Η καλύτερη ατζέντα για το Πάσχα
Ένα τριήμερο γεμάτο θέατρο, εκθέσεις και μουσική - Όσα δεν πρέπει να χάσεις.
Το τριήμερο έφτασε και η ατζέντα είναι γεμάτη με θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις και δρώμενα που μπορείς να παρακολουθήσεις!
Σημείωσε τις ημερομηνίες, αγόρασε τα εισιτήρια και απόλαυσε τα θεάματα. Όλα όσα δεν πρέπει να χάσεις αυτή την εβδομάδα, θα τα βρεις εδώ:
Θέατρο
«Ο Επιθεωρητής» στο Βασιλικό Θέατρo
«Ο επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ, η κοινωνική σάτιρα, για τη διαφθορά, την αδικία και τον δεσποτισμό που χαρακτηρίζουν την προεπαναστατική Ρωσία είναι η νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ, που θα παρουσιαστεί στο Βασιλικό Θέατρο σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και θα κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 7 Απριλίου.
«Ο επιθεωρητής» ανέβηκε για πρώτη φορά το 1836. Ο Νικολάι Γκόγκολ γράφει μια κωμωδία η οποία στηλιτεύει τις σχέσεις υποταγής και εξουσίας που χαρακτηρίζουν την προεπαναστατική Ρωσία, και όχι μόνο… Επικεντρώνεται για άλλη μια φορά στους ανθρώπους που μαραζώνουν ανάμεσα στον φόβο της ιεραρχίας , στις περιορισμένες τους φιλοδοξίες, τις ανάγκες και τις μικρότητές τους. Ως γνήσιος ρεαλιστής και με την απόσταση που του διασφαλίζει η κωμωδία, το επιτυγχάνει με ακρίβεια και νηφαλιότητα.
Λίγα λόγια για το έργο
Στην αναμονή για την άφιξη ενός ανώτατου δημοσίου υπαλλήλου, που έρχεται με σκοπό να επιθεωρήσει τη λειτουργία της κρατικών ιδρυμάτων σε μια επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, ο Χλεστακόφ, ένας ασυνείδητος και χαραμοφάης νεαρός από την Πετρούπολη, παριστάνει τον επιθεωρητή και επωφελείται από τη «μικρή» αυτή παρεξήγηση. Οι υπάλληλοι της πόλης, βουτηγμένοι στη διαφθορά, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την εύνοιά του, επιδίδονται σε κολακείες, ικανοποιούν τις ανάγκες του και πέφτουν θύματα μιας μεγαλύτερης απάτης αποκαλύπτοντας έτσι την αποσύνθεση της κρατικής μηχανής και των λειτουργών της.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές / Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας / Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη, Γιάννης Κακλέας / Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη / Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου / Κίνηση: Στεφανία Σωτηροπούλου / Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου / Βοηθός σκηνοθέτη: Ρέα Σαμαροπούλου / Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Χριστίνα Θαλασσά, Δανάη Πανά / Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη / β΄ Βοηθός σκηνοθέτη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης 2023): Γούναρης Τάσος / Βοηθός φωτιστή (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης 2023): Τσομπάνη Εύα
Διανομή:
Μαίρη Ανδρέου (πόρνη, υπάλληλος πανδοχείου, καλεσμένη) / Νεφέλη Ανθοπούλου (πόρνη, δασκάλα πιάνου, γυναίκα του σιδερά, καλεσμένη) / Χαρά Γιώτα (χορεύτρια, καλεσμένη) / Δημήτριος Δανάμπασης (Μίσκα – υπηρέτης του Επάρχου) / Μαρία Ελευθεριάδη (Μαρία Αντόνοβνα – κόρη του Επάρχου) / Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Κρίστιαν Γκύμπνερ – γιατρός Γερμανός) / Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Πιότρ Ιβάνοβιτς Ντομπίνσκι- Εισοδηματία) / Στέλιος Καλαϊτζής (Ιβάν Κουσμίτς Σπιόκιν – Διευθυντής του ταχυδρομείου) / Κωστής Καπελλίδης (θαμώνας, υπάλληλος πανδοχείου, καλεσμένος) / Άγγελος Καρανικόλας (θαμώνας, υπάλληλος πανδοχείου, Αστυνομικός, καλεσμένος) / Δημήτρης Καρτόκης (Αμός Φιοντόροβιτς Λιάπκικν – Δικαστής) / Γιώργος Καύκας (Αντόν Αντόνοβιτς- Έπαρχος σε μια επαρχιακή πόλη της Ρωσίας), / Κοκκινοπούλου Φαίη (Άννα Aντρέγιεβνα – Γυναίκα του Έπαρχου) / Νικόλας Μαραγκόπουλος (Αρτέμι Φιλίπποβιτς Ζεμλιάνκα – Επίτροπος Κοινωφελών Ιδρυμάτων) / Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Θαμώνας, Πανδοχέας, Αστυνομικός, Καλεσμένος) / Δημήτρης Μορφακίδης (Λούκα Λούκιτς Χλοπόφ- Επόπτης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων) / Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Πιότρ Ιβάνοβιτς Μπομπίνσκι- Εισοδηματίας) / Στέφανος Πίττας (Θαμώνας, Υπάλληλος πανδοχείου, Αστυνομικός, Καλεσμένος) / Μιχάλης Σιώνας (Ποιητής, Αστυνομικός, Καλεσμένος) / Γιάννης Σύριος (Ιβάν Αλεξάντροβιτς Χλιεστακόφ: «ο επιθεωρητής», Κατώτερος δημόσιος υπάλληλος στην Πετρούπολη) / Θεοφανώ Τζαλαβρά (Τραγουδίστρια, Καλεσμένη) / Χρήστος Τσάβος (Οσίπ- Ο φίλος του Χλιεστακώφ) / Γιάννης Τσιακμάκης (Σβιστούνωφ- Διευθυντής της αστυνομίας) / Μαρία Χατζηιωαννίδου (Πόρνη, Γυναίκα Χλοπόφ, Γριά εμπόρισσα)
*Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, έως 30 Απριλίου | Βασιλικό Θέατρο | Εισιτήρια από 7€ | Προπώληση: ntng.gr, viva.gr, τηλ 11876
«Ο κατα φαντασίαν ασθενής» στο Θέατρο Μονής Λαζαριστών
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής», ένα από τα πιο γνωστά έργα του Μολιέρου, θα παρουσιαστεί από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στo Θέατρο Μονής Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός). Πρόκειται για μια αξεπέραστη μουσική κωμωδία που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια αλλά και για μια επετειακή παράσταση, καθώς φέτος συμπληρώνονται 350 χρόνια από το θάνατο του Μολιέρου, του πιο πολυδιαβασμένου και πολυπαιγμένου Γάλλου συγγραφέα, που δεν είναι μόνο επίκαιρος, αλλά ανήκει σε όλες τις εποχές.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο o Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Αστέριος Πελτέκης (9, 10, 18, 19, 22, 23 & 24/3), σε διπλή διανομή με τον Γρηγόρη Παπαδόπουλο (11, 12, 15, 16, 17, 25, 26, 29, 30 & 31/3).
Για τον Απρίλιο Αστέριος Πελτέκης (1, 2, 5, 6, 7, 22, 23, 26, 27, 28/4) Γρηγόρης Παπαδόπουλος (8, 9, 19, 20, 21, 29, 30/4)
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Αργκάν υποφέρει. Η υγεία του έχει κλονιστεί και οι γιατροί δοκιμάζουν πάνω του όλες τις θεραπείες της επιστήμης τους με σκοπό να τον απαλλάξουν από τις ασθένειές του. Είναι όμως ο ασθενής πράγματι ασθενής; Είναι οι γιατροί αληθινοί γιατροί και, άραγε, είναι η ιατρική επιστήμη, πραγματική επιστήμη; Ο Μολιέρος μέσα από τη διάσημη αυτή κωμωδία, θέτει σε αμφιβολίατα κίνητρα και τις προθέσεις τόσο του ασθενή όσο και των γιατρών και σχολιάζει τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια, όπως αυτά ανιχνεύονται πίσω από τους χαρακτηριστικούς κωμικούς τύπους. Έτσι, οι ήρωές του αποκαλύπτονται μέσα στην πεζή ανθρώπινή τους διάσταση: μικροί, φοβισμένοι, εγωιστές, αδύναμοι. Βαθύτερα κίνητρα και επιδιώξεις θα ξεσκεπαστούν και οι ανθρώπινες σχέσεις θα αποκαλυφθούν μέσα στην αλήθεια τους αλλά και μέσα στη φαυλότητά τους.
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» παρουσιάστηκε το 1673. Ο Μολιέρος, ήδη άρρωστος και απογοητευμένος από την ιατρική επιστήμη, την απορρίπτει ολοκληρωτικά στο τελευταίο του αυτό έργο. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και ο ίδιος πεθαίνει αφού καταφέρνει να ενσαρκώσει τον ρόλο του Αργκάν μόλις τέσσερις φορές.
