Κινηματογράφος

Back to Black: Γιατί η ταινία για την σπουδαία Amy Winehouse διχάζει τους θεατές

Οι αντιδράσεις των φανς για την ταινία "Back to Black" για την Amy Winehouse

Αλέξανδρος Βασιλείου
back-to-black-γιατί-η-ταινία-για-την-σπουδαία-amy-winehouse-δ-1145516
Αλέξανδρος Βασιλείου

Μια από τις πιο καθηλωτικές παρουσίες του μουσικού χώρου. Η ψυχή της jazz and soul όπως τα ακούσματα και η μουσική της. Άλλη μια φιγούρα που πάλευε με τους δαίμονές της και “ηττήθηκε” στα 27 της.

Η Amy Winehouse έφυγε νωρίς, αφήνοντας όμως σημαντική παρακαταθήκη στον χώρο της μουσικής και όχι μόνο. Στις 23 Απριλίου του 2011 φεύγει απ’ τη ζωή και 13 χρόνια μετά, η ταινία για τη ζωή της έρχεται στους κινηματογράφους στις 11 Απριλίου 2024. Το “Back to Black”, σε σκηνοθεσία Sam Taylor-Johnson με πρωταγωνίστρια την Marisa Abela έχει απασχολήσει πολύ την κοινή γνώμη και τους φανατικούς της τραγουδίστριας για διάφορους λόγους. Και οι απόψεις, ποικίλουν αναφορικά με την πραγμάτωση της ταινίας.

Πώς υποδέχτηκε το κοινό την ταινία

Από όταν βγήκε το τρέιλερ της ταινίας, οι χρήστες στα social media ξεκίνησαν να σχολιάζουν τις ομοιότητες και τις διαφορές της ηθοποιού με την τραγουδίστρια καθώς και τα ήδη δείγματα γραφής που έχει δώσει η Marisa Abela. Μεγάλο αντικείμενο σχολιασμού είναι και ο χρόνος. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως είναι πολύ νωρίς για μια βιογραφική ταινία της Amy Winehouse και θα έπρεπε να περάσουν κάποια ακόμη χρόνια για ένα τέτοιο εγχείρημα ούτως ώστε να μην υπάρχουν ανακρίβειες ή εν πάση περιπτώσει μια οπτική πιο αποστασιοποιημένη και ξεκάθαρη γύρω από τον πολυτάραχο βίο της υπερταλαντούχας τραγουδίστριας.

Ακόμη, οι κριτικοί έσπευσαν να καταγγείλουν την έλλειψη αυτονομίας της Winehouse όσον αφορά την αναπαράστασή της στην ταινία και να κατηγορήσουν τους παραγωγούς της ταινίας ότι βγάζουν κέρδος από τα ταραχώδη τελευταία χρόνια της τραγουδίστριας.

Ο σκηνοθέτης του “Back to Black” Sam Taylor-Johnson είχε κάνει και τη βιογραφία του John Lennon του 2009 με τίτλο Nowhere Boy καθώς και την προσαρμογή του Fifty Shades of Grey το 2015.

Οι βιογραφικές ταινίες γνωστών μουσικών είναι μια περίεργη συνθήκη. Κι αυτό γιατί ενώ μπορεί να είναι εξαιρετικά επικερδείς, οι φανς δεν τα βρίσκουν πάντα καλά εκτελεσμένα ούτε ακριβή και πλήρη. Ενδεικτικό παράδειγμα: το Bohemian Rhapsody που, ενώ είχε τρομερά έσοδα λόγω της αγάπης για τον Freddie Mercury, η ταινία δέχθηκε αρκετή κριτική για το γεγονός πως δεν συμπεριλήφθηκαν στοιχεία από την ερωτική ζωή του.

Ακόμη, το να ξαναδούν οι φανς την Amy στην κατάσταση των τελευταίων ετών, μετά τη σχέση της με τον σύζυγό της Blake Fielder-Civil και την κατρακύλα στα ναρκωτικά και το αλκοόλ είναι κάτι δύσκολο. Κι αυτό όχι γιατί δεν έχουν επίγνωση του τι βίωνε η τραγουδίστρια ή της αυτοκαταστροφικής της φύσης, αλλά γιατί ο Τύπος της εποχής ασχολήθηκε τόσο πολύ με αυτή την πλευρά της “κανιβαλίζοντας” το θέμα, παρά με την μουσική της που ήταν πραγματικά μοναδική και που ασκεί επιρροή μέχρι και σήμερα στους πρώτης γραμμής καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής.

Ντοκιμαντέρ Amy

Πριν από αυτήν την ταινία, είχε δημιουργηθεί και το ντοκιμαντέρ Amy. Παρόλο που κέρδισε Όσκαρ, καταδικάστηκε δημοσίως από την οικογένεια της Winehouse. “Προσπαθούν να με απεικονίσουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο,” είχε δηλώσει ο πατέρας της Amy, Μιτς, στην Guardian λίγο πριν κάνει πρεμιέρα στο Καννές. Οι δημιουργοί της ταινίας αντέδρασαν λέγοντας ότι είχαν ξεκινήσει το έργο τους με την υποστήριξη της οικογένειας Winehouse και ότι η ταινία τους αντικατοπτρίζει τις ευρήματα τους μετά από πάνω από 100 συνεντεύξεις με ανθρώπους που γνώριζαν την Amy.

