Ο άνθρωπος που μεταμορφώνει το ντελίβερι σε Τέχνη στη Θεσσαλονίκη!

Εικόνες: Μιχαήλ Παπαβασιλείου

Όταν ήμασταν παιδιά, οι περισσότεροι ασχολούμασταν με το κολάζ στον ελεύθερο χρόνο μας, κόβοντας και κολλώντας σελίδες από περιοδικά μόδας, εξώφυλλα εφημερίδων ή τις σελίδες που δεν θέλαμε να διαβάσουμε από το σχολικό βιβλίο.

Ο Τζώρτζης Ταταύλαλης βλέπει την συγκεκριμένη τέχνη με μία άλλη ματιά και ουσιαστικά την μετουσιώνει σε κάτι μοναδικό. Το πρώτο του πρότζεκτ με τίτλο Junk Food διήρκησε σχεδόν πέντε χρόνια και είχε ως κύριο υλικό το φαγητό του fast food, θίγοντας έτσι το πρόχειρο, εύπεπτο και φτηνό της σημερινής εποχής. Το τωρινό του πρότζεκτ Food for thought είναι λιγότερο brutal, έχει σκοπό να προβληματίσει και να προτείνει με βάση πάντα το χιούμορ και παρουσιάζεται στον επάνω όροφο του Ύψιλον μέχρι την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου.

Η αρχή έγινε το 2007, η πρώτη του επαφή ήταν λίγο περίεργη και άδοξη θα έλεγε κανείς, όμως στην συνέχεια όλα πήραν τον δρόμο τους, όπως αναφέρει. «Ξεκίνησε το 2007, τότε που τα κρεοπωλεία έφτιαχναν τα χαρτιά με τα λογότυπά τους. Οπότε, είχε κάποια που ήταν πολύ ωραία ή αστεία ή βάρβαρα με αποτέλεσμα, να ξεκινήσω να μαζεύω αυτά τα χαρτιά. Προέκυψε στο ενδιάμεσο μία μετακόμιση κατά την οποία αυτά τα αποκόμματα πετάχτηκαν και μετάνιωσα αρκετά μπορώ να σου πω. Γι’ αυτό τον λόγο άρχισα να μαζεύω τα flyers αντί των χασαπόχαρτων».

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες, έχουν αυτή ως κύρια δουλειά τους και δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο για να είναι αφοσιωμένοι όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο Τζώρτζης, όπως κατηγορηματικά μας είπε να τον φωνάζουμε, έχει μία διαφορετική προσέγγιση γι’ αυτό το κομμάτι και βλέπει τα πράγματα πολύ πιο ρεαλιστικά σε σχέση με άλλους επίδοξους καλλιτέχνες. «Έχω το πιο παλιό τροχείο στην Θεσσαλονίκη. Από τα χέρια του παππού μου, πέρασε στου πατέρα μου και από τα δικά του το ανέλαβα εγώ. Αυτή είναι η κύρια δουλειά μου. Όλα αυτά που βλέπεις στους τοίχους είναι πάρεργο. Εκεί κολλάω, εκεί βάφω κορνίζες ή κόβω τα χαρτιά που μου χρειάζονται για τα κολάζ».

Αφιερώνει πολλές ώρες σε κάθε του έργο και σχεδόν πάντα λείπει από το σπίτι του. Όμως, δείχνει να το απολαμβάνει και γελάει με κάθε ιδέα που του κατεβαίνει. Είναι ένα ευχάριστο χόμπι, που τον κάνει να ξεχνιέται και σίγουρα να γίνεται δημιουργικός. «Για εμένα είναι ένα μεγάλο γλέντι αυτό το πράγμα, διότι γελάω πάρα πολύ! Ξεκίνησε σαν πλάκα και από την ανταπόκριση που είχε προς τον κόσμο, με κάνει να συνεχίζω ακάθεκτος. Μέχρι στιγμής πάνε όλα καλά».

