66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Όλα όσα θα δούμε το πρώτο ΣΚ!

Η μεγάλη γιορτή της πόλης ξεκίνησε! Οι σινεφίλ γέμισαν απ’ άκρη σ’ άκρη όλες τις αίθουσες, στην αποθήκη Γ’, στο Λιμάνι, και στο πλακόστρωτο έξω από το ιστορικό Ολύμπιον, στο Μακεδονικόν, ακούς μονάχα κινηματογραφικές κουβέντες! Εδώ σου έχουμε μαζέψει όλες τις ταινίες που είναι must για το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φεστιβάλ, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, μην τις χάσεις!

Σάββατο

Female

Η Αλίκη υπήρξε μια εμβληματική μορφή του κινηματογράφου και του θεάτρου, ένα αινιγματικό φαινόμενο της ποπ κουλτούρας, μια γυναίκα εγκλωβισμένη ανάμεσα στη δημόσια εικόνα και στην προσωπική της πραγματικότητα. Μέσα από μια πολυδιάστατη προσέγγιση, η ταινία αναδεικνύει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την επιμελώς κατασκευασμένη περσόνα της και διερευνά τις αντιφάσεις και την κοινωνική δυναμική που καθόρισε τη διαδρομή της.

*Σταύρος Τορνές, Αποθήκη Α’, στις 12:00

Με περιβαλλοντικές ανησυχίες, αποτυχημένες σχέσεις και μια καριέρα που έχει βαλτώσει, η 46χρονη Σμαράγδα αναζητά τον σκοπό της. Απελπισμένη για αλλαγή, μπαίνει δυναμικά στα social media, ψυχαγωγεί παιδιά σε τουριστικό θέρετρο και αναχωρεί για ένα απρόσμενο ταξίδι αυτογνωσίας.

*Tζον Κασσαβέτης, Αποθήκη Α’, στις 13:00

Το καλοκαίρι του 1997 σημαδεύτηκε από τον θάνατο του Τζιάνι Βερσάτσε και της πριγκίπισ- σας Νταϊάνα. Όμως για την οχτάχρονη Λίντα, κόρη –και συχνά «μαμά»– της νεαρής Έβα, είναι το καλοκαίρι που οι δυο τους αποφασίζουν να αποδράσουν από την επιβλητική ελβετική έπαυλη της καταπιεστικής γιαγιάς τους και να ξεκινήσουν ένα ταξίδι μέχρι τη Φεράρα. Εκεί, η τυχαία γνωριμία της Λίντα με τις συνομήλικές της αδερφές Ατσούρα και Μάρτα θα αποβεί καθοριστική για την αναπόφευκτη απώλεια της παιδικής τους αθωότητας. Η ελευθερία, η φιλία, το σεξ, η σεξουαλικότητα, η έκφραση φύλου, οι ουσίες, η μητρότητα, οι καθημερινές προκλήσεις της θηλυκής ταυτότητας, έννοιες και πραγματικότητες ιδωμένες μέσα από τα μάτια των τριών κοριτσιών, χωράνε εντυπωσιακά στο πολύχρωμο κάδρο των δύο σκηνοθετριών, όσο η ’90s nostalgia, οι τρεις ταλαντούχες ανήλικες πρωταγωνίστριες και οι προσεκτικά τοποθετημένες πινελιές μαγικού ρεαλισμού συνθέτουν μια παράξενη, ολόφρεσκη ταινία, συναρπαστική από το πρώτο λεπτό μέχρι τους τίτλους τέλους, υπό τους ήχους του απόλυτα ταιριαστού ‘90s mega hit «Children» του (Ιταλού) Ρόμπερτ Μάιλς.

*Τόνια Μαρκετάκη, Αποθήκη Δ, στις 15:00

Rooster

 

Ένας θυρωρός του Δήμου Αθηναίων, αποφασισμένος να χαρίσει στον εξάχρονο γιο του το μέλλον που στερήθηκε ο ίδιος, τον γράφει σε ιδιωτικό σχολείο. Το κυνήγι του «ελληνικού ονείρου», καταλήγει σε μια δίνη κωμικοτραγικών συγκρούσεων, που τον φέρνουν μπροστά στην πιο πικρή ανατροπή: ίσως οι ψευδαισθήσεις να ήταν ό,τι καλύτερο είχε ποτέ.

