Περπατήσαμε σε ένα περίπατο Βιομηχανικής Κληρονομιάς της πόλης

Σάββατο πρωί, ο ήλιος λάμπει και οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης πλημμυρίζουν από κόσμο. Το Σάββατο αυτό με βρήκε στο OPEN HOUSE Thessaloniki, το οποίο σε συνεργασία με την ALUMIL -μεγάλο χορηγό του ΟΗΤ 2021- μας συστήνει την αρχιτεκτονική και την ιστορία της δυτικής πλευράς της Θεσσαλονίκης, διοργανώνοντας έναν αρχιτεκτονικό περίπατο στις άλλοτε βιομηχανικές τις εγκαταστάσεις από τις 25 μέχρι και τις 26 Σεπτεμβρίου. 

Οι ξεναγήσεις πραγματοποιήθηκαν από τις 11:00 μέχρι και τις 14:00, ανά είκοσι λεπτά, με το κάθε γκρουπ να ξεκινά την περιήγηση με βάση την σειρά προσέλευσης του κάθε επισκέπτη.

Σημείο εκκίνησης υπήρξαν οι εγκαταστάσεις του υφαντουργείου “Βίλκα”. Ωστόσο, λόγω των περιοριστικών συνθηκών που επέφερε η πανδημία, δεν μπορέσαμε να εισέλθουμε  στον εσωτερικό του χώρο, όπως και σε κανένα από τα υπόλοιπα κτήρια που επισκεφτήκαμε στις δια ζώσεις ξεναγήσεις.

Γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό για το γεγονός πως είχαμε την δυνατότητα να δούμε από κοντά μερικές από τις παλαιότερες βιομηχανικές περιοχές της πόλης, ακούγαμε με προσοχή τις ξεναγούς μας, οι οποίες και μας καθοδήγησαν άψογα σε όλη την διάρκεια της περιήγησης διάρκειας 90 λεπτών.

 

Μετά την σύντομη στάση έξω από τις εγκαταστάσεις του Βίλκα, πληροφορηθήκαμε σχετικά με το ιστορικό του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού της Θεσσαλονίκης, όπως για τις σιδηροδρομικές γραμμές που έφταναν μέχρι και τις προβλήτες του λιμανιού και συνέδεαν την πόλη με την Ευρώπη και την Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 20ού αιώνα. Από την δεκαετία του 1950 ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός λειτουργεί μόνο σαν εμπορικός σταθμός. Ωστόσο, πολλά από τα κτίριά του έχουν διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Στη συνέχεια, περάσαμε από τον αλευρόμυλο Χατζηγιαννάκη-Αλτιναλμάζη (“Μύλος”) που κατασκευάστηκε το 1924 από πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Η ύπαρξη αλευρόμυλων ήταν κάτι αρκετά συνηθισμένο για την τότε εποχή, λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού μετά την έλευση των προσφύγων. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος μύλος άλεθε περίπου 70 τόνους αλευριού καθημερινά, με την αρχιτεκτονική δομή του κτηρίου να αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της Ευρωπαϊκής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής κατά τα τέλη του 20ου αιώνα.

Έπειτα, περπατήσαμε έναντι του λιμανιού, το οποίο και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα έργα εκσυγχρονισμού στη Θεσσαλονίκη, όπου και συνεχίσαμε να ακούμε με προσοχή τις πληροφορίες που μας μετέφεραν οι εθελόντριες σχετικά με την ιστορική του πορεία αλλά και την αρχιτεκτονική του δομή.

Στη συνέχεια, επισκεφτήκαμε ένα από τα βιομηχανικά κτήρια της Θεσσαλονίκης, αυτό του εμφιαλωτηρίου του εργοστασίου ζυθοποιίας Κάρολου Φιξ, το οποίο και σχεδιάστηκε το 1961. Μάλιστα, η ιδιαιτερότητα που χαρακτήριζε την διαδικασία της εμφιάλωσης  έκανε το εργοστάσιο να είναι πιο ορατό στην πόλη.

Επόμενη στάση στην ξενάγησή μας ήταν εκείνη στις εγκαταστάσεις του παλιού Αντλιοστάσιου Ύδρευσης και των Παλαιών Δημοτικών Σφαγείων, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από την Βέλγικη εταιρεία που ανέλαβε και την ύδρευσης της πόλης. Πέρα από αυτό, αποτελεί και ένα πολύ σημαντικό δομικό έργο για την Θεσσαλονίκη, ενώ λειτουργούσε για περίπου 90 χρόνια έως και το 1978 αρχικά με ατμομηχανές, έπειτα με πετρελαιομηχανές και τελικώς με ηλεκτρονικά μέσα. Το 1985 το κτήριο ανακηρύχθηκε διατηρητέο.

Φτάνοντας στο τέλος αυτής της διαδρομής 1,4 χιλιομέτρων η ξενάγηση συναντά το μέλλον, καθώς ολοκληρώθηκε με την περιήγηση στην έκθεση, η οποία βρίσκεται στο Κέντρο Ψηφιακού Μετασχηματισμού και Δεξιοτήτων – Cisco, όπου και οι εθελόντριες μας μίλησαν σχετικά με τον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ArXellence 2, με θέμα τον επανασχεδιασμό του δυτικού παράλιου μετώπου της Θεσσαλονίκης. 

Όπως μας λένε οι ίδιες, στόχος του διαγωνισμού ήταν η ανάδειξη του καινοτόμου σχεδιασμού ως την ιδανική προσέγγιση για τη δημιουργία του επόμενου Επιχειρηματικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, τις παράλληλες δράσεις και τους διαγωνισμούς του ΟΗT 2021 θα βρείτε εδώ

Δείτε επίσης: