25 χρόνια χωρίς τον Κιούμπρικ

Λέξεις: Γιώργος Κοκτσίδης

Η σπουδαία Τέχνη, χωρίς τα περιττά ψιμύθια της αισθητικής και τα αισχρά πρότυπα εμπορικής επιτυχίας, απηχεί μία και μοναδική ανάγκη του ανθρώπου. Την αδιαπραγμάτευτη ανάγκη του θνητού όντος να ξεπεράσει την πεπερασμένη συνθήκη του βίου. Να αντέξει την τραγωδία της θνητότητας.

Ο Stanley Kubrick, που έφυγε μια μέρα σαν σήμερα 25 χρόνια πριν, υπηρέτησε με την ταπεινότητα και τη μεγαλοπρέπεια ενός ιεροκήρυκα αυτό ακριβώς το υψηλότατο λειτούργημα. Ολόκληρη η φιλμογραφία του, από το Α ως το Ω, αντανακλά την αδήριτη ανάγκη της ψυχής για το υπερούσιο. Την ανάγκη του ανθρώπου για το “αιώνιο”.

Όσο πυκνό κι αν είναι το σκοτάδι, εμείς οφείλουμε να βρούμε ένα δικό μας φως!

Κι ο ιδιοφυής Kubrick άναψε μια πηγή φωτός που δεν θα σβήσει ποτέ: τη μηχανή προβολής που ρίχνει το άγιο φως των ταινιών του πάνω στο λευκό κινηματογραφικό πανί.

Το αιώνιο φως των Θεών κι ο Kubrick να είναι ο Προμηθέας μας…

*Ο Γιώργος Κοκτσίδης είναι γιατρός