Οι πρώτες αντιδράσεις για την ταινία

Την Πέμπτη, 11/04 η ταινία έκανε πρεμιέρα για τους Έλληνες θεατές και τα σχόλια φαίνεται να είναι ανάμεικτα. Άλλοι είναι ικανοποιημένοι με τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών και ειδικά της Marisa Abela, παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς και εκτιμούν το ότι προσπάθησε να πατήσει πάνω σε κομβικές κινήσεις της καλλιτέχνιδος ενώ άλλοι εξακολουθούν να θεωρούν την ταινία κάτω του μετρίου με επανάληψη του υπερθεματισμένου ζητήματος των καταχρήσεων και της αρνητικής πλευράς της Amy.

Οι πρώτες κριτικές του κόσμου φαίνεται να θεωρούν ότι η ταινία ασχολείται περισσότερο με την προσωπική ζωή της Amy και λιγότερο με τα μουσικά της. Η ταινία εστιάζει παραπάνω στις σχέσεις της τραγουδίστριας με άτομα με καθοριστικό ρόλο στη ζωή της, όπως ο πατέρας της ή ο σύζυγός της, ενώ φαίνεται πως η απεικόνισή τους διαφέρει παρασάγγας από την πραγματικότητα, δεδομένου ότι θεωρούνται δυο από τους καταστροφικότερους ανθρώπους στη ζωή της.

Ακόμη, οι φανς φαίνεται και μετά την παρακολούθηση της ταινίας να επιμένουν πως ήταν πολύ νωρίς για μια ταινία της Amy δεδομένου ότι δεν έχει πολλά χρόνια που έχει φύγει.

Άλλοι θεωρούν ότι ήταν μια τίμια και με σεβασμό απόπειρα να δείξουν τον βίο της “ταραγμένης ψυχής” της Amy. Και, όπως και να ‘χει, ο κόσμος θα δει την ταινία γιατί πάνω απ’ όλα αγαπά την Amy και θέλει λίγο ακόμη την λάμψη της.

Το φαινόμενο Winehouse

Ας μιλήσουμε όμως λίγο για το ποια ήταν η Amy Winehouse. Η Amy Winehouse γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Σεπτεμβρίου 1983 από γονείς ιουδαϊκού θρησκεύματος, που αγαπούσαν τη μουσική και την εμφύσησαν στα δύο παιδιά τους. Ο πατέρας της, Μιτς Γουϊανχάουζ, ήταν τεχνίτης υαλοπινάκων και η μητέρα της, Τζάνις Σίτον, φαρμακοποιός. Από τα 14 χρόνια της άρχισε να ασχολείται με τη μουσική και να σκαρώνει τα πρώτα της τραγούδια, ενώ συμμετείχε σε διάφορα τοπικά γκρουπ.

Στις αρχές του 2000 εμφανιζόταν σε κλαμπ του Λονδίνου, τραγουδώντας σόουλ και τζαζ επιτυχίες. Η εκφραστική φωνή της εντυπωσίασε τα αφεντικά της Island και το 2002 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τη θρυλική αγγλική δισκογραφική εταιρεία, θυγατρική πλέον της Universal.

Στις 20 Οκτωβρίου 2003 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο με τίτλο «Frank». Αυτός ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία υπό την έννοια ότι κριτικοί και κοινό εκτίμησαν και αποθέωσαν το ταλέντο της Amy. Αλλά η μεγάλη επιτυχία ήρθε με το «Back to Black». Το 2006, μετά τον θάνατο της γιαγιάς της και τους φόβους για κατρακύλα ξανά στα ναρκωτικά, όπως όταν ξεκίνησε σχέση με τον Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ το 2003 κυκλοφόρησε το δεύτερό της αυτό άλμπουμ, που απογείωσε την καριέρα της και τις χάρισε πέντε βραβεία Γκράμι, τα περισσότερα που έχει κατακτήσει μία καλλιτέχνιδα σε μία μόνο διοργάνωση.

Ο εθισμός της στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά πήρε ακραία διάσταση. Η Winehouse, μη μπορώντας να σταθεί σχεδόν, έβγαινε σε συναυλίες και τραγουδούσε χωρίς κανένας από τον περίγυρό της να την προστατεύσει από τον αργό εν εξελίξει θάνατό της. Όσα βίωνε, τα έγραφε και τα τραγουδούσε.

Η τελευταία -και ίσως η χειρότερη της καριέρας της- συναυλία έγινε στις 18 Ιουνίου 2011 στο Βελιγράδι. Η Γουαϊνχάουζ εμφανίστηκε στη σκηνή σε κατάσταση μέθης και αποδοκιμάστηκε έντονα από τους 20.000 θεατές. Τέσσερις ημέρες αργότερα ήταν προγραμματισμένη και η πρώτη της συναυλία στην Αθήνα, η οποία ακυρώθηκε.

Η Έιμι Γουαϊνχάουζ άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Λονδίνο στις 23 Ιουλίου 2011, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο θάνατός της οφειλόταν, σύμφωνα με τις τοξικολογικές εξετάσεις, σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Πηγή: theguardian.com

iefimerida.gr

sansimera.gr

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα