Μεταμορφώνονται σε περιαστικό πάρκο οι Βυζαντινοί Νερόμυλοι
Τι περιλαμβάνει ο σχεδιασμός και ποιος είναι ο στόχος.
Στις 31 Αυγούστου και την 1η Σεπτεμβρίου διοργανώνεται το Φεστιβάλ Βυζαντινών Νερόμυλων στο ομώνυμο ανοιχτό θέατρο, με ενδιαφέρον καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο πλαίσιο μιας συνολικής ανάπλασης της περιοχής με σκοπό τη μετατροπή της σε περιαστικό πάρκο με αρχαιολογικό-περιβαλλοντικό και πολιτιστικό χαρακτήρα και την ανάδειξη των δύο Βυζαντινών νερόμυλων με τη δημιουργία μονοπατιών περιπάτου και προσέγγισης σε αυτούς.
Το θέατρο, δυναμικότητας 500 θέσεων, πλαισιώνεται από έναν χώρο στάσης και ενημέρωσης των επισκεπτών στην είσοδο του πάρκου και έναν πυρήνα χρήσεων, ο οποίος περιλαμβάνει εκδοτήριο εισιτηρίων με γραφείο εξυπηρέτησης κοινού, εκθεσιακά περίπτερα, κυλικείο-χώρο καφέ που λειτουργεί και ως foyer του εκθεσιακού χώρου και χώρους υγιεινής επισκεπτών.
Επιδίωξη του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν η προσαρμογή των κατασκευών στο φυσικό τοπίο, θεωρώντας ότι υπηρετεί ταυτόχρονα τον αντίστοιχο σεβασμό απέναντι στα βυζαντινά μνημεία.
Το φυσικό πρανές σε μια υπερυψωμένη και εποπτική θέση της περιοχής, σε σχέση με το ρέμα και τη φυσική του βλάστηση, αποτέλεσε την κατάλληλη θέση για τη δημιουργία του υπαίθριου θεάτρου.
Βασικοί στόχοι του σχεδιασμού του ήταν η ένταξη του χώρου των θεατών στην υπάρχουσα κοιλότητα, η χρήση φυσικών υλικών σε όλα τα ορατά μέρη της κατασκευής και η δημιουργική μετάπλαση του εδαφικού αναγλύφου σε βαθμίδες θεάτρου.
Για τον μετασχηματισμό της φυσικής κοιλότητας σε υπαίθριο θέατρο η μελετητική ομάδα* χρησιμοποίησε μεγάλους πέτρινους αναβαθμούς, οι οποίοι συγκρατούν το φυτεμένο χώμα.
Πέτρινα τοιχία δημιουργούν το περίγραμμα και τις κλίμακες του θεάτρου και μεταξύ αυτών διαμορφώθηκαν οι βαθμίδες, οι οποίες κατασκευάστηκαν με κορμούς δέντρων.
Κατά την πορεία των εργασιών διαπιστώθηκε ότι η φυσική κοιλότητα δεν ήταν παρά ένας σωρός απορριμμάτων, ο οποίος δεν ήταν σε θέση να μεταπλαστεί σε φυσικούς αναβαθμούς, γι αυτό και κατασκευάστηκε εσωτερικά ένας πυρήνας σκυροδέματος, ο οποίος αξιοποιήθηκε και για καμαρίνια.
Η υφιστάμενη διαμόρφωση του αναγλύφου του εδάφους στον χώρο της κύριας εισόδου χαρακτηρίζονταν από μια φυσική κοιλότητα, ελλειψοειδούς μορφής, η οποία κρίθηκε κατάλληλη για να ενταχθούν εκεί οι προβλεπόμενες κτιριακές κατασκευές και να διαμορφωθεί ένα τμήμα τους ως «υπόσκαφο», ελλειπτικής μορφής, σε φυσική συνέχεια του εδάφους.
Στον χώρο μεταξύ των περιπτέρων δημιουργήθηκε μια ξύλινη πέργκολα ελλειπτικής μορφής, η οποία οριοθετεί τη διαμόρφωση της πλατείας και αποτελεί μια πρώτη αφορμή στάσης και ξεκούρασης του επισκέπτη.
Μελετητική ομάδα • Αρχιτεκτονική μελέτη: Ολυμπία Χατζοπούλου, Αρχιτέκτων – Πολιτικός Μηχανικός • Συνεργάτες Αρχιτεκτονικής μελέτης: Παναγιώτης Σκαρλάτος, Αρχιτέκτων μηχανικός, Μαγδαληνή Χατζή, Αρχιτέκτων μηχανικός Σύμβουλος: Δήμητρα Χατζησάββα, Dr Αρχιτέκτων Μηχανικός • Φυτοτεχνική μελέτη: ΟΜΙΚΡΟΝ ΕΠΕ. • Σύμβουλος Στατικής μελέτης: Νίκος Χατζητρύφων, Dr Πολιτικός Μηχανικός
• Επιβλέπουσα του έργου εκ μέρους της τεχνικής υπηρεσίας του τότε Δήμου Πολίχνης: Ασημίνα Παπαδιαμαντή, Αρχιτέκτων Μηχανικός
