Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία συγγραφέας, ηθοποιός και τραγουδίστρια Ντόρα Γιαννακοπούλου

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών η Ντόρα Γιαννακοπούλου, μια δημιουργός που διέσχισε για περισσότερα από εξήντα χρόνια διαφορετικά πεδία της τέχνης, αφήνοντας ίχνη στο θέατρο, στο τραγούδι και στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Ποια ήταν η Ντόρα Γιαννακοπούλου

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Μυτιλήνη, μετέβη από νωρίς στην Αθήνα, όπου και ολοκλήρωσε τις θεατρικές της σπουδές.

Τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα έγιναν πάνω στη σκηνή, με τη συμμετοχή της στο έργο «Ένας Όμηρος» του Μπρένταμ Μπίαμ, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά στο Κυκλικό Θέατρο.

Εκεί ανέλαβε και το τραγουδιστικό μέρος της παράστασης, ερμηνεύοντας συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη γραμμένες ειδικά για το ανέβασμα, γεγονός που άνοιξε έναν δεύτερο, παράλληλο καλλιτεχνικό δρόμο.

Θέατρο, μπουάτ και δισκογραφία

Στη συνέχεια εμφανίστηκε σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές, ενώ παράλληλα βρέθηκε στις πρώτες μπουάτ της Πλάκας, σε μια εποχή όπου η καλλιτεχνική δημιουργία αναζητούσε νέες μορφές έκφρασης.

Ηχογράφησε τα τραγούδια του «Όμηρου» σε δίσκο και συμμετείχε σε σημαντικά έργα της περιόδου, όπως η «Όμορφη Πόλη» και οι «Μικρές Κυκλάδες» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας επέλεξε να φύγει από τη χώρα. Στο διάστημα της αυτοεξορίας της περιόδευσε, μαζί με μικρό κύκλο καλλιτεχνών, σε χώρες της δυτικής και ανατολικής Ευρώπης, παρουσιάζοντας πρόγραμμα αφιερωμένο στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Μετά τη Μεταπολίτευση αποσύρθηκε σχετικά γρήγορα από το θέατρο και το τραγούδι και στράφηκε με συνέπεια στη λογοτεχνία.

Η παρουσία της στον κινηματογράφο

Στη φιλμογραφία, η Ντόρα Γιαννακοπούλου έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο ελληνικό ιστορικό δράμα του 1959, «Η λίμνη των στεναγμών», για να συνεχίσει την ίδια χρονιά με την ερμηνεία της «Αλέκας» στην ταινία «Ψιτ… κορίτσια».

Ακολούθησε ο ρόλος της «Βαρβάρας» το 1962 στο «Τα σκαλοπάτια της ζωής», της «Μαρίνας Τσακμάκη» στο φιλμ του 1963 «Οι σκανδαλιάρηδες». Η παρουσία της στον κινηματογράφο συνεχίζεται το 1964 στο «Το μεροκάματο του πόνου», στο «Έκλαψα πικρά για ‘σένα» ερμηνεύοντας τη «Μάρω», για να κλείσει την κινηματογραφική της παρουσία το 1965 σε δύο διαδοχικές ταινίες.

Με τη «Μαρίνα Ράλλη» στην ταινία «Καταιγίδα» και τη «Στέλλα Μαυράκη» στο «Ξαναγύρισε κοντά μου», η Ντόρα Γιαννακοπούλου επέκτεινε κι άλλο φάσμα της καλλιτεχνικής της δημιουργίας και ικανότητας.

Η στροφή στη συγγραφή

Στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, η Ντόρα Γιαννακοπούλου στρέφεται προς τον χώρο του βιβλίο, εγκαταλείποντας σταδιακά, αλλά όχι οριστικά, τραγούδι και θέατρο. Η πρόβα του νυφικού, που κυκλοφόρησε το 1993, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που εκδίδεται.

Στην πραγματικότητα είναι το πρώτο της γραπτό κείμενο, με δεύτερο ένα διήγημα στο περιοδικό με τίτλο «Ο Πάπαρδος», δημοσιευμένο το 1995. Το δεύτερο μυθιστόρημά της, Ο μεγάλος θυμός, κυκλοφόρησε το 1996, ενώ τα δύο μυθιστορήματα έγιναν σειρές για την τηλεόραση, το πρώτο στον ΑΝΤ1 και το δεύτερο στο MEGA, σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη.

Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Με τα μάτια του έρωτα (1999), Οι τρεις χήρες (2001), που έγινε σειρά στον ALPHA, Αμαρτωλέ μου άγγελε (2002), Έρως μετ’ εμποδίων (2004), Το μενταγιόν (2007), Ένοχα μυστικά (2009) και Πεθαίνω για σένα (2011).

Με μια πορεία που κινήθηκε ανάμεσα σε διαφορετικές τέχνες και ιστορικές περιόδους, η Ντόρα Γιαννακοπούλου άφησε πίσω της ένα πολυσχιδές έργο, στενά δεμένο με τις πολιτιστικές και κοινωνικές μεταβολές της μεταπολεμικής Ελλάδας.

*Με πληροφορίες από in.gr