*Tζον Κασσαβέτης, Αποθήκη Α’, στις 14:15

Kika

H Κίκα, νεαρή μητέρα και κοινωνική λειτουργός κατ’ επάγγελμα, βλέπει τον έρωτα να της χτυπά ξανά την πόρτα, σύντομα όμως όλα θα ανατραπούν. Όταν ο νέος της σύντροφος πεθάνει ξαφνικά, εκείνη, έγκυος στο παιδί του, θα μείνει χωρίς σπίτι και χωρίς ικανό εισόδημα να στηρίξει τις αυξημένες ανάγκες που έχουν προκύψει. Με βασικό ζητούμενο το να σταθεί στα πόδια της και να βγάλει χρήματα γρήγορα, η λύση που θα βρει είναι μεν ασυνήθιστη, αλλά οπωσδήποτε αποτελεσματική. Και περιλαμβάνει dildo, υπηρεσίες BDSM και βρόμικα εσώρουχα προς πώληση! Στην πρώτη της απόπειρα σε μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, η Αλέξ Πουκίν εναρμονίζει μια αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή με τη sex positive ματιά στη σεξεργασία, δίχως ποτέ να αποσυνδέεται από την πραγματικότητα και τα εμπόδια που ανακύπτουν στην πορεία. Έτσι η Κίκα ανάγεται στην απόλυτη ηρωίδα του καιρού μας, γνήσια εκπρόσωπο μιας γενιάς που, όσο κι αν επιμένουν να τη χαρακτηρίζουν χαμένη, εκείνη πετά την ταμπέλα μακριά, μαζί με όσα στερεότυπα τη συνοδεύουν.

*Φρίντα Λιάππα, Αποθήκη Δ’, στις 16:45

Μια καθηλωτική, δυστοπική ιστορία, που διαδραματίζεται σε μια έρημη, φουτουριστική πόλη χωρίς όνομα. Καθώς η αμείλικτη ζέστη του ήλιου αναγκάζει τους ανθρώπους να ζουν μόνο τη νύχτα, η απομόνωση βαθαίνει, αντηχώντας τόσο τη μοναξιά των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας, όσο και τις κλιματικές καταστροφές που κατακλύζουν τα σημερινά πρωτοσέλιδα. Σε αυτόν τον αφιλόξενο κόσμο, ο Τζόνα εργάζεται για μια εταιρεία που παρέχει υποκατάστατα σχέσεων, προσφέροντας παρηγοριά σε αγνώστους που λαχταρούν την ανθρώπινη επαφή. Όταν του ζητείται να αναλάβει τον ρόλο του πατέρα για την εννιάχρονη Νίκα, η προσεκτικά οργανωμένη ζωή του αρχίζει να καταρρέει. Μέσα από λιγοστούς διαλόγους, εντυπωσιακά νυχτερινά τοπία και μια λεπτή ισορροπία ρεαλισμού και αλληγορίας, η σκηνοθέτρια Ζακλίν Τσουντ διερευνά τους εύθραυστους ανθρώπινους δεσμούς και την πιθανότητα της ελπίδας σε έναν κατά τ’ άλλα απαισιόδοξο κόσμο.

*Παύλος Ζάννας, Ολύμπιον, στις 16:00

We believe in you

Είναι η μέρα της δικαστικής ακρόασης (σε μια κλειστή αίθουσα, μόνο με συνηγόρους) για την κηδεμονία δυο παιδιών, της 17χρονης Λιλά και του 11χρονου Ετιέν. Η μητέρα, η Αλίς, προσπαθεί να συγκρατήσει την οργή της κατά του πατέρα, ενώ βρίσκεται μια ανάσα πριν την κατάρρευση – η κάμερα σχεδόν δεν εγκαταλείπει το πρόσωπό της. Ένα ντεμπούτο με πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, με σκηνοθεσία τόσο ευαίσθητη και αγωνιώδη που δεν έχει καμία ανάγκη τα εξωτερικά πλάνα. Ένα άγριο σασπένς στόρι χωρίς κανένα τρικ, κανένα «εύρημα», μόνο αμείλικτη ειλικρίνεια και μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη Μιριέμ Ακεντιού, σταθερή συνεργάτιδα των αδελφών Νταρντέν. Μια ευθεία ματιά στην παιδική κακοποίηση μέσα στην οικογένεια που αναγκάζει το κοινό να πάρει θέση δικαστή, να ταλαντευτεί ανάμεσα στην αντικειμενική και την υποκειμενική αλήθεια, στη φρίκη και την άμυνα, σ’ ένα ψυχολογικό παιχνίδι καθηλωτικό και ανελέητο.

