Diane von Furstenberg: «Απέρριψα τρίο με τον David Bowie και τον Mick Jagger»

Η Diane von Furstenberg διοργανώνει το The Diane von Furstenberg Show εδώ και περίπου μισό αιώνα. Η πρώτη πράξη ξεκίνησε, περίπου, το 1969, όταν η Βελγίδα Diane Halfin, είκοσι δύο ετών και τριών μηνών έγκυος, έγινε πριγκίπισσα Diane von Furstenberg, σύζυγος του Γερμανού πλέιμποϊ πρίγκιπα Egon von Furstenberg.

Το ζευγάρι εισέβαλε στη Νέα Υόρκη, όπου αποτέλεσαν ένα εξωτικό στοιχείο της κοινωνικής σκηνής. Στη δεύτερη πράξη, ως παρακμιακή πρώην πριγκίπισσα και μαχήτρια της μόδας, ήταν η διάσημη εφευρέτρια του wrap dress, εμβλήματος της απελευθερωμένης γυναικείας ζωής της δεκαετίας του ’70. (Το καλύτερο μοντέλο της ήταν πάντα ο ίδιος της ο εαυτός.)

Η ζωή της έδωσε πολλά κι αυτή τα δίνει στον κόσμο

Συνήθης κάτοικος του Studio 54, ιμπρεσάριος της λογοτεχνίας στο Παρίσι, βασίλισσα του τηλεοπτικού καναλιού QVC της δεκαετίας του ’90. Το 2001, παντρεύτηκε τον μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Barry Diller, χρόνια μετά την πρώτη τους σχέση, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, και έγινε μέλος ενός ακόμη ατελείωτα προβεβλημένου ζευγαριού εξουσίας.

Στα εβδομήντα επτά της χρόνια, η von Furstenberg εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στη σκηνή της ζωής της, τώρα ως μια παγκόσμια προσωπικότητα με σοφία, την οποία μοιράζεται απλόχερα. Έχει διηγηθεί την ιστορία της και έχει χαρίσει συμβουλές για να ζεις καλά και να είσαι υπέροχη, σε πολλά βιβλία («Η γυναίκα που ήθελα να γίνω», «Own It: The Secret to Life»).

Από το 2010, έχει απονείμει τα βραβεία DVF σε «εξαιρετικές γυναίκες που είναι αφοσιωμένες στο να μεταμορφώνουν τις ζωές άλλων γυναικών», κάτι που θα ήθελε πολύ να δει και η ίδια στην τελευταία της πράξη. Ένα νέο ντοκιμαντέρ του Hulu, «Diane von Furstenberg: Woman in Charge», σε σκηνοθεσία των Trish Dalton και Sharmeen Obaid-Chinoy, αφηγείται την ιστορία του πώς μια Βελγίδα Εβραία, κόρη ενός επιζώντος του Άουσβιτς, έγινε brand name.

Δείτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ της ζωής της

«Η ηλικία σημαίνει ζωή!»

Στην πορεία, μοιράζεται λεπτομέρειες από τη σπάνια ζωή της («Ήμουν με τον Warren Beatty και τον Ryan O’Neal το ίδιο Σαββατοκύριακο – τι λες γι’ αυτό;») και σκέψεις για τα γηρατειά («Η ηλικία σημαίνει ζωή!»), με μαρτυρίες από προσωπικότητες όπως η Hillary Clinton και η Oprah Winfrey.

«Έχουν συμβεί τόσα πολλά στη ζωή σας που είναι δύσκολο να τα κρατήσετε όλα στο μυαλό σας ταυτόχρονα, πόσο μάλλον σε μια ταινία;» την ρωτάει ο Michael Schulman του New Yorker.

