20 λόγοι για να πάτε σινεμά προσεχώς

της Κύας Τζήμου

Πολλοί οι λόγοι για να γεμίσετε τις σκοτεινές αίθουσες στο εγγύς μέλλον. Μια καλή χρονιά προβλέπεται για το ευρωπαϊκό, το αμερικάνικο αλλά και το ελληνικό σινεμά.

Gone Girl / Το κορίτσι που εξαφανίστηκε του Ντέιβιντ Φίντσερ

Το τρίο Τζίλιαν Φλιν (συγγραφέας), Ντέιβιντ Φίντσερ (σκηνοθέτης), Μπεν Άφλεκ (μπορεί να μην είναι ο ερμηνευτικός κολοσσός του αιώνα αλλά τον συμπαθώ και τον εκτιμώ ιδιαιτέρως) με έχει κάνει να μασάω τα νύχια μου από την πρώτη αγγελία των γυρισμάτων πέρσι. Για μένα το «Gone Girl» είναι το πιο δυνατό χαρτί στην κατηγορία εμπορικό ποιοτικό σινεμά. Μετά από 5 χρόνια γάμου η γυναίκα του Ντιν εξαφανίζεται. Ένα ένα μυστικά και ψέμματα αποκαλύπτονται υπό την πίεση των αστυνομικών αρχών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης μέχρι την μεγάλη ανατροπή του τέλους.(2/10).

Interstellar του Κρίστοφερ Νόλαν

«Θα είναι μία ταινία που θα μας φτάσει στο τελευταίο σύνορο της επιστημονικής μας κατανόησης για τα διαγαλαξιακά ταξίδια» λέει το δελτίο τύπου για την ταινία που εξιστορεί τις περιπέτειες μιας ομάδας εξερευνητών, οι οποίοι χρησιμοποιούν μια πύλη στο χρόνο για να πραγματοποιήσουν ταξίδια στο χρόνο πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς. Προσθέστε σ΄αυτήν την γαργαλιστική σύνοψη και το καραμπινάτο καστ: Μάθιου ΜακΚόναχι, Αν Χάθαγουεϊ, Τζέσικα Τσαστέιν, Κέισι Αφλεκ, Ελεν Μπέρστιν, Μάικλ Κέιν, Τζον Λίθγκοου, τον «ψείρα» Νόλαν, μεγάλο μάστορα στο είδος του φανταστικού σινεμά και έναν από τους τελευταίους εραστές του φιλμ και ορκισμένο εχθρό της 3τεχνολογίας (είμαι μαζί του all the way) και την ελπίδα να έχουμε την «Οδύσσεια του διαστήματος 2001» του 21ου αιώνα και μην αντισταθείτε καθόλου. Ταινία που βλέπεται αποκλειστικά στη σκοτεινή αίθουσα (6/11).

Inherent Vice του Πολ Τόμας Άντερσον

Κάθε ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον γίνεται αυτομάτως must. Μάστορας στις ταινίες μωσαϊκά χαρακτήρων εδώ βάζει στόχο τη μεταφορά ενός βιβλίου του μεγάλου και εξαιρετικά δύσκολου για κινηματογραφικές αναγνώσεις Τόμας Πίντσον. Δύσκολο εγχείρημα αλλά ο Άντερσον είναι φτιαγμένος για να ανεβάζει τον πήχη. Και φυσικά επιστρατεύει τους συνήθεις ύποπτους: Γιοακίν Φίνιξ, Τζος Μπρόλιν, Όουεν Γουίλσον, Ρις Γουίδερσπουν, Μπενίσιο Ντελ Τόρο. Το «Inherent Vice» βασίζεται σε ένα νουάρ ψυχεδελικό σενάριο που τοποθετείται στα τέλη της δεκαετίας του 60 με πρωταγωνιστές μικροαπατεώνες, “βαποράκια”, ροκάδες, surfers, έναν φονικό τοκογλύφο, αστυνομικούς του LA, έναν σαξοφωνίστα μυστικό πράκτορα και μια μυστήρια οντότητα γνωστή ως Χρυσός Κυνόδοντας. Σας έπεισα; (8/1).

