Εδώ σου έχουμε μαζέψει όλες τις ταινίες που είναι must για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Φεστιβάλ, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, μην τις χάσεις! Λίγο πριν πέσει η αυλαία...
Η μεγάλη γιορτή της πόλης σβήνει τα φώτα της! Οι σινεφίλ γέμισαν απ’ άκρη σ’ άκρη όλες τις αίθουσες, στην αποθήκη Γ’, στο Λιμάνι, και στο πλακόστρωτο έξω από το ιστορικό Ολύμπιον ακούς μονάχα κινηματογραφικές κουβέντες! Εδώ σου έχουμε μαζέψει όλες τις ταινίες που είναι must για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Φεστιβάλ, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, μην τις χάσεις! Λίγο πριν πέσει η αυλαία…
Σάββατο
Η Ουγγαρέζα μοδίστρα
Γνωρίζει σύνορα το μητρικό ένστικτο; Και έχει άραγε τα όπλα να αμυνθεί απέναντι στη βιαιότητα του πολέμου – που όσα εργαλεία και ν’ αλλάζει στην πορεία του χρόνου, το πρόσωπό του παραμένει απαράλλαχτο; Ένα συναρπαστικό πορτρέτο μιας θαρραλέας γυναίκας που ζει ακούγοντας τα σπλάχνα της, δείχνει ακόμα και σήμερα πώς η αγάπη γίνεται άγκυρα και φάρος στο σκοτάδι. Η Μάρικα, μια μοδίστρα που ζει σ’ ένα χωριό της Σλοβακίας κοντά στα σύνορα με την Ουγγαρία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάζεται να αφήσει την ομορφιά του μικρού ατελιέ μιας Εβραίας ράφτρας και αναγκάζεται να αναλάβει ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον: τη φάρμα που άφησε πίσω του ο (Σλοβάκος) σύζυγός της, μετά τον θάνατό του. Μέσα στη ζεστασιά του αχυρώνα θα βρει μια μέρα να κρύβεται –σαν άλλος αμνός– ένα νεαρό Εβραιόπουλο. Όταν το πάρει υπό την προστασία της, θα μάθει με τον πιο επώδυνο τρόπο πως δεν είναι μόνο η εβραϊκή ταυτότητα υπό διωγμόν, αλλά κάθε απόκλιση από την «εθνική» καθαρότητα. Ένα συντριπτικό δράμα από την Κεντρική Ευρώπη –που τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει μερικές από τις πιο δυνατές ταινίες εποχής–, μια ταινία απαραίτητη στην εποχή μας που σιγοβράζει από την άνοδο κάθε εθνικισμού.
*9/11, στις 11:00, στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα
Ανζού, η γάτα-φάντασμα
ScreenshotΗ εντεκάχρονη Καρίν, τρία χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, εγκαταλείπεται από τον πατέρα της στο σπίτι του παππού της. Ο παππούς είναι βουδιστής μοναχός, και στο σπίτι-ναό όπου μένει, ζει το πνεύμα ενός γάτου: ο γάτος είναι ένα γοητευτικά αλλόκοτο πλάσμα –είρωνας, κυνικός και πειραχτήρι αλλά τελικά καλοπροαίρετος και αθώος– και, όταν η Καρίν βυθιστεί σε μελαγχολία λόγω της εγκατάλειψης από τον πατέρα και της απώλειας της μητέρας, ο γάτος θα τη συνοδεύσει στο επέκεινα για να φέρουν ξανά στη ζωή τη μητέρα. Ένα από τα πιο τρυφερά manga των τελευταίων ετών αφηγείται μια αλησμόνητη ιστορία φιλίας ανάμεσα σ’ ένα μοναχικό παιδί και έναν larger-than-life χαρακτήρα, που ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στη συγκίνηση και στο γέλιο, στο τραύμα και στη συμφιλίωση, στο σκοτάδι και στο φως – ακριβώς όπως η παιδική ηλικία. Αυτό το μεταφυσικό, σουρεαλιστικό, απολαυστικό road movie εκείθεν του θανάτου προσφέρει στον θεατή ένα πολύτιμο μήνυμα κατάφασης στην ίδια τη ζωή.
