Τα καλύτερα ντοκιμαντέρ για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του 26ου ΦΝΘ!

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της μεγαλύτερης γιορτής Ντοκιμαντέρ στην πόλη έφτασε!

Σου έχουμε μαζέψει όλα όσα δεν πρέπει να χάσεις από τις αίθουσες, αυτές τις μέρες στο 26ο ΦΝΘ!

Τα βουνά

Δύο δεκαετίες μετά τον τραγικό θάνατο του αδελφού του, η οικογένεια του σκηνοθέτη διαλύεται. Αλλά όταν ο πατέρας του, ένας καταπονημένος Διευθύνων Σύμβουλος, αναπάντεχα απολύεται και αποφασίζει να πουλήσει το πατρικό σπίτι, ο Κρίστιαν επιστρέφει σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να συγκεντρώσει την οικογένεια και να ανακτηθεί αυτό που έχει χαθεί. Οπλισμένος με ερασιτεχνικά οικογενειακά βίντεο που καλύπτουν 30 χρόνια, 75.000 οικογενειακές φωτογραφίες και τρία στενά κοστούμια υπερηρώων, εξερευνά τοπία μιας ξεχασμένης εποχής, επιθυμώντας να βρεθεί αντιμέτωπος με μια τραγωδία που εκτυλίχτηκε προ 25 ετών και τα κρυμμένα τραύματα που άφησε στο πέρασμά της. Πρόκειται για μια ταινία πατεράδων και γιων, αχανών συλλογών από γραμματόσημα και ερασιτεχνική κινηματογράφηση, υπεραστικών πτήσεων businessclass και όλων των άλλων τρόπων με τους οποίους μπορούμε να ξεφύγουμε, αντί να μιλήσουμε για αυτό που πονάει – καθώς και της εξιλέωσης που μπορεί να ακολουθήσει όταν τελικά διαλυθεί η σιωπή. Με μια προσεκτική και ευαίσθητη προσέγγιση, συζητήσεις τού σήμερα για τη ζωή και το σινεμά εισάγουν έναν διάλογο με τα αρχειακά ερασιτεχνικά οικογενειακά βίντεο, σε μια βαθιά συγκινητική και ειλικρινά αυθεντική ταινία.

Πανελλήνιον

Μια ιστορία φαντασμάτων για την εμμονή, τη μοναξιά και την τρέλα, σε ένα σκακιστικό καφενείο εκτός τόπου και χρόνου, στο κέντρο της Αθήνας. Μια ιστορία για το Πανελλήνιον, ένα καταφύγιο για ανθρώπους που ασφυκτιούν στην καθημερινότητά τους, που απεχθάνονται τις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας και αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν σε αυτές.

Μεντιχά – Αυτή που έζησε

Το συναρπαστικό αυτό ντοκιμαντέρ μάς ξεναγεί σ’ έναν σύνθετο κόσμο μέσα από το βλέμμα της Μεντιχά Ιμπραίμ Αλχαμάντ, μιας νεαρής Γιαζίντι προσφύγισσας που αναγκάστηκε να ενηλικιωθεί πρόωρα. Έχοντας επιβιώσει της απαγωγής και της αιχμαλωσίας της από το Ισλαμικό Κράτος, η Μεντιχά και τα μικρότερα αδέρφια της, ο Γκαζουάν και ο Αντνάν, πρέπει τώρα να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τις ζωές τους, με τις τύχες των γονιών τους και του νεογέννητου αδερφού τους να παραμένουν άγνωστες. Αντιμέτωπα με τοπικές αλλά και διεθνείς περιπλοκές, οι οποίες εξακολουθούν να επηρεάζουν τις προσπάθειες διάσωσης και απόδοσης ευθυνών οκτώ χρόνια μετά τη γενοκτονία, τα αδέρφια πρέπει να στραφούν σε ένα δίκτυο Γιαζίντι διασωστών σε αναζήτηση των αγνοούμενων μελών της οικογένειάς τους. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα διάστημα τριών ετών, στο Ιράκ, την Τουρκία και τη Συρία, καταδεικνύοντας τις συνεχιζόμενες και μακροχρόνιες συνέπειες των ωμοτήτων του ΙΚ. Η Μεντιχά μάς προσκαλεί στον αγώνα της για απόδοση δικαιοσύνης, κατά τον οποίο έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με το τραύμα και τον πόνο της, μιας που επιστρέφει στα προσωπικά βίντεο-ημερολόγια της· καθώς όμως κινητοποιεί τις έρευνες εναντίον των αυτουργών της απαγωγής της, η φωνή της δυναμώνει. Το κλικ της κάμερας που ακούμε καθώς η οθόνη βυθίζεται στο σκοτάδι αποτελεί το ισχυρότερο όπλο στη φαρέτρα της Μεντιχά, ενώ η καταγραφή της ζωής της στην εξορία προσφέρει μια ενδόμυχη περιγραφή του ψυχικού της τοπίου. Το πορτρέτο που φιλοτεχνείται προξενεί δέος για την εκκολαπτόμενη ακτιβίστρια, η οποία ήδη έχει ζήσει πολλές ζωές ενώ ζει και αυτή τη ζωή στα άκρα, γεμάτη αξιοπρέπεια και αδιανόητο θάρρος.