«Χθες ήμουν τόσο πεσμένη. Ένιωθα τελείως αποτυχημένη. Είπα, «γιατί τα έβγαλα όλα έξω έτσι; Εκπορνεύω την οικογένειά μου, εκπορνεύω τους πάντες, ελπίζοντας απλώς να εμπνεύσω». Τότε ήρθα στο γραφείο το απόγευμα, και ο εγγονός μου και η εγγονή μου ήταν εκεί -είναι είκοσι πέντε και είκοσι τρία- και αγκαλιαστήκαμε και μιλήσαμε. Μιλήσαμε πραγματικά για το σεξ.

»Σήμερα το πρωί, ξύπνησα και ήμουν καλά. Όταν βλέπω την οικογένειά μου -τον γιο μου, την κόρη μου, τα πέντε εγγόνια μου- λέω: «Λοιπόν, κάτι πρέπει να έκανα σωστά». Ακόμα κι αν στην ταινία λένε ότι τα παραμέλησα».

-Υπήρξε κάτι στην ταινία που σας εξέπληξε ή ήταν δύσκολο να την παρακολουθήσετε;

Την παρακολούθησα δύο φορές. Δεν ήθελα να τη δω μέχρι να κυκλοφορήσει. Γνώρισα τη Sharmeen επειδή της έδινα το βραβείο Γυναίκα της Χρονιάς από το Glamour. Είναι μια τρομερή γυναίκα. Πριν από δεκαπέντε χρόνια, δημιούργησα τα βραβεία DVF και ήθελα να κάνω μια σειρά από μικρά ντοκιμαντέρ για γυναίκες που έχουν απίστευτες ιστορίες. Κανένα δίκτυο δεν ήθελε να τις αναλάβει. Μου έλεγαν συνέχεια: «Θα θέλαμε ένα ντοκιμαντέρ για εσάς». Και είπα, «Δεν θέλω να το κάνω αυτό». Τελικά, η Sharmeen είπε: «Μέσω εσένα μπορούμε να μιλήσουμε για τις γυναίκες». Έτσι με έπεισε να το κάνω, αλλά δεν μίλησε τόσο πολύ για τις γυναίκες.

-Είναι η πεντηκοστή επέτειος του wrap dress. Σε τι αποδίδετε τη δύναμή του να παραμένει;

Είναι αλήθεια, εγώ δημιούργησα το φόρεμα αλλά και το φόρεμα-φάκελος δημιούργησε εμένα. Είναι ένας συνδυασμός του υφάσματος και της γλώσσας του σώματος και των σχεδίων και των κινήσεων και μπλα μπλα μπλα. Και είναι άφθαρτα. Πάντα υπάρχει μια νέα γενιά που τα ανακαλύπτει.

Πήγα να επισκεφτώ τη μητέρα μου στη Γενεύη. Υπήρχε ένας γιατρός που ξέραμε ότι θα έκανε έκτρωση. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν υπέρηχοι, οπότε το να είσαι έγκυος ήταν πολύ πιο αφηρημένο

-Έμαθα από το ντοκιμαντέρ ότι το wrap dress έχει έμμεση σχέση με το Watergate.

Είχα πρώτα δημιουργήσει ένα wrap top με ασορτί φούστα, και κατά τη διάρκεια του Watergate η Julie Nixon Eisenhower έβγαλε μια ομιλία για να υπερασπιστεί τον πατέρα της – και φορούσε αυτό το wrap top. Σκέφτηκα, αυτό θα έπρεπε να είναι φόρεμα.

-Πάμε πίσω στο 1969, μια σημαντική στιγμή στη ζωή σας. Είστε έγκυος στο πρώτο σας παιδί και πηγαίνετε στη Γενεύη για να κάνετε έκτρωση…

Όχι, όχι, όχι. Πήγα να επισκεφτώ τη μητέρα μου στη Γενεύη. Υπήρχε ένας γιατρός που ξέραμε ότι θα έκανε έκτρωση. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν υπέρηχοι, οπότε το να είσαι έγκυος ήταν πολύ πιο αφηρημένο. Είπα στη μητέρα μου ότι ήμουν έγκυος. Μου είπε: «Σου έδωσε δαχτυλίδι;». «Ναι». «Μιλήσατε για γάμο;». «Ναι». «Οπότε ό,τι κι αν κάνετε, πρέπει να πάρετε αυτή την απόφαση μαζί».

