Εκθέσεις για να πας τις επόμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη

Οι νέες εκθέσεις για να επισκεφθείς στην Θεσσαλονίκη είναι εδώ!

27 Μαρτίου 2024, 5:24 μμ

27 Μαρτίου 2024, 5:24 μμ

Θες να πας να δεις νέες εκθέσεις στην πόλη; Ρίξε μια ματιά!

Komplett Kafka | Goethe-Institut Thessaloniki

Το 2024 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο του Φράντς Κάφκα. Σήμερα, ο συγγραφέας από την Πράγα εξακολουθεί να είναι επίκαιρος και να μας συναρπάζει. Τι είναι αυτό που τον κάνει να αντέχει στον χρόνο;

Το Goethe-Institut της Ελλάδας φωτίζει ποικίλες πτυχές της προσωπικότητας του Κάφκα και με αφορμή τη φετινή επέτειο επανεξετάζει το έργο του μέσα από πολυάριθμές εκδηλώσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Με θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις και κύκλους συζητήσεων θα ανακαλύψουμε εκ νέου τον συγγραφέα και το έργο του.

Με αφορμή το επετειακό Έτος Kafka, το Goethe-Institut της Ελλάδας παρουσιάζει την έκθεση αφίσας Komplett Kafka (Απόλυτα Κάφκα) σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Nicolas Mahler και το Literaturhaus Stuttgart (Λογοτεχνικό Σπίτι της Στουτγάρδης).

Η έκθεση θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Πάτρα.

Η ΕΚΘΕΣΗ

Τι τράβηξε τον Nicolas Mahler στον Κάφκα;

«Κάτι ιδιαίτερα δελεαστικό στον Κάφκα, εκτός από το θέμα των σχεδίων, ήταν ότι ενώ θεωρείται ένας βαρύς, σκοτεινός συγγραφέας, υπάρχει και το κωμικό στοιχείο στα έργα του. Η Μεταμόρφωση για παράδειγμα είναι στην πραγματικότητα ένα χιουμοριστικό σκετς γεμάτο αστείους χαρακτήρες, ακόμη και αν σε μερικούς φαντάζει πολύ καταθλιπτικό και καθόλου ευχάριστο. Το να συνδέεις το κωμικό με το σκοτεινό στοιχείο είναι φυσικά πολύ δελεαστικό.»

Ο Φράντς Κάφκα δεν ήταν μόνο συγγραφέας, είχε μεγάλο πάθος και για το σχέδιο: «Εγώ, κορίτσι μου, υπήρξα μεγάλο ταλέντο στο σχέδιο», έγραφε εν μέρει ειρωνικά αλλά και με κρυφή περηφάνια το 1913 στην αιώνια αρραβωνιαστικιά του, τη Felice Bauer, για τις καλλιτεχνικές του φιλοδοξίες. Τα σχέδια που σκάρωνε του έδιναν κάποτε «μεγαλύτερη ικανοποίηση από κάθε τι άλλο», αναφέρει κάπου. Τι πιο ταιριαστό, λοιπόν, από το να τιμήσουμε την επέτειό του με μια βιογραφία σε κόμικς, σχεδιασμένη μάλιστα από τον Nicolas Mahler, του οποίου τα σκίτσα έχουν ένα εξίσου μινιμαλιστικό ύφος;

Ο Mahler αναδεικνύει τη ζωή και το έργο του Κάφκα με τρόπο απαράμιλλα πνευματώδη και καυστικό, ενώ δεν διστάζει να αγγίξει και ορισμένα μεγάλα ερωτήματα: Γιατί απέτυχε το σχέδιο του Κάφκα να συντάξει μια σειρά φτηνών ταξιδιωτικών οδηγών; Ποιος έγραψε τη συνέχεια ενός από τα σημαντικότερα βιβλία του με τίτλο «Η επαναμεταμόρφωση του Γκρέγκορ Σάμσα»; Και τι κρύβεται πίσω από την ιστορία με τη «λευκή σκλάβα»; Απαντήσεις στα παραπάνω και άλλα πολλά θα βρείτε στο Komplett Kafka . (Πηγή: Εκδόσεις Suhrkamp)

NICOLAS MAHLER

Ο Nicolas Mahler γεννήθηκε το 1969 στη Βιέννη, όπου ζει και εργάζεται ως σχεδιαστής κόμικς και εικονογράφος. Κόμικς και γελοιογραφίες του δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά όπως Die Zeit, NZZ am Sonntag, την κυριακάτικη Frankfurter Allgemeine και το σατιρικό περιοδικό Titanic. Για το ευρύτατο έργο του έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων το βραβείο Max und Moritz ως ο «καλύτερος γερμανόφωνος καλλιτέχνης κόμικς» το 2010, το βραβείο Literaturhäuser το 2015 και το βραβείο Sondermann το 2019. Ο Mahler είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Σχολής για την Ποίηση στη Βιέννη.

Goethe-Institut Thessaloniki, Βασ. Όλγας 66, 54642 Θεσσαλονίκη | 22/02 – 19/07/2024 | Είσοδος ελεύθερη

Έκθεση «Nelly’s» | MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly’s) Η Wynn Gunningham, 1955 © Μουσείο Μπενάκη/Φωτογραφικά Αρχεία

Χορεύτριες με φόντο τον Παρθενώνα, μουσικοί και χορευτές από την Κρήτη, αγρότισσες από τα Ιωάννινα, κυρίες της Νέας Υόρκης και της Αθήνας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωστής Παλαμάς είναι μόνο κάποιοι από τους πρωταγωνιστές του φωτογραφικού φακού της Έλλης Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (1899-1998), της γνωστής Nelly’s στην ομότιτλη έκθεση που θα παρουσιαστεί στο MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, Προβλήτα Α’, λιμάνι), από τις 23 Φεβρουαρίου έως τις 28 Απριλίου 2024. Με άξονες τις τρεις πόλεις στις οποίες διαμόρφωσε το φωτογραφικό της βλέμμα, επιχειρείται η παρουσίαση του πολυδιάστατου έργου της από τα χρόνια της μαθητείας της στη Δρέσδη στις αρχές του 1920, την άφιξή της στην Αθήνα και τη δυναμική της παρουσία στα φωτογραφικά δρώμενα της πόλης έως το 1966 όταν πια συνταξιοδοτήθηκε μετά από 27 χρόνια ακούραστης εργασίας στη Νέα Υόρκη.

Η έκθεση αποτελεί προσαρμογή της αναδρομικής έκθεσης που παρουσιάστηκε το 2023 στην Αθήνα από το Μουσείο Μπενάκη, θεματοφύλακα του έργου της φωτογράφου, με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατό της, με στόχο να επανασυστήσει τη δημιουργό στο σύγχρονο κοινό. Το έργο της Νέλλης υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό τα χρόνια του μεσοπολέμου, ασκώντας πολλά είδη φωτογραφίας και ιδιαίτερη επίδραση στην εξέλιξη του μέσου στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα. Μετά την παραμονή της στις Ηνωμένες Πολιτείες επί τρεις σχεδόν δεκαετίες, το έργο της ξεκίνησε να επανεκτιμάται από τη δεκαετία του ΄70.