*16/3, OΛΥΜΠΙΟΝ, 14:00

Η κληρονομιά της γλαύκας: Δημοκρατία ή Η πόλη των ονείρων

Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «δημοκρατία»; Χαρακτηρίζει την αρχαία πόλη-κράτος ή τα δικά μας σύγχρονα πολιτικά συστήματα; Ποιες είναι οι αναλογίες ή, αντιθέτως, οι αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα σε πραγματικότητες που έχουν απόσταση μεγαλύτερη των είκοσι αιώνων; Είναι ορισμένες λειτουργίες κατάλληλες για όλους τους πολιτισμούς; Το τρίτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς ντοκιμαντέρ του Κρις Μαρκέρ –η οποία πρωτοπροβλήθηκε στη βρετανική κρατική τηλεόραση το 1991, αλλά έμεινε στο σκοτάδι για δεκαετίες– επιστρέφει στην κλασική αρχαιότητα για να κάνει έναν  θαρραλέο παραλληλισμό, εξοικειώνοντας το κοινό του 21ου αιώνα με μια έννοια των κοινών που μοιάζει αρχέγονη και συνάμα καινοτόμα, ικανή να επανεπινοείται σε κάθε πιθανή της έκφραση.*16/3, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, 15:30

Ανάμεσα στους λύκους

Ένα απέραντο, χιονισμένο δάσος, ανέγγιχτο από την ανθρώπινη παρουσία. Δύο άνδρες με σάκους στη πλάτη το διασχίζουν, περνώντας από μια παγωμένη λίμνη προτού φτάσουν τελικά στον τυρφώνα – έναν υγρότοπο που απλώνεται σε μια κατάλευκη αχανή έκταση. Ένα εκθαμβωτικό τεκμήριο της περιπετειώδους διαδρομής δύο καλλιτεχνών που αναζητούν έμπνευση στη μαγεία της αδάμαστης φύσης: ο ζωγράφος Ιβ και ο φωτογράφος Ολιβιέ έχουν ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο, συναντώντας την άγρια ζωή από τον ένα πόλο στον άλλο, όντας προνομιούχοι αλλά και ανήσυχοι μάρτυρες στην ευάλωτη ομορφιά του πλανήτη. Όμως οι δύο άνδρες μοιράζονται ένα κοινό όνειρο: να δουν μια αγέλη λύκων από κοντά, να μεγαλώνει και να εξαπλώνεται. Μια μέρα, η αναζήτησή τους τους οδηγεί σε μια κρυψώνα στη μέση του πουθενά ανάμεσα στην Ισλανδία και τη Ρωσία, σε ένα μέρος με τη δική του ξεχωριστή χρονικότητα. Το καραούλι ξεκινά με περισυλλογή. Στο πέρασμα των εποχών θα στέκονται εκεί, σε αυτά τα οκτώ τετραγωνικά μέτρα φτιαγμένα από ξύλο, σιωπηλοί στη μέση ενός απαράλλαχτου σκηνικού, ώσπου τελικά να γίνουν ένα με αυτό και να βυθιστούν στη ζωή των λύκων. Μια ακίνητη περιπέτεια που μπορεί να ξεκινάει από το περίφημο «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος», για να αναλογιστεί τους τρόπους με τους οποίους επιλέγουμε τελικά την εστία μας.*16/3, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, 18:00

