Μάρω Δούκα: «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το facebook κι όχι να υποδουλωθούμε σ’ αυτό»

Για το καινούριο μυθιστόρημά της «Πύλη εισόδου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, συζήτησε στο Βιβλιοπωλείο Πατάκη η Μάρω Δούκα με την Ελένη Γιαννακάκη. Δύο γυναίκες συγγραφείς, η μια από την παλαιότερη και η άλλη από τη νεότερη γενιά, που αντάλλαξαν τις ιδέες τους για ένα μυθιστόρημα όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει μια γυναίκα ώριμης ηλικίας: μια γυναίκα η οποία ανατρέχει στο σύνολο της ζωής της μέσω του Facebook.

«Οι συγγραφείς», είπε η Δούκα, «πρέπει πρώτα να γράψουν και μετά να εξηγήσουν και να αναλύσουν. Αν είχα κατά νουν όσα γράφουν οι κριτικοί για το βιβλίο, τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχα γράψει το παραμικρό – γιατί ποτέ δεν ξέρει ο συγγραφέας εκ των προτέρων τι θέλει να κάνει, πώς θα συνεχίσει και πού συγκεκριμένα θα καταλήξει. Όλα είναι αναγκασμένος να τα βρει στην πορεία και αφού έχει ξεκινήσει. Όπως κι αν έχει, στο βιβλίο μου φαντάστηκα και επινόησα μια γυναίκα η οποία δεν έχει τίποτε από μένα. Στο τέλος, ωστόσο, κατάλαβα ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια την κουβαλούσα μέσα μου. Ήθελα να προσηλώσω το βλέμμα μου στους άλλους, να φτιάξω ένα γυναικείο πρόσωπο που θα περιλάμβανε και πολλά άλλα, που θα το αποτελούσαν πολλαπλές εκδοχές. Κι εκείνο που δημιούργησα εντέλει είναι μια ηρωίδα η οποία διαχέεται και σε άλλες, αποδεικνύοντας πως τόσο η ίδια όσο και η κοινωνία τριγύρω της έχουν αγγίξει τα όριά τους. Όπως το δείχνει και το εξώφυλλο του βιβλίου: πολλές γυναίκες η μια μέσα στην άλλη, που αντικατοπτρίζονται και προβάλλουν τις μορφές τους στην επιφάνεια του νερού. Το βιβλίο κάνει τα εσωτερικά αποκαλυπτήρια της ηρωίδας του, εκκινώντας από τη στασιμότητα των κλονισμένων βεβαιοτήτων της εποχής μας, Ραχοκοκαλιά του είναι μια γυναίκα που βρίσκεται στον προθάλαμο της ωριμότητάς της και αναλογίζεται εκ των ένδον τον βίο της – χωρίς να απευθύνει τον λόγο στους άλλους, απλώς ακούγοντάς τους και παρακολουθώντας τις κινήσεις τους. Έτσι, όμως, η πρωταγωνίστρια μετατρέπεται σε καθρέφτη του καιρού της, της πόλης της, που είναι η Αθήνα, και του καθημερινού της περίγυρου».

Η συγγραφέας τιτλοφόρησε το βιβλίο της «Πύλη εισόδου» επειδή «αποτελεί είσοδο στο αχανές πεδίο του κυβερνοχώρου, αλλά και στη ρευστότητα που μας κατακλύζει, στο ασφυκτικά αραχνοειδές πλέγμα το οποίο μας περιέχει ή ακόμα και στη διαδρομή μας προς τον θάνατο».

Το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε τρία μέρη, ”Ανάβαση”, ”Παράβαση” και ”Κατάβαση”, τα οποία χτίζουν σταδιακά τον κεντρικό χαρακτήρα: «από το ένα κλικ στο άλλο με αλλεπάλληλα και αχόρταγα κρυφοκοιτάγματα. Κι αν με ρωτήσετε ειδικά για το Facebook και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν μπορούμε να τα απορρίψουμε. Από εμάς εξαρτάται τι ακριβώς θα κάνουμε μαζί τους και πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε. Από μας εξαρτάται να μην υποδουλωθούμε στις παγίδες τις οποίες κρύβουν» τόνισε η συγγραφέας.

Μιλώντας για την «Πύλη εισόδου», η Ελ. Γιαννακάκη παρατήρησε ότι πρόκειται για μια γυναικεία αφήγηση σε μονόλογο ενώ την ίδια ώρα «συνιστά πολιτικό μυθιστόρημα που προχωρεί σε καυστική κριτική των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ταυτοχρόνως, πάντως το βιβλίο είναι και μια μετα-αφήγηση, ένα αυτοαναφορικό μυθιστόρημα για μιαν αλήθεια που κάποτε παραβλέπουμε: το γεγονός πως το γράψιμο και η λογοτεχνική γραφή δεν βασίζονται στην αληθοφάνεια. Βλέπουμε, παρόλα αυτά, στις σελίδες της Δούκα και κάτι άλλο: την καθημερινή ρουτίνα της επιβίωσης (χωρίς να γίνεται κατευθείαν αναφορά στην κρίση), την αναδρομή στον κύκλο μιας ολόκληρης ζωής, αλλά και την πλαστική δομή της πραγματικότητας».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ ΜΠΕ