Στη δύση πια της επαγγελματικής του ζωής, ο Λούσιους Γκανζ –ένας απολαυστικός Γουίλεμ Νταφόε– είναι ο επί τριακονταετία διευθυντής του «Ιντερκοντινένταλ» της Βιέννης. Γερασμένο, απολειφάδι της παλιάς του δόξας αλλά κι ενός ολόκληρου αιώνα, το ξενοδοχείο παραπαίει οικονομικά, ώσπου θα πωληθεί σε έναν νεαρό Αργεντινό νεόπλουτο, που σχεδιάζει να του αλλάξει ριζικά χαρακτήρα. Ό,τι ακολουθεί –ό,τι γλυκόπικρα, (αυτό)σαρκαστικά και με διάχυτη μελαγχολία για όσα παρέρχονται δίχως ελπίδα πια αφηγείται η ταινία– είναι ο ιλαροτραγικός, μάταιος αγώνας ενός ανθρώπου, του Λούσιους, να αντισταθεί στην επέλαση μιας σαρωτικής, άκαρδης εποχής. Με αιχμή την ακαταμάχητη παρουσία του Νταφόε, που διατρέχει τους δαιδαλώδεις και υποφωτισμένους διαδρόμους του «Ιντερκοντινένταλ» σαν ένας σύγχρονος Μπάστερ Κίτον, η νέα ταινία του εικονοκλάστη Γκαστόν Σολνίκι είναι εξίσου ένας αποχαιρετισμός στις αξίες μιας ήδη μακρινής εποχής, ένας φόρος τιμής στην αγαπημένη του Βιέννη, αλλά και μια άκρως ενδιαφέρουσα αισθητική πρόταση που συνδυάζει τη φορμαλιστική τόλμη μ’ ένα ιδιοσυγκρασιακό χιούμορ όλο σκιές και υποδόρια θλίψη.

*Ολύμπιον, στις 20:00

Beggings

Πέντε χρόνια μετά τους συγκλονιστικούς Αγριότοπους (61ο ΦΚΘ), ένα μοναδικό δράμα που βρήκε διανομή στη χώρα μας εν καιρώ πανδημίας, η Ζανέτε Νόρνταλ επιστρέφει για άλλη μια φορά στη σκανδιναβική παράδοση του δράματος «δωματίου», για να το αναθεωρήσει και να το απογειώσει. Φάρος της η απόλυτη σταρ του δανέζικου σινεμά Τρίνε Ντίρχολμ, γνωστή στο κοινό του φεστιβάλ από το υποψήφιο για Όσκαρ Το κορίτσι με τη βελόνα, σε (άλλον) έναν ρόλο ζωής. Ένας γάμος που διαλύεται μοιάζει να ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την Άνε και τον Τόμας, που πρόκειται να πάρουν διαζύγιο, αλλά τα παιδιά τους δεν το γνωρίζουν. Ο Τόμας είναι έτοιμος να μετακομίσει με τη νέα του σύντροφο, όταν ξαφνικά η Άνε παθαίνει εγκεφαλικό. Ώσπου να αναρρώσει, το ζευγάρι που σύντομα θα χωρίσει αποφασίζει να ζήσει ξανά κάτω από την ίδια στέγη. Καθώς αντιμετωπίζουν αυτή τη νέα πραγματικότητα, ανακαλύπτουν την ελπίδα με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Ευθύ, θαρραλέο, τρυφερό και αδυσώπητο, το ώριμο γυναικείο βλέμμα της σκηνοθέτριας ανιχνεύει την αστείρευτη δυναμική κάθε τέλους να γίνεται και αρχή.

Madonnas

 

Η Νάνσυ κληρονομεί ένα vintage τροχόσπιτο και, μαζί με τη φίλη της Τζωρτζίνα, ξεκινούν ένα road trip. Tους έρχεται η τρελή ιδέα να το κάνουν μπουρδέλο για γυναίκες. Η αναζήτηση για «τσουτσούνι» καταλήγει σ’ έναν ταξιδιώτη και μαζί ιδρύουν τη Madonna. Αντιστέκονται στον συντηρητισμό με όπλο το χιούμορ, την αγάπη και την αλληλεγγύη. «Madonna, ρε μουνιά!»

