Ο Θεσσαλονικιός Μιχάλης Συριόπουλος ηθοποιός της χρονιάς!
Μια σπουδαία διάκριση για έναν εξαίρετο ηθοποιό.
Ο σπουδαίος νέος Θεσσαλονικιός ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος είναι ο φετινός νικητής του βραβείου Δημήτρης Χορν για την ερμηνεία της χρονιάς.
Το επαμειβόμενο Βραβείο «Δημήτρης Χορν» (για δέκατη ένατη χρονιά φέτος) είναι ο σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο, συνοδευόμενος από περγαμηνή.
Το βραβείο είναι ετήσιο, επαμειβόμενο και απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου άντρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική περίοδο. Το θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και το χρηματοδοτεί ο Γιάννης Χορν.
Οι τέσσερις υποψήφιοι για το «Βραβείο Δημήτρης Χορν» για τη σαιζόν 2017-2018, με αλφαβητική σειρά, ήταν:
– Θάνος Λέκκας για το ρόλο του Νάνκι-Που στην όπερα «Ο Μικάδος» των Ουίλλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ και Άρθουρ Σάλλιβαν, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση (Εθνική Λυρική Σκηνή /Εναλλακτική Σκηνή).
–Μιχάλης Πανάδης για τον ρόλο του Έντουαρντ στον «Φεγγίτη» του Ντέιβιντ Χέαρ , σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (Εμπορικόν).
–Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης για τον ρόλο του Ορφέα στο «Ορφέας κι Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία -σύνθεση κειμένου του Δημήτρη Μπογδάνου (Θέατρο του Νέου Κόσμου).
–Μιχάλης Συριόπουλος για τον ρόλο του Καντίντ στο «Καντίντ ή Η αισιοδοξία» του Βολταίρου , σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου (Πόρτα) και για τον ρόλο του Κίμωνα στην «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου (Φεστιβάλ Αθηνών/ Πειραιώς 260).
Παραλαμβάνοντας το βραβείο είπε:
«Θέλω να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε δύο ανθρώπους που μου έμαθαν να είμαι καλοπροαίρετος και να χαμογελάω στα δύσκολα, στους γονείς μου. Είναι λίγο περίεργη στιγμή για μένα. Προέρχομαι από μία πολύτεκνη οικογένεια που δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο. Πριν από 14 χρόνια, είχα χάσει 36 κιλά για το θέατρο και τριγυρνούσα σε θεατρικές κριτικές επιτροπές με το τραγούδι του Χορν “Πες μου μια λέξη” και με απέρριπταν. Μέχρι και σε τζαζ εκτέλεση το είχα ερμηνεύσει. Απόψε βρίσκομαι εδώ σε μία άλλη πόλη, στην Αθήνα, και η μισή μου ζωή βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πλατεία αυτού του θεάτρου: η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, η δασκάλα μου… Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους σκηνοθέτες μου για τους ρόλους που μου πρόσφεραν, αλλά κυρίως τον Θωμά Μοσχόπουλο γιατί μ’ έκανε να ρισκάρω και να κατέβω από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα φορτωμένος με τα πράγματα μου, τον σκύλο μου και 20 ευρώ στην τσέπη και τον Γιάννη Μόσχο γιατί μ’ έκανε να κοιτάξω από τον καθρέφτη της ψυχής μου. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου γιατί το θέατρο είναι ομαδικό σπορ»
Το επαμειβόμενο βραβείο «Δημήτρης Χορν», είναι ο χρυσός σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο, συνοδευόμενος από περγαμηνή. Το θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και το χρηματοδοτεί ο Γιάννης Χορν. Μέλη της επιτροπής είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Σταμάτης Φασουλής, η Ξένια Καλογεροπούλου, η Λυδία Κονιόρδου και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη.