Στο ΚΘΒΕ η τελευταία αυτή κωμωδία του μεγάλου κλασικού, ανεβαίνει για τέταρτη φορά. Ο υποχονδριακός και αρρωστοφοβικός Αργκάν θα αναμετρηθεί ξανά με τις φοβίες του, τον εγωισμό του, καθώς και την ανάγκη του για έλεγχο της ζωής. Μιας ζωής γλυκιάς μέσα στις ανέσεις της, που όμως καμία αυθεντία δεν μπορεί να της διασφαλίσει το αύριο.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ιωάννης Πολέμης / Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής / Σκηνικά-κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου / Μουσική: Νίκος Κυπουργός / Επιμέλεια κίνησης: Ηλέκτρα Καρτάνου / Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου / Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Σαρμή / Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη / Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Αστέριος Πελτέκης (Αργκάν, σε διπλή διανομή), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Αργκάν, σε διπλή διανομή), Τζωρτζίνα Δαλιάνη (Τουανέττα), Φιόνα Γεωργιάδη (Αγγελική), Πολυξένη Σπυροπούλου (Μπελίνα), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κλεάνθης), Πέρης Μιχαηλίδης (Κύριος Διαφουαρούς), Δημήτρης Διακοσάββας (Θωμάς Διαφουαρούς), Θάνος Κοντογιώργης (Βεράλδος), Αντώνης Αντωνάκος (Κύριος Μπονφουά, Κύριος Φλεράν), Νίκος Καπέλιος (Κύριος Πυργκόν), Γλυκερία Ψαρρού (Λουίζα)\
Χορός νοσοκόμων: Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Νατάσσα Δαλιάκα, Ζωή Ευθυμίου, Χρύσα Ζαφειριάδου, Ηλέκτρα Καρτάνου, Εύη Κουταλιανού, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Ελένη Μισχοπούλου, Βιβή Μιτσίτσκα
Μουσικοί επί σκηνής: Ανδρονίκη Δονουκαρά (βιολί), Μαριάνθη Θεμελή (τρομπέτα), Ιάσων Μπλέτσας (πιάνο), Βασιλική Ρουσομάνη (τσέλο)
*Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, έως 14 Μαΐου | Μονή Λαζαριστών, Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη) | Εισιτήρια από 7€ | Προπώληση: ntng.gr , viva.gr, 11876
«Εχθροί. Μια ερωτική ιστορία» στο Θέατρο Μακεδονικών Σπουδών
Το έργο του νομπελίστα συγγραφέα, Ισαάκ – Μπάσεβις Σίνγκερ Εχθροί, μια ερωτική ιστορία, που θα παρουσιαστεί από το ΚΘΒΕ στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών σε θεατρική διασκευή Ρόι Χεν, μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά και σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία Στάθη Λιβαθινού, θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 25 Μαρτίου. Ένας άντρας προσπαθεί να ξεπεράσει τον εφιάλτη, το αξεπέραστο τραύμα του ολοκαυτώματος και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις τρεις σημαντικότερες γυναίκες της ζωής του, ψάχνοντας για έρωτα, αγάπη και σωτηρία.
Ο Στάθης Λιβαθινός έχει συνεργαστεί ξανά με το ΚΘΒΕ, το 2009, όπου σκηνοθέτησε το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ», σε μια εμπνευσμένη παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτικούς και τιμήθηκε με το βραβείο Διεθνούς Ρεπερτορίου των Κριτικών Θεάτρου. Επίσης, το καλοκαίρι του 2016, με την παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή που σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεργασία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος με το Εθνικό Θέατρο και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 14 ετών.
Λίγα λόγια για το έργο «Χέρμαν… Δεν φταίμε εμείς. Ο κόσμος γύρω μας έγινε κομμάτια κι εμείς είμαστε τα θραύσματα.»
Ο Χέρμαν Μπρόντερ, εβραϊκής καταγωγής, έχοντας διασωθεί από το Ολοκαύτωμα ζει στη Νέα Υόρκη, λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μνήμες της καταδίωξης τον αναγκάζουν να επιβιώνει στη σκιά, προστατεύοντας διαρκώς τα ίχνη του. Παντρεμένος με την Πολωνή υπηρέτριά του που τον έσωσε, διατηρεί σχέση με τη Μάσα, με την οποία είναι ερωτευμένος, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν εμφανίζεται στην πόλη και η Ταμάρα, η πρώην γυναίκα του, που τη θεωρούσε νεκρή.
Ο Χέρμαν προσπαθεί να συλλάβει την ύπαρξή του, μέσα σε έναν κόσμο, που η φιλοσοφία δεν δίνει απαντήσεις, η πίστη στην πρόοδο της ανθρωπότητας έχει εγκαταλειφθεί και ο Θεός έχει πεθάνει. Ενώ αποζητά τρόπους να ορθοποδήσει μετά το τραύμα, οι επιλογές του τον καθιστούν υπόλογο τόσο απέναντι στον αμερικάνικο νόμο, όσο και απέναντι στην ηθική και στον Θεό.
Ο νομπελίστας συγγραφέας, Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, έγραψε το μυθιστόρημα Εχθροί, μια ερωτική ιστορία το 1966 στα Γίντις. Μέσα από τον σκοτεινό κόσμο των ηρώων του αναδύονται ο ερωτισμός, το μαύρο χιούμορ και η βαθιά υπαρξιακή ειρωνεία, έτσι όπως το γέλιο συνοδεύει τη δυστυχία, όταν η συνείδηση παύει να επαναπαύεται σε καθησυχαστικές αφηγήσεις. Στη θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος από τον Roy Chen, ο χαρακτήρας του Χέρμαν καλείται να επιβιώσει και να ισορροπήσει μεταξύ ενοχής και απόλαυσης, μη μπορώντας να πάρει μια απόφαση για τη ζωή του.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Λεωνίδας Καρατζάς / Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Στάθης Λιβαθινός / Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου / Μουσική- Εκτέλεση: Δημήτρης Μαραμής / Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου / Βοηθός σκηνοθέτη: Θοδωρής Πολυζώνης / Βοηθός σκηνογράφου- ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη / Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη / Θεατρικό Μακιγιάζ: Μαντώ Καμάρα
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελίνα Αποστολίδου (Σίφρα), Πάνος Καμμένος (Κότικ), Γιάννης Καραμφίλης (Ραβίνος Λάμπερτ), Ορέστης Παλιαδέλης (Χέρμαν) Θοδωρής Πολυζώνης (Γιατρός, Ραβίνος Αβραάμ), Σπύρος Σιδέρης (Σερβιτόρος), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Ταμάρα), Φωτεινή Τιμοθέου (Γιάντβιγκα), Μάρα Τσικάρα (Μάσα), Δημήτρης Τσιλινίκος (Τόρτσινερ), Νίκος Τσολερίδης (Οδηγός), Θάνος Φερετζέλης (Πεσέλς)
*Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 19:00, έως 30 Απριλίου | Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών | Εισιτήρια: από 7€ | Προπώληση: ntng.gr, viva.gr
Εκθέσεις
Έκθεση «Από την Κρήτη στον Δούναβη. Εικόνες από τη Συλλογή Σέκουλιτς, Μουσείο της Πόλης του Βελιγραδίου» στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και το Μουσείο της Πόλης του Βελιγραδίου σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Από την Κρήτη στον Δούναβη. Εικόνες από τη Συλλογή Σέκουλιτς, Μουσείο της Πόλης του Βελιγραδίου» την Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2022, στις 19:00, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του μουσείου «Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου».
Στην έκθεση παρουσιάζονται, για πρώτη φορά εκτός Σερβίας, επιλεγμένες εικόνες της περίφημης Συλλογής του κληροδοτήματος του ζεύγους Μίλαν και Πάβα Σέκουλιτς, στο Μουσείο Πόλης Βελιγραδίου, που χρονολογούνται από τον 15ο έως και τον 19ο αι. και αποτελούν έργα επώνυμων αλλά και ανώνυμων ζωγράφων, αντιπροσωπευτικά των τάσεων της μεταβυζαντινής ζωγραφικής στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων, «από την Κρήτη μέχρι τον Δούναβη».
Η έκθεση έχει ως επιπλέον στόχο να προβάλει τους κοινούς ιστορικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Σερβίας, μέσα από έργα θρησκευτικής ευλάβειας, πρεσβευτές της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων, αναδεικνύοντας παράλληλα την επικοινωνία και τον διάλογο Ανατολής και Δύσης μέσα από κοινούς καλλιτεχνικούς και εμπορικούς δρόμους και την προσπάθεια διατήρησης της ορθόδοξης πίστης στην οθωμανοκρατούμενη επικράτεια.
Στο τέλος της έκθεσης ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί στον χώρο όπου εκτίθεται σήμερα η Συλλογή, στο διαμέρισμα του ζεύγους Σέκουλιτς, στο Βελιγράδι, μέσω γυαλιών εικονικής πραγματικότητας.
