Κριτική στις ‘’τελικές προτάσεις’’ των 51ων Δημητρίων

Λέξεις: Ιορδάνης Στυλίδης -Αναπληρωτής καθηγητής -Τμήμα Αρχιτεκτόνων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κριτική στις ‘’τελικές προτάσεις’’ των 51 ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ (για όσους/όσες ενδιαφέρονται για “τη βελτίωση και αναβάθμιση του θεσμού’’)

Χρειαζεται να εμπλακούμε και να αναπτύσσουμε συνεχώς την δημόσια κριτική στάση σε κάθε και όλα τα κοινά ζητήματα του χώρου και του τρόπου διαβίωσής μας. Έτσι καθορίζουμε και ορίζουμε, υποστηρίζουμε και ρυθμίζουμε τα συστατικά ενός άλλου τύπου πολιτισμού και σχέσεων. Ανοικτού και διαθέσιμου, πλήρους και περιεκτικού στις προσκλήσεις και τις διαθέσεις του. Διαφανούς στις πρακτικές και στα ζητήματά του.

Πριν από μήνες έστειλα δύο προτάσεις στο δήμο Θεσσαλονίκης μετά από δημόσια ανοικτή πρόσκληση κατάθεσης ιδεών που θα προσέδιδαν ενδιαφέρον (έτσι φαντάστηκα) στα ίδια και όμοια των τυπικών εκδηλώσεων της ‘’μεγάλης γιορτής της πόλης’’ (χορεύοντας, θεατροποιώντας, χορεύοντας, τρώγοντας, ζωγραφίζοντας και άλλες καλές τέχνες, χορεύοντας, διαβάζοντας και πάλι τρώγοντας και χορεύοντας). Οι δύο προτάσεις που εστειλα είχαν ως συστατική τους δομή την πρόσκληση φοιτητών και φοιτητριών (από τα Βαλκάνια και τη Βόρεια Αφρική) αλλά και καθημερινών σημαντικών συμπολιτών μου που θα δούλευαν είτε διαβάζοντας την πόλη (Μιά πόλη στο Βορρά και στο Νότο) είτε μιλώντας για την πόλη ως πεδίο προσωπικών και εκφραστικών γινομένων (Δημόσιες αφηγήσεις για τον εαυτό). Η μία πρόταση κόστιζε κάτι λιγότερο από 10.000 (δέκα χιλιάδες) ευρώ και η δεύτερη λιγότερο από 1.000 (χίλια) ευρώ.

Προσκλήθηκα σε μία συναντηση με δύο κυρίες υπαλλήλους του δήμου όπου και εξήγησα το περιεχομενο των δύο προτάσεών μου σημειώνοντας πως αποτελούν μέρος της προσωπικής δραστηριότητάς μου (έχω ήδη διευθύνει πολλαπλά εργαστήρια αναγνώσεων είτε αστικών συνόλων είτε περιφερειακών μικρών κοινοτήτων στη σχέση τους με το συμβατικό φυσικό πεδίο τους όπως και συναντήσεις σημαντικών συμπολιτών μου με σκοπό την ακρόαση των προσωπικών τους αφηγήσεων για τη ζωή). Σημείωσα, εκεί, ιδιαίτερα, πως οπωσδήποτε αυτές οι προτάσεις βρίσκονται στο προσωπικό μου σημειωματάριο δράσεων αλλά θα ήταν καλή ιδέα να ενταχθούν, αν υπήρχε ενδιαφέρον, και στις παρουσιάσεις των 51 ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ.

Παράλαβα μια ευχαριστήρια απορριπτική επιστολή που, θεωρώ πως, απέχει πολυ  τόσο από όσα θα μπορούσαν να συγκροτούν την ταυτότητα ενός δημοτικού πολυσυλλεκτικού φορέα πολιτικών για τη σκέψη και την έκφραση όσο και από κάθε ενδιαφέρουσα διαχείριση στρατηγικών των συνευρέσεων για τη δημόσια έκφραση.

Παραθέτω την τρίτη παράγραφο αυτούσια και προχωρώ στην κριτική της.

Ποικίλοι λόγοι είναι αυτοί που οδηγούν σε μία τέτοια απόφαση και αφορούν πολλές κατατεθειμένες προτάσεις: οι λόγοι αυτοί μπορεί να κυμαίνονται από τη μη σύγκλιση προς τις προτεραιότητες της καλλιτεχνικής επιτροπής, την ταύτιση περιεχομένου προς τις προτεραιότητες της καλλιτεχνικής επιτροπής, την ταύτιση περιεχομένου με άλλες προτάσεις, τη μη διαθεσιμότητα χώρων στο εξαιρετικά πυκνό πρόγραμμα των περίου 20 ημερών της διοργάνωσης, τις τεχνικές δυσκολίες υλοποίησης μιας πρότασης ως τα ιδιαίτερα στενά οικονομικά δεδομένα της.

