Χαλκιδική: Η πλατεία του μικρού χωριού που φιλοξενεί το πιο ξεχωριστό φεστιβάλ

Ήταν κάποτε πέντε παιδιά που μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού και ονειρεύονταν να δουν τον τόπο τους να γίνεται σημείο συνάντησης όλων εκείνων των ανθρώπων που μπορούν χωρίς όρια να κοιτάξουν τον άλλον στα μάτια και να κάνουν παρέα.

Αρκετά χρόνια μετά, εκείνη η ίδια παρέα αφού μεγάλωσε, έκανε πραγματικότητα το όραμα της δημιουργώντας το πιο χειροποίητο φεστιβάλ κινηματογράφου του καλοκαιριού, φτιάχνοντας όλες τις σωστές συνθήκες για να γίνεται κάθε χρόνο μια μεγάλη συνάντηση ανθρώπων που με αφορμή τις κινηματογραφικές ταινίες που προβάλλονται στην πλατεία του Παρθενώνα Χαλκιδικής, συζητούν, μοιράζονται απόψεις, όνειρα και στέλνουν το δικό τους μήνυμα.

Φέτος, το ισχυρό μήνυμα της ενσυναίσθησης δημιουργεί την δομή του Parthenώn Film Festival τόσο στην θεματική των ταινιών του τριημέρου, όσο και στην ουσία του – κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι «σημαία» για τους δημιουργούς του – με τον Άγγελο Μαλλίνη, πρόεδρο του φεστιβάλ να λέει στην Parallaxi χαρακτηριστικά «Η πλατεία αυτή τους χωράει όλους. Δεν χωράει βέβαια ρατσιστές, χωράει όμως όλους που μπορούν να δεχτούν τους υπόλοιπους έτσι ακριβώς όπως είναι. Φέτος αντιστεκόμαστε εμείς στην ομοφοβία και σε κάθε είδους κοινωνικό αποκλεισμό συμμετέχοντας στο Parthenώn festival».

O παραδοσιακός οικισμός του Παρθενώνα στη Σιθωνία Χαλκιδικής, χτισμένος σε υψόμετρο 350 μέτρων, με πλούσια μακεδονίτικη αρχιτεκτονική γίνεται το απόλυτο σκηνικό του πιο συναισθηματικού και νοσταλγικού φεστιβάλ.

Το Parthenώn Film Festival επιστρέφει φέτος για 8η χρονιά στην πέτρινη πλατεία του χωριού εκείνης της παρέας φίλων, από την Παρασκευή 7 έως και την Κυριακή 9 Ιουλίου 2023, επιλέγοντας ως θεματική την συμπερίληψη, εξερευνώντας τις έννοια του «διαφορετικού» μέσα από εμβληματικές ταινίες του ελληνικού και παγκόσμιου κινηματογράφου.

«Είναι πραγματικά και αντικειμενικά δύσκολο στην επαρχία ένα παιδί να επιδείξει την ταυτότητα του. Όχι όμως μόνο παιδιά, αλλά και ενήλικες που ζουν όλη τους τη ζωή στο περιθώριο, στα αζήτητα. Ας θυμηθούμε την Δήμητρα της Λέσβου» αναφέρει στην συζήτηση μας ο Άγγελος Μαλλίνης περιγράφοντας την θεματική του φετινού φεστιβάλ, λέγοντας χαρακτηριστικά «Εμείς ξέρουμε γι’ αυτό το τίμημα που πληρώνουν αυτοί οι άνθρωποι. Και λέμε όλοι, ο Άγγελος, η Μάγδα, ο Στράτος, ο Φώτης κι ο Χρήστος, πως είμαστε μαζί τους και θα κάνουμε αυτό το Φεστιβάλ γι’ αυτούς, για να νιώσουν καλά όχι σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, αλλά εκεί, στο πιο μικρό χωριό στην Ελλάδα. Βέβαια, η συμπερίληψη δεν αφορά μόνο θέματα φύλου, αλλά μιλάμε και για αναπηρία που γνωρίζουμε πως πολλοί δεν ξέρουν καν πώς να συμπεριφερθούν απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Σε αυτή την πλατεία λοιπόν, του Παρθενώνα, χωράνε όλοι»

Συνεχίζοντας την συζήτηση για αυτό το… χειροποίητο φεστιβάλ όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι δημιουργοί του, ο Πρόεδρος του Parthenώn Film Festival εξηγεί όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για αυτό το διαφορετικό φεστιβάλ κινηματογράφου.