*Τζον Κασσαβέτης, Αποθήκη Α, στις 22:00

Follies

Μετά από δεκαέξι χρόνια έγγαμου βίου και δύο παιδιά, ένα ζευγάρι αποφασίζει να ανοίξει τη σχέση του με την ελπίδα να αναζωπυρώσει το πάθος χωρίς να διαλύσει τη ζωή που έχει χτίσει. Το πείραμά τους ξεδιπλώνεται σε έξι κεφάλαια και στη διάρκεια αρκετών μηνών, με το κάθε κεφάλαιο να εξερευνά διαφορετικές συναντήσεις και τις συναισθηματικές συνέπειές τους. Κάτι που ξεκινά από απλή περιέργεια σύντομα αποκαλύπτει την εύθραυστη φύση του δεσμού τους, καθώς συγκρούονται επιθυμίες, ζηλοτυπίες και τρυφερές στιγμές. Γυρισμένη με πολύ μικρό προϋπολογισμό και εμπνευσμένη από το ρεύμα του mumblecore, το χιούμορ του Τζαντ Άπατοου, τα ευρωπαϊκά δράματα της δεκαετίας του 1970 και το παιχνιδιάρικο πνεύμα των καμπαρέ της δεκαετίας του 1920, η ωμή και βαθιά γοητευτική δραματική κωμωδία του Ερίκ Κ. Μπουλιάν (ο οποίος μάλιστα πρωταγωνιστεί στην ταινία), είναι ένα γλυκόπικρο πορτρέτο των σύγχρονων σχέσεων.

*Ολύμπιον, στις 23:00

Κυριακή

Tomorrow I will be brave

Αν ο 12χρονος Καρλ μπορούσε να επιλέξει ποια θα ερωτευόταν, μάλλον δεν θα διάλεγε την κατά πολύ ψηλότερη Λέα. Όμως η Λέα πρόκειται να αλλάξει σχολείο, γεγονός που δεν διευκολύνει την κατάσταση. «Διαφορετικό σχολείο, διαφορετικά αγόρια!» λέει ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Τομ, και τον προτρέπει να φανεί γενναίος για μια φορά. Ο Καρλ προσκαλεί την Λέα στο αυτοσχέδιο εργαστήριο φωτογραφίας του, ή αλλιώς το μπάνιο του. Οι φωτογραφίες και η επεξεργασία τους είναι το αγαπημένο χόμπι του Καρλ εδώ και χρόνια. Η Λέα εντυπωσιάζεται από τα μαγικά του στο εργαστήριο, αλλά ο χρόνος για περισσότερες συναντήσεις εξαντλείται. Ο Καρλ έχει μόνο μία τελευταία ευκαιρία για να κερδίσει την καρδιά της Λέα κατά τη διάρκεια της επερχόμενης σχολικής εκδρομής. Μέσα στην εβδομάδα, η τάξη γυρίζει μια ταινία, με τίτλο Ερωτευμένοι. Και ξαφνικά, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν είναι ο μόνος που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα… Η αγωνία ενός εφηβικού έρωτα με μια δόση χιούμορ, ιδιαίτερη τρυφερότητα, πολύ σεβασμό και κάποιους υπαινιγμούς για σινεφίλ κοινό – συμπεριλαμβανομένης μιας απρόσμενης αναφοράς στον Πιερ Πάολο Παζολίνι καθώς γύριζε την Ιταλία με την κάμερα στο χέρι, κάνοντας ερωτήσεις για το ντοκιμαντέρ του, Ερωτικές συναντήσεις (1964)!

The Last On The Road

Ένας συγκινητικό, γλυκόπικρο παραμύθι που διασχίζει τα ομιχλώδη τοπία της ιταλικής περιφέρειας του Βένετο, κουβαλώντας ρετρό ζεστασιά, σιωπηλή μελαγχολία, καυστικό χιούμορ, και νοσταλγική γοητεία. Η ταινία Ένα τελευταίο για τον δρόμο ακολουθεί δύο μεσήλικες που σμίγουν για την ιεροτελεστία της απόλαυσης ενός ποτού στο τέλος της ημέρας. Περνούν τις μέρες τους από μπαρ σε μπαρ, από ποτό σε ποτό κι από ιστορία σε ιστορία, ώσπου συναντούν έναν ντροπαλό φοιτητή αρχιτεκτονικής και τον παίρνουν μαζί τους για ένα αφηρημένο, μεθυστικό προσκύνημα σε αλλιώτικους τόπους λατρείας. Γυρισμένο με τόλμη αλλά και με μια οπτική «από το πίσω κάθισμα» (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αξιοποιώντας ξεχασμένα καρούλια φιλμ, αυτός ο φόρος τιμής στη χρυσή εποχή της commedia all’italiana μάς συστήνει μια larger-than-life αγία τριάδα. Απολαύστε το υπεύθυνα, με σύνεση, γουλιά γουλιά και με το βλέμμα στραμμένο σε ό,τι μοιάζει, αδίκως, να είναι μισοάδειο.