Όσον αφορά, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο η απάντηση του δείχνει και τον χαρακτήρα του σαν άνθρωπος. «Δεν είχα δυσκολίες, όλα πήραν τον δρόμο τους ομαλά. Φταίει σαφώς που είμαι και σαν χαρακτήρας έτσι. Τα βρίσκω όλα εύκολα!».

Η επιλογή του να θίξει το fast food, μέσω των έργων που έχει δημιουργήσει με flyers δείχνουν τον προβληματισμό του για την σημερινή κοινωνία και προς τα πού κατευθύνεται.

«Άκου, τα flyers όταν τα βλέπεις έτσι πεταμένα, όλα έχουν πολύ ωραία χρώματα! Μερικές εικόνες είναι όντως πολύ κακές, όμως έχει και κάποια φυλλάδια ντελίβερι, που τα χρώματα είναι φανταστικά. Όταν απομονώσεις μοτίβα από αυτά και τα ξαναχρησιμοποιήσεις είτε σε μία εικόνα είτε σ’ ένα πρόσωπο που μπορεί να είναι όμορφο ή θλιμμένο, δίνει μία διαφορετική εικόνα. Η οποία εικόνα, είναι της αισθητικής μου! Δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλιώς. Επίσης, τις περισσότερες φορές προσπαθώ να περάσω κι ένα μήνυμα μέσω των κολάζ. Επιπλέον, το ”πρόχειρο” φαγητό σημαίνει πως η προχειρότητα έχει μπει για τα καλά στην ζωή μας. Πάρα πολλά πράγματα έχουν γίνει πιο φθηνά και πιο απλά. Ουσιαστικά δεν κάνεις τίποτα και απλώς περιμένεις να σου φέρουν το φαγητό στο σπίτι σου. Είτε αυτό είναι εξαιρετικό είτε χθεσινό και κακοψημένο».

Ίσως για κάποιον να φαίνεται πολύ εύκολο να κάνει κολάζ και να βάζει οτιδήποτε του αρέσει πάνω σ’ έναν πίνακα. Όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, όταν υπάρχει κάποιος στόχος κι ένα κίνητρο πίσω απ’ όλο αυτό. «Θεωρώ πως μπορεί να το κάνει ο καθένας. Ίσως να μην είναι κάτι σπουδαίο αυτό που κάνω για τους ειδικούς και για την βαριά τέχνη, αλλά εμένα μου αρκεί και με συγκινεί πολύ» αναφέρει ο Τζώρτζης Ταταύλαλης. Επίσης, συμβουλεύει πως εφόσον κάποιος θέλει ν’ ασχοληθεί με αυτή την τέχνη, χρειάζεται να είναι παρατηρητής 24 ώρες την ημέρα, αδιαλείπτως. Βλέποντας και κρατώντας πράγματα στην δουλειά του, είτε στο σινεμά που θα πάει είτε στον δρόμο που απλά περπατάει.

Τέλος, ένα ερώτημα που απαντήθηκε και θα λύσει πολλές απορίες είναι: Εφόσον δεν σου αρέσει το fast food και προτιμάς να μαγειρεύεις στο σπίτι πώς βρίσκεις όλα αυτά τα flyers;

«Κλέβω κιόλας! (γέλια) Μπαίνω μέσα σ’ ένα μαγαζί που μου είχε αρέσει ένα flyer και ρωτάω: «Μπορώ να πάρω ένα;» και στο τέλος παίρνω δέκα ας πούμε». Ο Τζώρτζης Ταταύλαλης είναι ένας άνθρωπος με ψυχή νέου και μυαλό φιλόδοξου καλλιτέχνη. Αγαπάει αυτό που κάνει και θα το συνεχίζει για πολύ καιρό ακόμη, όπως λέει. Η έκθεση του στο Ύψιλον μόνο αδιάφορη δεν γίνεται να περάσει, ενώ τα μηνύματα που στέλνονται προς την σημερινή κοινωνία είναι πολλά.

*Ύψιλον (Εδέσσης 5, Λαδάδικα), έκθεση Food For Thought, έως την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου, 15.00 με 23.00, facebook event