Dourgouti Town

Ένας μεσίτης με σκοπό να επενδύσει περιπλανιέται στην περιοχή του Νέου Κόσμου των Αθηνών, παλιότερα γνωστής ως Δουργούτι. Μέσα από τα μάτια του ξετυλίγεται το παρελθόν, το παρόν αλλά και το αβέβαιο μέλλον του λαϊκού αυτού συνοικισμού. Ένα έρημο νησί δίπλα στην Ακρόπολη που φαίνεται να ακολουθεί τη μοίρα των αντίστοιχων περιοχών ανά τον κόσμο.

 *16/3 TZON KΑΣΣΑΒΕΤΗΣ, 18:00

 DILDO RIOT

Μια συναυλία του Μάρκι Ραμόουν, μια δολοφονία, μια εξέγερση και ένα μεγάλο dildo. (Πώς απέκτησε η Μαρία Cyber το πιο μεγάλο dildo της συλλογής της;). Με τα λόγια του Θορδωρή Αντωνόπουλου: «Το Dildo Riot (2021) υπήρξε “απότοκο” των πολυήμερων ταραχών που ξέσπασαν τον Δεκέμβριο του ’08 στην Αθήνα, όπως και σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή τη δολοφονία από αστυνομικό του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Στη διάρκεια των μαζικών διαδηλώσεων και των ταραχών που εξαπλώθηκαν σε όλο το κέντρο σπάστηκε ένα sex shop στις αρχές της Συγγρού, κοντά στο σημείο όπου ήταν τότε το γραφείο της Μαρίας. Ανάμεσα στα εμπορεύματα που πετάχτηκαν στον δρόμο ήταν αρκετοί δονητές, μερικοί από τους οποίους χρησιμοποιήθηκαν σαν “όπλα” εναντίον των ΜΑΤ από διαδηλωτές που είχαν καταφύγει στον σταθμό Συγγρού-Φιξ του μετρό. Ένας υπερμεγέθης πλαστικός φαλλός που είχε εγκαταλειφθεί στο πεδίο της μάχης περισυλλέχθηκε την επομένη το πρωί από τη Μαρία και δύο φίλες της, και αποτέλεσε έμπνευση για αυτή την απολαυστική ταινία μικρού μήκους που γυρίστηκε σε συνθήκες καραντίνας στο αποκορύφωμα της πανδημίας».

*16/3, ΦΡΙΝΤΑ ΛΙΑΠΠΑ, 19:45

To παρελθόν έρχεται σε σύγκρουση με το επισφαλές παρόν στο τολμηρό ντοκιμαντέρ Πόλη υπό κατοχή ενός βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη, ο οποίος έχει παραδώσει αριστουργήματα για τη φύση του εξουσιασμού (Hunger, 12 χρόνια σκλάβος). Ο ΜακΚουίν δημιουργεί δυο αλληλένδετα πορτρέτα: μια από πόρτα σε πόρτα ανασκαφή της ναζιστικής κατοχής, η οποία ακόμα στοιχειώνει την υιοθετημένη του πόλη, και μια ζωντανή περιπλάνηση στα τελευταία χρόνια που σημαδεύτηκαν από τη πανδημία και τις διαμαρτυρίες. Αυτό που αναδύεται είναι τόσο συντριπτικό όσο και αvαζωoγοvητικό, μια ταινία-διαλογισμός πάνω στη μνήμη, τον χρόνο και τον δρόμο στον οποίο βαδίζουμε.