Ο Μικ Τζάγκερ και ο Ντέιβιντ Μπάουι, στην ακμή τους. Το όλο θέμα ήταν ένα αστείο. Αλλά σκεφτόμουν, «ω, αυτό θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να το πω στα εγγόνια μου»

-Σκέφτεστε την πορεία που θα είχε πάρει η ζωή σας αν δεν είχατε κάνει εκείνο το μωρό, αν δεν είχατε παντρευτεί τον πρίγκιπα, αν δεν είχατε γίνει πριγκίπισσα Diane von Furstenberg;

Είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβεις πράγματα που έχουν συμβεί. Δεν έχω ιδέα. Δεν είσαι πραγματικά υπεύθυνος για το πεπρωμένο σου. Αυτό για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι είναι το πώς θα πλοηγήσουμε τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Για παράδειγμα, η μητέρα μου – ήξερα ότι είχε πάει στα στρατόπεδα. Θυμάμαι ότι είχε δύο αριθμούς τατουάζ στο χέρι της, επειδή πήγε σε δύο στρατόπεδα. Αλλά ήταν ακόμα πολύ αφηρημένο. Μόνο όταν ήμουν στα τριάντα μου, μια μέρα, η Anti-Defamation League με τίμησε στο ξενοδοχείο Pierre. Ανέβηκα στη σκηνή και είπα κάτι που όχι μόνο δεν είχα πει ποτέ, αλλά ούτε είχα σκεφτεί ποτέ: «Όλοι με ξέρετε από το φόρεμά μου. Αλλά αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι, δεκαοκτώ μήνες πριν γεννηθώ, η μητέρα μου ήταν σαράντα εννέα κιλά, στο Άουσβιτς». Αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο καμπής στη ζωή μου, γιατί συνειδητοποίησα ότι ήταν δική μου ευθύνη να μιλήσω γι’ αυτό.

-Πώς αντέδρασε η μητέρα σας στο γεγονός ότι θα παντρευόσασταν Γερμανό ευγενή;

Πρώτα απ’ όλα, εγκατέλειψε τον πατέρα μου δεκαέξι χρόνια μετά τον γάμο της, και ο φίλος της ήταν Ελβετογερμανός. Αυτό που έλεγε συνέχεια η μητέρα μου ήταν: «Ό,τι και να γίνει, δεν είσαι θύμα». Η Esther Perel, ξέρετε ποια είναι; Θα μπορούσαμε να ήμασταν αδελφές. Είναι από το Βέλγιο με γονείς από το Ολοκαύτωμα. Μου είπε: «Υπάρχουν δύο είδη επιζώντων: αυτοί που συνεχίζουν να παραπονιούνται και να θυμούνται και αυτοί που θέλουν να ζήσουν».

Ο Μικ και ο Ντέιβιντ πάντα ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλον. Και οι δύο προσποιούνταν ότι μιλούσαν με προφορά Cockney, αλλά ήταν αγόρια από καλές οικογένειες

-Αφού χωρίσατε με τον Egon, τι θέλατε από πλευράς ανδρών;

Δεν ήθελα τίποτα. Πάντα πήγαινα από τον έναν στον άλλο.

-Υπάρχει ένα πλάνο στην ταινία με ένα άλμπουμ με πολαρόιντ ανδρών. Αυτό είναι το βιβλίο με τις κατακτήσεις σας;

Έχω ένα άλμπουμ με τα πάντα. Γράφω το ημερολόγιό μου από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Βγάζω περίπου εκατό φωτογραφίες την ημέρα.