Την εκδήλωση της απονομής που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Χορν, άνοιξε ο Σταμάτης Φασουλής. «Όταν θεσπίσαμε αυτό το βραβείο πριν από 19 χρόνια ήμασταν κάποιοι άλλοι άνθρωποι και ζούσαμε σε μία άλλη χώρα. Χαίρομαι που δώσαμε 18 βραβεία σε 18 πρωταγωνιστές οι οποίοι έκαναν μία ζηλευτή καριέρα, και γι’ αυτό ως μέλη της επιτροπής που αποφασίζει για το βραβείο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι. Ωστόσο επειδή όλα αλλάζουν, εμείς δεν μπορούμε να παραμείνουμε ίδιοι. Γι’ αυτό και την επόμενη χρονιά που θα συμπληρωθούν είκοσι χρόνια από τη θέσπιση του βραβείου Χορν θα παραδώσουμε τα σκήπτρα σε μία νέα επιτροπή, σ’ ένα σχήμα πιο νεανικό» ανέφερε ο Σταμάτης Φασουλής και είπε χαριτολογώντας πως «δεν είναι ωραίο για νέους ανθρώπους να αποφασίζουν υπερήλικες».
Στον θεσμό του βραβείου αναφέρθηκε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Κώστας Γεωργουσόπουλος τονίζοντας πως «ένας νέος ηθοποιός δεν πρέπει να διεκπεραιώνει, πρέπει να εμβαθύνει και εμείς είμαστε ευτυχείς που υποδεχόμαστε ακόμα μία φορά μία γενιά ταλαντούχων ηθοποιών».
Συνυποψήφιοι του Μιχάλη Συριόπουλου για το βραβείο ήταν οι: Θάνος Λέκκας για τον ρόλο του Νάνκι-Που στην όπερα «Ο Μικάδος» των Ουίλλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ και Άρθουρ Σάλλιβαν, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση (Εθνική Λυρική Σκηνή /Εναλλακτική Σκηνή), Μιχάλης Πανάδης για τον ρόλο του Έντουαρντ στον «Φεγγίτη» του Ντέιβιντ Χέαρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (Εμπορικόν), και Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης για τον ρόλο του Ορφέα στο «Ορφέας κι Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία -σύνθεση κειμένου του Δημήτρη Μπογδάνου (Θέατρο του Νέου Κόσμου).
Τη συνολικότερη οργάνωση της εκδήλωσης επιμελήθηκαν ο Σταμάτης Φασουλής και ο Θεοδόσης Ισαακίδης, ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γιώργος Λύρας.
Ο Μιχάλης Συριόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας δραματικής σχολής σύγχρονο θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος με υποτροφία και του θεατρικού εργαστηρίου «Σοφούλη». Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Θωμάς Μοσχόπουλος, Χριστίνα Χατζηβασιλείου, Τάσος Ράτζος, Πέμη Ζούνη, Σωτήρης Χατζάκης, Γιάννης Βούρος, Γλυκερία Καλαιτζή, Αναστασία Κουμίδου, Ισίδωρος Σιδέρης, Νίκος Βουδούρης, Έφη Δρόσου, Σοφία Καρακάντζα, Αντώνης Καλογρίδης, Γιάννης Ιορδανίδης στο κ.θ.β.ε. ,την πειραματική σκηνής της τέχνης, την ομάδα passatempo, το δη.πε.θε. Βέροιας κ.α. στις παραστάσεις «Αγγέλα», «ο γλάρος», «Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων», «Η αρρώστια της νιότης», «παραμύθια στο ασανσέρ», «Βυσσινόκηπος», «Ειρήνη», «το όνειρο του σκιάχτρου», «Η όπερα του ζητιάνου», «Ορφέας vision», «Αθώοι ψεύτες», «τρεις αδελφές», «το σκλαβί», «Σ’ εσάς που με ακούτε», «Αντιγόνη», «Ματωμένος γάμος», «Λεωφορείο ο πόθος». Έχει σκηνοθετήσει – διασκευάσει τις παραστάσεις «Dybbuk», «Tα Χριστούγεννα του μπάρμπα Ιωσήφ», «Στον καθρέφτη του χρόνου ρέουν οι λέξεις διαυγής». Ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα δεν διαλύονται ποτέ» (σκηνοθεσία Πέμη Ζούνη). Στην τηλεόραση έχει πάρει μέρος στις σειρές «εκδρομή» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Πανταζούδη, «Μ+Μ» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Μορφονιόυ και «Η αδερφή της αδερφής της αδερφής μου» σε σκηνοθεσία Κώστα Αρβανίτη. Έχει διδάξει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό στο θεατρικό εργαστήρι ”ΛΟΓΕΙΟΝ” (2011-2014) και στο «kyklos art studio» (2015).
Τον τελευταίο χρόνο ζει και παίζει στην Αθήνα.