Τα 10 τραγούδια που έλιωσα το 2018 στο ραδιόφωνο
Η ραδιοφωνική παραγωγός Μαίρη Μανζιέρη γράφει και ακούει, ακούει και γράφει.
Λέξεις: Μαίρη Μανζιέρη, ραδιοφωνική παραγωγός του ΜΗΝΥΜΑ 107.7 (καθημερινά 14.00 – 16.00)
Κι αν πάντα με άγχωναν τα Top 10 μπροστά στο φόβο ότι κάτι θα αφήσω απ’ έξω, έρχεται το ραδιόφωνο, η στέγη των ενοχικών σύμπασας της υφηλίου και μου δίνει συγχωροχάρτι για όσα δεν φωτίσω όπως τους πρέπει. Ευτυχώς. Μόνο επειδή αυτό το ίδιο θα αναλάβει την εξαντλητική υποχρέωση να μας υπενθυμίσει πως ό,τι αξίζει να ακούσουμε, δεν θα χαθεί. Όπως και όσα αξίζουν να νιώσουμε μέσα από τα τραγούδια, θα είναι πάντα ένα βήμα πιο κοντά από ότι νομίζουμε.
Ό,τι ακολουθήσει δεν είναι ένας απολογισμός. Δεν είναι καν μια ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει. Το καινούργιο τραγούδι δεν θα στεκόταν πουθενά χωρίς το παλιό. Και το παλιό θα ήταν ένα μουσειακό έκθεμα χωρίς το καινούργιο. Έτσι, και μια ραδιοφωνική εκπομπή δεν θα εκπλήρωνε τον σκοπό της αν τασσόταν αποκλειστικά με την μία ή την άλλη περίπτωση.
Η φετινή χρονιά μας έδωσε ενδιαφέροντες μουσικούς σπόρους για μελέτη. Πέρασαν νότες που ακούστηκαν βαθιά. Ευτύχημα. Πέρασαν αφορμές που δημιούργησαν κραυγές μέσα από τους στίχους. Δυστύχημα.
Αν το ραδιόφωνο λειτουργούσε με μολύβι και χαρτί, η τελευταία εκπομπή του 2018 δεν θα ήταν ωδή στο καινούργιο, ούτε μνημόσυνο του παλιού. Η τελευταία εκπομπή του χρόνου θα ήταν μια συνέχεια στίχων, που αν τους ενώσεις, φτιάχνεις την πιο όμορφη ιστορία του κόσμου.
Μια ιστορία όπως αυτή….
#10 Ελεονόρα Ζουγανέλη – Γεροπλάτανος
Δίσκος πολυσυλλεκτικός, που τον αγάπησαν κοινό και ραδιόφωνα από τον τίτλο του ακόμα. «Που με φτάσαν οι έρωτες» μέσα από 10 μικρές ιστορίες από τα χείλη της Ελεονώρας Ζουγανέλη, στις σπουδαιότερες συνεργασίες της καριέρας της. Φωτεινή στιγμή του δίσκου η μουσική του Σταύρου Σιόλα στον «Γεροπλάτανο» του.
#9 Παυλίνα Βουλγαράκη – Λαβύρινθοι
Αν για κάποιο λόγο δεν μπορώ να ξεπεράσω την Παυλίνα Βουλγαράκη είναι γιατί σε κάθε της τραγούδι νιώθω ότι διαβάζω το ημερολόγιο της. Στίχοι και μουσική φτιαγμένοι μέσα από το μεγαλείο που κρύβει αυτό το πλάσμα και μας το χαρίζει απλόχερα σαν να καθαρίζει κάθε φορά κάτι από την ψυχή της.
#8 Γιώτα Νέγκα – Ανοιχτοί Λογαριασμοί
Ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος κρύβει τόσες ομορφιές στους διαδρόμους των Multiplex, όσες και τα soundtrack των ταινιών που διαχρονικά ομορφαίνουν τα ακούσματα μας, ανεξάρτητα από την επιτυχία της κάθε ταινίας. Υπέροχη αφορμή, για ακόμη μία συνεργασία του Οδυσσέα Ιωάννου με τον Θέμη Καραμουρατίδη, η ταινία «Τζαμάικα». Η Γιώτα Νέγκα, με την ανεπιτήδευτη ερμηνεία της, απογείωσε ακόμη ένα βαθύ ζεϊμπέκικο στην καριέρα της.
#7 Σωκράτης Μάλαμας – Ζητιανόξυλο
Δίσκος που μας χαρίστηκε «με στόμα που γελά». Θυμάμαι ακόμα πόσο ανυπόμονα περιμέναμε, ακροατές και παραγωγοί, την νέα συνεργασία του Σωκράτη Μάλαμα με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Είχαμε καιρό να ανυπομονούμε σαν παιδιά για μια νέα κυκλοφορία. Τόσο που ούτε οι περίπου 80 συναυλίες μέσα στην περιοδεία τους δεν ήταν αρκετές για να σβήσει η φλόγα που μας καίει…
#6 Κωνσταντίνα Πάλλα – Κάνε ένα βήμα
Η Θεσσαλονίκη τραγουδάει ακόμα κι αυτό το κορίτσι είναι η τρανή απόδειξη. Η Κωνσταντίνα Πάλλα απέδειξε στη Minos EMI πως ανήκει στις φωνές του μέλλοντος μας. Από δω και πέρα είναι στο χέρι μας να μην σβήσουν αυτές οι φωνές της «γειτονιάς».
#5 Γ. Βασιλόπουλος, Σπ. Παρασκευάκος, Δήμητρα Σελεμίδου – Συννεφιασμένα Βλέμματα
Αυτά τα παιδιά παλεύουν να εδραιώσουν το έργο των λίγων μέσα στις αστικές μητροπόλεις των πολλών. Κι επειδή εμπιστεύομαι τυφλά το κριτήριο του Παρασκευά Καρασούλου, δεν θα θεωρήσω τυχαίο που επιμελήθηκε την παραγωγή του δίσκου τους. Ωδή στους γαλαντόμους της αγάπης!
#4 Μανώλης Μητσιάς – Αργώ
Δεν ξέρω αν ο Άλκης Αλκαίος ήξερε πως, όταν έβαζε την λέξη «Υπέροχα» δίπλα στο «Μονάχοι», έγραφε το πιο αδικημένο σύνθημα στους τοίχους και την ίδια στιγμή την πιο συμπαντική νομοτέλεια της ζωής. Είναι σαν τις αγάπες τις διαχρονικές, που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όταν συναντιούνται, εκρήγνυνται. Και τότε… Κάθαρσις!
#3 Φοίβος Δεληβοριάς – Σκοτάδι των δύο
https://www.youtube.com/watch?v=KLfyrqriDKU
Ο Φοίβος Δεληβοριάς κάνει αυτό που έχουμε τρομερή ανάγκη στις μέρες μας: εμπιστεύεται τα μάτια του και τα αυτιά του. Φυσικά, δεν χρειάζεται να έχεις παρόμοια αφετηρία με έναν αφηγητή για να σε αιχμαλωτίσει η ιστορία του. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται μόνο ένα πράγμα: ο αφηγητής να είναι καλός. Και ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει κατακτήσει αβίαστα αυτό το στοιχείο.
#2 Βούλα Σαββίδη – Το ζεϊμπέκικο της Πατησίων
Λένε πως ο Διονύσης Τσακνής έχει μεγαλύτερο ταλέντο στο να γράφει λαϊκά τραγούδια και μπορεί να έχουν δίκιο. Συνεχίζω να πιστεύω πως θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια συλλογή που θα συγκέντρωνε το «λαϊκό» ρεπερτόριο του Τσακνή, που είναι σκορπισμένο σε διάφορους δίσκους. Παρ’ όλα αυτά η πρώτη στιχουργική απόπειρα του Οδυσσέα Ιωάννου στο «Ζεϊμπέκικο της Πατησίων» ήταν το αισιόδοξο προμήνυμα γι’ αυτό που θα ακολουθούσε μέχρι σήμερα.
#1 Νατάσα Μποφίλιου – Οι επιζώντες
https://www.youtube.com/watch?v=pUxLgnfgWZk
«Άλλη μια χρονιά που καταγράφομαι κι εγώ στους επιζώντες»
Την ομορφότερη ευχή στην αλλαγή του χρόνου την διάβασα σ’ ένα βιβλίο του Οδυσσέα Ιωάννου: «Να την αγαπάω με τον τρόπο που θέλει».
Εύχομαι το 2019 να μην έχουμε να πούμε τίποτα, γιατί μέχρι τότε θα έχουμε προλάβει να τα πούμε όλα.
Καλή Χρονιά!
