Πάουλα Ρέγκο: Πέθανε η σπουδαία ζωγράφος
Έφυγε σε ηλικία 87 ετών - Η ζωή και το έργο της
Την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 87 ετών, άφησε η Πάουλα Ρέγκο.
Η εικαστικός που έβαλε τις γυναίκες στο επίκεντρο του έργου της έφυγε από τη ζωή στο σπίτι της στο Βόρειο Λονδίνο, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της.
Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η γκαλερί Victoria Miro.
«Πέθανε ειρηνικά σήμερα το πρωί, μετά από σύντομη μάχη με ασθένεια. Ο θάνατος της σημειώθηκε στο σπίτι της στο Βόρειο Λονδίνο, ενώ ήταν περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της. Οι θερμότερες σκέψεις μας είναι μαζί τους», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.
Ποια ήταν η Πάουλα Ρέγκο
Γεννήθηκε στη Λισαβόνα το 1935, με την οικογένειά της να ανήκει στην μεσαία τάξη.
Φοίτησε στο μοναδικό αγγλικό σχολείο της πρωτεύουσας της Πορτογαλίας και το 1951 πήγε για σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Εκεί προσπάθησε να φοιτήσει στο Chelsea School of Art στο Λονδίνο, αλλά κατέληξε στο Slade School.
Η καριέρα της ξεκίνησε ουσιαστικά το 1962, όταν άρχισε να εκθέτει με το London Group, μαζί με τον David Hockney και τον Frank Auerbach. Μετά από μια σειρά εκθέσεων, διακρίσεων και της εκπροσώπησης της Πορτογαλίας το 1969 στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο, το 1990 έγινε η πρώτη φιλοξενούμενη καλλιτέχνης της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 παρουσίασε μια αναθεωρημένη εκδοχή της Χιονάτης, με την ηρωίδα του παραμυθιού να υποφέρει από σωματικούς πόνους και να είναι γερασμένη αφού έχει φάει το δηλητηριασμένο μήλο. Πρόκειται για μια αλληγορία για τα πάθη της γυναίκας στη διαδικασία της ζωής, τα ζητήματα της θηλυκότητας, της νεότητας και της γήρανσης.
Η Ρέγκο αφιέρωσε επίσης μεγάλο μέρος της ζωής και του έργου της στο ζήτημα των αμβλώσεων διατυπώνοντας με κάθε τρόπο την αντίθεσή της στην ποινικοποίησή τους και στην καταφυγή των φτωχών κυρίως γυναικών σε παράνομες και πολλές φορές θανατηφόρες μεθόδους.
Η ίδια πίστευε ότι το ολοκληρωτικό παρελθόν της Πορτογαλίας άφησε τα απομεινάρια του σε μια λεπτή γραμμή καταπίεσης που αφορούσε κυρίως τις γυναίκες που τις ήθελαν να μένουν στο σπίτι και να είναι νοικοκυρές. Σε αυτά τα έργα τις βλέπουμε γυμνές ή ημίγυμνες, με έντονο βλέμμα και σημάδια πόνου.
Σε άλλα, παρουσιάζονται δυνατές, μυώδεις και μερικές φορές επιθετικές ακόμα και μπροστά στα βάσανα.
Αξιοσημείωτη είναι η σειρά «Dog Women», στην οποία οι γυναίκες δείχνουν να συμπεριφέρονται σαν να ήταν σκύλοι, σειρά που συσχετίστηκε με τη βία που υφίστανται οι γυναίκες και τον φεμινισμό.
Σε αφιέρωμά του ο Guardian κάνει μία αναδρομή στην καριέρα και το έργο της μέσα από εικόνες.