Foxcatcher του Μπενέτ Μίλερ

Ιδιαιτέρως αγαπητές στα βραβεία και στους κριτικούς είναι οι λεγόμενες «στροφές καριέρας». Φέτος είναι η σειρά του Στιβ Καρέλ. Από τα λημέρια της εμπορικής αμερικανικής κωμωδίας στα σκοτεινά σοκάκια του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά χαρακτήρων, ο Στιβ Καρέλ μεταμορφώνεται ψυχή τα και σώματι. Στο “Foxcatcher” του οσκαρικού Μπενέτ Μίλερ παίρνει κιλά και αγριεύει την κατά τα άλλα συμπαθητική του φυσιογνωμία για να υποδυθεί τον ψυχοπαθή εκατομμυριούχο John Du Pont, ένα πραγματικό πρόσωπο (τρέμε όσκαρ) που έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα την στιγμή που ετοιμάζεται να προπονήσει τον ογκώδη Channing Tatum, ο οποίος υποδύεται τον Ολυμπιονίκη της πάλης Mark Schultz. Στο ρόλο του αδελφού του παλαιστή, ο επίσης μεταμορφωμένος φυσιογνωμικά, ο Μαρκ Ράφαλο.

Xειμέρια Νάρκη / Winter sleep του του Νούρι Μπιλγκέ Τσεϊλάν

Επίσημη συμμετοχή της Τουρκίας στα ξενόγλωσσα όσκαρ και ο φετινός Χρυσός Φοίνικας των Καννών. Κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του ξενοδοχείου του, ένας πάμπλουτος παλαίμαχος ηθοποιός συναναστρέφεται μόνο τη γυναίκα του και την αδελφή του, που υποφέρει από το πρόσφατο διαζύγιό της. Το χειμώνα το χιόνι αρχίζει να πέφτει, το ξενοδοχείο μετατρέπεται σε ένα καταφύγιο, αλλά και ένα αναπόφευκτο μέρος που πυροδοτεί έχθρες…

Nightcrawler του Νταν Γκίλροϊ

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ψηφίζω Τζέικ Γκίλενχαλ με κλειστά τα μάτια. Πόσο μάλλον μια ταινία που στηρίζεται αποκλειστικά επάνω του και στον ρόλο του ως πωρωμένου freelance δημοσιογράφου που μπλέκει άσχημα στους εγκληματικούς δρόμους του Λος Άντζελες. Το «Nightcrawler» σκηνοθετεί για πρώτη φορά ο μέχρι πρότινος σεναριογράφος Νταν Γκίλροϊ. Στους δεύτερους ρόλους η –δεν μπορώ να τη χωνέψω με τίποτα- Ρενέ Ρούσο και ο αγαπημένος δευτερορολίστας Μπιλ Πάξτον.

Δύο Μέρες, Μια Νύχτα των Ζαν Λικ και Πιερ Νταρντέν

Για τους αδελφούς Νταρντέν τι να πω. Δυο από τους πιο αξιόπιστους και ευαισθητοποιημένους κινηματογραφιστές που εξέλιξαν το cinema verite αρκετά βήματα στο μέλλον σκηνοθετούν την καλύτερη γαλλίδα ηθοποιό της γενιάς της επικεντρώνοντας στο θέμα της κρίσης και της ανεργίας που αυτή συνεπάγεται. Στο «Δύο Μέρες, Μια Νύχτα» η Μαριόν Κοτιγιάρ υποδύεται μια γυναίκα που μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο θα προσπαθήσει να πείσει τους συναδέλφους της, να παραιτηθούν από το εταιρικό τους μπόνους, έτσι ώστε να εκείνη να γλυτώσει την απόλυση. Δίπλα στη Μαριόν οι εξαιρετικοί Ολιβιέ Γκουρμέ και Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε.

A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence του Ρόι Άντερσον

Το Φεστιβάλ της Βενετίας, το πρώτο που ανοίγει τη σεζόν της νέας κινηματογραφικής χρονιάς αποτελεί πάντα το βαρόμετρο της παραγωγής που θα δώσει το στίγμα στην χειμερινή σεζόν. Ανάμεσα στις πλήθος πρεμιέρες που συμμετείχαν και στο Διαγωνιστικό Τμήμα εκείνη που ξεχώρισε ήταν η καινούργια ταινία του σουρεαλιστή Ρόι Άντερσον. Καθόλου περίεργο που έφυγε και με το Χρυσό Λιοντάρι υπό μάλης. Το «A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence» κλείνει την τριλογία του με θεματική το «τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος» που ξεκίνησε με τα «Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο» και συνεχίστηκε με το «Εμείς οι Ζωντανοί». Ένα παζλ χαρακτήρων που αναδεικνύονται μέσα από μια συρραφή από σκετσάκια που συναρμολογεί ο σκηνοθέτης τροφοδοτώντας με εικόνες τον θεατή που το μόνο που έχει να κάνει για να “περάσει” αυτήν την κινηματογραφική δοκιμασία είναι να αφεθεί ανοίγοντας το νου στους ιδιόρρυθμους κινηματογραφικούς ορίζοντες του Σουηδού auteur.

Σερένα της Σουζάνε Μπίερ

Παρακολουθώ την Δανέζα Σουζάνε Μπίερ από τότε που την ανακάλυψα για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τότε δεν έχω χάσει ταινία της και τα κενά μου τα συμπλήρωσα στο αφιέρωμα που της είχε κάνει το 2010, το 51ο ΦΚΘ. Υπέροχα μελοδράματα αλλά και κομεντί με λεπτό χιούμορ συνθέτουν τη φιλμογραφία της Μπίερ που κέρδισε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας το 2011 (“In a better world”). Η «Σερένα» είναι η δεύτερη καθαρά αγγλόφωνη ταινία της σε αμερικάνικο έδαφος. Ταινία εποχής που παρακολουθεί το κτίσιμο μιας οικονομικής αυτοκρατορίας μετά το μεγάλο κραχ του 1929 στην Αμερική με υπέρλαμπρο καστ: Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς (ξανά μαζί) και Ρις Ίφανς. (18/12).

Jupiter Ascending των Άντι και Λάνα Γουατσόφσκι

Λίστα χωρίς μπλοκμπάστερ δεν γίνεται. Όταν μάλιστα στην σκηνοθετική καρέκλα κάθονται οι αδελφοί Γουατσόφσκι η επιλογή είναι εύκολη. Σε απομακρυσμένους γαλαξίες, η ταινία «Jupiter Ascending» που εστιάζει στην ιστορία της Τζούπιτερ Τζόουνς που ονειρεύεται τα αστέρια αλλά ξυπνάει στην πεζή πραγματικότητα μιας καθαρίστριας σπιτιών με συνεχείς ατυχίες. Μέχρι να την εντοπίσει ένας γενετικά τροποποιημένος πρώην στρατιωτικός που την ενημερώνει ότι η γενετική της υπογραφή την καθιστά διάδοχο μιας μοναδικής κληρονομιάς, που θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία του Σύμπαντος. Και επιστημονική φαντασία και περιπέτεια και Τσάνινγκ Τέιτουμ και Σον Μπιν.

