9+1 πράγματα που ίσως δεν γνώριζες για τον σπουδαίο Κεν Λόουτς

87 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, στις 17 Ιουνίου του 2023, από την γέννησή του Κεν Λόουντς. Ο Βρετανός σκηνοθέτης θεωρείται από τους σημαντικότερους της γενιάς του καθώς οι ταινίες του διακρίνονται για το έντονο κοινωνικό και πολιτικό στοιχείο τους και την δίκαιη εφαρμογή της δικαιοσύνης. Έχει σκηνοθετήσει πάνω από 30 ταινίες συνολικά και μία από αυτές, Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (2006), βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα όπως και το 2016 για την ταινία του, Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ. 

Τα θέματα που θίγονται στις ταινίες του έχουν να κάνουν με τις ρεαλιστικές και σκληρές απεικονίσεις της εργατικής τάξης, εξερευνώντας ζητήματα όπως η φτώχεια, η ανισότητα και η κοινωνική αδικία.

Τα έργα του θεωρούνται ορόσημο του βρετανικού κοινωνικού ρεαλισμού και είναι βαθιά επηρεασμένος από τον ιταλικό νεορεαλισμό και συγκεκριμένα από την ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη, Βιτόριο Ντε Σίκα, Κλέφτης Ποδηλάτων (1948) που αποτέλεσε και την αφετηρία για την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο.

Γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου του 1936 στο Νάνιτον της Κεντρικής Αγγλίας. Σπούδασε νομική στην Οξφόρδη της Αγγλίας και εργάστηκε αρχικά στο θέατρο αλλά και ως ηθοποιός σε περιφερειακούς θιάσους και ως σκηνοθέτης στην τηλεόραση του BBC, πριν μεταβεί στην δημιουργία κινηματογραφικών ταινιών την δεκαετία του ’60. Μερικές γνωστές ταινίες του που άφησαν εποχή ειναι, «Kes»(1969), «The Wind that shakes the Barley» (2006), «Cathy come home» (1966), «I, Daniel Blake» (2016), «Raining Stones» (1993), «Land and freedom» (1995), «Sweet sixteen» (2002), «The angel’s share» (2012), «Jimmy’s Hall» (2014), «Sorry we missed you» (2019). Αυτές οι ταινίες αντιπροσωπεύουν μια επιλογή από την φιλμογραφία του και η καθεμία διερευνά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα με τον χαρακτηριστικό ρεαλισμό και την ενσυναίσθησή του.

Ο άνθρωπος αυτός, μια από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές φιγούρες του καλλιτεχνικού κόσμου, κλείνει τα 87 και σας έχω ετοιμάσει 10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε γι’ αυτόν!

*1.Οι γονείς του, Βίβιεν και Τζον Λόουντς, έπαιξαν πολύ καίριο ρόλο στην ανατροφή του καθώς η μητέρα του συμμετείχε στις κοινοτικές δραστηριότητες και είχε μεγάλη αγάπη για τις τέχνες. Μεγαλώνοντας σε ένα πολιτικά συνειδητοποιημένο σπίτι και με την επιρροή τους, διαμορφώθηκε και ο τρόπος σκέψης και οπτικής του σκηνοθέτη απέναντι στην ζωή αλλά και στις ταινίες του.

*2. Πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ο Λόουτς εργάστηκε εκτενώς στο θέατρο. Σκηνοθέτησε έργα στο Royal Court Theatre του Λονδίνου, όπου ανέπτυξε τις δεξιότητές του στην αφήγηση και στην εξερεύνηση κοινωνικών θεμάτων.

*3. Η ταινία του «Cathy Come Home» (1966), η οποία διερεύνησε το ζήτημα των αστέγων, αρχικά απορρίφθηκε από το BBC. Ωστόσο, τελικά προβλήθηκε και είχε βαθύ αντίκτυπο στην αντίληψη του κοινού για το θέμα.

*4.Πριν από την σκηνοθεσία ταινιών μεγάλου μήκους, ο Λόουτς σκηνοθέτησε μια σειρά από ντοκιμαντέρ με μεγάλη επιρροή για την τηλεόραση, όπως το «Poor Cow» (1967) και το «The Save the Children Fund Film» (1969). Αυτά τα δύο διαμόρφωσαν την προσέγγισή του στην αφήγηση και τον κοινωνικό ρεαλισμό.

*5.Ο Λόουτς υπήρξε ισχυρός υποστηρικτής της ανεξάρτητης διανομής ταινιών. Το 2012 ξεκίνησε ένα πρότζεκτ με τίτλο Sixteen Films, που στόχο έχει να υποστηρίξει και να διανείμει ανεξάρτητες ταινίες με επίκεντρο κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

*6. Ο Λόουτς είναι ενεργό μέλος του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος εδώ και αρκετά χρόνια. Έχει εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις μέσα από τις ταινίες του κι έχει συμμετάσχει σε εκστρατείες υποστήριξης αριστερών σκοπών.

*7.Αν και ο Λόουτς είναι γνωστός στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ταινίες του έχουν κερδίσει διεθνή αναγνώριση. Έχει λάβει βραβεία αλλά και αναγνώριση σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ, συμπεριλαμβανομένων των Καννών, του Βερολίνου και της Βενετίας.

*8.Ο Λόουτς είναι παθιασμένος υποστηρικτής του ποδοσφαίρου. Είναι γνωστό ότι είναι οπαδός της ποδοσφαιρικής λέσχης Bath Cith και μάλιστα έχει κάνει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “Spirits of  ’45” (2013) που εξερευνά το αντίκτυπο του μεταπολεμικού κράτους πρόνοιας στην βρετανική κοινωνία.

*9.Ο Λόουτς αναφέρει τον ιταλικό νεορεαλισμό και την δουλειά σκηνοθετών, όπως του Βιτόριο Ντε Σίκα και του Ρομπέρτο Ροσελλίνι, ως σημαντικές επιρροές στο κινηματογραφικό του στυλ. Επίσης, έχει εκφράσει και τον θαυμασμό του για τις ταινίες του Σατιατζίτ Ράι και του ιρανικού σινεμά.

*10. Σε πολλές από τις ταινίες του, ο Λόουτς δίνει ρόλους και σε μη επαγγελματίες ηθοποιούς ακριβώς γιατί επιθυμεί αυτή την αυθεντικότητα στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις. Πιστεύει ότι μ’ αυτό τον τρόπο, δίνει φωνή σε όσους επηρεάζονται άμεσα μέσα από τα θέματα που απεικονίζονται.

Σ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του, ο Κεν Λόουτς “χρησιμοποίησε” με συνέπεια τις ταινίες του ως ένα μέσο για την αντιμετώπιση κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων. Ενώ ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τον κινηματογράφο το 2019, η κληρονομιά του συνεχίζει να εμπνέει και να προκαλεί συζητήσεις για την κοινωνία, την πολιτική και τα ανθρώπινα δικαιώματα.