των λογοτεχνικών σπουδών, συμμετέχουν με άρθρα που αφορούν κατά βάση τις εξής ενότητες: παιδική λογοτεχνία, δημιουργική γραφή, λογοτεχνία/ διδακτική.

Στις παραπάνω τρεις θεματικές κινούνται οι 24 συγγραφείς στα 22 άρθρα του τόμου, όπως άλλωστε και το ίδιο το συγγραφικό έργο του τιμώμενου Ανδρέα Καρακίτσιου. Στην ενότητα «Παιδική λογοτεχνία» εξετάζονται: η ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας, το υλικό κατασκευής των παιδικών βιβλίων, οι βιογραφίες ξεχωριστών γυναικών για παιδιά, η τέχνη στη λογοτεχνία για παιδιά του Χρήστου Μπουλώτη, τα «βιβλία» μέσα στα παιδικά βιβλία, η παιδική φωνή στο έργο της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή, τα κρατικά βραβεία παιδικής λογοτεχνίας, τα κοσμογονικά στοιχεία στην ποίηση της Ελένης Χωρεάνθη, τα μυθιστορήματα πολλαπλών οπτικών γωνιών, η νοηματοδότηση της ποίησης και το μαθητικό κοινό, η γλώσσα της αφήγησης στο έργο του Μάνου Κοντολέων, η διακειμενική προσέγγιση σύγχρονων ιστοριών με δράκους, το αφήγημα για τον Λόρδο Βύρωνα και τον Έλγιν της Ελένης Σβορώνου.

Στην ενότητα «Δημιουργική γραφή» εξετάζονται δύο θέματα: η θεραπεία του γνωστικού αντικειμένου της δημιουργικής γραφής και οι θεραπευτικές του ιδιότητες, και η φωτογραφία στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή ως μυθοπλαστικό υλικό. Στην τρίτη ενότητα «Λογοτεχνία/Διδακτική» αναλύονται πτυχές της ποίησης της Μπίλης Βέμη, ο έρωτας και η ετερότητα στο έργο του Εγγονόπουλου, η μνήμη και η απώλεια σε διήγημα της Κικής Δημουλά, η σχέση φιλοσο­φίας και ποίησης στη διδασκαλία της λογοτεχνίας, εμπειρίες πολέμου και απώλεια στο έργο της Elisabeth Combres, οι έννοιες της κίνησης και της ακινησίας σε παιδικό αφήγημα του Αντώνη Σουρούνη και, τέλος, διαθλάσεις της ιστορίας και του νόστου στο έργο της Ρέας Γαλανάκη.

*Η Μένη Κανατσούλη είναι Καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. | Η Τασούλα Τσιλιμένη είναι Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

University Studio Press, σελ. 288

“Μετάβαση” | Dr.Μαριάννας Βιλδιρίδη – Χατζητόλιου

Πρόκειται για ένα βιβλίο – επιτομή των θεωριών, των σκέψεων, των συζητήσεων, των αναζητήσεων, των προβλημάτων και των προβληματισμών, των αξιών και των καινοτομιών της Προσχολικής Εκπαίδευσης, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία.

Εξυπηρετεί και προάγει την ανάγκη επανεστίασης στην Προσχολική Αγωγή κι Εκπαίδευση.

     Υπενθυμίζει στους παιδαγωγούς, το ρόλο τους στο χτίσιμο μιας υγιούς κοινωνίας, βασισμένης σε θεμελιώδεις πανανθρώπινες αξίες.

     Προβληματίζει τους γονείς για την αξία της εμπλοκής τους στην εκπαίδευση των παιδιών.

     Επικυρώνει τις γνωστές ρύσεις μεγάλων παιδαγωγών, επισημαίνοντας το πώς και το γιατί, αυτές πρέπει να διέπουν, το σύνολο της εκπαίδευσης.

     Αναλύει το Μοντεσσοριανό σύστημα σε βάθος, προσαρμόζοντάς το στη σύγχρονη πραγματικότητα.

     Επικαιροποιεί την ισχύ των αξιωμάτων της Μ. Μοντεσσόρι, στα οποία ούτως ή άλλως στηρίζεται το νέο αναλυτικό πρόγραμμα.

     Συνοψίζει όλες τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις που αφορούν την ολόπλευρη ανάπτυξη του νηπίου, έχοντας ως θεμέλιο την κοινωνικοσυναισθηματική του ανάπτυξη.

     Όλο το βιβλίο αποτελεί μια κραυγή, μια έκκληση βοήθειας για την αλλαγή πλεύσης της σύγχρονης εκπαίδευσης.

     Η συγγραφέας δεν προσεγγίζει το θέμα της στενά εκπαιδευτικά, αλλά το θεάται και από φιλοσοφική άποψη, με τις θέσεις του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη να κυριαρχούν, αλλά και από κοινωνιολογική άποψη, για να τεκμηριώσει τη θέση της για τη σημασία της προσχολικής εκπαίδευσης του παιδιού για την πορεία όχι μόνο του ανθρώπου ως ατόμου αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.

     Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί οπωσδήποτε από εκπαιδευτικούς και γονείς, αλλά και γενικότερα από οποιονδήποτε ενδιαφέρεται και οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα.

*Η Dr. Μαριάννα Βιλδιρίδη – Χατζητόλιου κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και είναι πτυχιούχος της Γαλλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Το έμπρακτο ενδιαφέρον της για την ιστορία και την πόλη της, την ώθησαν να συνεχίσει τις σπουδές της στο τμήμα Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ, απ’ όπου πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Βυζαντινή Ιστορία με «Άριστα». Η μεγάλη αγάπη της για τα παιδιά, της άνοιξε έναν παράλληλο δρόμο μεταπτυχιακών σπουδών, με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου παρακολούθησε και ολοκλήρωσε τον κύκλο της Μοντεσσοριανής Παιδαγωγικής και Ειδικής Αγωγής στη Διεθνή Ακαδημία Πρόληψης και Αποκατάστασης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Μονάχου. Πραγματοποίησε την διδακτορική της διατριβή που απoτιμήθηκε με «Άριστα», στο τμήμα Αγωγής και Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία αφιέρωσε στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Παράλληλα έχει πραγματοποιήσει σπουδές θεατρολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Sorbonne στο Παρίσι, αποφοιτώντας και πάλι με «Άριστα». Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα του London Montessori Center (Nursery Foundation teaching diploma) και είναι η μοναδική κάτοχος στην Ελλάδα της άδειας εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, στελεχών για θέματα αναπτυξιακής αποκατάστασης εκπαιδευτικών, ψυχολόγων, ιατρών, ειδικών θεραπευτών και φυσιοθεραπευτών. Το 1992 ίδρυσε τον εκπαιδευτικό πολιτιστικό οργανισμό «Σύγχρονη Μοντεσσοριανή Εκπαίδευση – Μαριάννα Βιλδιρίδη» κι έκτοτε έχει διοργανώσει με επιτυχία -στην Ελλάδα και στο εξωτερικό- συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες, σεμινάρια και εργαστήρια σε συνεργασία με κορυφαίους εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς, ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς και ιδρύματα. Έχει δημιουργήσει πιλοτικά προγράμματα, προσαρμοσμένα κατάλληλα στα ελληνικά ήθη και έθιμα, πρωτόγνωρα τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σ’ όλη την Ελλάδα. Έχει διατελέσει μέλος Δ.Σ σε πολιτιστικούς οργανισμούς, φορείς συμβούλια, σωματεία κι οργανωτικές επιτροπές τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο. Η πολύχρονη προσφορά της στον κοινωνικό στίβο, το πλούσιο φιλανθρωπικό της έργο, και η πρωτοποριακή της δραστηριότητα στον τομέα παρουσίασης πρωτότυπων παιδαγωγικών προτάσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό της χάρισαν πολλαπλές διακρίσεις και βραβεία. Το πιο πρόσφατο βραβείο της απενεμήθη δια χειρός της ΑΘΠ του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου για την προσφορά της στην Ελληνική Παιδεία και στον Ελληνικό πολιτισμό, στην Κωνσταντινούπολη στις 7 Οκτωβρίου του 2022. Διετέλεσε πρόεδρος για 13 συναπτά έτη του Εθνολογικού και Λαογραφικού Μουσείου Μακεδονίας – Θράκης και Πρόεδρος της πολιτιστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Ανέμη». Το Δεκέμβριο του 2022 ορίστηκε πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Η ιδιότητά της ως συλλέκτρια παιχνιδιών από τον 17ο αιώνα έως σήμερα, καθώς και αντικειμένων που αφορούν το παιδί ευρύτερα, συνετέλεσε στην ίδρυση του «Μουσείου Παιδιού και Παιδικού Παιχνιδιού» που θα στεγαστεί σε κτίριο του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη-Πανοράματος. Με προσήλωση στις παιδαγωγικές αρχές, ευαισθησία και κοπιώδη αναζήτηση, προχώρησε στη συγγραφή του μοναδικού βιβλίου στο είδος του, «Παιδί, Παιχνίδι, Παιδεία, Πολιτισμός» καθώς και του βιβλίου «Μετάβαση» που αποτελεί το απόσταγμα της εμπειρίας και της εμβάθυνσής της, στην προσχολική αγωγή κι εκπαίδευση.

