Βιβλία που πρέπει να διαβάσεις

Αυτές είναι οι νέες προτάσεις μας για τους αναγνώστες

Parallaxi
βιβλία-που-πρέπει-να-διαβάσεις-209050
Parallaxi

Στα μέσα μίας άκρως ενδιαφέρουσας αναγνωστικής περιόδου, οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων συνεχίζουν να ελκύουν το ενδιαφέρον των φανατικών (ή και λιγότερο…) αναγνωστών.

Βιβλία που απευθύνονται σε πιο εξειδικευμένες κατηγορίες αναγνωστών, αποτελούν τις προτάσεις μας αυτή τη φορά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούν να διαβαστούν και από εκείνους που θέλουν να ανακαλύψουν έναν καινούριο “κόσμο” .

  • Ανθρωπολογία του Μαρξισμού | Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 304

Μετάφραση: Αλέξανδρος Μανωλάτος | Θεώρηση: Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Η μελέτη του διακεκριμένου Αφροαμερικανού πολιτικού επιστήμονα Cedric Robinson διερευνά την ιστορία του κοινοτισμού, ιδέα την οποία διεκδίκησαν ως δική τους ο Μαρξ και οι επίγονοί του. Ο Robinson, συγγραφέας επίσης του περίφημου Black Marxism, θεωρεί ότι το σοσιαλιστικό ιδεώδες δεν εμφανίστηκε μαζί με τον καπιταλισμό, ούτε η ύπαρξή του εξαρτάται από αυτόν, αλλά ότι αποτελούσε οργανική πτυχή τόσο του δυτικού όσο και άλλων πολιτισμών πολύ πριν από την αυγή των Νεότερων Χρόνων. Αναπτύσσει το επιχείρημά του μελετώντας το κοινωνικό, πολιτισμικό, θεσμικό και ιστορικό υπόστρωμα πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν κοινοτικοί τρόποι ζωής αλλά και οράματα για μια νέα κοινωνία, επιχείρημα που έρχεται σε αντίθεση με την ευρωκεντρική αντίληψη του Μαρξ.

Κινούμενος με άνεση στα πεδία της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας, της κουλτούρας και της πολιτικής, με μια οικουμενική οπτική, ο Robinson προσεγγίζει το θέμα του στη μακρά διάρκεια, καταδεικνύοντας πόσο βαθιά ανάγονται στο παρελθόν οι συλλογικοί αγώνες για δικαιοσύνη. Επιδιώκει να δείξει ότι τόσο ο δυτικός σοσιαλισμός όσο και ο ιστορικός υλισμός αποτέλεσαν εκφράσεις των ζυμώσεων ενός ολόκληρου πολιτισμού και όχι απλώς προϊόντα ενός συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος, μιας συγκεκριμένης εποχής ή ενός κύκλου εκλεκτών διανοουμένων.

Cedric Robinson

O Cedric Robinson (Σέντρικ Ρόμπινσον, 1940–2016), πολιτικός επιστήμονας, ριζοσπαστικός θεωρητικός και μαχητικός ακτιβιστής, υπήρξε ένας από τους δημόσιους διανοούμενους που επηρέασαν βαθιά τη σκέψη του μαύρου κινήματος στις ΗΠΑ. Σπούδασε κοινωνική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ, και το 1974 έλαβε το διδακτορικό του στην πολιτική θεωρία από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Το 1978 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Σάντα Μπάρμπαρα, και υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Κέντρου Έρευνας Αφροαμερικανικών Σπουδών του ίδιου πανεπιστημίου, διατελώντας διευθυντής του ώς το 1987. Αποσύρθηκε από τη διδασκαλία το 2010, παραμένοντας ωστόσο ενεργό μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας. Εξέδωσε την πρώτη του μελέτη το 1980, Terms of Order: Political Science and the Myth of Leadership (University of North Carolina Press), για να ακολουθήσει το 1983 το εμβληματικό έργο του Black MarxismThe Making of the Black Radical Tradition (Zed Books· University of North Carolina Press 2000). Ακολούθησαν τα βιβλία Black Movements in America (Routledge 1997), An Anthropology of Marxism (Ashgate Publ. 2001 / UNC Press 2019) και Forgeries of Memory & Meaning: Blacks & the Regimes of Race in American Theater & Film Before World War II (UNC Press 2007).
  • Φιλοσοφία για όλους: Γιατί να διαβάζουμε τους αρχαίους φιλοσόφους; | Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 296

Γιατί φιλοσοφία;