Η έκθεση αποτελείται από 185 φωτογραφίες φιλοτεχνημένες από την ίδια τη δημιουργό και επιλεγμένες από το ογκώδες αρχείο της με σκοπό να εκπροσωπηθούν οι διαφορετικές αισθητικές τάσεις που υιοθέτησε κατά τη διάρκεια των σαράντα πέντε χρόνων ενασχόλησής της με το μέσο και οι πολυάριθμες φωτογραφικές τεχνικές με τις οποίες πειραματίστηκε. Στις πρωτότυπες αυτές εικόνες προστίθενται 53 σύγχρονες ψηφιακές εκτυπώσεις που πραγματοποιήθηκαν από τα αρνητικά της ώστε να συμπληρώσουν τα αφηγηματικά κενά. Παράλληλα, εκτίθεται μια επιλογή του φωτογραφικού εξοπλισμού που χρησιμοποίησε ως φοιτήτρια στη Δρέσδη αλλά και ως επαγγελματίας φωτογράφος στην Αθήνα την περίοδο του μεσοπολέμου και στη Νέα Υόρκη μεταπολεμικά, ώστε να τεκμηριώσει τη βαθιά της γνώση γύρω από τη φωτογραφική τεχνολογία. Η έκθεση εμπλουτίζεται με αρχειακό υλικό όπως λευκώματα, εκδόσεις και περιοδικά της εποχής της, επιστολικά δελτάρια συμβάλλοντας στην κατανόηση της χρήσης των φωτογραφιών της στην εποχή της. Παρουσιάζονται επίσης τα ζωγραφικά έργα της Νέλλης σε πορσελάνη, μια δραστηριότητα που ανέπτυξε παράλληλα με τη φωτογραφική της καριέρα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Αμερική, καθώς και πρωτότυπο, αρχειακό υλικό -κοστούμια, προσωπεία- από τις Δελφικές Εορτές του 1927 και του 1930.

Επιμέλεια: Αλίκη Τσίργιαλου | Σχεδιασμός: Ναταλία Μπούρα

Οι ημερομηνίες των ξεναγήσεων θα ανακοινωθούν.

MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, Προβλήτα Α’, λιμάνι Θεσσαλονίκης) | 23 Φεβρουαρίου – 28 Απριλίου 2024

Παράλληλες Γραφές Περί Θραυσμάτων | Γκαλερί Λόλα Νικολάου

Ο Γιώργος Λαζόγκας, εννοιολογικός καλλιτέχνης και ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ μαζί με τον Θανάση Δάπη σημαντικό εικαστικό της νεότερης γενιάς, εγκαινιάζουν έργα τους στην Γκαλερί Λόλα Νικολάου από τις 21 Μαρτίου. Όπως επισημαίνει για τον Γιώργο Λαζόγκα ο επιμελητής της έκθεσης, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης Ευθύμης Λαζόγκας: Ο Λαζόγκας πάντα υποστήριζε ότι «Το θραύσμα είναι το όλον». Στο εικαστικό του ιδίωμα το θραύσμα φέρει την μνήμη της εικόνας του όλου, παραμένει όμως ως καταγραφή του ελάχιστου καθώς αποφεύγει την φλυαρία της αφήγησης, αφουγκράζεται τη σιωπή και την ποίηση του non finito. Αποτελεί υπαινιγμό, αλληγορία, και σύμβολο παίζοντας ανάμεσα στην φαντασία και το άρρητο. Με αυτή την έννοια το θραύσμα είναι το έργο, η καταγωγή κι ο γενεσιουργός πυρήνας του, καταγράφοντας συγχρόνως την μόνιμη αδυναμία της ιδέας να μεταφερθεί αυτούσια σε ύλη. Η ιδέα μέσω του θραύσματος παραμένει σπάραγμα, αποσπασματική υπενθύμιση του όλου προσδίδοντας στην εικόνα μια αινιγματική διάσταση. Το θραύσμα, θέτοντας το αίνιγμα, «ούτε λέγει, ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει». Εκ φύσεως διαπραγματεύεται την ιδέα του αμείλικτου χρόνου, της απώλειας, της ανάμνησης, της καταστροφής. Η ίδια η μνήμη που υπαινίσσεται το θραύσμα λειτουργεί κι αυτή με αποσπασματικό χαρακτήρα. Μέσα από τις επικαθήσεις των αναμνήσεων οι μηχανισμοί της μνήμης θρυμματίζουν την εικόνα του συνόλου, καταργούν τις άχρηστες πληροφορίες κι επιτρέπουν να αναδυθούν στην επιφάνεια μόνον τα θραύσματα που εμπεριέχουν το ουσιώδες. Πολιτισμικά ζούμε μέσα από τα ίχνη του παρελθόντος, έχουμε στις αποσκευές μας μνήμες-θραύσματα συσσωρευμένων εικόνων παλαιότερων πολιτισμών που διαρκώς αναπλάθονται κι ανασυντίθενται κάθε φορά σε μια καινούρια πρόταση.

