Μια παράσταση που μιλούσε αγγλικά
Μια διαφορετική παράσταση φιλοξενήθηκε πριν λίγες μέρες στην πόλη. Η Λία Καραμπατέα την επισκέφτηκε και καταθέτει.
της Λίας Καραμπατέα
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, η πόλη μας φιλοξένησε για δεύτερη φορά στον χώρο του Blackbox, μία παράσταση εμπνευσμένη και σκηνοθετημένη από τη Σοφία Νάκου, που εδώ και χρόνια ζει μόνιμα και διαπρέπει επαγγελματικά στο εξωτερικό.
Σε μια συγκυριακή περίοδο που η πλειονότητα όσων ζουν εδώ ψάχνουν πλέον τον τρόπο να φύγουν, αποτελεί αξιέπαινη κίνηση η προσπάθεια των δικών μας ανθρώπων που εδρεύουν πλέον αλλού, να επικοινωνούν σε τακτά διαστήματα τη δουλειά τους και με τον (όσο) – δικό τους και μη – κόσμο έχει μείνει πίσω.
Παρακολουθήσαμε μία παράσταση αυθεντικά οργανωμένη στα μοτίβα ενός πιο ευρωπαϊκού θεάτρου, σε μια μορφή όχι ιδιαίτερα οικεία (προς το παρόν τουλάχιστον) για το ελληνικό κοινό. Το The Daily Tribunal, αφορά την καθημερινότητα δύο άστεγων ανθρώπων που ξαφνικά, βρίσκονται να αρθρογραφούν σε καθημερινή εφημερίδα. Το κείμενο, γραμμένο από την ίδια ομάδα που ανέβασε και την παράσταση, καυτηριάζει με ύφος μαύρης κωμωδίας στερεότυπα και σκέψεις όλων μας όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα.
Οι ερμηνείες αποδόθηκαν εξ’ ολοκλήρου στα αγγλικά, χωρίς χρήση υπέρτιτλων ή άλλου «βοηθητικού» υλικού. Αναλογικά με το κοινό το οποίο ενδεχομένως θα ήθελε να κερδίσει η παράσταση, αυτό υπήρξε τροχοπέδη, αν και σε ποιοτικό επίπεδο, προσέλκυσε κόσμο πιο εξοικειωμένο με μία τέτοια μορφή θεάτρου. Το σχόλιο αυτό δεν αφορά σαφώς μόνο την (απαιτούμενη) καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας από πλευράς των θεατών, αλλά και την άνεσή τους με κάποια μικρά διαδραστικά κομμάτια της παράστασης, στα οποία καλούνται να συμμετάσχουν! Σε ένα έργο ήδη διαφορετικό από τα συνηθισμένα που φιλοξενούν τα θέατρα τόσο της Ελλάδας γενικά όσο και της πόλης μας πιο συγκεκριμένα, η κίνηση αυτή ήταν ιδιαίτερα παράτολμη, αλλά εν τέλει αποτέλεσε μάλλον ένα κερδισμένο στοίχημα για την σκηνοθετική αυτή άποψη, αφού ο κόσμος το επικρότησε και διασκέδασε πολύ με αυτό. Η σκηνική οργάνωση ήταν σουρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα πολύ στοχευμένη, ενώ μεγάλη ακρίβεια υπήρξε στις ποικίλες εναλλαγές των φωτισμών, κάνοντας το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα ακόμη πιο γεμάτο.
Στον χώρο των τεχνών πάντα επικροτούνται οι καλές σκέψεις για κάτι καινούριο στα υπάρχοντα δεδομένα. Πολύ σημαντικότερο λοιπόν, όταν η προέλευσή τους είναι από το εξωτερικό αλλά με ελληνικές ρίζες..!
Περισσότερα για την παράσταση εδώ