Πώς ξεκίνησε το φεστιβάλ;

Ξεκίνησε ως μία ανάγκη στην ουσία, αφού επιστρέφουμε κάθε καλοκαίρι στον τόπο μας, να μπορούμε να δούμε ταινίες. Γιατί έτσι μεγαλώσαμε. Δεν υπήρχε σινεμά και έτσι αποφασίσαμε σε έναν καφέ να κάνουμε ένα φεστιβάλ εντελώς χειροποίητο. Σκέψου ότι στο πρώτο φεστιβάλ, η οθόνη ήταν τέντα από μπαλκόνι, όπου πέσαμε και πάνω στο δημοψήφισμα τότε και σκεφτόμασταν αν πρέπει να το κάνουμε ή όχι. Τελικά αποφασίσαμε να το πραγματοποιήσουμε και σας πολιτική πράξη αν θες. Είχε λοιπόν, μία απήχηση τεράστια. Αυτό μας έκανε μετά να το δούμε και λίγο πιο επαγγελματικά ως προς την  διοργάνωση του. Θέλουμε να έχει πάντα ένα καλό περιεχόμενο, με την έννοια της συνθήκης, γιατί εμείς τις ταινίες δεν τις διαπραγματευόμαστε. Είναι οι ταινίες που μας καθόρισαν και μας διαμόρφωσαν και θέλουμε κάθε καλοκαίρι, όσο μπορεί να γίνεται, να τις βλέπουμε μαζί με τους γονείς μας. Το ότι είδαμε την Παρασκευή στις 5 Ιουλίου του 2015 τα «400 Χτυπήματα» του Τρυφώ με τους γονείς μας ήταν πολύ σουρεαλιστικό. Μια ανάγκη ήταν αυτό το φεστιβάλ. Κι επειδή εδώ απουσιάζει κάθε έννοια κέρδους και αμοιβής, επειδή οποιοσδήποτε έρχεται εκεί είναι όλα δωρεάν, από το ποπ κορν μέχρι την μπύρα που θα πάρει, το μόνο που μας οδηγεί σε όλο αυτό είναι το συναίσθημα και η συγκίνηση. Έτσι, όλο αυτό είναι κάτι ρομαντικό και το αναπολούμε όλο τον χειμώνα μέχρι το επόμενο φεστιβάλ. Μάλιστα το ζητάει και ο κόσμος. Είναι απίστευτο το ενδιαφέρον για κάτι τόσο μικρό, στο ελληνικό καλοκαίρι που γίνονται τόσα φεστιβάλ, τόσες μεγάλες παραγωγές και αυτός ο μικρός πυρήνας να έχει τόση απήχηση. Μεγάλη χαρά μόνο. Ξέρεις, δεν έχουμε καμία συναλλαγή με το δημόσιο και όλο αυτό μας απελευθερώνει πάρα πολύ. Είναι σπουδαίο να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.

Ποια η διαδικασία της επιλογής των ταινιών φέτος;

Την εποπτεία την έχει ο Χρήστος ο Πολίτης που είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ και αυτός που δομεί το πρόγραμμα, ωστόσο όπως είπα είναι πάντα ταινίες που μας καθόρισαν.

Σε μία περιοχή που δεν έχει κάπου σινεμά να δουν οι άνθρωποι, όλοι περιμένουν αυτή την εβδομάδα του Parthenώn;

Οι άνθρωποι που αγαπάν το σινεμά το περιμένουν πώς και πώς. Βέβαια, νομίζω πως από την άλλη, οι ταινίες εδώ είναι η αφορμή. Εδώ μιλάμε κυρίως για την συνύπαρξη. Είναι πραγματικά μία γιορτή αυτό το φεστιβάλ και είναι μία βιωματική εμπειρία. Ζευγάρια κάτω από τον έναστρο ουρανό της Χαλκιδικής, ανθρώποι να κρατάνε τα χέρια του άλλου, να τρώνε ποπ κορν, παιδιά να έρχονται σε επαφή με κινηματογραφικά διαμάντια!