Τα δυο σίκουελ του χειμώνα: Χόμπιτ και Αγώνες Πείνας

Επειδή ξέρω ότι το franchise έχει πολλούς οπαδούς και τα σίκουελ αναμένονται με αγωνία από τους φαν δυο τίτλους θα πω: Χόμπιτ του Πίτερ Τζάκσον και Αγώνες πείνας του Φράνσις Λόρενς. Η τρίτη και τελευταία συνέχεια, «The Hobbit: There and Back Again» έρχεται να κλείσει την πρίκουελ τριλογία του Άρχοντα. Τι να περιμένετε; Ένα ακόμα από τα συναρπαστικά ταξίδια που υπόσχεται ο Τζάκσον στον θαυμαστό κόσμο του Τόλκιν. Φυσικά και θα το δείτε. Κι όσοι δεν το κάνετε εσείς χάνετε. Γιατί σινεμά σημαίνει και παραμύθι και ο Τζάκσον ξέρει να τα διηγείται. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο. Το αμέσως επόμενο αναμενόμενο μεγάλο σίκουελ είναι φυσικά το «Αγώνες Πείνας: Mockingjay – Μέρος Πρώτο». Μια σειρά ταινιών που αποδείχτηκε ανέλπιστα καλή στο είδος της, με την δεύτερη ταινία να ανεβάζει σαφώς τον πήχυ και το μέρος πρώτο που βλέπουμε στον τίτλο να υπόσχεται ακόμα περισσότερες συνέχειες. Το πρώτο μέρος, λοιπόν, της επανάστασης των αδυνάτων και πεινασμένων της Πάνεμ επιστρατεύει εκτός από τους συνήθεις πρωταγωνιστές που παραμένουν στα πόστα τους και τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς που έδειξε ότι το κατέχει το θέμα στο δεύτερο σίκουελ, τον πρόσφατα και τραγικά χαμένο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και την Τζούλιαν Μουρ.

Second Chance της Σουζάνε Μπίερ

Παράλληλα με την αγγλόφωνη σταράτη ταινία της, η Σουζάνε Μπίερ ολοκλήρωσε και μια ταινία στην πατρίδα της, τη Δανία, που μάλλον θα υπερισχύσει σε όλα τα πεδία. Στο «Second Chance» συνεργάζεται και πάλι με τον αγαπημένο της (και μας) μόνιμο σεναριογράφο Anders Thomas Jensen και τους Ούλριχ Τόμσεν και Νικολάι Κόστερ Βαλντάου (ναι o Δανός Τζέιμι Λάνιστερ του «Game of Thrones”) σε ένα αστυνομικό δράμα που εξελίσσεται σε οικογενειακό που είναι και το κατ΄εξοχήν πεδίο δράσης της Μπίερ. Ανυπομονούμε.

Birdman του Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου

Στροφές καριέρας δεν κάνουν μόνο οι ηθοποιοί αλλά και οι σκηνοθέτες. Και αν πρόκειται για μια στροφή προς την κωμωδία του αγαπημένου μεξικανού Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου, τα λόγια περιττεύουν. Πηγαίνουμε χωρίς κανένα δισταγμό στο «Birdman» για να δούμε μαύρη κωμωδία με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κίτον στο ρόλο ενός εμπορικού ηθοποιού που προσπαθεί να ανεβάσει ένα έργο στο Μπρόντγουεϊ. Μαζί του οι Έμα Στόουν, Έντουαρντ Νόρτον, Ναόμι Γουότς, Ζακ Γαλιφιανάκις, Άντρεα Ράισμπορο και Έιμι Ράιαν. Πειστήκατε;

Ιστορίες για αγρίους του Νταμιάν Σιφρόν

Παραμέλησα λίγο το ευγενές είδος της κωμωδίας και κακώς γιατί το γέλιο σώζει ζωές και κανείς δεν τα καταφέρνει καλύτερα στο είδος τα τελευταία τρία χρόνια από τον Ρικάρντο Ντάριν, παρόλο που το δράμα είναι το πραγματικό του πεδίο. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να μας φτιάξει τη μέρα με «Ιστορίες για αγρίους», μια σπονδυλωτή ισπανοαργεντίνικη μαύρη κωμωδία του Νταμιάν Σιφρόν με τον Πέδρο Αλμοδόβαρ να βάζει το όνομά του ως εγγύηση ποιότητας και το δαχτυλάκι του στην παραγωγή. Οι ιστορίες αγγίζουν τις έννοιες της απιστίας, της αδικίας, της ανισότητας και τις ακραίες απαιτήσεις της καθημερινότητας με ήρωες τους ανθρώπους που αποφασίζουν να ξεπεράσουν τα πολιτισμένα όρια συμπεριφοράς και να εκραγούν (2/10).

Ο Δικαστής του Ντέιβιντ Ντόμπκιν

Για τον «Δικαστή» δεν θα πω πολλά και θα κρατήσω μικρό καλάθι. Τον βάζω στις πιο αναμενόμενες ταινίες μόνο και μόνο για χάρη του αγαπημένου Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ που το μαγικό του ερμηνευτικό άγγιγμα μπορεί να μετατρέψει και τα σκ… σε χρυσάφι. Ακόμη κι αν στο τιμόνι αυτού του κατά τα άλλα ενδιαφέροντος δικαστικού δράματος με το διόλου ευκαταφρόνητο καστ (Ρόμπερτ Ντιβάλ, Βέρα Φαρμίγκα, Βίνσεντ Ντ’Ονόφριο, Τζέρεμι Στρόνγκ, Μελίσα Λίο, Μπίλι Μπομπ Θόρτον) βρίσκεται ένας συμβατικός σκηνοθέτης που δεν κατάφερε να μας εντυπωσιάσει ποτέ μέχρις στιγμής (R.I.P.D, Τζακ, ο κυνηγός των γιγάντων, Αλλάζουμε;). Εν συντομία ένας πετυχημένος δικηγόρος επιστρέφει στη γενέτειρα του στην Ιντιάνα όταν ο πατέρας του, δικαστής της πόλης κατηγορείται για φόνο. Στην προσπάθειά του να τον υπερασπιστεί και να ανακαλύψει την αλήθεια, επανασυνδέεται με την οικογένεια του, από την οποία είχε αποξενωθεί πριν από χρόνια (23/10).

Drop/ H Συγκάλυψη του Μίκαελ Ρόσκαμ

To «Drop/ H Συγκάλυψη» διαθέτει ακαταμάχητα ατού. Τον Μίκαελ Ρόσκαμ («Bullhead”) που θεωρείται ένα από τα πιο υποσχόμενα σκηνοθετικά ταλέντα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τον Τόμας Χάρντι (respect) στον πρωταγωνιστικό ρόλο και το όνομα του Ντένις Λιχέιν στο σενάριο («Μυστικό Ποτάμι», «Gone baby gone»). Μια ιστορία εγκλήματος με ήρωα έναν μπάρμαν που μπλέκει με τον υπόκοσμο του Μπρούκλιν, που προβλέπεται να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς(6/11).

Xenia του Πάνου Κούτρα

Ανέλπιστα μεγάλη η φετινή ελληνική παραγωγή και μάλιστα ιδιαιτέρως δελεαστική. Να ξεκινήσω με το «Xenia» του Πάνου Κούτρα, που προβλήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ των Κανών αποσπώντας θετικές κριτικές. Ο σκηνοθέτης της αγαπημένης «Στρέλλα» παρακολουθεί δυο αδέλφια που, μετά το θάνατο της μητέρας τους, ξεκινούν ένα ταξίδι από την Αλβανία για να βρουν τον έλληνα πατέρα τους που τους εγκατέλειψε όταν ήταν παιδιά. Με τους Κώστα Νικούλι, Νίκο Γκέλια, Ρομάνα Λόμπατς, Άγγελο Παπαδημητρίου, Γιάννη Στάνκογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου (25/9).

Lobster του Γιώργου Λάνθιμου

Ο «πολύς» Γιώργος Λάνθιμος («Κυνόδοντας», «Άλπεις») ολοκλήρωσε το πρώτο του αγγλόφωνο φιλμ με τρανταχτά ονόματα: Κόλιν Φάρελ, Ρέιτσελ Βάις, Τζον Σ. Ράιλι και Μπεν Γουίσοου. Το «The Lobster», είναι μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης (;) τοποθετημένη στο απροσδιόριστο μέλλον, όπου όσοι άνθρωποι δεν κατορθώνουν να βρουν ταίρι μέσα στις 45 μέρες που διαθέτουν στο απομονωμένο ξενοδοχείο όπου μεταφέρονται οι μοναχικοί άνθρωποι, μεταμορφώνονται σε ζώα κι απελευθερώνονται στο δάσος (Δεν περιμένατε βέβαια κλισέ ιστορίες από τον Λάνθιμο). Στο σενάριο και πάλι ο Ευθύμης Φιλίππου.

Chevalier της Αθηνάς Τσαγγάρη

Η νέα ταινία της Αθηνάς Τσαγγάρη («Attenberg»), είναι το «Chevalier» και είναι σίγουρα το δεύτερο πιο δυνατό κινηματογραφικό χαρτί του ελληνικού σινεμά που ξεπερνάει τα σύνορα. Μια παρέα ανδρών επιστρέφει μετά από μια εκδρομή με γιοτ, όταν μια βλάβη τους εγκλωβίζει στο σκάφος. Για να περάσει η ώρα αρχίζουν να παίζουν ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που λέγεται Chevalier και φυσικά θα αποδειχτεί κάθε άλλο παρά αθώο. Στο ρόλο των ανδρών οι: Γιώργος Κέντρος, Πάνος Κορώνης, Βαγγέλης Μουρίκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Σάκης Ρουβάς

A Blast του Σύλλα Τζουμέρκα

Μετά την αξιόλογη «Χώρα Προέλευσης», ο Σύλλας Τζουμέρκας φαίνεται αποφασισμένος να κερδίσει τις εντυπώσεις με το «A Blast» που έκανε παγκόσμια πρώτη στο φεστιβάλ του Λοκάρνο. Ένα ουσιαστικά one woman show με την Αγγελική Παπούλια που οδηγείται σε εκρηκτικές καταστάσεις στο παρασκήνιο της ελληνικής κρίσης. Μαζί της οι Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης και Μάκης Παπαδημητρίου.

Εν συντομία: Η βιογραφία της χρονιάς αφορά τον Τζέιμς Μπράουν. Ο Τέιτ Τέιλορ αποδείχτηκε εξαιρετικός αναγνώστης της αμερικανικής ιστορίας και της δημιουργίας ατμόσφαιρας με τις «Υπηρέτριες». Με το «Get on up» διατρέχει έργα και ημέρες του θρυλικού soul performer Τζέιμς Μπραόυν που σημάδεψε τη μουσική ιστορία στον 20ο αιώνα. Περιμένουμε υποψηφιότητες για τα όσκαρ ερμηνείας (ως είθισται για αυτούς που μπαίνουν στο πετσί πραγματικών προσώπων) για τους Τσάντγουικ Μπόουζμαν στον κεντρικό ρόλο και τον Μπράντον Σμιθ στο ρόλο του Little Richard (2/10). Στο “Wild”, η Ρις -ξέρω να επιλέγω ταινίες- Γουίδερσπουν αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια one woman show ταινία (άνθρωπος εναντίον φύσης), η οποία βασίζεται σε ένα μπεστ σέλερ που διασκευάζει ο επίσης συγγραφέας Νικ Χόρνμπι και σκηνοθετεί ο Ζαν Μαρκ Βαλέ του περσινού “Dallas Meyers club” που δικαίως έσκισε. Και για τελευταίο να αφήσω ένα παραμύθι-μιούζικαλ υψηλών χολιγουντιανών προδιαγραφών. To “Into the Woods” βασίζεται στο περίφημο ομώνυμο μιούζικαλ του του Στίβεν Σοντχάιμ που με τη σειρά του αγκαλιάζει τα διασημότερα σκοτεινά παραμύθια των αδελφών Γκριμ, το σκηνοθετεί ο συνήθης ύποπτος Ρομπ Μάρσαλ και στο καστ βρίσκουμε το μισό Χόλιγουντ: Μέριλ Στριπ, Τζόνι Ντεπ, Έμιλυ Μπλάντ, Κρις Πάιν, Άννα Κέντρικ…