Η φιλοσοφία ανοίγει ορίζοντες. Ο Σωκράτης μας τσίμπησε σαν αλογόμυγα για να ξυπνήσουμε, ο Πλάτωνας μας έβγαλε από το σπήλαιο, ο Αριστοτέλης μας ξενάγησε στη φύση, ο Επίκουρος μας φιλοξένησε στον Κήπο, οι Στωικοί μεγάλωσαν την πατρίδα μας και έγινε ο κόσμος, το σύμπαν. Ολόκληρη η φιλοσοφική παράδοση από τον Σωκράτη έως τον Επίκουρο και τους Στωικούς δεν προσφέρει μόνο λύσεις στα προβλήματά μας, αλλά μας διδάσκει και πώς να ζήσουμε με αυτά.
Από τότε έως σήμερα η Ηθική καλείται να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» του ευ ζην, ένα από τα πιο ουσιώδη για τον άνθρωπο. Οι φιλόσοφοι όλων των σχολών υπήρξαν συνεπείς στη διδασκαλία τους και έζησαν ευτυχισμένα. Το ίδιο μπορούμε και εμείς. Γνωρίζοντας τη φιλοσοφία εκείνων που «έζησαν καλά», για να ζήσουμε «κι εμείς καλύτερα».


ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – ΠΛΑΤΩΝΑΣ – ΣΩΚΡΑΤΗΣ – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ – ΚΥΝΙΚΟΙ – ΕΠΙΚΟΥΡΙΣΜΟΣ – ΣΤΩΙΚΙΣΜΟΣ

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ  Όταν τον ρώτησε κάποιος: «Δεν νοιάζεσαι καθόλου για την πατρίδα;», «Σώπα» είπε, «γιατί εγώ νοιάζομαι υπερβολικά για την πατρίδα», και έδειξε τον ουρανό.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ  Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση χρημάτων, τα χρήματα αναγκαζόμαστε να τα αποκτήσουμε για το σώμα, καθώς το υπηρετούμε σαν δούλοι.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Φαίνεται ότι δεν αγαπάμε τα πάντα, αλλά αυτό που αξίζει την αγάπη μας, και αυτό είναι ή το καλό ή το ευχάριστο ή το χρήσιμο.

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Γεννηθήκαμε μία φορά και δεν γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, ούτε θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα. Εσύ όμως, ενώ δεν έχεις εξουσία στο αύριο, αναβάλλεις τη χαρά. Και η ζωή χάνεται με αναβολές, και ο καθένας μας πεθαίνει απασχολημένος.

ΔΗΜΩΝΑΞ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ Ο μόνος ευτυχισμένος είναι ο ελεύθερος. […] Εκείνος που μήτε ελπίζει τίποτα μήτε φοβάται.

ΣΕΝΕΚΑΣ Όσοι λησμονούν το παρελθόν, αμελούν το παρόν και φοβούνται το μέλλον θα έχουν μια ζωή πολύ σύντομη και γεμάτη ταραχή.

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ Όλα του σώματος είναι σαν ποτάμι, ενώ της ψυχής είναι όνειρο και ψευδαίσθηση? η ζωή είναι πόλεμος και ταξίδι σε ξένο τόπο, κι η υστεροφημία είναι λήθη. Τι μπορεί να σου συμπαρασταθεί; Ένα και μόνο: η φιλοσοφία.

Έλσα Νικολαΐδου Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο ΑΠΘ Φιλοσοφία (προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές) και Αριστοτελική Φιλοσοφία δίνοντας μια νέα ερμηνεία του Αριστοτελικού ορισμού της ψυχής (διδακτορική διατριβή). Από το 2005 διαμένει στη Λάρνακα της Κύπρου και διδάσκει Νεοελληνική Γλώσσα, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ ταυτόχρονα είναι η Υπεύθυνη του Τμήματος Γλωσσών. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε πανελλήνια, διεθνή και παγκόσμια Συνέδρια Φιλοσοφίας. Έχει οργανώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας με τον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, καθώς και με το Ίδρυμα Πολιτιστικής Δημιουργίας για Παιδιά και Νέους και το Μουσείο Πιερίδη-Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου. Από το 2018 έχει τακτική συνεργασία με την εφημερίδα της Κύπρου Ο Φιλελεύθερος, όπου διατηρεί τη στήλη «Φιλοσοφία και Ζωή».