*9/11, στις 14:00, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας
Οι ξεριζωμένες
Η Ντέλια, μια Χιλιανή μετανάστρια στην Βαρκελώνη που βιοπορίζεται ως οδηγός ταξί, συνεχίζει να θρηνεί, μαζί με την φοιτήτρια κόρη της, τον θάνατο του Χουλιάν, του άνδρα και πατέρα της οικογένειας ο οποίος είχε ιδιαίτερη αγάπη σε ένα χωράφι με ελιές που καλλιεργούσε στο χωριό του. Καθώς τα οικονομικά δεδομένα όλο και στενεύουν και με αποκορύφωμα μια έξωση, δύο γυναίκες που αγαπιούνται βαθιά αλλά και κοντράρονται διαρκώς, θα κληθούν να πάρουν μια επώδυνη αλλά λυτρωτική απόφαση. Ένα τρυφερό και προσγειωμένο δράμα ριζώνει σε πολλά διαφορετικά επίπεδα –σαν τα προαιώνια γεωλογικά στρώματα σε μια σεισμογενή περιοχή–, κινούμενο θαρρείς σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από δύο εντυπωσιακής συναισθηματικής πρόσκρουσης χαρακτήρες. Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις, ο συμβολισμός της ελιάς και ο παραλληλισμός της με τον χαμένο πατέρα δίνουν μια απρόσμενη και ελαφρώς υπερβατική διάσταση σε μια κλασικότροπη ιστορία θρήνου και εξιλέωσης, η οποία προσφέρει συγκίνηση απροσμέτρητου βάθους με την αμεσότητα και την ειλικρίνεια των ερμηνειών της.
*9/11, στις 17:00, στην αίθουσα Σταύρος Τορνές
Αυτή δεν είναι η ταινία μου
«Η σχέση μας μου θυμίζει το καλώδιο του φορτιστή που δάγκωσε ο σκύλος. Ακόμα προσπαθεί να δουλέψει…» λέει η πρωταγωνίστρια μας, η Γουάντα. Mια ιστορία που ξεκινά από εκεί που τελειώνουν οι περισσότερες ρομαντικές ταινίες, πέρα από το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Η Γουάντα και ο Γιάνεκ αγαπιούνται, αλλά ταυτόχρονα δεν αντέχουν πλέον ο ένας τον άλλον. Η σχέση τους περνάει μια συνεχή κρίση, όπως οι περισσότερες μακροχρόνιες σχέσεις. Η κρίση δεν έχει προκληθεί από κάποιον αστάθμητο εξωτερικό παράγοντα – είναι περισσότερο αποτέλεσμα της ρουτίνας και της πλήξης. Μια μέρα, όταν τελικά φτάνουν σε αδιέξοδο, παίρνουν την απόφαση να κάνουν πεζοπορία κατά μήκος της πολωνικής Βαλτικής ακτής, με αυστηρούς κανόνες: χωρίς κινητά και γκρίνια, μοναχά οι δυο τους. Αν καταφέρουν να ακολουθήσουν τους κανόνες, θα παραμείνουν μαζί. Αν αποτύχουν, θα χωρίσουν οι δρόμοι τους για πάντα. Η κάμερα τους συνοδεύει σε αυτή την αστεία, συγκινητική και ενίοτε ανατρεπτική χειμερινή απόδραση-δοκιμασία κατά μήκος της ακτής. Μια συνάντηση του παγωμένου εσωτερικού τοπίου με τη θέρμη της καρδιάς.
*9/11, στις 20:00, στoν Κινηματογράφο Μακεδονικόν
Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως
Screenshot
Το φως και οι λεπτές αποχρώσεις της καθημερινότητας της εργατικής τάξης στη Βομβάη εξετάζονται από κοντινή απόσταση και εξυμνούνται με ζεστασιά, ζωντάνια και ανθρωπιά από μια νεαρή Ινδή σκηνοθέτρια, η οποία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών για το συναρπαστικό ντεμπούτο της στη μυθοπλασία. Εστιάζοντας σε δύο συγκατοίκους που δουλεύουν αμφότερες σε ένα νοσοκομείο της πόλης (η μία είναι προϊσταμένη, ενώ η άλλη είναι νέα νοσηλεύτρια) και σε μια συνάδελφό τους που μόλις βγήκε στη σύνταξη, η λεπταίσθητη αυτή ταινία στρέφεται σε πεζές στιγμές σύνδεσης και στενοχώριας, ελπίδας και ματαίωσης. Η πρώτη είναι παντρεμένη –από συνοικέσιο– με έναν άντρα που ζει στη μακρινή Γερμανία, αν και τη φλερτάρει ένας γιατρός από το περιβάλλον της. Η δεύτερη συνεχίζει να βγαίνει με έναν Μουσουλμάνο, αλλά πασχίζει να κρατήσει τη σχέση της μυστική από την οικογένειά της, που είναι Ινδουιστές. Όσο για την τρίτη, αυτή απειλείται ξαφνικά με έξωση από το διαμέρισμά της. Καθώς η κάμερα περιηγείται από το βουητό της μητρόπολης στη γαλήνη ενός παραθαλάσσιου θέρετρου, κάθε κάδρο ακτινοβολεί με έναν εκφραστικό, παράδοξα λυρικό νατουραλισμό, κάνοντας την ονειροπόληση εργαλείο αντίστασης και μεταμόρφωσης.
*9/11, στις 20:00, στo Ολύμπιον
Η αστυφύλακας Σαντός
Έχοντας μείνει πρόσφατα χήρα, η Σαντός κληρονομεί τη δουλειά του συζύγου της και γίνεται αστυφύλακας στις αγροτικές περιοχές της βόρειας Ινδίας. Όταν ένα κορίτσι από την κατώτερη κάστα εντοπίζεται βιασμένο και δολοφονημένο, η Σαντός αναγκάζεται να αναλάβει την έρευνα υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας φεμινίστριας επιθεωρήτριας. Ένας συναρπαστικός συνδυασμός κοινωνικού δράματος, χαρακτηρολογικής μελέτης και διαδικαστικού αστυνομικού θρίλερ με ξεκάθαρες πολιτικές προεκτάσεις και στόχευση, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο μυθοπλασίας τής, ινδικής καταγωγής Βρετανίδας σκηνοθέτριας, άφησε έντονο το αποτύπωμά του στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, κάνοντας αρκετούς να μιλούν για ένα ανερχόμενο ταλέντο 92 93 3A–Z ΕΠΊΣΗΜΟ ΠΡ ΟΓΡΑΜΜΑ (Α–Z) OFFICIAL SELECTION (Α–Ζ) απ’ το οποίο δικαιούμαστε να περιμένουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, με μια δραματουργική αξιοποίηση του τοπίου που αναδεικνύει έξυπνα τη σύνθετη ανθρωπογεωγραφία του, Η αστυφύλακας Σαντός είναι μια μοραλιστική τραγωδία σε νεο-νουάρ συσκευασία· ένα εξαιρετικό φιλμ που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την άβυσσο, θυμίζοντας τα καλύτερα δείγματα ενός κινηματογραφικού είδους το οποίο, στις πιο εμπνευσμένες του στιγμές, βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο σε κοινωνίες που νοσούν, αποφεύγοντας την κραυγαλέα ηθικολογία.
*9/11, στις 22:00, στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη
Κρέας
Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, ο Τάκης ετοιμάζει τα εγκαίνια του νέου του κρεοπωλείου. Την προηγούμενη μέρα ο γιος του Παύλος σκοτώνει τον γείτονα που διεκδικεί μέρος της γης τους. Μοναδικός μάρτυρας είναι ο Χρήστος, ένας νεαρός από την Αλβανία που ο Τάκης έχει στη δούλεψή του από μικρό. Ο Τάκης πρέπει να αποφασίσει ποιος θα αναλάβει την ευθύνη.
