Συνεχίζονται τα καλλιτεχνικά δρώμενα στο 63ο ΦΚΘ

Συνεχίζονται τα καλλιτεχνικά δρώμενα στο 63ο ΦΚΘ. Πιο συγκεκριμένα, Η προβολή της ταινίας Το χρυσάφι του Ρήνου, παρουσία του διάσημου σκηνοθέτη και αγαπημένου του Φεστιβάλ, Φατίχ Ακίν, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο κατάμεστο Ολύμπιον.

Ταυτόχρονα, πραγματοποιήθηκαν και τα εγκαίνια των δύο εκθέσεων του Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος στον Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Επίσης, το Φεστιβάλ ανακοίνωσε την έναρξη μιας σειράς από Think Tanks για το μέλλον των κινηματογραφικών Αγορών, απευθύνοντας κάλεσμα στις ευρωπαϊκές Αγορές για συζήτηση και αναζήτηση λύσεων, προτάσεων και αλλαγών για την υποστήριξη της κινηματογραφικής κοινότητας.

Agora Think Tanks: Το μέλλον των ευρωπαϊκών Αγορών

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε την έναρξη μιας σειράς από Think Tanks για το μέλλον των κινηματογραφικών Αγορών, απευθύνοντας κάλεσμα στις ευρωπαϊκές Αγορές για συζήτηση και αναζήτηση λύσεων, προτάσεων και αλλαγών για την υποστήριξη της κινηματογραφικής κοινότητας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ενώ τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε ειδική εκδήλωση στο επερχόμενο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, τον Μάιο του 2023.

Οι online καλεσμένοι ήταν οι Pascal Diot (Venice Film Bridge), Martina Bleis (Berlinale Co-Production Market), Hugo Rosak (Karlovy Vary Eastern Promises), Marcello Paolillo (Locarno Pro), Saoia Riba (San Sebastián Industry) και Inke Van Loocke (IFFR Pro). Οι κινηματογραφικές αγορές πρέπει να εξακολουθήσουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο; Ποιες ενέργειες θα συνιστούσαν μια ουσιώδη αλλαγή; Η εκδήλωση της Αγοράς είχε ως στόχο να προσφέρει χρήσιμη στήριξη στις ευρωπαϊκές κινηματογραφικές Αγορές -ανεξαρτήτως μεγέθους και εμβέλειας- που είναι διατεθειμένες να θέσουν τα ερωτήματα αυτά και να αναζητήσουν απαντήσεις, καθώς και να παρακινήσει την ενεργό συμμετοχή στην ευρύτερη συζήτηση, να πυροδοτήσει ανάλογες θεματικές, αλλά και να ανταλλάξει απόψεις για τις επερχόμενες προκλήσεις.

Αρχικά, το AC Coppens, που συντόνισε τη συζήτηση, καλωσόρισε τους καλεσμένους -τόσο τους παρόντες όσο και εκείνους που είχαν συντονιστεί online- και το κοινό, δηλώνοντας πως το μέλλον των Αγορών είναι ένα επίμονο ερώτημα που εγείρει ανησυχία τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την πανδημία. Στη συνέχεια, έδωσε το λόγο στη Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ελίζ Ζαλαντό, η οποία μίλησε για τις προκλήσεις στο χώρο των film markets στην post-covid εποχή.

«Είμαστε όλοι επαγγελματίες στον κινηματογραφικό χώρο. Γνωρίζουμε τη βιομηχανία και την ιστορία της, αλλά και τις κατά καιρούς “επαναστάσεις”. Προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε νέες δραστηριότητες και να γίνουμε περισσότερο βιώσιμοι. Ξέρουμε από πού ερχόμαστε και τι κάνουμε. Εξαιτίας της πανδημίας, αναζητήσαμε νέους τρόπους προσαρμογής, επικοινωνήσαμε με συνεργάτες από απόσταση. Οι αλλαγές επιταχύνουν τη διαδικασία και η βιομηχανία αλλάζει γρήγορα. Θέλουμε να πάρουμε τον χρόνο να σκεφτούμε τα επόμενα βήματά μας, να γίνουμε πιο συστηματικοί στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τα όποια προβλήματα. Θέλουμε, επίσης, να δουλέψουμε όλοι μαζί: ανήκουμε όλοι στο ίδιο “οικοσύστημα” και αν συνεργαστούμε θα μπορέσουμε να καθορίσουμε τη νέα ταυτότητα των film markets».

Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε η Αγγελική Βέργου, επικεφαλής της Αγοράς, η οποία μίλησε για το υβριδικό φορμά των φεστιβάλ: «Αρκετοί συμμετέχοντες της Αγοράς και άλλων film markets αναρωτιούνται αν αξίζει να ξοδεύουν χρόνο ώστε να επισκέπτονται τις εκδηλώσεις των film markets. Γίνονται επιλεκτικοί στο πού θα πάνε και ποιες Aγορές θα επισκεφτούν. Το υβριδικό φορμά είναι πολύ βοηθητικό σε αυτή την κατεύθυνση, γιατί κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει online. Βοηθά Aγορές σαν τη δική μας, ή και μικρότερες, να μπορέσουν να προσφέρουν στον κόσμο κάτι που αξίζει τον κόπο και τον χρόνο τους, αλλά διπλασιάζει το κόστος και το εργατικό δυναμικό» .

Έπειτα, το AC Coppens σχολίασε πως εδώ και λίγο καιρό έχουμε επιστρέψει στη φυσική παρουσία στα φεστιβάλ, με αποτέλεσμα να παρατηρείται έντονη κινητικότητα. Αμέσως μετά, σχολιάζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διανομείς, η Ελίζ Ζαλαντό ανέφερε: «Το κοινό συγκεντρώνεται σε λίγες και συγκεκριμένες ταινίες. Ως Αγορά, αδυνατούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα της βιομηχανίας. Το ερώτημα είναι πώς θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε να εφευρίσκουμε εργαλεία για να ευημερούν οι ευρωπαϊκές ταινίες. Όλα γίνονται για την κινηματογραφική ποικιλομορφία: για το πώς θα συνεχίσουμε να είμαστε χρήσιμοι για τους διανομείς, τους παραγωγούς και τους υπόλοιπους επαγγελματίες του χώρου».

Στο σημείο αυτό, τον λόγο πήρε η Αγγελική Βέργου, η οποία στάθηκε στη σημασία του τοπικού χαρακτήρα της εκάστοτε Αγοράς, υπογραμμίζοντας πως οι Αγορές εκείνες που βρίσκονται σε περιοχές με χαμηλές δυνατότητες παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού, οφείλουν να υποστηρίζουν τα τοπικά πρότζεκτ. Στη συνέχεια, η κ. Ζαλαντό μίλησε αναφορικά με την άνοδο του stream ing σε παγκόσμιο επίπεδο. «Όλες οι Αγορές έχουν την ίδια ερώτηση: υπάρχει δίψα για νέο περιεχόμενο. Οι εταιρίες παραγωγής φαίνεται να έχουν το ένα πόδι στην παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και το άλλο στην παραγωγή κινηματογραφικού περιεχομένου. Το ερώτημα είναι πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε χωρίς να αλλοιώσουμε τον πυρήνα της δυναμικής μας που είναι το σινεμά».