*Τώνια Μαρκετάκη, Αποθήκη Δ’, στις 13:00

Ένα LGBTQI+ κινηματογραφικό συνεργείο κάνει ένα ντοκιμαντέρ για μια έκρηξη με 67 νεκρούς στα Β΄ ΚΑΠΗ Αλίμου. Κάποιος από τους τρεις βασικούς υπόπτους πήρε όλους τους υπόλοιπους μαζί του σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Αλλά ποιος από τους τρεις;

Η σχέση της Λόλα και του Φίλιπ, δυο νεαρών Βρετανών συνθετών, καταρρέει. Περνώντας τις διακοπές τους σ’ ένα ελληνικό νησί, οι δυο τους πασχίζουν να ξαναβρούν τον βηματισμό τους ως ζεύγος, αλλά και να ανακτήσουν τη χαμένη τους δημιουργική διάθεση. Ωστόσο, παρά το μαγευτικό κυκλαδίτικο τοπίο και τη ραθυμία του καλοκαιριού, κάτι αδιόρατο αλλά βαρύ πλανάται στην ατμόσφαιρα. Κι όταν η Λόλα γνωριστεί με μια μυστηριώδη, σκοτεινή, γοητευτική νησιώτισσα, οι ισορροπίες θα ανατραπούν, φέρνοντας στο φως απωθημένα τραύματα – αλλά και την ελπίδα για την υπέρβασή τους. Αξιοποιώντας εκπληκτικά το αιγαιοπελαγίτικο φως, καθώς και τους όγκους και τη γεωμετρία της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, το εντυπωσιακό ντεμπούτο της Άλεξ Μπουρουνόβα είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ψηλαφεί με τόλμη το σκοτάδι πίσω από τη φωτογενή επιφάνεια. Με τρεις από τους ικανότερους ηθοποιούς της νεότερης γενιάς στο καστ του –την Έμα Λερντ, τον Φιν Γουάιτχεντ και τη Ζαρ Αμίρ Εμπραχιμί–, η ταινία ανοίγεται σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα –από την τοξικότητα μιας κακοποιητικής σχέσης ως την παραδοχή του πένθους, τη ρευστότητα της σεξουαλικής ταυτότητας και τη χειραφετητική υπόσχεση του έρωτα–, ώσπου η ηρωίδα να βρει το πραγματικό φως, εντός της.

*Ολύμπιον, στις 17:00

Kingdom

«Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους. / Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»: Οι στίχοι που κλείνουν το εμβληματικό ποίημα του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν το κινηματογραφικό ντεμπούτο ενός σαρωτικού νέου ταλέντου από την Κεντρική Ευρώπη. Στη μελαγχολική επικράτεια του Βασιλείου, η σχέση ανάμεσα σε δύο αδερφούς δοκιμάζεται, ενώ γύρω από την οικογένεια σφίγγει ο κλοιός του πολέμου. Ο μεγαλύτερος γιος απολύεται από μία από τις λίγες επιχειρήσεις που έχουν μείνει στην έρημη χώρα, ενώ ο μικρότερος γίνεται μέλος μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης, ταγμένης να προστατεύσει τα εδάφη από τον εχθρό – όποιος κι αν είναι αυτός. Αλλά ο μικρός αδερφός τραυματίζεται και ο πρωτότοκος παίρνει τη θέση του στους κόλπους αυτής της μικρής ριζοσπαστικοποιημένης κοινωνίας που υπακούει σ’ έναν χαρισματικό ηγέτη, κι εκεί θα γνωρίσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση προορισμού, ακόμα κι αν νιώθει πως «το μέλλον δεν υπάρχει». Σαν cyberpunk παραλλαγή κάποιου πίνακα του Ιερώνυμου Μπος, σαν βιβλική ιστορία που μαθαίνουμε να διαβάζουμε από την αρχή με νέο αλφάβητο, σαν εθιστικό εκκωφαντικό industrial κομμάτι που χορεύουμε ως το τέλος της Ιστορίας: αυτό το εντυπωσιακό θρίλερ αναζητά νέους εικαστικούς και αφηγηματικούς τρόπους να μιλήσει για τον φανατισμό, τη βία, την αρρενωπότητα, τη μισαλλοδοξία και την αίσθηση ματαίωσης μιας ολόκληρης γενιάς. Ένα γενναίο δυστοπικό όραμα ενός κόσμου που ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού, άλλοτε μεθυσμένος από την έλξη του κενού και άλλοτε ακλόνητος σαν προαιώνιος βράχος που περιμένει το μεγαλύτερο κύμα.