Για τον Θανάση Δάπη ο επιμελητής αναφέρει: Χωρίς να χάσει καθόλου την αθωότητα της παιδικής γραφής και σκέψης, ο Δάπης επιχειρεί με μορφοπλαστικό όπλο την ανεπιτήδευτη ενστικτώδη γραφή μια καινούργια αφηρημένη διήγηση που τείνει να εισάγει στο έργο του πολλαπλές αναγνώσεις. Το χρώμα, το σχέδιο, η σύνθεση πρωταγωνιστούν. Ο Δάπης πίσω από κάθε σχέδιο που διατυπώνει εφευρίσκει ένα προσωπικό εικαστικό αλφάβητο μέσα από σύμβολα, κώδικες και έννοιες που εισάγονται σε κάθε έργο προκαλώντας έτσι το θεατή να ψηλαφίσει την σκέψη του. Ιχνηλατεί λιτά, σύμβολα αρχετυπικά όπως τον ήλιο και την σελήνη, το σπίτι και το δέντρο, το μήλο και το φίδι, λουλούδια και ζωάκια δημιουργώντας υπαινιγμούς κι αλληγορίες. Από την άλλη πλευρά εκφράζει συναισθήματα, καταστάσεις, καιρικά φαινόμενα, την συνύπαρξη του καλού με το κακό, την ζωή και τον θάνατο με χρώματα, πρόσωπα, σχήματα και γράμματα. Τα ίδια τα χρώματα του είναι καθαρά, αγνά χρησιμοποιούνται κι αυτά ως σύμβολα υπηρετώντας την γοητεία και την δυναμική της πρωτόλειας γραφής, Η τέχνη του Θανάση Δάπη κρατά αναλλοίωτη μέσα της τη χαρά της ζωής κερδίζοντας το στοίχημα του χαμένου νοήματος της απλότητας ενώ παράλληλα κρατά ολοζώντανο το πρωτογενές συναίσθημα του ενθουσιασμού της ανακάλυψης του κόσμου όταν ήμασταν παιδιά.

Man Ray: Γυμνά | Thessaloniki PhotoBiennale 2023

58ο Φεστιβάλ Δημητρίων

O πατέρας του Man Ray, Melach Radnitzky, γεννήθηκε στο Κίεβο το 1866 και μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1886 για να ξεφύγει από το πρώτο κύμα αντισημιτικών πογκρόμ που άρχισε το 1881 στην πόλη Elisavetgrad (σημ. Kropyvnytskyi) της Κεντρικής Ουκρανίας, τότε τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα του ήταν η εβραϊκής-λευκορωσικής καταγωγής Manya Louria. Το πραγματικό του όνομα ήταν Emmanuel Rudzitsky. Γεννήθηκε στην Φιλαδέλφεια και σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου σπούδασε ζωγραφική και γρήγορα αντιλήφθηκε το ενδιαφέρον του για τη φωτογραφία. Μαζί με τον Marcel Duchamp επιδίωξε την οργάνωση ντανταϊστικού κινήματος στη Νέα Υόρκη. Το 1921 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συμμετείχε στις ομάδες των σουρεαλιστών. Επινόησε τεχνικές που εξελίσσουν την τέχνη και την εικαστικότητα της φωτογραφίας όπως τις αποκαλούμενες “Ραγιογραφίες” ή – καθώς δημιουργούν και λογοπαίγνιο με το καλλιτεχνικό επίθετο του φωτογράφου – “Ρεϊ-γραφίες” (rayographies), φωτογράμματα που δημιουργούνται στον σκοτεινό θάλαμο χωρίς φωτογραφική μηχανή και φακό. Ο Man Ray πέθανε στο Παρίσι το 1976. Οι φωτογραφίες γυμνών είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές σειρές του και διατρέχουν όλο το φάσμα της τέχνης του. Η έκθεση παρουσιάζει 38 εκτυπώσεις από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες γυμνών, ορισμένες από τις οποίες είναι λιγότερο γνωστές και προβεβλημένες. Πρόκειται για αναπαραστατικά γυμνά που με την ανεπανάληπτη τεχνική του Man Ray, υπερβαίνουν την ανθρώπινη σάρκα και εισέρχονται σε μια ονειρική διάσταση μεταφέροντας τον θεατή στο υπερρεαλιστικό σύμπαν του δημιουργού τους. Γνωστά γυναικεία μοντέλα του όπως η Kiki de Montparnasse, η Ady, η Natasha, η γνωστή καλλιτέχνιδα Meret Oppenheim, η φωτογράφος Berenice Abbott, αλλά και ανδρικά μοντέλα όπως ο Jean Charles Worth και ντραγκ κουίν όπως η Barbette σηματοδοτούν, μέσα από την πρωτοποριακή τέχνη του Man Ray, την εξουσιαστική θηλυκότητα στην νέα μοντέρνα εποχή των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα.

Nicholas Egon. Ένα προσωπικό πορτρέτο της Ελλάδας | Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ

Nicholas Egon, Κύματα και αφρός στα βράχια, 1993, ακουαρέλα και παστέλ σε χειροποίητο χαρτί, 57 x 78 εκ.

Με αφορμή τη δωρεά έργων του Nicholas Egon (1921-2017) από την Σταματία Κομνηνού και τον Νικόλαο Αλέξανδρο Κομνηνό στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ., η έκθεση παρουσιάζει πίνακες ζωγραφικής και σχέδια του από το 1948 ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η έκθεση οργανώνεται σε δύο ενότητες: τα τοπία και τα πορτρέτα, με κοινό παρονομαστή την ιδιαίτερη γνώση και αγάπη του καλλιτέχνη για την Ελλάδα.

Ο Nicholas Egon είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση καλλιτέχνη, τόσο για το έργο του όσο και για τον βίο του. Ήταν άνθρωπος μορφωμένος, κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, φιλέλληνας και πολυταξιδεμένος.

Το 1949 πήγε στην Ελλάδα όπου έκανε τα πορτρέτα του βασιλιά Παύλου Αˈ και της βασίλισσας Φρειδερίκης και άλλων μελών της βασιλικής οικογένειας. Τότε ήρθε σε επαφή με τα πρόσφατα γεγονότα της Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου (παρακολούθησε τις μάχες στο Βίτσι και στον Γράμμο) και ανέλαβε τη δημιουργία ενός τρίπτυχου σε παραγγελία του βασιλιά Παύλου από το οποίο ολοκλήρωσε μόνο το κεντρικό τμήμα, «Η Πείνα στην Αθήνα». Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη χώρα απεικόνισε γυναίκες, πρόσφυγες, αντάρτες και ορφανά παιδιά.

Παράλληλα, ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 μια πετυχημένη διεθνή πορεία ως προσωπογράφος.

Μαζί με το πορτρέτο, η άλλη μεγάλη πτυχή της τέχνης του Egon είναι η τοπιογραφία. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών και διαμονών του στην Αίγυπτο, στη Νιγηρία, στο Μαρόκο, στην Ιορδανία, στη Σαουδική Αραβία, στη Σικελία, και στην Ελλάδα (από το 1978 στο εξής) απεικόνιζε τοπία και αρχαιολογικούς χώρους.

Τα ελληνικά τοπία του ξεχωρίζουν από αυτό το σύνολο και παρουσιάζουν ένα μεγάλο εύρος σε σχέση με τις επιλεγμένες τοποθεσίες και με τις στιγμές της ημέρας, τις εποχές και τις συνθήκες φωτισμού. Ο ίδιος είχε, επιπλέον, μια αξιοσημείωτη γνώση του τόπου μέσω των συζητήσεών του με διακεκριμένους ιστορικούς, διανοουμένους και αρχαιολόγους.

Συνολικά, η τέχνη του Nicholas Egon χαρακτηρίζεται από την αρτιότητα της σύνθεσης και την τεχνική δεξιοτεχνία του με ποικίλα μέσα (λάδι, παστέλ, ακουαρέλα, κάρβουνο, αιματίτη, κιμωλία). Μπορεί να ξεχωρίσει κανείς, επίσης, τη δυναμική ισορροπία των χρωμάτων της τοπιογραφίας του και τον ιδιαίτερο χειρισμό της γραμμής στα πορτρέτα του και, κυρίως, την ικανότητά του να καταφέρνει κάθε φορά να μας μεταφέρει την προσωπικότητα των ανθρώπων και την ιδιαίτερη δόνηση και μουσική του κάθε τόπου.

Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024-Παρασκευή 31 Μαΐου 2024 | Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00.

Περιοδική έκθεση με τίτλο «Κάμπος/Πεδίο: η ενέργεια του κενού» | Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού

To Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Κάμπος/Πεδίο: η ενέργεια του κενού» το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023 στις 18:00 στην πτέρυγα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού «Κυριάκος Κρόκος».

Στην έκθεση παρουσιάζονται εικαστικά έργα που διερευνούν σύγχρονες προσεγγίσεις του μοντερνιστικού «πεδίου» και του βυζαντινού «κάμπου». «Κάμπος», «πεδίο» είναι λέξεις που μετασχηματίζουν τη δισδιάστατη ζωγραφική εικόνα σε μία διαρκώς αναπτυσσόμενη οθόνη ιδεών. «Κάμπος» είναι το αφετηριακό σημείο της εικόνας εκεί όπου θα αναπτυχθεί η οπτική αφήγηση. «Πεδίο» είναι το μη περατό όριο της εικόνας.

Η έκθεση Κάμπος/Πεδίο: η ενέργεια του κενού στην Πτέρυγα Περιοδικών Εκθέσεων «Κ. Κρόκος» του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού λειτουργεί ως ένα σημείο διασύνδεσης του παρελθόντος και του παρόντος ή τουλάχιστον της ανανεωτικής ανάγνωσης των δύο αυτών ιστορικών όρων μέσα από σύγχρονες προσεγγίσεις. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες με ποικιλόμορφες εικαστικές εκφράσεις (ζωγραφική, εγκαταστάσεις, βίντεο, αντικείμενα, ψηφιακά έργα) αναπτύσσουν σύγχρονες ιδέες του πεδίου και σε όσα αυτό μπορεί να παραπέμπει στο σύγχρονο πλαίσιο. Παράλληλα γίνεται αναφορά σε διαχρονικά ιστορικά παραδείγματα έργων που παραπέμπουν στην έννοια του κάμπου ή του πεδίου.

Εισαγωγή στην έκθεση και στην έννοια του βυζαντινού κάμπου αποτελεί εικόνα της Αποκαθήλωσης του 1400, δωρεάς Ειρήνης Ανδρεάδη, από τη συλλογή του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα διοργανωθεί επιστημονική ημερίδα σχετική με τη θεματολογία της έκθεσης.

Επιμέλεια έκθεσης:

Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών: Γιάννης Ζιώγας, Σύνθια Γεροθανασίου | Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού: Αγαθονίκη Τσιλιπάκου, Αναστασία Καραδημητρίου

Συμμετέχοντες/συμμετέχουσες:

Άγγελος Αντωνόπουλος, Εοζέν Αγκοπιάν, Εβίτα Βουδούρη, Σύνθια Γεροθανασίου, Γιάννης Ζιώγας, Θοδωρής Ζυρπιάδης, Σοφία Κυριακού, Ίρις Μπουρνάζου, Μάρκος Ντέμκας, Στελιος Ντεξής/Μυρτώ Βουνάτσου, Αλεξία Ξαφοπούλου, COM.ODD.OR (Σόφυ Παπαδοπούλου), Νάνσυ Παπαδοπούλου, Ράνια Σχορετσανίτη, Γιάννης Χρηστάκος.

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού – Πτέρυγα Περιοδικών Εκθέσεων «Κ. Κρόκος» | Διάρκεια: 28 Ιανουαρίου έως 12 Μαρτίου, 2023 | Είσοδος ελεύθερη | Ώρες λειτουργίας της έκθεσης (ώρες λειτουργίας Μουσείου): Δεύτερα έως Κυριακή: 08:30 – 15:30

Μες στο δάσος | Nitra Gallery Thessaloniki

H Nitra Gallery παρουσιαζει τους Ζωή Κεραμέα, Γιώργο Κόντη, Κατερίνα Κότσαλα, Ναταλία Μαντά, Ζήση Μπλιάτκα, Γιώργο Σταματάκη, Γιώργο Σταμκόπουλο, Κατερίνα Χάρου σε επμέλεια Αρετής Λεοπούλου.

«Το δάσος είναι ένα οικοσύστημα όπου τα πάντα μέσα σ’ αυτό (δέντρα, φυτά, ζώα) συνδέονται με μια σχέση αλληλεξάρτησης. Μερικά αλληλοβοηθούνται, άλλα ανταγωνίζονται, μάχονται ή καταβροχθίζουν το ένα το άλλο. Όμως καθένα παίζει το δικό του ρόλο μέσα σε αυτήν την κοινότητα». Με την πρόταση αυτή, μας συστήνει στο δάσος το παιδικό βιβλίο τού Τζέιμς Γκουριέ, Οδηγός για μικρούς ροβινσόνες; στο δάσος (μτφρ.Χριστίνα Παρίση, Εκδόσεις Καστανιώτη 1997), προσφέροντας ειδικευμένες πληροφορίες και συμβουλές εξερεύνησής του. Από τις 6 Απριλίου θα έχει κανείς την ευκαιρία να εξερευνήσει στη γκαλερί Nitra (στην οδό Φιλίππου του κέντρου της Θεσσαλονίκης), ένα δάσος με έργα τέχνης από συνολικά 8 καλλιτέχνιδες/καλλιτέχνες. Δάσος, γιατί όλα ανεξαιρέτως τα έργα της έκθεσης αφορμούνται από την ίδια τη φύση και την σχέση μας με αυτήν. Από την άρρηκτη σχέση μας με τον φυσικό μικρόκοσμο και μακρόκοσμο, που αποτελεί και τον κοινό -εννοιολογικό και εικονογραφικό- παρονομαστή στις δουλειές των επιλεγμένων καλλιτεχνών της έκθεσης.

Ζωγραφική, γλυπτική, μικτές τεχνικές, ακόμη και παιχνίδια, καλλιτεχνικές οπτικές που μοιάζουν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, ωστόσο όλες έχουν ως κατεξοχήν σημείο αναφοράς τη φύση και τις αναρίθμητες πτυχές και όψεις της.

Στην έκθεση «Μες στο δάσος» θα μπορεί να συναντήσει κανείς έργα άλλοτε παραστατικού και άλλοτε αφαιρετικού χαρακτήρα, εστιασμένα άμεσα ή υπαινικτικά στο δάσος και στα μεγάλα ή στα μικροσκοπικά, ενίοτε σχεδόν αφανή όντα που το συνθέτουν. Θα μπορεί να κοιτάξει ψηλά αλλά και στο έδαφος, να εντοπίσει επιμέρους καλλιτεχνικές όψεις δισδιάστατης ή τρισδιάστατης σύνδεσης με το χώρο και με τη φύση. Να διαπιστώσει ότι ακόμη και μέσα από έργα τέχνης εντελώς διαφορετικής κλίμακας και προσέγγισης, μπορεί να προκύπτει ένας διάλογος παραστατικός ή μεταφορικός μεταξύ τους, ώστε εντέλει να απαρτίζουν ένα «δάσος» που μπορεί να λειτουργεί όπως ακριβώς αυτό που οργανικά είναι: ως ολότητα.

Συμμετέχουν:

Ζωή Κεραμέα, Γιώργος Κόντης, Κατερίνα Κότσαλα, Ναταλία Μαντά, Ζήσης Μπλιάτκας, Γιώργος Σταματάκης, Γιώργος Σταμκόπουλος, Κατερίνα Χάρου | Επιμέλεια: Αρετή Λεοπούλου | Εγκαίνια: Σάββατο 6 Απριλίου, 12:00-16:00 | 6 Απριλίου – 15 Μαΐου 2024

#TAGS έκθεση

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του parallaximag.gr στο Google News

Σχετικά Αρθρα