Επιμέλεια έκθεσης: Δρ Αγαθονίκη Τσιλιπάκου
Για τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης (ώρες λειτουργίας Μουσείου) επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας www.mbp.gr Συνεργαζόμενοι φορείς: Μουσείο της Πόλης του Βελιγραδίου Με την υποστήριξη: ΥΠΠΟΑ, Υπουργείο Πολιτισμού της Σερβίας, Δήμος Βελιγραδίου, Generali
*Διάρκεια έκθεσης: 15 Δεκεμβρίου 2022 έως 14 Ιουνίου 2023 | Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων «Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου») | Είσοδος ελεύθερη
Έκθεση «Στην ίδια πόλη. Χριστιανοί και εβραίοι στη Θεσσαλονίκη» Τρίτος κύκλος: Εμπόριο, επιχειρηματικότητα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Tο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και το Αρχείο Γεωργίου Κωνσταντινίδη συνδιοργανώνουν σειρά εκθέσεων με τίτλο Στην ίδια πόλη: Χριστιανοί και εβραίοι στη Θεσσαλονίκη, με στόχο την ανάδειξη της ατμόσφαιρας της Θεσσαλονίκης στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από αδημοσίευτα ιστορικά τεκμήρια. Τα εγκαίνια του γ΄ κύκλου θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2022 και ώρα 19.00 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Ο τρίτος κύκλος έχει θέμα το εμπόριο και την επιχειρηματικότητα στη Θεσσαλονίκη. Αφορά την οικονομία της πόλης, η οποία κατά την επίμαχη περίοδο στηριζόταν στις διεθνείς ανταλλαγές, το τοπικό και το περιφερειακό εμπόριο μικρής κλίμακας καθώς και στην αυτοκατανάλωση. Η πόλη τροφοδοτούσε τα υπόλοιπα αστικά κέντρα και τη μακεδονική ύπαιθρο, ενώ αποτελούσε και την εξαγωγική πύλη των αγροτικών προϊόντων και του ορυκτού πλούτου της μακεδονικής ενδοχώρας. Πλήθος ιστορικών τεκμηρίων, όπως συμβόλαια, τραπεζικοί λογαριασμοί, επαγγελματικές διαφημίσεις στον Τύπο, αλλά και άλλου είδους λιγότερα γνωστά έγγραφα, όπως συμφωνητικά εκμετάλλευσης ορυχείων και μεταλλείων, αναδεικνύουν τη μεγάλη επίδραση που είχε στην οικονομία της πόλης η χριστιανική και η εβραϊκή κοινότητα.
Όπως και στους προηγούμενους δύο κύκλους, οι φωτογραφίες, τα έγγραφα και τα αντικείμενα από το οικογενειακό Αρχείο Γ. Κωνσταντινίδη και τις συλλογές του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης προσφέρουν στον επισκέπτη μια πλούσια ανθολογία υλικού που δίνει ζωή στους ανθρώπους που κατέστησαν τη Θεσσαλονίκη κέντρο εμπορίου και εξαγωγική πύλη της μακεδονικής ενδοχώρας.
*Διάρκεια έκθεσης: 03 Δεκεμβρίου 2022 έως 15 Απριλίου 2023 | Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Μ. Ανδρόνικου 6, Θεσσαλονίκη) | Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα έως Κυριακή στις 08:30 – 15:30
Έκθεση «Οργανική Τέχνη. H Πρωτοπορία στο Πέτρογκραντ» στο MOMus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη Μονή Λαζαριστών
Η μουσική, η λογοτεχνία, η αρχιτεκτονική, ο κινηματογράφος, το θέατρο, ο χορός, οι επιστήμες και η τέχνη κατά τις πρώτες τρεις δεκαετίες του 20ου αιώνα στη Ρωσία δομούνται και αναπτύσσονται σε κοινή τροχιά, στο πλαίσιο του διακαλλιτεχνικού αισθητικού φαινομένου που αργότερα ονομάστηκε από τους ιστορικούς της τέχνης ‘ρωσική πρωτοπορία’. Η Τέχνη απορροφά και συνδράμει σε όλους τους κραδασμούς και γίνεται ένα με την κοινωνία, γίνεται οργανικό της μέρος. Καλλιτέχνες που αγωνίστηκαν για μια καλύτερη κοινωνία μέσω της τέχνης αλλά στη δεκαετία του 1930 η τέχνη απαγορεύτηκε και οι ίδιοι καταδιώχθηκαν ή απομονώθηκαν. Ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα της σύνθεσης των τεχνών και της σχέσης της Τέχνης με τη Φύση διακρίνεται στη Σχολή Οργανικής Παιδείας του Πέτρογκραντ/Λένινγκραντ υπό τη διεύθυνση και τη θεωρητική επίβλεψη του καλλιτέχνη, μουσικού και δασκάλου Μιχαήλ Ματιούσιν (1861-1934).
Αυτό το ιδιαίτερο μωσαϊκό/πλαίσιο ζύμωσης και δημιουργίας αποτυπώνει η νέα έκθεση του MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο «Οργανική Τέχνη. H Πρωτοπορία στο Πέτρογκραντ» (5 Ιουνίου 2022 – 21 Μάιου 2023).
Τα 250 έργα και το αρχειακό υλικό της έκθεσης προέρχονται από τη συλλογή και το αρχείο Κωστάκη του μουσείου, καθώς και από τη σημαντικότατη δωρεά μιας συλλογής πινάκων, σχεδίων και αρχειακού υλικού της Λιουντμίλα Ιβάνοβα από τους καθηγητές John E. Bowlt και Nicoletta Misler που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, εμπλουτίζοντας έτσι τις συλλογές του μουσείου. Οι εκθεσιακοί χώροι στη Μονή Λαζαριστών παίρνουν χρώμα, κίνηση και ήχο τόσο από τα έργα που εκτίθενται όσο και από τις διαδραστικές μηχανές πειραματικού ήχου που ανακατασκευάστηκαν βάσει σχεδίων της δεκαετίας του 1920 ειδικά για την έκθεση από τον διευθυντή του Κέντρου Theremin, Αντρέι Σμιρνόφ.
Η έκθεση «Οργανική Τέχνη. H Πρωτοπορία στο Πέτρογκραντ» επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στα μαθήματα που δίδαξε στο Πέτρογκραντ/Λένινγκραντ τη δεκαετία του 1920 ο ζωγράφος και μουσικός Μιχαήλ Ματιούσιν, ενώ γίνεται επίσης αναφορά για τη σχέση της τέχνης με την κίνηση στη ζωγράφο και χορεύτρια Νατάλια Ένμαν, μαθήτρια της Ισιδώρας Ντάνκαν και μέλος του χορευτικού και μουσικού συγκροτήματος «Γκεπταχόρ», η οποία συνέδεσε το έργο της με τις διδασκαλίες της Οργανικής Τέχνης. Παράλληλα, παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, το έργο πέντε σημαντικών αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστών και μελετημένων γυναικών καλλιτεχνών της ρωσικής πρωτοπορίας από τις δεκαετίες 1900-1930: Ελένα Γκουρό, Ξένια Έντερ, Μαρία Έντερ, Λιουντμίλα Ιβάνοβα, Νατάλια Ένμαν.
Για τον Μιχαήλ Ματιούσιν, η τέχνη υπάρχει στη φύση, στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση των αισθήσεών μας και ιδίως της όρασης για να την εντοπίσουμε. Σύμφωνα με τον ίδιο, η θεωρία της διευρυμένης όρασης μπορεί να γίνει ένα τέτοιο εκπαιδευτικό εργαλείο, η ζωγραφική δεν μπορεί να είναι στατική, μεταμορφώνεται διαρκώς και συνδέεται στενά με την κίνηση και τον ήχο. Συνδέθηκε ήδη από το 1909 με την ομάδα «Ένωση Νεολαίας» της Πετρούπολης, μία από τις πρώτες πειραματικές καλλιτεχνικές ομάδες της ρωσικής πρωτοπορίας. Ήταν ζωγράφος, μουσικός και δάσκαλος στο Κρατικό Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας της Πετρούπολης (ΓΚΙΝΧΟΥΚ), επικεφαλής του «Τμήματος Οργανικής Παιδείας».