Στη συνέχεια, το AC Coppens πέρασε στο θέμα της βιωσιμότητας: «Η βιωσιμότητα, όχι μόνο η οικολογική αλλά και η κοινωνική, είναι σημαντικό και καίριο ζήτημα. Φυσικά, επειδή μιλάμε για επιχειρήσεις και χρήματα, μιλάμε και για οικονομική βιωσιμότητα. Πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα αυτό για μια Αγορά;» «Όλες οι Αγορές που κατορθώνουν να εναρμονιστούν με το πνεύμα της εποχής, έχουν αγκαλιάσει την οικολογική βιωσιμότητα», απάντησε η κυρία Βέργου. «Η βιωσιμότητα αυτή οδηγεί με τη σειρά της σε κοινωνική βιωσιμότητα και ποικιλομορφία. Αν έχεις μια Αγορά που συγκεντρώνει ποικιλία και προωθεί νέα ταλέντα, κατορθώνεις να παραμείνεις σχετικός σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο». Με αφορμή τα παραπάνω, η συντονίστρια της συζήτησης ανέφερε πως υπάρχει ένα σχετικό survey, το οποίο μπορούν να συμπληρώσουν οι επαγγελματίες της βιομηχανίας. Εκεί, οι επαγγελματίες μπορούν να μιλήσουν λεπτομερώς για τις αλλαγές που θα ήθελαν να γίνουν πραγματικότητα, αλλά και τα θέματα τα οποία θα ήθελαν να συζητηθούν στα ερχόμενα Think Tanks, τα αποτελέσματα των οποίων θα παρουσιαστούν στις Κάννες το 2023.

Στη συνέχεια, οι online καλεσμένοι τοποθετήθηκαν σχετικά με τα ερχόμενα Think Tanks αλλά και τα προβλήματα που θεωρούν άξια επίλυσης. Ο Pascal Diot (Venice Film Bridge) μίλησε για την ανάγκη δημόσιας χρηματοδότησης των εκάστοτε film markets. Η Saoia Riba (San Sebastián Industry) αναφέρθηκε στη δυσκολία του να παρακολουθήσει την επισκεψιμότητα των υβριδικών εκδηλώσεων. Ο Marcello Paolillo (Locarno Pro) χώρισε τα film markets σε αυτά που στοχεύουν στη βιομηχανία και στο εμπορικό σκέλος και σε εκείνα που έχουν ως προσανατολισμό τη δικτύωση και τη σύναψη μακροχρόνιων σχέσεων, συμφωνώντας στο ότι η χρηματοδότηση είναι ζήτημα υψίστης σημασίας. Ο Hugo Rosak (Karlovy Vary Eastern Promises) υπογράμμισε την ανάγκη κατανόησης των διαφορετικών μεγεθών των εκάστοτε Αγορών, τοποθέτηση με την οποία συμφώνησε και η κ. Ζαλαντό, σχολιάζοντας πως «πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και η κάθε Αγορά να λειτουργεί ανάλογα με το μέγεθός της». Τέλος, η Martina Bleis (Berlinale Co-Production Market) υπογράμμισε την ανάγκη θέσπισης ενός τελικού στόχου έως τις Κάννες του 2023.

Στο τέλος της συζήτησης, η κ. Βέργου σχολίασε τον ρόλο που διαδραμάτισε η πανδημία στην αλλαγή του τοπίου των film markets: «Εξαιτίας της πανδημίας, συγκεντρωθήκαμε από διαφορετικά film markets και συζητήσαμε για τα υβριδικά φορμά, για τις χρηματοδοτήσεις και άλλα θέματα. Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα και είναι τόσο ρευστά. Ο πραγματικός λόγος που οργανώνουμε αυτό το Think Tank είναι πως θέλουμε να αναγκάσουμε τον εαυτό μας να σκεφτεί». Όπως ανέφερε καταληκτικά το AC Coppens: «Έγινε το πρώτο βήμα και το τελικό αποτέλεσμα θα παρουσιαστεί στις Κάννες, την ερχόμενη άνοιξη».