  • Ιστορία της Τέχνης | Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 320
Το βι­βλίο αυτό απευ­θύ­νε­ται κυ­ρί­ως στους ελ­λη­νό­φω­νους σπου­δα­στές τε­χνο­ϊ­στο­ρι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων που ολο­κλη­ρώ­νο­ντας τις προ­πτυ­χι­α­κές τους σπου­δές έχουν ελά­χι­στη εξοι­κεί­ω­ση με επι­στη­μο­λο­γι­κά θέ­μα­τα του γνω­στι­κού τους πε­δίου: έχει σκο­πό να συμ­βά­λει στην κα­τα­νό­η­ση των δο­μών, των σκο­πών και των με­θό­δων της επι­στή­μης της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης. Στον δυ­τι­κό κό­σμο ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ροι ιστο­ρι­κοί της τέ­χνης ασχο­λού­νται με τη με­θο­δο­λο­γία της επι­στή­μης τους, τά­ση που έχει τις απαρ­χές της στους ση­μα­ντι­κούς ιστο­ρι­κούς της τέ­χνης του φι­λο­σο­φι­κού-εξη­γη­τι­κού ερ­μη­νευ­τι­κού συ­στή­μα­τος των αρ­χών του 20ου αι. Νε­ό­τε­ρες και σύγ­χρο­νες με­λέ­τες κα­τα­δει­κνύ­ουν εγ­χει­ρή­μα­τα κα­τα­γρα­φής αφη­γη­μά­των για την ιστο­ρία της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης, αν­θο­λό­γη­σης θε­ω­ρη­τι­κών και με­θο­δο­λο­γι­κών κει­μέ­νων με κρι­τι­κούς σχο­λι­α­σμούς, ή και ανα­λύ­σε­ων των με­θό­δων του μο­ντέρ­νου και με­τα­μο­ντέρ­νου πα­ρα­δείγ­μα­τος, στο πλαί­σιο των οποί­ων η κα­τα­γρα­φή της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης ακο­λού­θη­σε εντε­λώς δι­α­φο­ρε­τι­κές με­θό­δους.
Ελέ­νη Γέμ­του
Γεν­νή­θη­κε το 1968 και απο­φοί­τη­σε από τη Σχο­λή το 1986. Πή­ρε το πτυ­χίο της και το 1993 το ΜΑ από το τμή­μα Κλα­σι­κής Αρ­χαι­ο­λο­γί­ας του Ludwig Maximilian Universität Μο­νά­χου. Εκ­πό­νη­σε τη δι­δα­κτο­ρι­κή της δι­α­τρι­βή με αντι­κεί­με­νο την Ιστο­ρία της Τέ­χνης στο τμή­μα Ιστο­ρί­ας και Αρ­χαι­ο­λο­γί­ας του ΕΚ­ΠΑ και απέ­κτη­σε το δι­δα­κτο­ρι­κό της το 2001. Εξε­λέ­γη Επί­κου­ρη κα­θη­γή­τρια του τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας και Φι­λο­σο­φί­ας της Επι­στή­μης στο Εθνι­κό και Κα­πο­δι­στρι­α­κό Πα­νε­πι­στή­μιο Αθη­νών. Έχει ερ­γα­στεί σε μου­σεία, εκ­παι­δευ­τι­κούς ορ­γα­νι­σμούς, ενώ υπήρ­ξε για πολ­λά χρό­νια υπεύ­θυ­νη των εκ­παι­δευ­τι­κών προ­γραμ­μά­των του οίκου δη­μο­πρα­σι­ών Christies στην Αθή­να. Από το 2005 δι­δά­σκει στο ΙΦΕ (πρώ­ην ΜΙ­ΘΕ) του ΕΚ­ΠΑ, αρ­χι­κά ως λέ­κτο­ρας και στη συ­νέ­χεια ως επί­κου­ρη κα­θη­γή­τρια. Αντι­κεί­με­νο της είναι η Ιστο­ρία της Τέ­χνης με έμ­φα­ση στη σχέ­ση Τέ­χνης και Επι­στή­μης, αλ­λά και η με­θο­δο­λο­γία της Ιστο­ρι­ο­γρα­φί­ας της Τέ­χνης. Έχει συμ­με­τά­σχει σε ελ­λη­νι­κά και δι­ε­θνή συ­νέ­δρια. Επί­σης, έχει δη­μο­σι­εύ­σει επι­στη­μο­νι­κά άρ­θρα σε ελ­λη­νι­κά και δι­ε­θνή επι­στη­μο­νι­κά πε­ρι­ο­δι­κά.
#TAGS
Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα