«Aνάγκη κι αδυναμία να επικοινωνήσουμε…» – Η Μαρία Ντούζα στην Parallaxi για την ταινία “Άκουσε με”

Είδαμε πρώτη φορά την ταινία της Μαρίας Ντούζα «Άκουσε με» (Listen) τον περασμένο Νοέμβριο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καταφέρνοντας να αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και να μιλάμε την επόμενη μέρα όλοι για αυτό που νιώσαμε. Πρόκειται ουσιαστικά για τη δεύτερη ταινία της, μετά το «Δέντρο και η Κούνια».

Οι διακρίσεις της ταινίας σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, όπως Tallinn Black Nights, Cairo International, Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ελληνικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες, Sofia International, Dhaka International, το Διεθνές φεστιβάλ της Ντάκα, το WoW στο ΚΠΙΣΝ κ.α. πιστοποιούν εκείνη την  πρώτη μας, αυθόρμητη, αντίδραση ενθουσιασμού, κάτι που συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες όλης της χώρας από το Cinobo, όπου το «Άκουσε με» υποδέχεται τους θεατές της μέχρι και την Κυριακή.

Στην ταινία παίζουν οι Ευθαλία Παπακώστα, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Πυρπασόπουλους, Νίκος Κουκάς, Yoana Bukovska – Davidova, Ευαγγελία Ανδρεαδάκη.

Για την ταινία “Άκουσε με”, τα νοήματα της και όσα ακολουθούν αυτή, η σκηνοθέτης Μαρία Ντούζα μιλάει στην Parallaxi

Τι θα λέγατε σε κάποιον που θα σας ρωτούσε, γιατί «Άκουσε με»;

Γιατί η ακοή είναι η πιο σημαντική αίσθηση.  Πρέπει να ακούσουμε ο ένας τον άλλο για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Και πρέπει να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε.

Πώς θα θέλατε να μετατοπίσετε νοηματικά τους θεατές που θα δουν την ταινία σας;

Θα ήθελα να μετατοπίσω την σκέψη των θεατών από το κακό στο καλό.  Το κακό έχει κατακλύσει την ζωή μας.  Το βλέπουμε στις ειδήσεις, το βλέπουμε στις ταινίες και στις σειρές.  Γίνονται πάρα πολλά έργα που ασχολούνται με το κακό.  Το προβάλλουν, το αναλύουν, το καταγγέλλουν, ενίοτε το αποθεώνουν.  Το κακό έχει ένα τεράστιο ακροατήριο.  Θέλω το κοινό να θυμηθεί ότι υπάρχει και το καλό. Δεν έχει πεθάνει.

Πρόκειται για μία ταινία που ταξίδεψε έξω και κέρδισε και διακρίσεις. Τι σας προσφέρει αυτή η εξωστρέφεια της δουλειάς σας;

Μου προσφέρει την ικανοποίηση ότι αγγίζει και ενδιαφέρει ένα διεθνές κοινό – άρα τον καθένα.  Διότι πίσω από τις εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές, φυλετικές διαφορές μας, υπάρχει κάτι κοινό – η ανθρώπινη ουσία μας – κι αυτό είναι στο οποίο παλεύω να απευθυνθώ.

Κάνατε μια ταινία για την μοναξιά, την ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία, την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και αγάπη. Θα είναι για πάντα θέματα που θα απασχολούν αυτά ή πιστεύετε πως στην εποχή μας είναι πιο έντονα;

Σίγουρα η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι διαχρονική και πανανθρώπινη.  Όμως στην εποχή μας η επικοινωνία από την μια έχει γίνει πολύ εύκολη, από την άλλη εξαιρετικά σύνθετη.  Ζούμε σε μια νέα πραγματικότητα όπου καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με άλλους λαούς, κουλτούρες, πολιτικά συστήματα, αγορές – η περίφημη παγκοσμιοποίηση είναι εδώ – και αν δεν μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας δεν θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε. Και για να συνεννοηθούμε πρέπει να “ακούσουμε” ο ένας τον άλλο τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.  Αυτό είναι το θέμα της ταινίας – ένα στοχασμός πάνω στην ανάγκη, αλλά δυστυχώς και στην αδυναμία και την αντίσταση να επικοινωνήσουμε.