Ο όρος «Οργανική Τέχνη/Παιδεία» επινοήθηκε από τον ίδιο τον Ματιούσιν το 1923 και βασιζόταν στη θεωρία ότι ο κόσμος είναι ένα αυστηρά δομημένο σύστημα που διέπεται από νόμους, κινείται αέναα και έχει τον δικό του βιολογικό ρυθμό, ακόμη κι όταν πρόκειται για ανόργανη ύλη όπως είναι οι κρύσταλλοι ή η πέτρα. «Αν η ζωή και η ανάπτυξη του πλέον μικρού είναι παρόμοια με αυτήν του απείρως μεγάλου, και η ουσία τους, ή η ψυχή τους, μπορεί να εκφραστεί, και αν το μικρότερο περιλαμβάνει το μεγαλύτερο, τότε οι αντιλήψεις για τα φαινόμενα δεν είναι επαρκείς και όλες οι ιδέες μας για τη φύση και την ηθική θα πρέπει να αναθεωρηθούν» έγραφε ο Ματιούσιν το 1912, επηρεασμένος και από τη θεώρηση της συζύγου του, ζωγράφου και λογοτέχνιδας Ελένα Γκουρό, που πέθανε το 1913. Στη δεκαετία του 1920 ο Ματιούσιν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με παρατηρήσεις και πειράματα στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας, με κύριο έργο του τη σύνθεση επιστημών και τεχνών. Αποστολή των μαθητών του ήταν να φέρουν ξανά τη φύση στην τέχνη. Ο Ματιούσιν πίστευε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να αναζητά τον ρεαλιστικό χώρο όχι στην εύκολα ορατή πραγματικότητα αλλά στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο. Στο «Τμήμα Οργανικής Παιδείας» εργάζονταν ως βοηθοί του τα τέσσερα αδέλφια Έντερ (Μπορίς, Μαρία, Ξένια, Γιούρι) και ο Νικολάι Γκρίνμπεργκ. Οι καλλιτέχνες πραγματοποιούσαν εργαστηριακές βιολογικές έρευνες σε συνδυασμό με μαθήματα μουσικής και ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης για την τελειοποίηση των αισθήσεων επιδιώκοντας αυτό που ο Ματιούσιν αποκαλούσε «διευρυμένη όραση». Στο έργο των καλλιτεχνών του «Τμήματος Οργανικής Παιδείας», βασικό συστατικό του πίνακα είναι το φως, το οποίο με τη σειρά του δημιουργεί το χρώμα.
Επιμέλεια έκθεσης Μαρία Τσαντσάνογλου, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, διευθύντρια MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη Συνεπιμέλεια έκθεσης Αγγελική Χαριστού, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, προϊστάμενη συλλογής και αρχείου Κωστάκη MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη
Καλλιτέχνες Ελένα Γκουρό, Νικολάι Γκρίνμπεργκ, Μπορίς Έντερ, Ξένια Έντερ, Γιούρι Έντερ, Μαρία Έντερ, Λιουντμίλα Ιβάνοβα, Μιχαήλ Ματιούσιν, Βσέβολοντ Σουλίμο-Σαμουίλο, Νικολάι Σουέτιν, Πάβελ Φιλόνοφ
Επιστημονική ομάδα John E. Bowlt, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, ομότιμος καθηγητής του USC, Λος Άντζελες Nicoletta Misler, ιστορικός τέχνης, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ανατολικών Σπουδών, Νάπολη Andrei Smirnov, ιστορικός της Μουσικής της ρωσικής πρωτοπορίας, διευθυντής του κέντρου Theremin Μαρία Τσαντσάνογλου, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, διευθύντρια MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Θεσσαλονίκη Αγγελική Χαριστού, ιστορικός της ρωσικής πρωτοπορίας, προϊστάμενη συλλογής και αρχείου Κωστάκη MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Θεσσαλονίκη
Έκδοση Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, με κείμενα από διεθνώς αναγνωρισμένους ερευνητές της ρωσικής πρωτοπορίας.
Συγγραφείς John E. Bowlt, ομότιμος καθηγητής του USC, Λος Άντζελες Nicoletta Misler, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ανατολικών Σπουδών, Νάπολη Alla Povelikhina, ιστορικός τέχνης, ειδική στη μελέτη της οργανικής τέχνης, Κολόμνα Andrei Smirnov, ιστορικός της Μουσικής της ρωσικής πρωτοπορίας, διευθυντής του κέντρου Theremin Margareta Tillberg, επισκέπτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτισμού και Αισθητικής, Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης – αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα, Ιστορίας της Τέχνης, Πανεπιστήμιο της Ουψάλα Μαρία Τσαντσάνογλου, διευθύντρια MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Θεσσαλονίκη Isabel Wünsche, καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και των Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Jacobs, Βρέμη
*Διάρκεια έκθεσης: 05 Ιουνίου 2022 έως 21 Μαΐου 2023 | MOMus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη) | Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 10:00 – 18:00, Πέμπτη 12:00 – 20:00, Δευτέρα κλειστά
8η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στα μουσεία MOMus
Με βασικές αξίες και κανόνες που προκύπτουν από ένα πλαίσιο διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων πολιτισμικής, γεωγραφικής και πολιτικής φύσης, εκθέσεις, δράσεις, καινοτόμες προτάσεις, συναντήσεις και νέες συνεργασίες συνθέτουν το πρόγραμμα της 8ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης που διοργανώνει το MOMus, υπό τον γενικό τίτλο «Γεωκουλτούρα».
Πιστεύοντας ότι η τέχνη διευρύνει την κατανόηση του κόσμου, η φετινή διοργάνωση δεν επιδιώκει μόνο να αφυπνίσει την περιβαλλοντική μας συνείδηση, αλλά και να πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες του μέλλοντος με νέες διεκδικήσεις και οράματα, φιλοδοξεί να γίνει μια πράξη επικοινωνίας με τον κόσμο, μια πράξη δικαιοσύνης και ελευθερίας, εμπιστοσύνης και προοδευτικής σκέψης.
Για άλλη μια φορά, φορείς, ιδρύματα, ομάδες και ιδιώτες συνδράμουν και υποστηρίζουν το πρόγραμμα της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Από τις 10 Δεκεμβρίου 2022 έως τις 21 Μαΐου 2023, οι χώροι του MOMus, μουσεία και μνημεία της πόλης θα φιλοξενήσουν έργα περισσότερων από 100 σύγχρονων καλλιτεχνών που εστιάζουν σε ιστορίες τόπων και ανθρώπων, θίγουν ζητήματα ταυτότητας, ηθικής, δικαίου και βιωσιμότητας, προτείνουν αυτοσχέδιες οικολογικές τεχνολογίες, διερευνούν δυνατότητες συλλογικής ύπαρξης.
Οι ίδιοι μέσα από τα ατομικά ή και συλλογικά τους έργα θέτουν ερωτήματα για τα συστήματα με τα οποία οργανώνεται η παραγωγή, η κατανάλωση και η κερδοφορία, κάνουν πράξη ιδέες κοινής χρήσης πόρων και ισότιμης διαβίωσης και τρόπους επανεκτίμησης της εμπορευματοποίησης της ανθρώπινης και εν γένει έμβιας ζωής. Η φαντασία που διατρέχει τα έργα τους αναδεικνύεται σε κρίσιμο παράγοντα για τη δυνατότητα να φανταστεί ο καθένας μας διαφορετικές εκδοχές του μέλλοντος.
Με τον γενικό τίτλο «Γεωκουλτούρα» η 8η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στρέφει το ενδιαφέρον στους όρους «γη» και «κουλτούρα» και συναρτά την καλλιέργεια της γης με την κουλτούρα ως ένα σύνολο πόρων, κειμένων και πρακτικών που διατίθενται στον άνθρωπο για να κατανοήσει τον κόσμο και να δράσει μέσα σε αυτόν. Η διοργάνωση διερευνά ζητήματα μνήμης, ιστορίας και διαχείρισης τόσο του φυσικού όσο και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος μέσα στις συνθήκες κλιματικής, οικονομικής και προσφυγικής κρίσης.
Διεύθυνση: Θούλη Μισιρλόγλου
Η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης), διοργανώνεται από το MOMus και υλοποιείται από το MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Το πρόγραμμα της διοργάνωσης ξεκινάει στις 10 Δεκεμβρίου 2022, κορυφώνεται στις 4 Μαρτίου 2023 με την έναρξη της κεντρικής έκθεσης και ολοκληρώνεται με νέες παραγωγές στις 21 Μαΐου 2023.
*Διάρκεια: 10 Δεκεμβρίου 2022 έως 21 Μαΐου 2023 | Μουσεία MOMus | Περισσότερες πληροφορίες εδώ
«Ιχνηλάτες της Φύσης» στο ΜΟΜus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
«Ιχνηλάτες της Φύσης» γίνονται οι εικαστικοί Αλεξάνδρα Μαράτη – Άννα Βαδάκογλου, Αικατερίνη Γεγησιάν και Kiril Prashkov με την ομότιτλη έκθεση αφυπνίζοντας τις αισθήσεις μέσα από «βιοδυναμικούς κήπους», προβάλλοντας με εικαστικό τρόπο τους βιολογικούς κύκλους της γης και εν τέλει της ζωής μας, αλλοιώνοντας γνωστά εικαστικά έργα και δίνοντάς τους μια απροσδόκητη χειρωνακτικότητα.
Η Αλεξάνδρα Μαράτη, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Άννα Βαδάκογλου δημιουργούν έναν οριοθετημένο «Bιοδυναμικό Kήπο» εμπνευσμένο από τον αυστριακό φιλόσοφο Rudolf Steiner, σύμφωνα με τον οποίο η καλλιέργεια της γης με την επιμελή φροντίδα τoυ χώματος, των σπόρων και της βλάστησης αποτελεί ένα μυστήριο με μεταφυσική διάσταση αλλά ταυτόχρονα είναι η βασική προϋπόθεση για μια επιτυχημένη οργανική καλλιέργεια. Στον «βιοδυναμικό κήπο» οι επισκέπτες βιώνουν την ιδιαιτερότητα της ατμόσφαιρας που αφυπνίζει τις αισθήσεις. Σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα, η εγκατάσταση, που βασίζεται σε μελετημένα οικολογικά υλικά, προτρέπει τον θεατή να μεταφέρει θετική ενέργεια για την επίτευξη ανώτερης ποιότητας βλάστησης.
Η Αικατερίνη Γεγησιάν στην εγκατάσταση «Συνεχίζεται… Χωρίς Τίτλο» (То be continued… Untitled) μας προσκαλεί σ’ έναν αισθητικά σχεδιασμένο εσωτερικό χώρο που περιέχει εικόνες λουλουδιών και άλλων φυτών, πτηνών, ζώων και ανθρώπων. Η καλλιτέχνιδα, η οποία έχει εντάξει ως προσωπικό βίωμα τις οικολογικές καλλιέργειες, μεταμορφώνει τις φωτογραφίες της νεκρής φύσης και της άγριας φύσης σε διαρκώς μεταβαλλόμενο οργανικό υλικό που παρακολουθεί τους βιολογικούς κύκλους της γης και εν τέλει της ζωής μας.
Ο Kiril Prashkov στην σειρά έργων που ονομάζει «Φυσικό Μοντερνισμό» (Natural Modernism) μεταγράφει με αυτό-ειρωνικό τρόπο γνωστά έργα της ιστορίας της τέχνης του 20ου αιώνα των P. Mondrian, K. Malevich, M. Duchamp, R. Magritte και A. Calder χρησιμοποιώντας κυρίως ξύλο και άχυρο. Με αυτή την φορμαλιστική αλλοίωση που επιτυγχάνει ο καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας αμιγώς φυσικά πρωτογενή υλικά, τα έργα, αποκτούν μια απροσδόκητη χειροτεχνικότητα, μεταφράζουν την εικαστική γλώσσα και εν τέλει επιδρούν στην ίδια την πρόσληψή τους από τον θεατή.
Η έκθεση συνδιαλέγεται με την τρέχουσα έκθεση «Οργανική Τέχνη. Η πρωτοπορία στο Πέτρογκραντ» που παρουσιάζεται στους δύο ορόφους του μουσείου από τον περασμένο Ιούνιο και στην οποία αποτυπώνεται η θεωρία του ρώσου εικαστικού και μουσικού Μιχαήλ Ματιούσιν από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 ότι η τέχνη υπάρχει στη φύση, στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση των αισθήσεών μας και ιδίως της όρασης για να την εντοπίσουμε.
Καλλιτέχνες/έχνιδες: Αικατερίνη Γεγησιάν, Αλεξάνδρα Μαράτη – Άννα Βαδάκογλου, Kiril Prashkov
Επιμέλεια: Μαρία Τσαντσάνογλου
Υποστηρικτής έκθεσης: BIOS AGROSYSTEMS
*Διάρκεια έκθεσης: 23 Δεκεμβρίου 2022 έως 21 Μαΐου 2023 | MOMus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (Μονή Λαζαριστών)
«Νέα αποκτήματα / Νέες προσεγγίσεις» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Στο πλαίσιο του εκθεσιακού θεσμού με τίτλο «Νέα αποκτήματα / Νέες προσεγγίσεις», μία περίοπτη προθήκη στον χώρο υποδοχής του μουσείου καλωσορίζει τους επισκέπτες, συστήνοντάς τους μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες, νέες και παλιές, αρχαιότητές του.
Αντικείμενα που είτε αποκτήθηκαν πρόσφατα και για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο επιστημονικό και ευρύ κοινό είτε ανασύρθηκαν από τα ράφια των αποθηκών για να εκτεθούν υπό το πρίσμα μιας νέας προσέγγισης, όπως μετά από μία διαδικασία αποκατάστασης, μία νέα ερμηνεία ή νέα επιστημονικά δεδομένα.
Νέες ερμηνείες σε παλιά ευρήματα από την αρχαία Όλυνθο
Για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο κοινό τέσσερα μπρούντζινα σκεύη, τα οποία βρέθηκαν σε οικίες της αρχαίας Ολύνθου κατά την ανασκαφή της πόλης από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (1928-1938) και περιλαμβάνονται στη δημοσίευση του 1941 από τον διευθυντή της ανασκαφής, καθηγητή D.M. Robinson.
Και τα τέσσερα χρονολογούνται στον 5ο-4ο αι. π.Χ. Τα τρία από αυτά περιγράφονται στη δημοσίευση του 1941 ως «φιάλη (bowl) με ιδιόμορφο και όχι πολύ καλαίσθητο σχήμα», ως «κύπελλο με ψηλό πόδι» (goblet) και ως «σουρωτήρι», αντίστοιχα. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης απέδειξε πως και τα τρία αποτελούν θυμιατήρια. Το τέταρτο σκεύος, μία ομφαλωτή φιάλη που φυλασσόταν στην αποθήκη του μουσείου ως «άγνωστης προέλευσης», ταυτίσθηκε πρόσφατα με μία φιάλη από οικία της Ολύνθου που επίσης περιλαμβάνεται στην ίδια δημοσίευση.
Υπό το πρίσμα της νέας προσέγγισης, και τα τέσσερα σκεύη που βρέθηκαν σε σπίτια της Ολύνθου, μπορούν με ασφάλεια να συσχετιστούν με την οικιακή λατρεία, η οποία εκδηλωνόταν μεταξύ άλλων με την καύση θυμιάματος και την τέλεση σπονδών προς τιμήν θεών, ηρώων και νεκρών. Μέσα από την επανερμηνεία, την ταύτιση και τη συντήρηση των παλιών αυτών ευρημάτων εμπλουτίζονται οι γνώσεις μας για την άσκηση της ιδιωτικής λατρείας σε μία πόλη όπως η Όλυνθος, στην οποία δεν έχουν εντοπιστεί δημόσια ιερά, αν και αποτελεί την καλύτερα ερευνημένη πόλη της κλασικής εποχής στη Μακεδονία.
Μικρής διάρκειας ξενάγηση στα «Νέα αποκτήματα / Νέες προσεγγίσεις» θα γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από αρχαιολόγο του μουσείου.
*Διάρκεια έκθεσης: 01 Φεβρουαρίου έως 30 Απριλίου 2023 | Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Ατομική έκθεση Έκτορα Μαυρίδη «bits and pieces between two songs» στη Λόλα Νικολάου Art Gallery
Είναι πρωί, ο καλλιτέχνης μπαίνει και κλείνει την πόρτα στο εργαστήριό του. Ετοιμάζει πηλούς, στερεώνει επιφάνειες, βάζει να ακούσει το The Chain των Fleetwood Mac και ανάβει το φλόγιστρό του.
Κάπου ανάμεσα στο τραγούδι αυτό -και σε κάθε επόμενο- ο Έκτορας Μαυρίδης καταπιάνεται με αυτό ακριβώς που απασχολεί την καλλιτεχνική του εργασία εδώ και δεκαετίες: διερευνά και μετατοπίζει τα όρια της κεραμικής, εξωθεί τις δυνατότητες των υλικών και των επεμβάσεών του σε αυτά, διαπερνά και σχηματίζει επιφάνειες, αποδέχεται σεμνά αλλά και ατρόμητα τη δυναμική επέμβαση του τυχαίου κατά τη δημιουργική διαδικασία.
Στη νέα του ατομική έκθεση στη Λόλα Νικολάου Art Gallery, ο Μαυρίδης μάς προσκαλεί σε νέα δημιουργικά μονοπάτια, με ένα σύνολο έργων που έρχεται να συμπληρώσει και να αναδείξει μια πολυετή αλλά και πολυδιάστατη δημιουργική έρευνα που αποδημεί την κεραμική όπως την ξέρουμε.
Ο Μαυρίδης σταθερά αναιρεί καλλιτεχνικές βεβαιότητες και στερεότυπα, εξωθεί τις αντοχές των υλικών, αφήνοντας πίσω του τον κόσμο του ψημένου πηλού και εντέλει κατορθώνει να κινείται με ευχέρεια ανάμεσα σε ποικίλα καλλιτεχνικά και θεωρητικά πεδία, ανάμεσα σε κόσμους που μπορεί να μοιάζουν και ασύμβατοι. Στην ερώτηση, αν είναι εννοιολογικός καλλιτέχνης, περφόρμερ ή κεραμίστας, η απάντηση είναι, απλή, ξεκάθαρη και σαφής: είναι όλα αυτά.
