Τα νέα καλλιτεχνικά πρόσωπα της Θεσσαλονίκης που μπορείς να γνωρίσεις online
Μια προσπάθεια συγκέντρωσης και παρουσίασης της νέας εικαστικής καλλιτεχνικής δημιουργίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Η εικαστική καλλιτεχνική δημιουργία της Θεσσαλονίκης συγκεντρώνεται στην διαδικτυακή πλατφόρμα Pikap Community – Art In Thessaloniki, με στόχο την καλύτερη προβολή της στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, φωτογράφοι, εκπρόσωποι της performance art, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη, δείγματα της δουλειάς τους, βιογραφικά στοιχεία, σκέψεις, κείμενα ή ποιήματα που επιλέγουν οι ίδιοι, φιλοξενούνται στη διαδικτυακή πλατφόρμα που συμπλήρωσε ένα χρόνο λειτουργίας!
”Πρόκειται για μια προσπάθεια συγκέντρωσης και παρουσίασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Δημιουργήσαμε μια πλατφόρμα στην οποία εντάσσονται καλλιτέχνες οι οποίοι ζουν και εργάζονται στην πόλη μας. Ανά καταχώρηση περιλαμβάνονται πληροφορίες, δείγματα δουλειάς, εξωτερικοί σύνδεσμοι και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο κρίνει ο εκάστοτε καλλιτέχνης επιθυμητό να γνωστοποιηθεί, ώστε να προβληθεί και να παρουσιαστεί η προσωπική του πορεία και το έργο του.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα ξεκίνησε από μία ανάγκη. Θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη. Θεωρούμε ότι το επίπεδο αυτής της δημιουργίας είναι πολύ υψηλό και επιθυμούμε την επαφή μαζί της, με σκοπό να κάνουμε τη ζωή μας πληρέστερη.
Παράλληλα παρατηρώντας τον περιορισμένο αριθμό κοινών τόπων συνάντησης των δρώντων καλλιτεχνών στην πόλη μας, ευελπιστούμε με το εγχείρημα μας να συνδράμουμε στην ενδυνάμωση της καλλιτεχνικής κοινότητας, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Με τα μέσα που διαθέτουμε επιδιώκουμε την προβολή αυτής της κοινότητας τόσο στην ίδια τη Θεσσαλονίκη όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό. Βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχεδιάζουμε δράσεις αυτής της κοινότητας έξω από τα πλαίσια της πλατφόρμας και σε συνεργασία με φορείς των ίδιων ή παραπλήσιων ενδιαφερόντων.
Νιώθουμε ότι παρ’ όλη την ευρύτητα των χρησιμοποιούμενων καλλιτεχνικών μέσων αλλά και την ποικιλομορφία των ολοκληρωμένων δημιουργημάτων στην πόλη μας, υπάρχει ένα άυλο νήμα σύνδεσης ολόκληρης της καλλιτεχνικής έκφρασης. Εντοπίζουμε τη σύνδεση αυτή, μεταξύ άλλων, στον κοινό τόπο δράσης, τη Θεσσαλονίκη. Αποφεύγοντας ηλικιακούς ή άλλους περιορισμούς επιθυμούμε να αναδείξουμε τη σύνδεση αυτή με ιστορικούς, εικαστικούς και συναισθηματικούς όρους.
Επιπλέον ευελπιστούμε το εγχείρημα μας να αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο τόσο για τους ίδιους τους καλλιτέχνες όσο και για τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, προωθώντας συνεργασίες και εισάγοντας οδούς διαλόγου. Τέλος βρίσκουμε γοητευτικό το αέναο της όλης διαδικασίας, αναμένοντας με ενθουσιασμό τους μελλοντικούς καλλιτέχνες και το έργο τους.” Δημήτρης Αγγέλης, καλλιτεχνικός διευθυντής πολυχώρου “Το Πικάπ”
Διαβάστε επίσης τα προηγούμενα άρθρα ΕΔΩ
Η Parallaxi παρουσιάζει το πέμπτο μέρος του Pikap Community!
Construction
Θοδωρής Λάλος – Theodore Lalos
Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης και Συντήρηση Έργων Τέχνης στην Αθήνα και στη Ρώμη. Έχει πραγματοποιήσει 10 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ολλανδία, το Μεξικό, την Αίγυπτο, την Τουρκία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, τη Σουηδία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Ιαπωνία και τη Ρωσία. Ασχολείται με τη ζωγραφική, τις κατασκευές, το εικαστικό βιβλίο και το κολλάζ.
Βασίλης Αλεξάνδρου – Vasilis Alexandrou
Οι πρακτικές που εφαρμόζω τα τελευταία χρόνια βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην οικειοποίηση «έτοιμων» αντικειμένων ή εννοιών και την εκ νέου νοηματοδότησή τους σε νέα συμφραζόμενα. Βιομηχανικά αντικείμενα, συχνά εξοβελισμένα από τον αστικό ιστό, γραμματικοί σχηματισμοί λέξεων αλλά και εικόνες και ήχοι λειτουργούν ως σχήματα, των οποίων η αρχική σημασία ανατρέπεται, συχνά με παιγνιώδη και ειρωνική διάθεση.
Στέλλα Ουζουνίδου – Stella Ouzounidou
Μου προξενούν το ενδιαφέρον οι προσωπικές ιστορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια μέσα από αντικείμενα, τόπους και καταστάσεις. Οι μάρτυρες της ατομικής κληρονομιάς τείνουν να αμφισβητούν την έννοια της ιδιωτικότητας. Η έννοια της μνήμης συνδέεται με κάποιο τρόπο πάντοτε με το έργο μου και την διαχειρίζομαι ως ένα αδιάσπαστο φαινόμενο της καθημερινότητάς μας. Η συλλογή, η αρχειοθέτηση και η συγκέντρωση των πραγμάτων είναι μέρος της διαδικασίας του έργου και αυτή η μεθοδολογία είναι συχνά ορατή στην εκτέλεση του έργου.