Παρά το γεγονός πως είχα ζητήσει με την αποστολή των προτάσεών μου να ανακοινωθεί το ποιός ή ποιά και ποιοί αποτελούν την ‘’καλλιτεχνική επιτροπή’’ αλλά και το σύστημα της εκλογίκευσης και της ορθολογικής διαχείρισης των προτάσεων τίποτε δεν ανακοινώθηκε. Ποιοί και ποιές ειναι οι καλλιτεχνικοί επίτροποι και επιτρόπισσες και ΓΙΑΤΙ χρειάζεται να ασκήσουν την επιτροπεία τους; Από τι θα προστατεύσουν την αισθητική ταυτότητα (ή την παρθενία) των πολιτών αυτής της πόλης; Αυτή, λοιπόν η αόρατη, οριστική και αόριστη ‘’καλλιτεχνική επιτροπή’’ διέγνωσε τους σοβαρούς λόγους που συνέτειναν στην απόρριψη τόσο της δικής μου όσο και πολλών άλλων προτάσεων (Πόσων; Ποιών; Με ποιούς συντελεστές και διαθέτες περιεχομένου; Σε ποιές ενότητες και με τι κοστολογικό ενδιαφέρον;) και ‘’αποφάνθηκε’’ είτε πως η πρότασή μου συμπίπτει (‘’ταύτιση περιεχομένου’’) με άλλες προτάσεις, υπάρχουν δηλαδή πολλοί που προτειναν το ΙΔΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ (!!!!!!)  είτε πως δεν ‘’συγκλίνει’’ με τα κέφια ή τις διαθέσεις ή τις συνεννοήσεις της αόρατης και αόριστης καλλιτεχνικής επιτροπής είτε πως δεν υπάρχουν διαθέσιμοι χώροι(!!!!!) ενώ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ είμαστε μάρτυρες σφραγισμένων και αχρησιμοποίητων χώρων σε ολόκληρο το δήμο όπως επίσης είμαστε μάρτυρες της ανορθολογικής και ανόητης συμπίεσης (δήθεν) εκδηλώσεων σε ένα μικρό χρονικό διάστημα ενώ θα μπορούσαν να εκταθούν σε μεγαλυτερο (αν ισχύει το δικαιολογητικό εύρημα του ‘’εξαιρετικά πυκνού προγράμματος’’, είτε, το τελευταίο, των ‘’ιδιαίτερα στενών οικονομικών δεδομένων’’.  Πως λειτουργεί αυτή η τελευταία διακιολογία; Τι κάνει η επιτροπή, λοιπόν…; κρίνει τις πέντε δέκα καλύτερες προτάσεις και μετά απορρίπτει τις κοστοβόρες;, κοιτάζει το κόστος και απορρίπτει απευθείας χωρίς να την ενδιαφέρει το περιεχόμενο; Πως ακριβώς δουλεύει και παράγει αποτέλεσμα αυτή η τελευταία θλιβερή στη σύλληψή της πρόταση και τεχνική κατεύθυνση;

ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ, κυρίες και κύριοι της αόρατης και αόριστης ‘’καλλιτεχνικής επιτροπής’’ αλλά και της διεύθυνσης του εγχειρήματος, η διοίκηση τέτοιων εγχειρημάτων γίνεται με διαφάνεια (ορισμένη ακριβως στην ψηφιακή της ταυτότητα επιτροπή, ορισμένος και επιμερισμένος προϋπολογισμός, ορισμένες θεματικές και ποσοστώσεις, μεθοδολογία υποδοχής και συζητήσεων των προτάσεων ώστε να ελέγχεται και να αναδιατάσσεται το κόστος αλλά και το περιεχόμενο, μέθοδος εξόδου ή αναμόρφωσης του περιεχομένου έτσι ώστε κάθε και όλες οι προτάσεις να γίνονται δεκτές και να παρουσιάζονται )

ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ κυρίες και κύριοι όλα και κάθε ειδικό στάδιο ανακοινώνονται δημόσια και δημόσια αιτιολογούνται είτε ως προς το περιεχόμενό τους είτε στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ τους, είτε στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ τους …σε μία απαιτητική και ειλικρινή κριτική συνέχεια συζητήσεων. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Οι νέοι και νέες, οι ώριμοι και ώριμες, προσωπικότητες και ομάδες προσωπικοτήτων που θέλουν και ξεκινούν να θέλουν να παρουσιάσουν δημόσια μια εργασία τους πρέπει να έχουν το βήμα τους και την ευκαιρία τους.

ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ κυρίες και κύριοι της αόριστης και αόρατης επιτροπής εφόσον μια πρόταση δεν ταιριάζει στο περιεχόμενο είτε στον προυπολογισμό της γίνεται ό,τι είναι δυνατόν να ταιριάξει. Δεν πετιέται στα σκουπίδια μια αόρατης και αδιαφανούς διαδικασίας. Όσοι και όσες συμπολίτες μας επιχειρούν και προτείνουν δεν είναι τα υπόλοιπα μιας αδιαφανούς και ιεραρχημένης διαδικασίας καλού και κακού, μέτριου και άσχετου.

Γιατί αλλιώς… μπορώ να φανταστώ… σε αυτόν τον ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟ και ελεγχομενο από υμετέρους κόσμο της περιφέρειας των γεγονότων πως έγιναν οι απαραίτητες συναντήσεις με τους ‘’δικούς μας’’, έγιναν τα ‘’απαραίτητα τηλέφωνα και οι συννενοήσεις’’, έγιναν οι προετοιμασίες και καταναλώθηκε το περιβόητο ΚΟΣΤΟΣ σε αυτούς που ξέρουν και μπορούν και τα ‘’βρίσκουν’’ και άσε τους άλλους να ζουν στο περιθώριό τους…