 *16/3, OΛΥΜΠΙΟΝ, 19:45

Ίρβινγκ Παρκ

Η ιστορία τεσσάρων γκέι αντρών μεταξύ 60 και 70 ετών, που ζουν ως Κύριοι και Σκλάβοι στο σημερινό Σικάγο. Μια οικογένεια που βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή και τη συναίνεση στην απώλεια της προσωπικής ελευθερίας προς χάριν της επιθυμίας του Άλλου.

Συμβάσεις έργων

Κάποιες φωτογραφίες που καταγράφουν την εξέλιξη ενός τεχνικού έργου γίνονται αφορμή για την αποκάλυψη ενός σκανδάλου και φανερώνουν μια ανυποψίαστη σχέση μεταξύ της κατασκευής δημοσίων έργων και της πράξης της σκηνοθεσίας. Όπως αναφέρει με χιούμορ κάποια στιγμή ο αφηγητής: «All the world’s a stage». Μια ιστορία μυθοπλασίας εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.

Μπορεί μια νέα οικονομική θεωρία να φέρει την επανάσταση στην επίλυση της κλιματικής κρίσης; Μια αουτσάιντερ ομάδα οικονομολόγων επιδιώκουν να προκαλέσουν μια αλλαγή παραδείγματος, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην αντίληψη που έχουμε για το εθνικό χρέος και τη φύση των χρημάτων. Η ταινία ακολουθεί την πρώην επικεφαλής οικονομολόγο του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, τη Στέφανι Κέλτον σε ένα ταξίδι μέσα από τη σύγχρονη νομισματική θεωρία (ΣΝT), προκειμένου να αποκαλυφθεί μια βαθύτερη ιστορία αναφορικά με το χρήμα, εμφυσώντας με νέα ελπίδα και ενδυναμώνοντας τις δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο, με στόχο την αντιμετώπιση των μεγαλύτερων προκλήσεων του 21ου αιώνα: από την κλιματική αλλαγή μέχρι και την ανισότητα. «Μια εναλλακτική ιστορία για τα χρήματα θα φέρει την επανάσταση στην αντίληψή μας περί του τι μπορούμε όλοι εμείς ως κοινωνία να αντέξουμε οικονομικά και να πετύχουμε» λέει η δημιουργός αυτού του ντοκιμαντέρ με όραμα, μιας αληθινής κινηματογραφικής επένδυσης.

 Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΗΔΕΝ

Μετά την Εξέγερση του Στόουνγουολ και την άνοδο του κινήματος απελευθέρωσης των γκέι, η γκέι κοινότητα γνώρισε μια πρωτοφανή σεξουαλική ελευθερία, προτού η εμφάνιση του AIDS το 1981 αλλάξει τα πάντα. Οι ακροδεξιοί ρατσιστές εκμεταλλεύτηκαν το AIDS για να στιγματίσουν τους γκέι άνδρες και κανένας δεν κατηγορήθηκε περισσότερο από τον Γκαετάν Ντιγκά, τον Καναδό αεροσυνοδό που αποκλήθηκε «ασθενής μηδέν». Αναζητώντας την προέλευση της μυστηριώδους επιδημίας, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων πήραν συνέντευξη από άνδρες με τη νόσο, διαπιστώνοντας μοτίβα που υποδείκνυαν σεξουαλική μετάδοση. Σε αυτό το ρηξικέλευθο ντοκιμαντέρ, ο Λόρι Λιντ διαψεύδει τον μύθο «του τέρατος που έφερε το AIDS στη Βόρεια Αμερική», χρησιμοποιώντας όμορφα καδραρισμένες συνεντεύξεις με τους φίλους του Ντιγκά και τους επιστήμονες που ξεκλείδωσαν τα πρώτα περιστατικά με AIDS. O Γκαετάν που γνωρίζουμε εδώ είναι μια παιχνιδιάρικη, σύνθετη ψυχή που φορούσε σκιά ματιών στη δουλειά, έπαιρνε μέρος σε κρουαζιέ- ρες φορώντας καυτά σορτσάκια και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να βοηθήσει τους ερευνητές από τα κέντρα να διαλευκάνουν το μυστήριο του «καρκίνου των ομοφυλόφιλων». Ο Λιντ επίσης στρέφεται στον δημοσιογράφο του Σαν Φρανσίσκο Ράντι Σιλτς, ο οποίος φρόντιζε πεισματικά να παραμένει η πολιτική του AIDS στα πρωτοσέλιδα. Το βιβλίο-ορόσημο του Σιλτς, με τίτλο And the Band Played On, διαιώνιζε τον μύθο του «ασθενούς μηδέν», μια περίπλοκη πραγματικότητα την οποία ο Λιντ αναλύει με ιδιαίτερη προσοχή. Ένα σημαντικό έργο κουήρ αρχαιολογίας, το οποίο ρίχνει φως σε μια γενιά που έχει τραυματιστεί όχι μόνο από έναν ιό, αλλά και από τις κατηγορίες και το δηλητήριο της κοινωνίας.

Φωτιά: Η ιστορία της Ανίτα Πάλενμπεργκ

Η Ανίτα Πάλενμπεργκ υπήρξε μοντέλο, ηθοποιός (μεταξύ άλλων έχει εμφανιστεί στην ιδιοσυγκρασιακή Performance του Νίκολας Ρεγκ και στη θρυλική καλτ ένοχη απόλαυση Barbarella του Ροζέ Βαντίμ), αλλά και fashion icon τις δεκαετίες του ’60 και του ’70· στην αρχή ήταν σύντροφος του μπασίστα των Rolling Stones Μπράιαν Τζόουνς, κι έπειτα είχε μια θυελλώδη σχέση πολλών ετών με τον Κιθ Ρίτσαρντς, με τον οποίο παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά· πριν και πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν μια γυναίκα-θύελλα, ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και πάθος, που έζησε τη ζωή της στο μάξιμουμ της έντασης. Η Σκάρλετ Τζοχάνσον δίνει τη φωνή της στο τιμώμενο πρόσωπο αυτής της συναρπαστικής βιογραφίας, η οποία μας ταξιδεύει στα sixties και seventies, την περίοδο που η Πάλενμπεργκ ήταν κάτι σαν άτυπο μέλος των Stones, λειτουργώντας έτσι και ως πλάγιο πορτρέτο του Κιθ Ρίτσαρντς. Μια παθιασμένη βιογραφία, groovy σαν ροκ εν ρολ ύμνος, γλυκόπικρη, μελαγχολική και ταυτόχρονα τεταμένη, αποτυπώνει μια ολόκληρη εποχή μέσα απ’ τα μάτια αυτής της φλογερής προσωπικότητας που έφυγε απ’ τη ζωή το 2017 αλλά εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης, ως σύμβολο χειραφέτησης, δυναμισμού και larger-than-life ταμπεραμέντου.

Όλα τα μικρά πράγματα

Απ’ όλα τα μικρά πλάσματα του κόσμου, το κολιμπρί εχει τη μεγαλύτερη ικανότητα να ξεγελάει τον θάνατο: με μια καρδιά που χτυπάει πιο γρήγορα από οποιοδήποτε ζωντανό όν, με μια αδάμαστη χάρη να πετάει προς πάσα κατεύθυνση (ακόμη και προς τα πίσω), πέφτει σε λήθαργο για να μειώσει την ανάγκη του για τροφή – κι έτσι υπενθυμίζει στην ανθρωπότητα ποια είναι τα όριά της. Η Τέρι Μέσερ, μια φυσιοδίφης που παραδόξως ζει στο Λος Άντζελες, πασχίζει να σώσει κάθε τραυματισμένο κολιμπρί στην Πόλη των Αγγέλων, αλλά ο δρόμος για την επιβίωση είναι γεμάτος αβεβαιότητα και ένταση. Μια προσωπική και διεισδυτική ιστορία διάσωσης παρουσιάζει αυτό το μοναδικό πτηνό, το κολιμπρί όπως ποτέ άλλοτε, τόσο οπτικά όσο και ως προς την προσωπικότητά του, μέσα από τη ματιά της πιο πολυάσχολης ειδικού στην αποκατάσταση τραυματισμένων πουλιών, που ανάγει το κάθε ένα από αυτά σε ένα αξέχαστο ηρωικό πλάσμα. Εστιάζοντας σε αυτά τα θαύματα της μηχανικής της φύσης (τους αγγελιαφόρους της μετά θάνατον ζωής) η ταινία μας προκαλεί να διερρωτηθούμε αν μπορούμε να καταστρώσουμε ένα σχέδιο για να σωθούμε κι εμείς, κάθε φορά που επιλέγουμε να σώσουμε κάποιο άλλο πλάσμα. Καδράδοντας αθέατες όψεις της ανθρώπινης εμπειρίας και της μαγείας του φυσικού κόσμου, αυτό το εκθαμβωτικό και (γενναιόδωρα) διδακτικό ντοκιμαντέρ έχει μια καρδιά που χτυπά δυνατά στο κέντρο μιας από τις πιο πολύπλευρες και αστικοποιημένες πόλεις της γης.

*17/3, ΤΩΝΙΑ ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ, 20:00

Teaches of Peaches

Γυρισμένο κατά τη διάρκεια της επετειακής περιοδείας «The Teaches of Peaches», το ομότιτλο ντοκιμαντέρ επιχειρεί μια συνεκτική συρραφή από αρχειακούς θησαυρούς και την εκρηκτική οπτική τεκμηρίωση της τουρνέ, αποτυπώνοντας το ταξίδι μεταμόρφωσης της Καναδής Μέριλ Νίσκερ στη σαρωτική καλλιτεχνική περσόνα της Peaches – μιας καλλιτεχνικής παρουσίας διεθνούς βεληνεκούς. Από τη σκηνική σύλληψη του σόου μέχρι τις εξαντλητικές πρόβες και τις αποθεωτικές εμφανίσεις, η ταινία χαρίζει μια ευαίσθητη ματιά στους εσωτερικούς μηχανισμούς της περιοδείας ενός αγαπημένου και παγκοσμίως δημοφιλούς ειδώλου. Ως φεμινίστρια μουσικός, παραγωγός, σκηνοθέτρια και performance artist, η Peaches έχει διανύσει δύο δεκαετίες αμφισβητώντας τα έμφυλα στερεότυπα και εδραιώνοντας τη θέση της στο πάνθεον των ειδώλων της ποπ και της μουσικής βιομηχανίας. Η αγέρωχη αυθεντικότητά της υπονομεύει τις κοινωνικές νόρμες, καταρρίπτει τα στερεότυπα και έρχεται σε σύγκρουση με τις πατριαρχικές δομές εξουσίας. Υπερασπίζεται με σαρδόνιο πνεύμα τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και αναμοχλεύει ζητήματα φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι της στην ποπ κουλτούρα.

Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, σε διαρκή εξέλιξη, κίνηση, μεταμόρφωση, αλλαγή∙ ταυτόχρονα, βέβαια, οι πόλεις είναι και ακίνητες στον χρόνο αποτυπώσεις αυτού που υπήρξε και δεν υπάρχει πια, αυτού που παρήλθε, που κάποτε σταμάτησε. Οι πόλεις φέρουν κάθε στιγμή του παρόντος τους το παρελθόν τους, κουβαλούν τα ίδια τους τα «φαντάσματα» σε όλες τις γωνιές τους. Σε αυτό το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ, η πόλη Ρεσίφε της Βραζιλίας, μια υλική και άυλη σύνθεση που αναπτύσσει τις μυριάδες εκδοχές της, συνομιλεί με τις μνήμες της μέσα από τον φακό και την ποιητική ματιά του κινηματογραφιστή. Μια αφήγηση της διαρκούς μεταμόρφωσης ενός τόπου και των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτόν: φαντάσματα ορατά και αόρατα σε αέναη αναζήτηση ταυτότητας.

*17/3, ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ, 22:30