Λέξεις+Εικόνα: Γιώργος Μπλιώνης
Κουβαλώ ακόμη στο νου μου
τον αχό της θάλασσας
που καταπίνει τη μεγάλη νήσο.
Τα θαυμαστά έργα γύρω από την πρωτεύουσα πόλη,
τις επάλληλες ομόκεντρες τάφρους,
τις διώρυγες και τους ναυστάθμους,
τα λαμπερά ιερά,
όλα να χάνονται.
Οι κάτοικοι, σώφρονες επί μακρόν,
άρχισαν να ασχημονούν, κυριευόμενοι
από αλαζονεία και πλεονεξία,
από επιθυμία για εξουσία.
Στο όνειρό μου βρίσκομαι ανάμεσά τους,
ένας κι εγώ από τους αλαζόνες,
που ζητούσαν να αυξηθεί όλο και πιότερο
η εκμετάλλευση της γης και της θαλάσσης.
Και να που τώρα βλέπω στον ξύπνιο μου τα ίδια λάθη.
Την ίδια αλαζονεία κι έπαρση!
Την ίδια δίψα για εξουσία!
Την ίδια τύφλωση και αφιλία!
Μόνο που τώρα αντιστράφηκαν οι όροι!
Είμαι εγώ αυτός που προειδοποιεί και ολοφύρεται!
Να σταματήσουν έγκαιρα πριν είναι πάλι αργά!
Κι όμως, φέρονται σαν να μην ακούγονται οι λέξεις!
Για μια ακόμη φορά,
κουφοί και παλαβοί,
παρασυρμένοι τραγικά
στον όλεθρο και την καταστροφή.
Μετά τις πυρκαγιές, εμφανίστηκαν πλημμύρες
και τελευταία εντάθηκε η λειψυδρία.
Πόσες ακόμη προφητείες
θα χρειαστούν οι Φαραώ των ορυκτών καυσίμων;
Στη μεσιτεία της Κλειτούς προσεύχομαι
και στου Διός τη μεγαλοθυμία
να φωτίσει τους νόες των θνητών
και να άρει την εν κρανίω τρικυμία.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει,
ας συνευρεθούμε οι ομόφρονες με αλληλεγγύη,
ώστε καθαρότερα να ακουστούν οι φωνές της σωφροσύνης
και να σταματήσει μια ώρα αρχύτερα αυτή η τρέλα.
Συγχωρώ τον εαυτό μου για τα αρχαία του λάθη,
τότε που πίστεψα κι εγώ στη βιασύνη και στη βία.
Συγχωρώ και στους συγκαιρινούς την τύφλωσή τους
και την πολιτική τους ασυναρτησία.
Την εσωτερική επίγνωση επικαλούμαι τώρα
και μια παντιέρα αφύπνισης στο χέρι ανεμίζω.
* Ο Γιώργος Μπλιώνης είναι Δρ. Βιολογίας/Οικολογίας και συγγραφέας περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και περιβαλλοντικής ιστορίας.