Εκδόσεις Μπαρμπουνάκης, σελ. 260

Ο Βασίλης –ψευδώνυμο Γιάννης– στην αριστερά (1971-2008) | Θόδωρος Σούμας

Το αφή­γη­μα / πο­λι­τι­κή μαρ­τυ­ρία «Ο Βα­σί­λης – ψευ­δώ­νυ­μο Γι­άν­νης – στην αρι­στε­ρά», είναι μια αυτο­βι­ο­γρα­φι­κή ιστο­ρία της δι­κτα­το­ρί­ας και της με­τα­πο­λί­τευ­σης. Δι­η­γεί­ται, μάλ­λον ανά­λα­φρα, χι­ου­μο­ρι­στι­κά, και όταν απαι­τεί­ται, συ­ναι­σθη­μα­τι­κά και δρα­μα­τι­κά, και με­ρι­κές φο­ρές απο­στα­σι­ο­ποι­η­μέ­να, με κρι­τι­κό μά­τι και δι­αύ­γεια, την πο­λυ­πλό­κα­μη και πο­λυ­ε­τή ιστο­ρία της έντα­ξης ενός νέου, των φί­λων και συ­να­γω­νι­στών του στην αντι­δι­κτα­το­ρι­κή πο­λι­τι­κή, επί χού­ντας, και πε­ραι­τέ­ρω στην ανα­νε­ω­τι­κή αρι­στε­ρά, στην Ελ­λά­δα και στην Ευρώ­πη, ως τα χρό­νια της με­τα­πο­λί­τευ­σης και της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, και της δι­α­κυ­βέρ­νη­σης του ΠΑ­ΣΟΚ επί Α.Πα­παν­δρέου και Κ.Ση­μί­τη. Το μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κό, βι­ω­μα­τι­κό αφή­γη­μα δεν δι­η­γεί­ται ηρω­ι­κές ή επα­να­στα­τι­κές, συ­ντα­ρα­κτι­κές πρά­ξεις, πα­ρά μό­νο την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα με­ρι­κών, ανή­συ­χων, πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νων νέ­ων και ορι­σμέ­νων, πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νων, ανή­συ­χων με­ση­λί­κων της ευρω­α­ρι­στε­ράς. Το με­γά­λο μέ­ρος του απο­τε­λεί­ται από αυθε­ντι­κές εμπει­ρί­ες. Λί­γα κομ­μά­τια είναι μυ­θο­πλα­στι­κής έμπνευ­σης, αλ­λά έχουν κι αυτά αφε­τη­ρία την κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της επο­χής.

*Ο Θό­δω­ρος Σού­μας είναι συγ­γρα­φέ­ας, κρι­τι­κός κι­νη­μα­το­γρά­φου και δο­κι­μι­ο­γρά­φος. Έχει δη­μο­σι­εύ­σει τη συλ­λο­γή δι­η­γη­μά­των «Η Κλαί­ρη και η θά­λασ­σα», εκδ. Από­πει­ρα, και τη νου­βέ­λα «Το ημε­ρο­λό­γιο ενός αδέ­ξιου ερα­στή», εκδ. Βακ­χι­κόν. Στις εκδ. Αιγό­κε­ρως δη­μο­σί­ευ­σε 6 βι­βλία για τον κι­νη­μα­το­γρά­φο: «Κι­νη­μα­το­γρά­φος σε­ξου­α­λι­κό­τη­τα/ερω­τι­σμός», «Έρω­τας, ψυ­χο­λο­γία και αισθη­τι­κή στο χολ­λυ­γου­ντι­α­νό σι­νε­μά», «12 Ευρω­παίοι σκη­νο­θέ­τες», «Κι­νη­μα­το­γρά­φος και έρω­τας», «Εθνι­κές κι­νη­μα­το­γρα­φί­ες», «στιλ και σκη­νο­θέ­τες» και «Κι­νη­μα­το­γρα­φι­κοί Δη­μι­ουρ­γοί». Γρά­φει στα πε­ρι­ο­δι­κά The books’ Journal και Δέν­δρο. Έχει γρά­ψει πολ­λά κεί­με­να για το σι­νε­μά στα κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά πε­ρι­ο­δι­κά Σύγ­χρο­νος Κι­νη­μα­το­γρά­φος, Οθό­νη, Κα­θρέ­φτης, Camera-stylo, σε βι­βλία-μο­νο­γρα­φί­ες σκη­νο­θε­τών του Φε­στι­βάλ Κι­νη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης, στο πε­ρι­ο­δι­κό Τέ­ταρ­το στην εφη­με­ρί­δα Αυγή. Έχουν δη­μο­σι­ευ­τεί κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά κεί­με­να ή βι­βλι­ο­κρι­τι­κές του στις ιστο­σε­λί­δες cinephilia, bookpress, fractal, vakhikon, kemes.wordpress, camerastyloonline. Στα ιστο­λό­για Μη­μα­δα­ςτη­μαρ­γα­ρι­τα, Με­ταρ­ρύθ­μι­ση και Athens Voice δη­μο­σι­εύ­ο­νται πο­λι­τι­κά κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά άρ­θρα του. Έχει γυ­ρί­σει το ένα μέ­ρος της με­γά­λου μή­κους ται­νί­ας-δί­πτυ­χο «Πε­ρί έρω­τος», και δύο μι­κρού μή­κους, «Ταυ­τό­τη­τες και ρό­λοι» και «Ο δι­α­γραμ­μέ­νος».