*9/11, στις 22:00, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης
Κάθοδος
ScreenshotΜε φόντο το πανέμορφο αλλά σκληρό τοπίο της Ιρλανδικής επαρχίας –το οποίο λειτουργεί σαν κάτι παραπάνω από απλό σκηνικό της δράσης–, η Κάθοδος στήνει ένα ασφυκτικά τεταμενο και βίαιο θρίλερ ενοχής, εκδίκησης και τοξικής αρρενοπώτητας. Ο Μάικλ, ένας κτηνοτρόφος στοιχειωμένος από ένα τραγικό γεγονός του παρελθόντος, μπλέκεται σε μια επικινδυνη έριδα με τον γείτονά του Τζακ, μια κόντρα που θα ξεφύγει από τα όρια καθώς παλιές πληγές ανοίγουν προμηνύοντας γεγονότα που θα οδηγήσουν και τους δυο τους σε μια κάθοδο στο σκοτάδι της τυφλής βίας. Στο εντυπωσιακό του ντεμπούτο ο Κρίστοφερ Άντριους χτίζει ένα απροσδόκητο νεο-γουέστερν, με τους πρωταγωνιστές του παγιδευμένους σε συνθήκες που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους· ένα έργο στο οποίο η γαλήνη του βουκολικού τοπίου έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τη βία που σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια.
*9/11, στις 22:00, στην αίθουσα Σταύρος Τορνές
ΚυριακήΠανίδα
Μια φωτορεπόρτερ, ένας αρχιτέκτονας κι o πατέρας του, ο οποίος πάσχει από άνοια, εγκλωβίζονται στο κέντρο της Αθήνας μια μέρα που εκτυλίσσονται εκτεταμένα επεισόδια. Και οι τρεις εμπλέκονται σε μια μεγάλη πυρκαγιά με δεκάδες νεκρούς. Η συμβίωση φέρνει συγκρούσεις, καθώς σχέσεις εξάρτησης και συσσωρευμένος θυμός αναδύονται. Η αναζήτηση της αλήθειας μοιάζει ανέφικτη.*10/11, στις 12:30, στην αίθουσα Τζον ΚασσαβέτηςΗ μνηστή του ποιητήΗ Μιρέιγ επιστρέφει στη γενέτειρά της και στο οικογενειακό σπίτι που κληρονόμησε. Μεγάλη σε ηλικία και έχοντας αποδεχτεί ότι δεν την περιμένουν πλέον πολλές εκπλήξεις ή συγκινήσεις, θα δει τη ζωή της να περιπλέκεται απροσδόκητα όταν θα αποφασίσει να δεχτεί τρεις νέους ενοικιαστές: τρεις άντρες που θα φωτίσουν την καθημερινότητά της και θα τη βοηθήσουν να αναζωπυρώσει τη φλόγα της χαμένης από καιρό αληθινής της αγάπης. Μια πολύ γλυκιά, χαριτωμένη, ανθρώπινη και αισιόδοξη κομεντί, που με ανάλαφρο (αλλά ποτέ επιφανειακό) τρόπο στοχάζεται την έννοια της οικογένειας στην ουσία της, πέρα από στεγανά, προκαταλήψεις και στερεότυπα. Με τους αξιαγάπητους χαρακτήρες της – καθένας εκ των οποίων κουβαλάει τη δική του απολαυστική εκκεντρικότητα– και την αναζωογονητικά θετική της ματιά στη ζωή, η ταινία ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στα χείλη σου που διαρκεί πολύ μετά τους τίτλους τέλους. Σινεμά που αγαπάει τους ανθρώπους και πιστεύει στην ικανότητά τους να χτίζουν οικογένειες, πάντα και παντού, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
*10/11, στις 14:00, στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα
Για πάντα κορίτσια
ScreenshotΗ 16χρονη Μίρα, αριστούχος μαθήτρια σε οικοτροφείο της Ινδίας, ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά της καθώς έρχεται όλο και πιο κοντά μ’ έναν συμμαθητή της, όμως η αυστηρή μητέρα της που μεγάλωσε σε μια υπερσυντηρητική κοινωνία, θέτει εμπόδια στην επαφή των δύο εφήβων. Όσο αυτή επιμένει να μπλέκεται στα πόδια των παιδιών στην προσπάθειά της να προλάβει τα «χειρότερα», μια λανθάνουσα αντιζηλία αρχίζει να χτίζεται μεταξύ της μάνας και της επαναστάτριας κόρης. Στην πρώτη της απόπειρα στη μυθοπλασία μεγάλου μήκους, η Ινδή σκηνοθέτρια σημειώνει έναν μικρό κινηματογραφικό θρίαμβο, πλοηγώντας το κορεσμένο είδος της ταινίας ενηλικίωσης υποδειγματικά και προπαντός θαρραλέα, μέσα από τον συχνά δύσβατο δρόμο προς την ανάληψη της επιθυμίας και το ζητούμενο της γυναικείας χειραφέτησης. Καθώς χαρτογραφεί αυτό το εντυπωσιακά στέρεο δραματουργικό έδαφος, μια ηθοποιός που πρωτοεμφανίζεται στην οθόνη και μία άλλη ταχέως ανερχόμενη συναγωνίζονται μοναδικά η μία την άλλη, με προορισμό μια ταινία που βροντοφωνάζει με πίστη πως ό,τι κι αν γίνει, θα είναι Για πάντα κορίτσια. Και σε όποι@ αρέσει.
*10/11, στις 15:30, στο Ολύμπιον
Σαν συνηθισμένο κορίτσι
ScreenshotΣτην πρώτη τους συνάντηση, ο Ζουάνγκ, ένας ντροπαλός και εσωστρεφής έφηβος, αναλαμβάνει άθελά του την ευθύνη για την κλοπή ενός πιστολιού εκκίνησης, το οποίο είχε στην κατοχή της η Μενγκ, συμμαθήτριά του και δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Λίγο προτού προλάβουν να γνωριστούν καλύτερα, εκείνη ξαφνικά αρχίζει να τον αποφεύγει. Μπερδεμένος από τη συμπεριφορά της, ο Ζουάνγκ αποφασίζει να μπει στην ομάδα στίβου στην οποία αυτή συμμετέχει, ακόμη κι αν αυτό επηρεάσει την απόδοσή του στα μαθήματα. Καθώς η πίεση του σχολείου αυξάνεται και η εφηβεία φέρνει νέες προκλήσεις, ο Ζουάνγκ περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να βρει τη δική του φωνή και να ανακαλύψει τον δρόμο του προς την ενηλικίωση.
*10/11, στις 16:00, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας
Ο σπεσιαλίστας, το πορτρέτο ενός σύγχρονου εγκληματία
Screenshot
Η απίστευτη δίκη ενός ανησυχαστικά συνηθισμένου δημοσίου υπαλλήλου. Εμπνευσμένη από το βιβλίο της Χάνα Άρεντ Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ – Μια έκθεση για την κοινοτοπία του κακού και αντλώντας αποκλειστικά από τις 350 ώρες σπάνιου κινηματογραφικού υλικού που κατέγραψε τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν το 1961 στην Ιερουσαλήμ, η ταινία αυτή με θέμα την υπακοή και την υπευθυνότητα είναι το πορτρέτο ενός ειδικού στην επίλυση προβλημάτων· ενός άνδρα υπεύθυνου για την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων· ενός σύγχρονου εγκληματία.
*10/11, στις 20:00, στο Μακεδονικόν
HAPPYEND
ScreenshotΜια ταινία φτιαγμένη από αρχειακό υλικό, με θέμα τις προφορικές τελετουργίες, τους εποχικούς εορτασμούς και ένα παντρεμένο ζευγάρι που φαίνεται να έχει αντιληφθεί ακριβώς πώς να εμπλουτίζει και να αναζωογονεί τη συνθήκη συντροφικότητας. Τους βλέπουμε να σερβίρουν ποτά, να κόβουν τούρτες, να κάνουν προπόσεις… (Μπερτ Ρέμπχαντλ). Ήθελα να χαρίσω στο ζευγάρι την προοπτική μιας αξιοπρεπούς αναγέννησης· έτσι, οργάνωσα το υλικό ώστε, χρονικά μιλώντας, το υλικό να παίζει από το τέλος προς την αρχή και οι πρωταγωνιστές να παραμένουν σταθερά σε μια κατάσταση ανανέωσης. (…) Το φινάλε σηματοδοτεί ο παθιασμένος χορός της γυναίκας, ο οποίος κορυφώνεται σε ένα παγωμένο καρέ με το πρόσωπό της να ακτινοβολεί τόσο με χαρά όσο και με πόνο. Ανάμεσα στα έγκνογκ και τις ζάχερτορτε, αναδύεται η ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Εντέλει, το Χάπι εντ είναι μια ιλαροτραγωδία. (Πέτερ Τσερκάσκι).