Κι έτσι, στην έκθεση αυτή, δεν παρουσιάζονται απλώς έργα του· παρουσιάζονται οι άοκνες και ανήσυχες οπτικές του, οι πειραματισμοί του με τα υλικά, τις φόρμες και τις έννοιες. Βλέπουμε γλυπτά, αλλά και «εκμαγεία» τους, αμέτρητες εκδοχές της υπόστασής τους, να εκκινούν νέους εννοιακούς διαλόγους· φωτογραφίες εργασίας, υαλωμένους σβώλους· επιτοίχιες ζωγραφικές συνθέσεις σε κεραμικό χαρτί, που μεταμορφώνονται με επεμβάσεις και πρακτικές της κεραμικής παρά της ζωγραφικής και καίγονται, σκουριάζουν, αλλάζουν όψη και υφή λιγότερο ή περισσότερο ελεγχόμενα, πάντως σίγουρα ελεύθερα.
Όλες αυτές οι πολυδιάστατες γλυπτικές και δημιουργικές οπτικές τού Μαυρίδη επιτυγχάνουν εντέλει να είναι στην ουσία τους καταστάσεις πάντα ανοιχτές σε νέες ερμηνείες. Κατορθώνουν να αναιρούν, να «σπάνε την αλυσίδα» όσων νομίζουμε ότι (ανα)γνωρίζουμε -κάπου μεταξύ τραγουδιών, βεβαιοτήτων, επινοήσεων και εμπειριών.
Κείμενο: Αρετή Λεοπούλου-ιστορικός της τέχνης
*Διάρκεια έκθεσης: 20 Μαρτίου έως 29 Απριλίου 2023 | Λόλα Νικολάου Art Gallery (Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη) | Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 12:00 – 20:00, Τετάρτη & Σάββατο: 12:00 -15:00
Έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα
Το Τελλόγλειο Ίδρυμα παρουσιάζει την έκθεση «Ιωάννα-Giovanna-Jeanne Spiteris/Σπητέρη», η οποία θα είναι επισκέψιμη για το κοινό από την Παρασκευή 10 Μαρτίου στις 9:00.
Στην έκθεση παρουσιάζεται σχεδόν ολόκληρο το έργο της Ιωάννας Σπητέρη (1920-2000) με περισσότερα από 180 έργα, ένα άγνωστο σχεδόν σύνολο στην Ελλάδα, εξαιρετικά σημαντικό σε ποσότητα και σημασία για τη σύγχρονη γλυπτική. Η έκθεση περιλαμβάνει γλυπτά σε χαλκό, μάρμαρο, ξύλο, κατασκευές, σχέδια, χαρακτικά, μακέτες, χαρτοκοπτικές, παιχνίδια χώρου, γεωμετρίας, πολλαπλών λύσεων και μεταλλαγών που αποκαλύπτουν μια προικισμένη, ανήσυχη γυναίκα, προοδευτική για την εποχή της, με έντονη συναίσθηση του προορισμού της τέχνης, της έντιμης προσφοράς σε κάθε επίπεδο, που σε προσκαλεί σε διαρκή διάλογο με το έργο της.
Ο τίτλος της έκθεσης προκύπτει από τον τρόπο που υπέγραφε η καλλιτέχνης τα έργα της και αντανακλά τις τρεις γλώσσες, τις τρεις χώρες, εντέλει τις τρείς πόλεις της μονιμότερης διαμονής της, Αθήνα-Βενετία-Παρίσι, όπου δημιούργησε το σύνολο σχεδόν του έργου της. «Η Ιωάννα Σπητέρη ανήκει στη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την κατοχή και τη διασπορά. Βιωματικές αναφορές μιας εποχής που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μνήμη και την ευαισθησία της, αναζητώντας την εθνική της ταυτότητα στον διεθνισμό της σύγχρονης τέχνης. Κουβαλώ-ντας μέσα της το αταβιστικό στοιχείο της Σμυρναίικης καταβολής της με την ευρύτερη έννοια της προσαρμοστικότητας και του διεθνισμού η Ιωάννα δεν δυσκολεύτηκε να φτιάξει πολλές φορές τη ζωή της από την αρχή –Αθήνα-Βενετία-Παρίσι-Αθήνα κερδίζοντας μέσα από την πραγματικότητα μιας γεμάτης από εμπειρίες ζωής, την καλλιτεχνική της ωριμότητα» (Μαρία Κοτζαμάνη, Αθήνα, Πολύπλανο 1980). Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο. Ήδη στα πρώιμα έργα της φαίνεται το κύριο στοιχείο που την ξεχωρίζει: η διαίσθηση του όγκου και η σωστή σχέση με τον χώρο που την οδηγεί σε μια μνημειώδη αντίληψη της γλυπτικής (René de Solier).
Διακρίνονται δύο διαφορετικές περίοδοι στη δουλειά της. Στην πρώτη (Βενετία 1958-1963) δουλεύει το σίδερο με την τεχνική της οξυγονοκόλλησης. Αιχμηρά σχήματα, με έντονο δυναμισμό και εκφραστικότητα, μορφές φαινομενικά επιθετικές, φανερώνουν μια εσωτερική αγωνία μεταμορφώνοντάς τη σε φάσεις μιας πλαστικής τραγωδίας (Γ. Μουρέλος). Στο Παρίσι (1963-1976) η δουλειά της μεταμορφώνεται σε όλα τα επίπεδα, στα υλικά, στη μορφολογία, στη γενική αντίληψη της γλυπτικής. Αφετηρία της, η σχέση γλυπτικής-αρχιτεκτονικής. Γεωμετρική σαφήνεια, απλοποίηση, δομικά στοιχεία οδηγούν σε άπειρους συνδυασμούς, χωρίς μηχανική επανάληψη. Εφευρετικότητα, φαντασία, ποιητική σχέση με τον χώρο, συχνά και τη χρηστικότητα, δίνουν τη δυνατότητα στον θεατή να γίνει συμμέτοχος και συνδημιουργός, να παίξει μαζί τους. Κύριο στοιχείο επιπλέον στη φάση αυτή είναι το χρώμα, πολύ χρώμα, απόλυτα συνυφασμένο με τη γλυπτική φόρμα, χωρίς να την ανταγωνίζεται, προτείνοντας τη θετική πλευρά της ζωής, μια εγκάρδια προσφορά για ανθρώπινη επαφή. Η Ιωάννα Σπητέρη και ο σύζυγός της Τώνης Σπητέρης, ο διακεκριμένος διανοητής και κριτικός τέχνης, έκαναν μαζί στο Τελλόγλειο ήδη από τη δεκαετία του ’80 μια μεγάλη και πολύτιμη δωρεά: τα αρχεία τους, τη βιβλιοθήκη τους, τη συλλογή τους και το σύνολο του έργου της καλλιτέχνιδας. Η έκθεση αυτή, όπως και ο μεγάλος δίγλωσσος κατάλογος που τη συνοδεύει, αποτελούν φόρο τιμής στη μεγάλη γλύπτρια και συμβολή στην νεοελληνική τέχνη με το ξεδίπλωμα ολόκληρου του έργου της στην έκθεση.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για μικρούς και μεγάλους.
Η έκθεση πλαισιώνεται από πλούσια δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-αγγλικά), που είναι διαθέσιμη στο Τελλόγλειο (Αγίου Δημητρίου 159Α), στο Μικρό Τελλόγλειο (Καρ. Ντηλ. 32) και στο e-shop του Ιδρύματος (https://bit.ly/3RBhu5l).
*Διάρκεια έκθεσης: 10 Μαρτίου έως 04 Ιουνίου 2023 | Τελλόγλειο Ίδρυμα | Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 9:00-14:00, Τετάρτη: 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο και Κυριακή: 10:00-18:00 | Τηλ. υποδοχής: 2310247111
Έκθεση «Ξεριζωμοί, 1922-2022. Μαρτυρίες μέσα από την Τέχνη» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών
Περισσότεροι από 5.200 επισκέπτες, μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επισκέφτηκαν από κοντά ή διαδικτυακά τη σπουδαία έκθεση, η οποία αποτελείται από εικαστικά κυρίως τεκμήρια και χωρίζεται σε δυο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα η έκθεση σχετίζεται με την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής, ενώ η δεύτερη μεταφέρει το θέμα του Ξεριζωμού έξω από τα στενά τοπικά όρια της Μ. Ασίας και Ελλάδας σε πιο κοντινούς χρόνους, στο σήμερα.
Στην πρώτη ενότητα αξιοποιείται κυρίως υλικό από τις συλλογές του Ιδρύματος, ένα σύνολο σχεδίων του Σπύρου Παπαλουκά που απέκτησε σχετικά πρόσφατα το Τελλόγλειο, επίσης έργα άλλων καλλιτεχνών στις συλλογές του (Βαλσαμάκη, Μηνά Αβραμίδη, Χαλεπά-Κατσάτου κ.ά.), δάνεια από μουσεία και συλλογές (και έργα του Περικλή Βυζάντιου από τη μικρασιατική εκστρατεία), καθώς και φωτογραφικό υλικό του Αρχείου Στρατή Δούκα στο Α.Π.Θ.