Γιάννα Καλή – Yanna Kali
This is a project that has to do with depressed psychological spaces of our existence, set in contemporary time. The artist uses graphites and colored pencils to create a three dimensional illusion, through the drawing process. The viewer becomes an active element; as a voyeur, by moving close to the painting so he can discover the different layers. Thus, clarifying the art work with this movement so creating a complete work.
Στεφανία Βελδεμίρη – Stephania Veldemiri
Η τέχνη και ιδιαίτερα η ζωγραφική ήταν πάντα παρούσα στη ζωή της Στεφανίας Βελδεμίρη. Την αγαπούσε από μικρή, ενώ οι σπουδές της ως συντηρήτρια αρχαιολογικών ευρημάτων και έργων τέχνης τη βοήθησαν να αποκτήσει τις τεχνικές δεξιότητες που απαιτούνται, ώστε ταυτόχρονα με τις σπουδές της στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στο 3ο εργαστήριο ζωγραφικής με δασκάλους τον Γιώργο Τσακίρη και τον Βασίλη Βασιλακάκη, να εξελιχθεί σε εικαστικό.
Ioυλία Φλωρέντζη – Ioulia Florentzi
H Ioυλία Φλωρέντζη, γεννήθηκε το 1998 στην Καβάλα όπου και μεγάλωσε. Η ενασχόλησή της με τη ζωγραφική και γενικότερα με την καλλιτεχνική δραστηριότητα ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, με έναν τρόπο βέβαια πλατωνικό. Το 2016 ξεκίνησε να φοιτά στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, όπου σπουδάζει ακόμη σήμερα, διανύοντας το 3ο ακαδημαϊκό έτος, στο 3ο εργαστήριο ζωγραφικής.
Μαρία Παναγιώτου – Maria Panagiotou
Τα θέματά της Μαρίας Παναγιώτου φορτίζονται από την εμφαντική σημασία που τους προσδίδει και τον άκρως ρεαλιστικό, σχεδόν φωτογραφικό, τρόπο με τον οποίο τα επεξεργάζεται, αξιοποιώντας τις καθαρά ζωγραφικές αξίες: την ακρίβεια του σχεδίου, τις ποιότητες και τη λάμψη των χρωματικών τόνων, το πλάσιμο των όγκων, το φως και τη σκιά, τις υφές, την οργάνωση και τη μελέτη της σύνθεσης.
Νόρα Παυλίδη – Nora Pavlidi
Ήχοι, φράσεις, συμπεριφορές, εικόνες γίνονται ερεθίσματα ώστε να ανακληθούν στη μνήμη συναισθήματα, προβληματισμοί απ’ όπου αντλώ τη θεματική των έργων μου και επιχειρώ να αποδώσω νοήματα, να παραλληλίσω συναισθήματα, να προβληματίσω εμπλέκοντας τον ίδιο το θεατή στο έργο βιωματικά. Με απασχολεί η ιδέα αλλά και το νόημα του έργου. Ο χαρακτήρας των υλικών αλλά και η προσαρμογή διαφορετικών υλικών είναι στην υπηρεσία της έννοιας.
Maja Djuric – Μάγια Τζούριτς
Η Μάγια Τζούριτς είναι απόφοιτος του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Η δουλειά που παρουσιάζεται αποτελεί μέρος της πτυχιακής της εργασίας. Προμηθεύετε την πρώτη ύλη της από τα ¨σκουπίδια¨ της Θεσσαλονίκης κυρίως έπιπλα. Τα επιλέγει με κριτήρια συναισθηματικής εγγύτητας και αξίας. Αργότερα τα τεμαχίζει και τα ανασυνθέτει με αφηρημένη διάθεση.
Παναγιώτης Τσολακάκης – Panagiotis Tsolakakis
Ο Παναγιώτης Τσολακάκης γεννήθηκε το 1992 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Στην παρούσα ενότητα ασχολήθηκε με το δομημένο χώρο, το γραμμικό σχέδιο και την προοπτική παραμόρφωση. Στα έργα αυτά, κυρίως μακέτες, οι καθιερωμένοι κανόνες του σχεδίου και της προοπτικής ερμηνεύονται κάπως αυθαίρετα, με μια δική τους λογική. Οι κατασκευές που προκύπτουν αναδιαμορφώνουν την όψη και τη σημασία του χώρου, θέτοντας σε αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα και τις προθέσεις του κατασκευαστή τους.
Γιώτα Ανδριάκαινα – Giota Andriakaina
Το έργο σας είναι αυτοαναφορικό, αυτό ήταν το σχόλιο που έκανε ένας γενναιόδωρος ιστορικός τέχνης ο οποίος είδε τα έργα που παρουσίασα στη βιτρίνα του ΟΤΕ τον Απρίλιο του 2017. Πράγματι δίκιο είχε, τα κλώστινα πορτραίτα απεικόνιζαν τρία αγαπημένα μου πρόσωπα. Τα έργα αυτά τα δούλεψα σε μια περίοδο κατά την οποία με απασχολούσε το έργο των Ιμπρεσιονιστών, οι οποίοι, όπως λέγεται, ουδέποτε κατέληξαν σε μια κοινή προγραμματική διακήρυξη διότι πίστευαν ότι ο καλλιτέχνης είναι δημιουργός εικόνων και η μόνη άποψη που έχει, είναι η απόσταση από κάθε άποψη.