*Φρίντα Λιάππα, Αποθήκη Δ’, στις 17:00

Μάχη

Η Μάχη, μία γυναίκα 75 χρόνων, πρώην αξιωματικός του ελληνικού στρατού που έκανε φυλομετάβαση και έγινε τραγουδίστρια, επιστρέφει από τη Γερμανία στην Ελλάδα μετά από 50 χρόνια, για να ξαναβρεί την κόρη της, σε μια δύσκολη προσπάθεια αποκατάστασης της σχέσης τους.

*Τζον Κασσαβέτης, Αποθήκη Α’, στις 19:00

Magnificent Life

Η πολυαναμενόμενη νέα ταινία του υποψήφιου για Όσκαρ Γάλλου δημιουργού κινουμένων σχεδίων Σιλβέν Σομέ (Το τρίο της Μπελβίλ, Ο θαυματοποιός), είναι ένα υπέροχο βιογραφικό δράμα κινουμένων σχεδίων που καταπιάνεται με τη ζωή του θρυλικού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Μαρσέλ Πανιόλ. Το 1955 ο Πανιόλ αντιμετωπίζει μια κρίση αυτοπεποίθησης, ενώ ταυτόχρονα η μνήμη του αρχίζει να τον προδίδει. Έχοντας αναλάβει να γράφει για το περιοδικό Elle μια εβδομαδιαία στήλη για την παιδική του ηλικία, βασανίζεται από αμφιβολίες μετά την αποτυχία των πιο πρόσφατων θεατρικών του έργων. Σε αυτή την ευάλωτη στιγμή, αναδύεται από τα βάθη των αναμνήσεών του ο νεαρός που ήταν κάποτε – ο «Μικρός Μαρσέλ Πανιόλ». Μαζί ξαναζούν τα σημαντικότερα κεφάλαια της ζωής του: από τα πρώτα βήματα ως δάσκαλος στην Προβηγκία ως το πρωτοποριακό του έργο στον ομιλούντα κινηματογράφο, από την κατασκευή των δικών του στούντιο ως τις δυσκολίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ταινία που αποτυπώνει τη διαχρονική ζωντάνια ενός ανθρώπου που ήταν, πάνω απ’ όλα, ένας bon vivant.

Re Creation

Το 2019, ο Βρετανός δημοσιογράφος Ίαν Μπέιλι κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία της Γαλλίδας τηλεοπτικής παραγωγού Σοφί Τοσκάν ντι Πλαντιέρ στο εξοχικό της στο Κορκ της Ιρλανδίας, βάζοντας στο αρχείο μία από τις πιο πολύκροτες υποθέσεις στα χρονικά της Βόρειας Ευρώπης. Αυτό συνέβη ερήμην του Μπέιλι στη Γαλλία (μιας που η Ιρλανδία αρνήθηκε να επιτρέψει την έκδοσή του), περισσότερα από 20 χρόνια μετά τη βίαιη επίθεση με 50 μαχαιριές και την εσπευσμένη απόδοση ευθυνών χώρις τεστ DNA ή, έστω, αποχρώσες ενδείξεις, και πέντε χρόνια πριν από τον ξαφνικό θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Ο έξι φορές υποψήφιος για Όσκαρ Τζιμ Σέρινταν, υπεύθυνος για ένα από τα πιο δυνατά δικαστικά θρίλερ στην ιστορία του κινηματογράφου (Εις το όνομα του πατρός) και αφοσιωμένος στις ιστορίες για την «επόμενη μέρα» (The Boxer) αναψηλαφεί τη διαδικασία της δίκης όχι με διάθεση αποκατάστασης της αλήθειας, αλλά με επιθυμία να σπείρει το γονίδιο της αμφιβολίας. Δίνοντάς μας πρόσβαση στην αίθουσα συνεδριάσεων του σώματος των ενόρκων, κρατώντας μας στην άκρη του καθίσματός μας και αφήνοντάς μας στα επιδέξια χέρια της μοναδικής Βίκι Κριπς να καθοδηγήσει την κρίση μας σε αχαρτογράφητα μονοπάτια.

To The Victory

Ουκρανία στο εγγύς μέλλον. Μια χώρα όπου ο πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά οι πληγές παραμένουν. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ένας σκηνοθέτης τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο Βαλεντίν Βασιανόβιτς, είναι άνεργος, αποξενωμένος από τη γυναίκα και την κόρη του, οι οποίες έχουν ξεκινήσει μια νέα ζωή στη Βιέννη, και προσκολλάται στην ελπίδα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Μπερδεμένος και ανήσυχος, περιπλανιέται εν μέσω μιας εύθραυστης ειρήνης, παγιδευμένος ανάμεσα στις αναμνήσεις, την απογοήτευση και την επίμονη πίστη του στην ανανέωση. Συνδυάζοντας μυθοπλασία και αυτοβιογραφία, ο Βασιανόβιτς δημιουργεί μια ταινία εμπνεόμενη τόσο από τη δική του ζωή, όσο και από τις εμπειρίες των συνομηλίκων του, δημιουργώντας αυτό που ο ίδιος αποκαλεί τη «συλλογική βιογραφία» μιας γενιάς που διαμορφώθηκε από τον πόλεμο. Μαζί με τις προηγούμενες ταινίες του, το Atlantis (2019) και το Reflection (2021), το Προς τη νίκη! ολοκληρώνει μια τριλογία εμπνευσμένη από τον πόλεμο. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο Platform στο πρόσφατο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.

*Μακεδονικόν, στις 23:00

ΟΒΕΧ

Στο μακρινό έτος 1987, ο αντικοινωνικός και εκκεντρικός Κόνορ Μαρς ζει με τον αγαπημένο του σκύλο, τη Σάντι, την μοναδική του αληθινή συντροφιά· περνά τις μέρες του φιλοτεχνώντας πορτρέτα με ένα εργαλείο που ονομάζεται «ψηφιοπίνακας ακίδων» και τις νύχτες του καταφεύγοντας σε ταινίες horror. Ο ήρεμος, μοναχικός του κόσμος ανατρέπεται όταν βρίσκει ξαφνικά το OBEX, ένα αινιγματικό βιντεοπαιχνίδι που υπόσχεται κάτι παραπάνω από μια απλή φυγή από την πραγματικότητα, σαγηνεύοντας τον Κόνορ με την μυστηριώδη γοητεία του. Όμως όταν η Σάντι εξαφανίζεται χωρίς ν’ αφήσει ίχνος, η οθόνη μετατρέπεται σε μια πύλη για έναν σουρεαλιστικό ψηφιακό κόσμο, μια σκοτεινή διάσταση όπου τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας και του παιχνιδιού γίνονται δυσδιάκριτα. Ο Κόνορ ξεκινά μια επικίνδυνη αποστολή διασχίζοντας ονειρικά τοπία που «κολλάνε», στοιχειωμένα κυκλώματα, και απρόσμενες συναντήσεις με αλλόκοτους καθοδηγητές, φιγούρες εξίσου τρυφερές αλλά και τρομακτικές, μαγευτικές και απόκοσμες. Κάθε βήμα σ’ αυτόν τον καθηλωτικό lo-fi εφιάλτη, τον τόσο εύθραυστο, πυρετώδη και εφήμερο, συγκρούεται με την νοσταλγία, το δέος και την επιθυμία. Γυρισμένη σε ασπρόμαυρους τόνους και συντονισμένη στους ρυθμούς ενός (ήδη) βίντατζ βιντεοπαιχνιδιού, αυτή η ταινία ξεδιπλώνεται ως μια μελαγχολική και αισθησιακή οδύσσεια, ένα υπνωτιστικό κράμα φαντασίας, τρόμου, και πόθου, που προσκαλεί το κοινό να παραδοθεί στη γοητεία της.

*Τώνια Μαρκετάκη, στις 00:15