Εγκαίνια των δύο εκθέσεων του Φεστιβάλ στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος στον Θόδωρο Αγγελόπουλο

  Το Σάββατο 5 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια των δύο εκθέσεων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος στον Θόδωρο Αγγελόπουλο «Αγγελόπουλος για πάντα», δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, αφού καλωσόρισε τους επισκέπτες της έκθεσης, πήρε τον λόγο για να ευχαριστήσει τους συντελεστές που συνέβαλαν στην υλοποίηση των εκθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, ευχαρίστησε το MOMus και τη Θούλη Μισιρλόγλου, ιστορικό τέχνης και Αναπληρώτρια Διευθύντρια, όλους τους συνεργάτες του Φεστιβάλ και ειδικά τον Θάνο Σταυρόπουλο, «ο οποίος επιμελείται πάντα με πολλή αγάπη τις εκθέσεις μας», τον ΟΛΘ, τον Δήμο Θεσσαλονίκης, καθώς και την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Επιπλέον, έκανε ειδική αναφορά στο όνομα της κόρης του Αγγελόπουλου, Ελένης, το οποίο μοιράζεται με την κεντρική ηρωίδα της ταινίας Αναπαράσταση, που λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης και ως κεντρική ιδέα του φετινού Φεστιβάλ: «Είναι η Ελένη που διατρέχει σχεδόν όλο το έργο του και έρχεται κατευθείαν από το 1970 σε μας, για να μας πει ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα, να μας φανερώσει κάποια μυστικά και με τον ίδιο τρόπο να ολοκληρώσει έναν νόστο, μια επιστροφή στο έργο του Αγγελόπουλου, εδώ στο αγαπημένο του λιμάνι. Αυτό ακριβώς κάνει και η έκθεση φωτογραφιών από την τελευταία και ανολοκλήρωτη ταινία του Αγγελόπουλου, Μια άλλη θάλασσα, στην οποία έχουμε δώσει τον τίτλο «Η “Θάλασσα” στο Λιμάνι». Οι φωτογραφίες από αυτή την έκθεση είναι του Νίκου Νικολόπουλου, ο οποίος είναι κι αυτός μαζί μας».

Στη συνέχεια, ο κ. Ανδρεαδάκης αναφέρθηκε στα υπόλοιπα μέρη του αφιερώματος του Φεστιβάλ στον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Αρχικά, στην προβολή του ντοκιμαντέρ Θόδωρος Αγγελόπουλος – Νίκος Παναγιωτόπουλος: Ο καθένας και η μουσική του, των Γιάννη Σολδάτου και Αντώνη Κόκκινου, που φέρνει στο φως μια άγνωστη μέχρι τώρα και συναρπαστική συζήτηση ανάμεσα στους δύο κορυφαίους δημιουργούς. Έπειτα, στην καθολικά προσβάσιμη προβολή της ταινίας Αναπαράσταση (1970), που αποτέλεσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του μεγάλου Έλληνα δημιουργού. Τέλος, στην ειδική δίγλωσση έκδοση του Φεστιβάλ για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, η οποία βρίσκεται ήδη στα πωλητήρια του Φεστιβάλ. Κλείνοντας, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης αναφέρθηκε στη μουσική υπόκρουση της κεντρικής έκθεσης «Αναπαράσταση (Anaparastasi): Reconstruction, Reenactment, Reconstitution»: «Το τραγούδι από πίσω είναι η “Κοντούλα Λεμονιά”. Όσοι γνωρίζουν πως ήταν το αγαπημένο τραγούδι του Θόδωρου, αλλά και όσοι βρέθηκαν εκείνη τη λυπητερή μέρα στο Α’ Νεκροταφείο, κάτι θα θυμούνται».

Η κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ, με τίτλο «Αναπαράσταση (Anaparastasi): Reconstruction, Reenactment, Reconstitution» εξερευνά τις διαφορετικές παραλλαγές και αποδόσεις της αναπαράστασης: την ανασύσταση, την αναθέσπιση και την ανακατασκευή. Στο πλαίσιο της έκθεσης, δώδεκα Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες αντλούν έμπνευση από το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αγγελόπουλου και στοχάζονται στις μορφές, το περιεχόμενο και τα όρια που συνοδεύουν τη διαδικασία της αναπαράστασης. Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες Δημήτρης Αναστασίου, Ειρήνη Ευσταθίου, Αντώνης Θεοδωρίδης, Ναταλία Μαντά, Αντώνης Ντόνεφ, Βιβή Παπαδημητρίου, Larry Amponsah, Andrew Pierre Hart, το καλλιτεχνικό δίδυμο Hippolyte Hentgen (Lina Hentgen και Gaëlle Hippolyte), Magdalena Karpinska και Asako Masunouchi.

Διάρκεια και ωράρια έκθεσης Momus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Λιμάνι Θεσσαλονίκης) 5-13/11/2022: 10:00-22:00 15-27/11/2022: 10:00-18:00 (Τρίτη-Τετάρτη, Παρασκευή-Κυριακή), 10:00-22:00 (Πέμπτη) Επιμέλεια: Ορέστης Ανδρεαδάκης. Παραγωγή & Συντονισμός: Θάνος Σταυρόπουλος.

Παράλληλα, το 63ο ΦΚΘ φιλοξενεί μία μεγάλη έκθεση με τις φωτογραφίες του Νίκου Νικολόπουλου, ο οποίος εργάστηκε ως φωτογράφος πλατό στην ταινία Η άλλη θάλασσα, στα γυρίσματα της οποίας έχασε τη ζωή του πριν δέκα χρόνια ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Οι φωτογραφίες του Νικολόπουλου μάς μεταφέρουν στην καρδιά της καλλιτεχνικής πράξης και του σκηνοθετικού οράματος του Αγγελόπουλου, φέρνοντας στο φως αθέατες πτυχές και στιγμές ενός μέγιστου δημιουργού. Την ίδια στιγμή, η έκθεση εξάπτει ακόμη περισσότερο τη φαντασία όλων μας για μια άγνωστη και ημιτελή ταινία, η οποία έχει συνδεθεί με τον αδόκητο χαμό ενός αξεπέραστου σκηνοθέτη.

Διάρκεια και ωράρια έκθεσης Glass House (πρώην Βρεφονηπιακός Σταθμός, Λιμάνι Θεσσαλονίκης) 5-13/11/2022: 10:00-22:00 15/11/2022-04/12/2022: 10:00-18:00 (Τρίτη-Κυριακή) Επιμέλεια: Ορέστης Ανδρεαδάκης. Παραγωγή-Συντονισμός: Θάνος Σταυρόπουλος. Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός: Μαρία Μανέτα. Εκτύπωση φωτογραφιών: Γιώργος Μαρίνος / Είδωλο. Επικόλληση σε Dibond πάνελ: Κώστας Καρασαββίδης

Προβολή της ταινίας Το χρυσάφι του Ρήνου Q&A με τον σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν

Η προβολή της ταινίας Το χρυσάφι του Ρήνου, παρουσία του διάσημου σκηνοθέτη και αγαπημένου του Φεστιβάλ, Φατίχ Ακίν, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο κατάμεστο Ολύμπιον. Την προβολή τίμησαν με την παρουσία τους ο σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν, ο ηθοποιός Arman Kashani και ο ράπερ Giwar Hajabi, στα βιώματα του οποίου βασίστηκε η ταινία. Αρχικά, τον λόγο πήρε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστης Ανδρεαδάκης. «Είναι ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του καιρού μας. Είναι επίμονος, τολμηρός, παθιασμένος, αλλά και απέραντα τρυφερός. Στις ταινίες του έχει μιλήσει για όλα τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου μας –πολύ συχνά μέσα από τη δύναμη και τη μαγεία της μουσικής. Είναι ο γείτονάς μας, ο φίλος μας, Φατίχ Ακίν».

Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης καλωσόρισε τον Φατίχ Ακίν, ο οποίος εισέπραξε ζεστό χειροκρότημα από το κοινό. «Η Θεσσαλονίκη έχει πάντα ανοιχτή την αγκαλιά της για να με υποδεχτεί και σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ελπίζω να σας αρέσει η ταινία, η οποία θα κυκλοφορήσει σύντομα στους κινηματογράφους από τη Rosebud.21. Αυτή η ταινία αποδείχτηκε ένα μεγάλο στοίχημα για μένα. Ενόσω τη γύριζα έχασα τον πατέρα μου και αυτή ήταν μονάχα μία από τις δυσκολίες που αντιμετώπισα». Ωστόσο, υπήρξαν και θετικές εκπλήξεις, όπως ανέφερε σχετικά. «Απέκτησα και πάρα πολύ στενούς φίλους, ο Arman είναι ένας από αυτούς. Είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και μάλιστα τον ανακάλυψε η γυναίκα μου, που είναι casting director και έχει πολύ καλό “μάτι”. Θα ήθελα να τονίσω και τη δημιουργία μιας ακόμη δυνατής φιλίας. Ο Emilio Sakraya, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, δεν μπορούσε να είναι μαζί μας σήμερα λόγω γυρισμάτων στη Βουδαπέστη, ενσαρκώνει όμως έναν πραγματικό ήρωα. Έναν άνθρωπο του οποίου η ζωή είναι γνήσια κινηματογραφική, ακριβώς επειδή είναι τραγική, κωμική, βίαια, αλλά και πάρα πολύ τρυφερή και βαθιά ανθρώπινη. Είναι εκείνος που ενέπνευσε την ιστορία αυτή, ο Giwar Hajabi», εξήγησε ο σκηνοθέτης και ευχήθηκε στο κοινό να απολαύσει την ταινία. Όπως είπε χιουμοριστικά, «αν σας αρέσει, πείτε το σε όλους τους φίλους σας, ενώ αν δεν σας αρέσει πείτε το στους εχθρούς σας».

Μετά την προβολή, ακολούθησε Q&A με τους Φατίχ Ακίν, Arman Kashani και Giwar Hajabi. Σε ερώτηση για το πώς ξεκίνησε το πρότζεκτ, τον λόγο πήρε ο Giwar Hajabi. «Όταν ήμουν ακόμη στη φυλακή με προσέγγισαν πολλές εταιρείες παραγωγής με σκοπό να γυρίσουν μια ταινία για μένα. Όταν αποφυλακίστηκα, επτά χρόνια αργότερα, μίλησα με τον δικηγόρο μου και του ζήτησα να βρει κάποιον αρκετά υπεύθυνο για να αναλάβει το εγχείρημα της βιογραφίας μου. Όταν ο Φατίχ Ακίν, του οποίου είμαι θαυμαστής, ενδιαφέρθηκε, δεν το πίστευα. Είναι ένα προτζεκτ για το οποίο είναι περήφανη και η μητέρα μου».

Σε άλλη ερώτηση σχετικά με τη σχέση που έχει ο Φατίχ Ακίν με τη ραπ μουσική και το πώς συνδέεται δραματουργικά με την ιστορία, ο σκηνοθέτης απάντησε: «Άκουγα χιπ χοπ τη δεκαετία του ’80. Έμαθα και αγγλικά μέσα από τη χιπ χοπ, καθώς ήμουν συλλέκτης βινυλίων που κυκλοφορούσαν με τους στίχους τυπωμένους. Μετά, χρόνια αργότερα, άρχισε να αναπτύσσεται ένα είδος γκάνγκστερ ραπ στη Γερμανία, το οποίο δεν καταλάβαινα. Σκέφτηκα την απόσταση που θα μπορούσα να έχω από την επόμενη γενιά, όπως για παράδειγμα οι γονείς των παιδιών που άκουγαν Beatles, οι οποίοι δεν καταλάβαιναν τι άκουγαν τα παιδιά τους. Χρησιμοποίησα, λοιπόν, την περιέργειά μου για αυτό το είδος μουσικής, ώστε να διερευνήσω αυτές τις αλλαγές. Η γκάνγκστερ ραπ αναπτύσσεται σε σημεία που συμβαίνουν κοινωνικές ζυμώσεις, στις φαβέλες και σε όλα τα μέρη του κόσμου όπου υπάρχει κοινωνική ανισότητα. Καθρεφτίζει το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς».