Ποια η άποψη σας για τον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Υπάρχουν δυνατότητες και κίνητρα για όσους κάνουν σινεμά στη χώρα μας;

Νομίζω ότι ο νέος ελληνικός κινηματογράφος είναι πολύ πιο δυναμικός και εξωστρεφής από ό, τι παλιότερα, πράγμα που – εν μέρει – οφείλεται στο ότι για να παραχθεί μια ταινία πρέπει να βρει συμπαραγωγούς στο εξωτερικό. Αναγκαστικά, η κινηματογραφική παραγωγή κινείται έξω από τα όρια της Ελλάδας και συναγωνίζεται με όλες τις Ευρωπαϊκές κυρίως κινηματογραφίες. Αυτό ανεβάζει τον πήχη συνολικά.  Στην Ελλάδα, αυτήν την στιγμή υπάρχουν κίνητρα και δυνατότητες, χάρη και στο ΕΚΟΜΕ, (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) που με το cash rebate προσελκύει ιδιωτικά κεφάλαια για ξένες και ελληνικές παραγωγές. Εάν η παρουσία του ΕΚΟΜΕ συνεχιστεί μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δημιουργηθεί κι εδώ μια μικρή κινηματογραφική βιομηχανία που θα μπορεί να παράγει ταινίες διεθνούς επιπέδου.  Τα ταλέντα και οι επαγγελματίες δεν έλειπαν ποτέ. Αυτό που έλειπε μέχρι τώρα ήταν το πλαίσιο.

Πώς είναι να ξεκινάει μία ταινία από το δωμάτιο σας και να φτάνει να παίζει στις αίθουσες, όπως συμβαίνει αυτή την εβδομάδα με το «Άκουσε Με»;

Το να ξεκινάει μια ταινία από το δωμάτιό μου και το computer μου και να φτάνει στην κινηματογραφική αίθουσα είναι συγκινητικό και τρομαχτικό ταυτόχρονα, γιατί δεν ξέρεις ποτέ πως θα εισπράξει το κοινό αυτό που έφτιαξες.  Προσωπικά νιώθω μια αίσθηση τρομερής ευθύνης όταν έρχονται  οι άνθρωποι στην αίθουσα για να κάνουν αυτό το ταξίδι που τους προσφέρω και που θα τους προκαλέσει σκέψεις και συναισθήματα και έχω την αγωνία αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα να είναι αυθεντικά, ουσιαστικά και λυτρωτικά.

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Μαρίας Ντούζα και παραγωγή Μιχάλη Σαραντινού (Steficon, Ελλάδα) το «Άκουσε με» (Listen) πραγματοποιήθηκε ως μια ελληνοβουλγαρική συμπαραγωγή (Ars Digital – Ivan Tonev – Sofia) με την υποστήριξη του ΕΚΚ, ΕΡΤ, ΕΚΟΜΕ, Bulgarian Film Fund, Europe Creative Media, περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και Δήμο Χίου. Η ταινία παίζει αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες. Αναζητήστε την!

• Παραγωγή: Μαρία Κοντογιάννη, Μιχάλης Σαραντινός, Ιβάν Τόνεφ
• Σκηνοθεσία: Μαρία Ντούζα
• Σενάριο: Μαρία Ντούζα
• Φωτογραφία: Ζαφείρης Επαμεινώνδας
• Μοντάζ: Ιωάννα Πογιαντζή
• Μουσική: Αννα Στερεοπούλου
• Πρωταγωνιστούν: Ευθαλία Παπακώστα, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Πυρπασόπουλος
• Διάρκεια: 105 λεπτά
• Διανομή: Cinobo