3 γυναίκες που λάμπουν φέτος στο θέατρο της πόλης
Τρεις γυναικείες ερμηνείες στο ξεκίνημα της χρονιάς που συναρπάζουν.
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε πολύ καλά θεατρικά για τη Θεσσαλονίκη. Με παραστάσεις από τις οποίες φεύγεις γεμάτος, ευτυχισμένος που δεν σπατάλησες την ώρα σου, ευτυχής. Συμπτωματικά και στις τρεις παραστάσεις που ξεχωρίσαμε διακρίνονται για τις ερμηνείες τους τρεις γυναίκες ηθοποιοί. Τρεις ρόλοι που οι γυναίκες, δυνατές, επιβιώνουν των δεινών τους και ορίζουν τη μοίρα των γύρω τους για να απολέσουν στην πορεία τις βεβαιότητες, τη δύναμη και τους αγαπημένους τους.
Γιώτα Φέστα-Γυάλινος Κόσμος
Από την κινηματογραφική Ρεβάνς του Βεργίτση έχουν περάσει πια 35 χρόνια. Το πρόσωπο εκείνης της γυναίκας στα χρόνια αυτά ωρίμασε εξαιρετικά υποκριτικά, πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες, σειρές και παραστάσεις και αναμετριέται αυτό το χειμώνα στη σκηνή του θεάτρου Τ με το αιώνιο αυτοβιογραφικό διαμάντι του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία της Γλυκερίας Καλαϊτζή. Η δική της Αμάντα δεν μοιάζει με όσες έχουμε δει μέχρι σήμερα. Ενδύεται το ένδυμα της υπομονής και της ελπίδας που ραγίζει μπροστά στην αβάσταχτη πραγματικότητα, η ψευδαίσθηση καταρρέει σε κάθε επόμενη αποκάλυψη και τα φωτεινά μάτια γίνονται μονομιάς συντρίμμια. Κάθε σύσπαση των μυών της γίνεται και δική μας σύσπαση. Η ασφυξία της γίνεται δική μας ασφυξία. Η αποφασιστική και δεσποτική Αμάντα της Φέστα μετατρέπεται σε μια ετοιμόρροπη γυναίκα κάθε φορά που η γη φεύγει κάτω από τα πόδια της. Η Φέστα χτίζει μια από τις καλύτερες Αμάντες που είδαμε ποτέ στο ελληνικό θέατρο, στέρεη και εύθραυστη μαζί, πληθωρική και συνάμα τόσο μόνη.
Μαρία Τσιμά-Όσα η καρδιά μου στην Καταιγίδα
Η Κεφαλλονίτισα στην καταγωγή αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ έκανε στη σκηνή με το έργο ”Τη Μέρα που ο Θεός Διασκέδαζε” στο Θίασο Νέα Πορεία, πριν από 27 χρόνια. Έκτοτε την είδαμε σε δεκάδες παραγωγές θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές, σε σπουδαία έργα και σπουδαία ανεβάσματα. Φέτος με την εξαιρετική καθοδήγηση του Πάνου Δεληνικόπουλου παίζει τη μάνα που σκιαγράφησε μοναδικά η πένα του Άκη Δήμου. Μια σκληρή γυναίκα της ελληνικής επαρχίας που η δική της οπτική για το καλό του παιδιού της, τσακίζει τον ανθό του έρωτα, τη δίψα της ζωής και της ελευθερίας. Η σκληρή αγάπη παραμερίζει τις αναστολές, γίνεται χίμαιρα, ποτάμι ορμητικό που παρασέρνει και την ίδια στο διάβα της. Η Μαρία Τσιμά στήνει μοναδικά αυτό τον μοιραίο χορό προς το γκρεμό. Στο πρόσωπο της η μητρική αγάπη γίνεται δεσποτική, γίνεται τυραννία και καταδίκη. Γίνεται πεπρωμένο.
Αγγελική Παπαθεμελή-Τα πικρά δάκρια της Πέτρα Φον Κάντ
Η αιώνια ηρωϊδα του Φασμπίντερ γίνεται η νέα πρόκληση για το κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη που ξεκίνησε κάποτε με την ευαίσθητη Λώρα του Γυάλινου Κόσμου για να οδηγηθεί φέτος σε μια επιστροφή στην πόλη της με έναν ρόλο-σταθμό. Υπό την σκηνοθετική μπαγκέτα του Χάρη Πεχλιβανίδη και της Κορίνας Βασιλειάδου δεν ενδύεται το κοστούμι της Πέτρα, γίνεται η Πέτρα. Αφέντρα, κυρίαρχη, δεσποτική, ορίζει μοίρες και ζωές. Για να δει σιγά σιγά το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της, το άγριο παιχνίδι του έρωτα να την κατασπαράσσει, τις ρωγμές στο πήλινο πρόσωπο της να ανοίγουν η μια μετά την άλλη. Σπουδαία ερμηνεία, σπουδαία ηθοποιός.