Στη συνέχεια, ο Φατίχ Ακίν αναφέρθηκε στην τελευταία σκηνή της ταινίας που περιέχει στοιχεία φαντασίας, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τον ρεαλισμό του υπόλοιπου φιλμ. «Ήταν η πρώτη σκηνή που σκέφτηκα, η οποία ήταν αρκετά απαιτητική –οι παραγωγοί μού ζήτησαν αρκετές φορές να την κόψω– ήταν όμως αρκετά σημαντική για μένα. Επειδή ο Giwar είναι τόσο γνωστός, ακόμη και σε οκτάχρονα παιδιά, έχει ήδη λάβει τις διαστάσεις μύθου. Επομένως, το μυθικό στοιχείο συνδεόταν εξαρχής μαζί του, όπως και με τη γερμανική ταυτότητα».

Τον λόγο πήρε αμέσως μετά η Γενική Πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη, Σίβυλλα Μπέντικ, που βρισκόταν στο κοινό. Η κ. Μπέντικ ευχαρίστησε τον Φατίχ Ακίν, καθώς παρουσιάζει στην ταινία του τη σύγχρονη Γερμανία, η οποία περιλαμβάνει πολλές κουλτούρες και ταυτότητες. Σε επόμενη ερώτηση του κοινού για το αν μετανιώνει κάτι στη ζωή του, ο Giwar Hajabi απάντησε σχετικά: «Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω και ήμουν πάλι στην ίδια θέση, μάλλον θα έκανα τα ίδια. Τη ζωή την παίρνουμε όπως έρχεται, κάνουμε επιλογές και βαδίζουμε με αυτές. Ας μην τα πάρουμε όμως όλα αυτά ως παραδείγματα προς μίμηση. Το σημαντικότερο είναι να προσέχουμε όλοι τον εαυτό μας».

Σε άλλη ερώτηση σχετικά με το πώς δούλεψαν τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας, ο Φατίχ Ακίν σημείωσε πως ήταν πολύ δύσκολο γιατί ο άνθρωπος στον οποίο βασίζεται το φιλμ είναι εν ζωή και συμμετείχε στη διαδικασία. «Αν μιλούσαμε για τον Ναπολέοντα, φυσικά δεν θα μπορούσε να σηκωθεί από εκεί που είναι και να παρέμβει», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης. Από την πλευρά του, ο Arman Kashani, μιλώντας για τον χαρακτήρα που υποδύεται, είπε: «Στη δική μου συνάντηση με το πρόσωπο στο οποίο βασίζεται ο ρόλος μου, ανακάλυψα πως ήταν κάποιος που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει, οπότε η αδυναμία μου να τον αποκρυσταλλώσω με οδήγησε σε μια πιο εκλογικευμένη απόδοση του ρόλου».

Σχετικά με το αν αντιμετώπισε προβλήματα με το γύρισμα μιας βιογραφικής ταινίας, ο Φατίχ Ακίν ανέφερε σχετικά: «Υπήρχαν τεχνικής φύσεως δυσκολίες. Ήθελα να εξασφαλίσω τη θετική γνώμη των ανθρώπων που θα απεικονίζονταν στην ταινία, αλλά να διατηρήσω ορισμένα περιθώρια δημιουργικής ελευθερίας». Όσο για το αν υπάρχει κάτι για το οποίο είναι περήφανος σχετικά με τη δουλειά του, ο Φατίχ Ακίν εξήγησε: «Είμαι πραγματιστής. Θέλω να ξέρω ότι η ταινία μου δουλεύει και αυτή ήταν μια δύσκολη ταινία, με γυρίσματα εν μέσω πανδημίας. Έβαλα λεφτά από την τσέπη μου και είχα πολλά ακόμη προβλήματα να λύσω. Τελικά τα ξεπέρασα και είμαι περήφανος που την έκανα. Αυτό που κρατάω πάντα είναι ότι παραμένω μαθητής του σινεμά».