Ο καμβάς στον οποίο αναπτύσσεται το πρώτο μέρος της έκθεσης δημιουργείται από το εξαιρετικό σύνολο ζωγραφικών έργων του Σπύρου Παπαλουκά, σχετικό με τη διαδρομή του από την καταστροφή στη Μ. Ασία, στο Άγιο Όρος έως το 1926, χρονιά που ιδρύεται η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αλλάζει η μορφή της πόλης.
Οι ηχογραφημένες μαρτυρίες επιζώντων της καταστροφής της Σμύρνης από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Δήμου Καλαμαριάς (Ι.Α.Π.Ε.) αποτυπώνουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών με συγκλονιστική αμεσότητα.
Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης ο Ξεριζωμός ξεπερνά τα χρονικά και γεωγραφικά όρια της Μ. Ασίας και μας μεταφέρει σε τραγικά όμοιες καταστάσεις του πιο πρόσφατου παρελθόντος και του σήμερα, είτε στον Ελλαδικό χώρο είτε σε άλλες περιοχές του πλανήτη, με την τραγωδία του απάνθρωπου παραλογισμού να συνεχίζεται σε ένα ζοφερό μέλλον. Ο Δημήτρης Μεσσίνης καταγράφει με τον φακό του τις δραματικές συνέπειες πολεμικών συγκρούσεων και βίαιων εκτοπισμών σε Κόσοβο, Αφγανιστάν, Σεράγεβο, Ειδομένη, Λέσβο και Κω. Ο Χρήστος Αλαβέρας εμπνέεται από το έργο του Μεσσίνη και μεταγράφει εικόνες βίας και ξεριζωμών στο «Βαδίζοντας Ανάμεσα», μια μνημειακών διαστάσεων εικαστική σύνθεση με κάρβουνο. Στα πρόσφατα προσφυγικά ρεύματα του 2015 και του 2016 στρέφει το ενδιαφέρον του ο Γιώργος Κατσάγγελος με τις «Μαρτυρίες» του, προσκαλώντας ανθρώπους που τελικά εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη να ανακαλέσουν τις μνήμες των πρωτόγνωρων καταστάσεων που βίωσαν εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη. Τέλος, η μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη, “Third Kind”, παρουσιάζει το δυστοπικό, μετα-αποκαλυπτικό μέλλον μιας ανθρωπότητας ολότελα εκτοπισμένης από το γήινο περιβάλλον μετά από έναν πρωτόγνωρα μαζικό, πλανητικό «ξεριζωμό».
Συνεργαζόμενοι φορείς
Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, Συλλογή Έργων Τέχνης Alpha Bank, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αρχείο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Τμήμα Φιλολογίας, Α.Π.Θ., Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Δήμου Καλαμαριάς (Ι.Α.Π.Ε.), Τμήμα Θεάτρου, Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ., Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Κεντρική Βιβλιοθήκη Α.Π.Θ., Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος K. Βενιζέλος», Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη, Μουσείο Μπενάκη, Άννα-Μαρία Τσακάλη, Γιώργος Κατσάγγελος, Δημήτρης Μεσσίνης, Χρήστος Αλαβέρας, Γιώργος Ζώης, Ιδιώτες συλλέκτες.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου από την Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.
Ξεναγήσεις κοινού: Κυριακή 2 και 23 Απριλίου, 7 και 28 Μαΐου, 11 και 18 Ιουνίου στις 11:00. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 2310247111.
*Διάρκεια έκθεσης: 16 Δεκεμβρίου 2022 έως 18 Ιουνίου 2023 | Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών | Ωράριο λειτουργίας : Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 09:00 – 14:00, Τετάρτη 09:00 – 14:00 & 17:00 – 21:00, Σάββατο & Κυριακή 10:00 – 18:00
Ομαδική Έκθεση «VOLVOX» στον χώρο Τέχνης AcroArt projects
Εγκαινιάζεται την Παρασκευή 31/3/2023 στις 7μμ στον χώρο Τέχνης “ACROART PROJECTS” η ομαδική έκθεση με τίτλο -VOLVOX-
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Δημήτρης Ανυφαντάκης, Μπορισλάβα Γεωργιτσέλη, Ελένη Θεοφυλάκτου,Κατερίνα Ξυπολίτου, Θεμιστοκλής Παπαπαναγιώτου, Φωτεινή Πολυδώρου
Επιμέλεια: Ιωάννα Καζάκη
Ο Henri Bergson Πίστευε ότι η διαίσθηση, βασισμένη στην εμπειρία και το ένστικτο, ήταν εξίσου αν όχι πιο σημαντική από την επιστήμη και τη λογική. Εξήγησε ότι η δημιουργικότητα εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο όπως η φύση, μέσα από διαδικασίες γονιμότητας, μετάλλαξης και αυτό που περιέγραψε ως απρόβλεπτη καινοτομία. Ένιωθε ότι υπάρχει ένα όριο στη λογική και στο τι μπορούσε να προγραμματιστεί, και ότι η τυχαιότητα ήταν ζωτικής σημασίας τόσο στον φυσικό κόσμο όσο και στο δημιουργικό έργο των καλλιτεχνών.
Tα Volvox (λατ. volvere = κατρακυλώ) είναι μια συνάθροιση κυττάρων πράσινων μικροφυκών που απαντώνται σε μεγάλες σφαιρικές αποικίες οι οποίες αποτελούνται από 500 έως 50 χιλιάδες κύτταρα και δημιουργήθηκαν από μονοκύτταρα χλωροφύκη 200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο μεγάλος βαθμός αναπτυξιακής και μορφολογικής καινοτομίας που εμφανίζουν ,παρέχουν ένα καλό μοντέλο για την ερμηνεία της εξελικτικής μετάβασης από τους μονοκύτταρους στους πολυκύτταρους οργανισμούς.
Τα volvox είναι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί που μπορούν να επιβιώσουν σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Χρησιμοποιούνται και στην διαδικασία πλανητικής οικοσύνθεσης του Άρη για την παραγωγή οξυγόνου, προκειμένου να καταστεί το περιβάλλον του «βιώσιμο».
Το “εξασκημένο” μάτι μιας κατηγορίας καλλιτεχνών παρατηρεί και εμπνέεται από την ομορφιά και την πολυπλοκότητα του μικρόκοσμου, ανακαλύπτει και αναδιαμορφώνει προβάλλοντας ολοένα και περισσότερους συσχετισμούς που οδηγούν στη διαπίστωση της ενότητας και της συμπληρωματικότητας θέτοντας νεα ερωτήματα σχετικά με την έννοια και την αξία της ζωής.
Το έργο της Φωτεινής Πολυδώρου με τίτλο “Στην κοιλάδα των φόνων: Τρυφερά μαστίγια” δημιουργήθηκε μέσα στα πλαίσια μιας βιολογικής έρευνας. Πρόκειται για μια διερεύνηση της ζωντανής ύλης που δεν μπορούμε να διακρίνουμε με γυμνό μάτι, όπως μικροοργανισμοί, βακτήρια και άλλα δίκτυα επιβιώσεων.
Αποσπάστηκαν και επιλέχθηκαν μέρη αυτού του συνόλου με σκοπό τη δημιουργία νέων σωματικών συνθέσεων. Πρόκειται για μια κατασκευαστική επινόηση, που αρθρώνεται και αποδιαρθρώνεται ως χειρονομία, ως ζωντανή εύπλαστη δομή που αναπτύσσεται, σχηματίζεται και μετατρέπεται σε ένα πράγμα, ένα τεχνούργημα, ένα ενέργημα εικόνας.
Στο έργο της προβάλλει την σχηματική και μορφολογική διάσταση της κίνησης των έμβιων όντων, όπου το ενεργητικό της στοιχείο προσλαμβάνεται από μια φαντασιακή διαδικασία. Δεν υπάρχει το έμβιο ον με την έννοια της bio art, αλλά το σχηματικό ενέργημα ενός τεχνουργήματος που αποδέχεται το έμβιο ον ως πρότυπο, με στόχο να μετατρέψει αυτή την παγιωμένη κινητικότητα του σχήματος του, σε εικόνα.
Ο Δημήτρης Ανυφαντάκης δημιουργεί γλυπτά με ρητίνη και ξύλο με τίτλο “Ριζώματα” .Ρίζωμα στη βοτανική είναι ο υπόγειος πολυετής βλαστός που λειτουργεί ως αποθηκευτικό όργανο και μέσο αναπαραγωγής του φυτού. Οι Deleuze και Guattari χρησιμοποίησαν τον όρο ‘ρίζωμα’ για να περιγράψουν έναν τύπο δομής δικτύου που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη κεντρικού σημείου ή ιεραρχίας, ενώ για τον Heidegger, το ρίζωμα αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο τα διαφορετικά στοιχεία ενός τόπου κατοικίας αλληλοσυνδέονται και αλληλοεξαρτώνται, χωρίς κανένα στοιχείο να υπερισχύει των άλλων. Το ρίζωμα είναι ένας τρόπος σκέψης για τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του περιβάλλοντός τους, τονίζοντας την ανάγκη να δούμε τον κόσμο ως ένα σύνθετο δίκτυο αλληλένδετων στοιχείων παρά ως μια σειρά απομονωμένων αντικειμένων.
Στο έργο της Ελένης Θεοφυλάκτου (λαδοπαστέλ σε χαρτί) θραύσματα από “δαντελωτά” πλέγματα σε επαλληλία με φόρμες που παραπέμπουν χρωματικά σε κοντινή λεπτομέρεια του ανθρώπινου σώματος δημιουργούν έναν άλλο τόπο όπου λαμβάνει χώρα μια διαρκής αποδόμηση και αναδόμηση.
Η Μπορισλάβα Γεωργιτσέλη χρησιμοποιώντας σαν καλούπια μέρη του ανθρώπινου σώματος(πλάτες) δημιουργεί με πολυουρεθάνη τσιμέντο και εγκλωβισμένα αντικείμενα, πρωτόλειες οργανικές φόρμες που αποτυπώνουν την διαδικασία της ζωής, την γέννηση, την ποικιλομορφία ,την φθορά και την θνητότητα που ορίζουν την ύπαρξη. Το έργο της αναπτύσσεται στον χώρο ανάλογα με τις διαστάσεις του, παράγοντας κάθε φορά ένα νέο γεγονός μεταβαλλόμενων συνθηκών.
Στο έργο “Μοτίβα” Η Κατερίνα Ξυπολίτου δημιουργεί αφηρημένα οργανικά μοτίβα -πλέγματα- με υλικό το χαρτί , αναφορά στα εμμονικά συμμετρικά μοτίβα απομίμησης της φύσης, των πλεκτών “εργόχειρων” της “προίκας” και με αφετηρία παιδικές αναμνήσεις από την τελετουργική διαδικασία παραγωγής τους, συνοδευόμενη από εξιστορήσεις και αφηγήσεις.
Στο έργο του Θεμιστοκλή Παπαπαναγιώτου “Το κύμα και ο Βράχος”, επιδαπέδια εγκατάσταση με γλυπτά από πηλό ,οι οργανικές φόρμες- το κύμα και ο βράχος -τα δυο στοιχεία το νερό και η γη, βρίσκονται σε μια αέναη δημιουργική αντιπαράθεση οπου ως γλύπτης το Νερό-Κύμα διαμορφώνει με επιμονή την μορφή του Βράχου σε ένα διαρκές παιχνίδι ανταλλαγής ενέργειας.
*Διάρκεια έκθεσης: 31 Μαρτίου έως 22 Απριλίου 2023 | Χώρος Τέχνης AcroArt projects (Ορφανίδου, 3 Δωδεκανήσου 6os ορ. Θεσσαλονίκη) | Ωράριο λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή 17:00 – 20:00, Σάββατο 12:00 – 15:00
Έκθεση Φωτογραφίας «Excelsior X Streetstyler» στο Excelsior
Το Excelsior, το πιο fashionable ξενοδοχείο στην Ελλάδα συναντά τη “Sartorialist” της συμπρωτεύουσας σε μια έκθεση φωτογραφίας που ξεκινάει στις 17 Μαρτίου.
Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές fashionistas της πόλης, αλλά και και κομψοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας πρωταγωνιστούν στα πορτρέτα της Θεοδώρας Γάτση, γνωστή ως Streetstyler. Η Θεοδώρα αποτυπώνει την αγάπη της Θεσσαλονίκης για τη μόδα και τις λεπτομέρειες που κάνουν τους κατοίκους της μοναδικούς μέσα από τη δική της ματιά.
Η έκθεση εγκαινιάζεται με ένα event στο fashion hotel Excelsior στις 17 Μαρτίου, που γιορτάζει τη μόδα, τους Θεσσαλονικείς, αλλά και τους περαστικούς από το μεγάλο λιμάνι του Θερμαϊκού που παθιάζονται με το streetstyle.
Ξεκινώντας από το lobby του Excelsior και ακολουθώντας τις φωτογραφίες ο επισκέπτης κατευθύνεται ως το mezzanine,. Οι άνθρωποι της πόλης, χαμογελαστοί και φωτεινοί, μπαίνουν σε ενότητες ανάλογα με τα ρούχα, τα χρώματα που φορούν, τα αξεσουάρ τους. Οι εικόνες χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το ύφασμα των ρούχων, την εποχή, το ανδρικό στυλ, ακόμη και τα σκυλάκια που τους συνοδεύουν. Οι περισσότερες από 50 φωτογραφίες που φιλοξενεί το Excelsior από τις 17 Μαρτίου, τραβήχτηκαν την τελευταία τριετία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και μέσα από αυτές ζωντανεύει μία πόλη που ζει και αναπνέει στο ρυθμό της μόδας.
H γυναίκα πίσω από το φακό της Streetstyler
Μέχρι τη στιγμή που έπιασε την πρώτη της μηχανή, η Θεοδώρα Γάτση, δεν είχε ιδέα για την έλξη που θα της ασκούσε η φωτογραφία. Γεννήθηκε στην Έδεσσα και σπούδασε πληροφορική και τηλεπικοινωνίες. Η κλίση της για τη φωτογραφία της αποκαλύφθηκε όταν απέκτησε μια Sony T7 compact. Ήταν μία δύσκολη περίοδος καθώς έχασε τη μητέρα της και η αγάπη για τη φωτογραφία έγινε μία σωτήρια διέξοδος.
Η ιδιαίτερη αγάπη της για μια στήλη στη British Vogue με streetstyle και φυσικά ο διάσημος φωτογράφος της μόδας που γεννιέται στο δρόμο, Sartorialist, έγιναν η έμπνευσή της. Έτσι, από τότε που εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, είδε στους δρόμους στο κέντρο της πόλης ένα θέμα έτοιμο να αποτυπωθεί! Ξεκίνησε το 2014, αλλά η δημιουργία οικογένειας την κράτησε για κάποια χρόνια μακριά από τους δρόμους του κέντρου.
Το 2018, η επιστροφή της στο κέντρο σηματοδότησε τη νέα εποχή ενασχόλησής της με τη φωτογράφιση του streetstyle. Από τότε φωτογραφίζει ασταμάτητα περαστικούς, παίρνοντας και δίνοντας μεγάλη χαρά, τόσο στην ίδια όσο και στους χιλιάδες ανθρώπους που πλέον ακολουθούν τη δουλειά της φανατικά μέσα από το Instagram.
Σχετικά με το Excelsior
Τo Excelsior είναι ένα boutique ξενοδοχείο 5 αστέρων στη Θεσσαλονίκη. Στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο δίπλα στην Πλατεία Αριστοτέλους, το οποίο χτίστηκε το 1924 και ανακαινίστηκε εξ ολοκλήρου το 2009. H οικογένεια Τορνιβούκα αποφάσισε να ανακαινίσει πλήρως το ιστορικό κτίριο διατηρώντας την παραδοσιακή του πρόσοψη και να το μετατρέψει σε ένα σύγχρονο boutique ξενοδοχείο. H επιβλητική πρόσοψη με τις εκπληκτικές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, τα art deco μπαλκόνια, τα νεοκλασικού στυλ ψηλά παράθυρα με την υπέροχη θέα και οι προσεγμένοι χρωματικοί συνδυασμοί που έχουν επιλεχθεί, καθιστούν το Excelsior ένα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία στην Ελλάδα.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός, η διαρρύθμιση και η διακόσμηση αιχμαλωτίζουν το βλέμμα με την άμεμπτη αισθητική τους ενώ η κλασική μαρμάρινη σκάλα, ο ανακαινισμένος ανελκυστήρας και τα υπέροχα έπιπλα θυμίζουν παριζιάνικα κτίρια του 1900, ενσωματώνοντας τη γοητεία του χθες στην πολυτέλεια του σήμερα. Το Excelsior διαθέτει 36 πολυτελή δωμάτια και σουίτες και κάθε πτυχή τους έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την απόλυτη ικανοποίηση του πελάτη. Τα δωμάτια είναι ευρύχωρα, λειτουργικά και υπέροχα διακοσμημένα με απαλούς χρωματικούς τόνους και ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, ενώ οι σουίτες είναι οάσεις άνεσης και εκλεπτυσμένου γούστου, προσφέροντας ταυτόχρονα πανοραμική θέα.
*Διάρκεια έκθεσης: 17 Μαρτίου έως 23 Απριλίου | Ωράριο λειτουργίας: 20:00 – 23:00
