Σκοτεινό Ανθολόγιο Ποίησης: Μια βιωματική εμπειρία

Το Σκοτεινό Ανθολόγιο Ποίησης αποτελεί μία ακόμη ενδιαφέρουσα δουλειά από το Θέατρο του Άλλοτε, σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Βαρβάρας Δουμανίδου.

Ο τίτλος περιγράφει παραστατικά τη βιωματική εμπειρία που προσφέρεται στους θεατές, να απολαύσουν με έναν εναλλακτικό τρόπο, την απαγγελία ποίησης. Διάφορα ποιήματα που πραγματεύονται κατά κύριο λόγο τον έρωτα, σε μία τρυφερή αλλά και σκοτεινή εκδοχή του, παίρνουν σάρκα και οστά, πλαισιωμένα τόσο από κατάλληλη μουσική επένδυση, όσο και ζωηρή κινητικότητα.

Η παράσταση είχε λειτουργικά αρκετές ευστοχίες, αφού οι θεατές παρακολουθούσαν όρθιοι, χωρίς όμως να εξαναγκαστούν σε πολλές μετακινήσεις και έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να παρακολουθούν τι διαδραματίζεται ταυτόχρονα στον κάθε χώρο. Στις γενικότερες ευστοχίες της παράστασης συγκαταλέγεται αδιαμφισβήτητα το πιάνο του Αστέρη Τσαλίκη, που αποτελούσε τη μουσική συνοδεία (Μουσική: Σταύρος Σταυρίδης), αλλά και η παρουσία της Μέλας Γεροφώτη στην παράσταση, αφού πέρα από τη συμμετοχή της στο κομμάτι της απαγγελίας, ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη με το τραγούδι της.

Τα κοστούμια λειτουργούν σχεδόν διεκπεραιωτικά, κάτι που είναι αμφίρροπα ερμηνεύσιμο, αφού θα μπορούσαν να είναι πιο ευφάνταστα, ενώ εναλλακτικά εναποθέτουν την ουσία της ερμηνείας σε πιο σημαντικά πράγματα. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι φωτισμοί, στις εναλλαγές των οποίων έπρεπε να παρεμβαίνουν οι ηθοποιοί.

Τα ποιήματα που παρουσιάζονται σε αυτή τη δουλειά ανήκουν τόσο σε Έλληνες όσο και σε ξένους δημιουργούς. Κοντά στην απογοήτευση που αποκτά κάποιος συνειδητοποιώντας τον γλωσσολογικό πλούτο που έχουμε αμελήσει να γνωρίσουμε, και τα συναισθήματα που μπορούν να επικοινωνήσουν οι σωστά συνδυασμένες λέξεις, έρχεται ευτυχώς ένα μικρό αίσθημα ανακούφισης, όταν μέσα σε τόσο λίγη ώρα, κάποιοι άλλοι καταφέρνουν να σου παρουσιάσουν με μια τόσο γλαφυρή περιγραφή στίχους τόσο όμορφων ποιημάτων.

«Υπάρχει ένας μαγικός κόσμος μέσα στον κόσμο, και ένας μαγικός άνθρωπος μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος βλέπει τον κόσμο της μεγαλειώδους συσκευασίας, όμως δεν βλέπει τα υπέροχα περιεχόμενα. Αλλά αν δει τον μαγικό άνθρωπο μέσα του, τότε ο μαγικός άνθρωπος βλέπει τον μαγικό κόσμο. Δεν είναι ανύπαρκτος ούτε αόρατος. Είναι υπαρκτός και ορατός. Άμα ξέρεις ότι υπάρχει και αν ξέρεις να τον βλέπεις…» – Herman Hesse