-Στην ταινία αφηγείστε την ιστορία του πώς απορρίψατε ένα τρίο με τον David Bowie και τον Mick Jagger…

Ο Μικ και ο Ντέιβιντ πάντα ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλον. Και οι δύο προσποιούνταν ότι μιλούσαν με προφορά Cockney, αλλά ήταν αγόρια από καλές οικογένειες. Οπότε ήταν ένα παιχνίδι. Θέλω να πω, είναι πολύ κολακευτικό. Ο Μικ Τζάγκερ και ο Ντέιβιντ Μπάουι, στην ακμή τους. Το όλο θέμα ήταν ένα αστείο. Αλλά σκεφτόμουν, «ω, αυτό θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να το πω στα εγγόνια μου». Και μετά δεν έγινε τίποτα.

-Ενδιαφέρομαι για τα χρόνια σας στο Studio 54. Θα μπορούσατε να μου μιλήσετε για μερικούς από τους ανθρώπους που ήταν επίσης εμβληματικοί θαμώνες του πάρτι;

Πρώτα απ’ όλα, δεν ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που έμεναν εκεί όλη τη νύχτα. Ζούσα στο σπίτι με τα παιδιά μου και τη μητέρα μου. Αυτό που μου άρεσε ήταν να οδηγώ το δικό μου αυτοκίνητο, να φτάνω, να συναντώ τους φίλους μου εκεί. Η είσοδος ήταν τεράστια, με καθρέφτες και μουσική ντίσκο. Ήταν ένα υπέροχο μέρος. Ποτέ δεν έκανα ναρκωτικά στο υπόγειο ή κάτι τέτοιο.

-Ήσασταν κοντά με τον Andy Warhol;

Όπου κι αν πήγαινες, ήταν εκεί. Ήταν ο στυλοβάτης της Νέας Υόρκης τη νύχτα. Ο ‘Ντι κυκλοφορούσε με ένα μαγνητόφωνο. Σε φωτογράφιζε, σε μαγνητοφωνούσε. Δεν μιλούσε πολύ. Ήταν θεατής, όχι ηθοποιός. Δεν είχες μεγάλη συζήτηση μαζί του, εκτός αν πήγαινες για φαγητό στο Factory.

-Συναντηθήκατε ποτέ με τον Ντόναλντ Τραμπ όταν ήταν ένας νεαρός επιχειρηματίας;

Πάντα τον σνομπάριζα. Πάντα τον απέφευγα. Ποτέ δεν είχα μια συζήτηση. Έφυγα από τη Νέα Υόρκη επειδή άνθρωποι σαν τον Ντόναλντ Τραμπ είχαν έρθει.

-Είναι αλήθεια ότι περάσατε τέσσερα χρόνια στη δεκαετία του ’80 φορώντας σάρονγκ;

Ναι.

-Οι άνθρωποι λένε ότι ζούμε σε μια σεμνότυφη εποχή. Θεωρείτε ότι αυτό είναι αλήθεια;

Αλήθεια. Πολύ περισσότερο από ό,τι στην εποχή μου. Εγώ, ήμουν στο απόγειο της ανοιχτότητας. Υπήρχε γυμνό στο Μπρόντγουεϊ! Υπήρχε το «Oh! Calcutta!». Υπήρχε το «Hair». Πήγαινες σε ένα μουσείο και υπήρχαν εκδηλώσεις.

-Αισθάνεστε ότι κάτι χάθηκε;

Δεν κρίνω. Δεν μου αρέσει η μετριότητα, αλλά δεν κρίνω. Δεν μου αρέσει να ντρέπομαι, να κρίνω, να θυμώνω. Όλα αυτά είναι τοξικά.

-Ένα πράγμα που έμαθα από το ντοκιμαντέρ είναι πόσο σας οδηγεί η ιδέα της ελευθερίας.

Η ελευθερία είναι το παν. Η ελευθερία είναι τα πάντα. Η πρώτη ελευθερία, υποθέτω, είναι η υγεία σου. Μετά η ελευθερία να σκέφτεσαι, να εκφράζεσαι. Η οικονομική ελευθερία. Αν είσαι αληθινός με τον εαυτό σου, είσαι ελεύθερος.

*Με στοιχεία από newyorker.com