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 200

Από την patria iuris στον pater patriae. Η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της Respublica | Κωνσταντίνος Γ. Βλάχος

Η παρούσα μονογραφική μελέτη αποτελεί τον ενδέκατο τόμο της σειράς «Πηγές και Μελέτες Ιστορίας Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δικαίου», και εξετάζει την πολιτειακή μετάβαση από τη ρωμαϊκή Respublica στην Ηγεμονία (Principatus). Η πτώση της Respublica μέσα από τη σταδιακή αδρανοποίηση των θεσμών της προσεγγίζεται ως μία διαδικασία προοδευτικά εντεινόμενης ιδιοποίησης του πολιτεύματος από μεμονωμένα άτομα που πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή της Ρώμης. Με τη βοήθεια της γλωσσολογικής ανάλυσης, ο συγγραφέας υφαίνει σιγά σιγά το σημασιολογικό πεδίο και το εννοιολογικό δίκτυο της patria iuris. Μέσα από μία ανθρωπολογική του δικαίου προσέγγιση, φωτίζεται η κεντρική θέση της έννοιας αυτής στις νοητικές αναπαραστάσεις και τους συμβολισμούς των πολιτειακών θεσμών κατά τον τελευταίο αιώνα της Respublica. Σύμφωνα με τον κ. Βλάχο, η patria iuris είναι η νοητική αναπαράσταση της Ρώμης ως εδαφικού και κοινωνικού συμβόλου της Respublica, δηλαδή, το κατεξοχήν εδαφικό σύμβολο της ιδέας του δημοσίου και ταυτόχρονα η πολιτική ταυτότητα κάθε Ρωμαίου. Όσο όμως η κρίση των πολιτειακών θεσμών εντείνεται, τόσο η ιδέα αυτή ολισθαίνει συμβολικά προς τον χώρο του ιδιωτικού δικαίου, με κύριο όχημα τη μορφή του pater patriae. Η πτώση της Respublica προκύπτει ως μία απορρόφηση της patria iuris από τον pater patriae-Ηγεμόνα, ο οποίος καθίσταται έτσι ένας καθολικός πατέρας του ρωμαϊκού λαού, με τις άρρητες πλην καθιερωμένες ήδη από την αρχαϊκή εποχή υπερεξουσίες του pater familias.

*Ο Κωνσταντίνος Γ. Βλάχος είναι Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ.

University Studio Press, σελ. 232

“Καρδιοθραύστες” | Κάλλια Βαβουλιώτη

Κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της Κάλλιας Βαβουλιώτη με τίτλο «Καρδιοθραύστες». Αποτελείται από ποιήματα που έχουν γραφτεί κατά την περίοδο 2017 έως και το 2021.

«Καρδιοθραύστες»  γιατί οι καρδιές είναι από εύθραυστο υλικό, σχεδόν γυάλινες σαν πάγος, σχεδόν εύφλεκτες σαν φωτιά. Αγαπούν, ραγίζουν, τραυματίζονται σε μια πλειάδα στιγμών. Χάνονται στο άχρονο των συναισθημάτων.

«Καρδιοθραύστες» γιατί πάντοτε παίρνουν τα ρίσκα τους, ακόμα και αν το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν- η *καρδιά τους*  γίνει θρύψαλα. Μία ποιητική συλλογή για τον έρωτα αλλά και το τραύμα που εκείνος μπορεί να προκαλέσει.

Άτιτλο

Τα μάτια έχουν

δική τους γλώσσα

το σώμα τρέμει

μπροστά στο μέγα

του έρωτα

μαρτύριο.

Σε λένε ανέφικτο

γι’αυτό και

σε ποθώ.

*Η Κάλλια Βαβουλιώτη γεννήθηκε στη Χαλκίδα ένα θερινό ξημέρωμα. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές, ενώ από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη συγγραφή και το ραδιόφωνο. Έχει εργαστεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, ενώ γραπτά της έχουν δημοσιευθεί σε ποικίλους λογοτεχνικούς ιστοτόπους. Οι «Καρδιοθραύστες» από τις εκδόσεις ΑΩ είναι το πρώτο της βιβλίο.

Εκδόσεις ΑΩ, σελ. 48