Υπάρχει δυνατότητα κάποιος που θα θέλει να έρθει στο χωριό για το Φεστιβάλ, να μείνει εκεί;

Υπάρχουν τέσσερις ξενώνες που βέβαια, συνήθως, μόλις ανακοινωθεί το Φεστιβάλ και οι τέσσερις γεμίζουν με κρατήσεις. Είναι υπέροχο ότι ο κόσμος έρχεται. Έχει φτάσει η πλατεία να έχει μέχρι και 1000 άτομα!

Πώς λοιπόν το αντιλαμβάνεστε εσείς οι ίδιοι που από μια παρέα πέντε παιδιών που έπαιζαν στην πλατεία, φτάσατε να είστε μία παρέα 1000 ανθρώπων;

Αυτή η πλατεία για μένα, είναι το κέντρο του κόσμου. Έχω δει τα «Φθηνά Τσιγάρα» υπό βροχή εκεί και τον κόσμο με τις ομπρέλες να μη φεύγει. Εκεί είδα, μετά την ένταση του δημοψηφίσματος, όλοι να φέρνουν τις καρέκλες τους και να τις τοποθετούν ο ένας δίπλα στον άλλον. Είναι μία ατμόσφαιρα γιορτής και πραγματικού πανηγυριού. Είναι πολύ μεγάλη χαρά για όλους μας αυτό που συμβαίνει εκεί. Αυτή η πλατεία, λέω ξανά πως, τους χωράει όλους. Δεν χωράει βέβαια ρατσιστές, χωράει όμως όλους που μπορούν να δεχτούν τους υπόλοιπους έτσι ακριβώς όπως είναι. Φέτος αντιστεκόμαστε εμείς στην ομοφοβία και σε κάθε είδους κοινωνικό αποκλεισμό συμμετέχοντας στο Parthenώn festival. Έτσι το βλέπουμε.

Πώς σκέφτεσαι τα επόμενα χρόνια του φεστιβάλ;

Με περισσότερο πειραματισμό, με μεγαλύτερη εξωστρέφεια, με πιο ιδιαίτερες συνεργασίες, έτσι το φαντάζομαι. Και να σου πω και κάτι; Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι βαρύγδουπο. Ας κρατήσουμε αυτό το κύτταρο. Δηλαδή την ταινία και από κάτω την παρέα. Αυτό. Αρκεί νομίζω.

Έχει πολλή δουλειά Άγγελε για να γίνει ένα τέτοιο φεστιβάλ;

Έχει πολλή δουλειά. Και είμαστε και πραγματικά υπόχρεοι κάθε χρόνο γιατί κάνουμε ένα κάλεσμα εθελοντών, παραλαμβάνουμε πάνω από 300 βιογραφικά κάθε χρόνο. Έρχονται τελικά 20 άνθρωποι εκεί που βοηθάνε ουσιαστικά και συστηματικά. Επίσης ένα μήνυμα ελπίδας για μένα είναι και οι χορηγοί που έχουμε. Ποιος μπορεί να είναι ο αντίκτυπος του Parthenώn Film Festival πανελλαδικά και υπάρχουν τέτοια brands τα οποία υποστηρίζουν το φεστιβάλ; Από προϊόντα μέχρι το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είναι πολύ παρήγορο όλο αυτό. Λοιπόν πολύ σημαντικό για εμάς το ότι όλοι αυτοί κάτι βλέπουν.

Ιστορίες για ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο, που απαντούν με την αγάπη στην αδικία και τη σκληρότητα. Ανθρώπους. Τελεία. Χωρίς δεύτερη λέξη που να ακολουθεί. Γιατί όλοι είμαστε μαζί κι αυτό, το Parthenώn Film Festival το γνωρίζει και το “φωνάζει” μέσα από εκείνο το “μαζί” μίας μικρής πλατείας που το χίλια μπορεί σε λίγη ώρα να γίνει ένα. Από τους τίτλους αρχής μέχρι τους τίτλους τέλους μίας ταινίας με ήρωες που είμαστε εμείς. Κι αν δεν είμαστε θα γίνουμε. Έτσι πρέπει.

Το Φεστιβάλ κάνει πρεμιέρα με την «Παναγία των Παρισίων», συμμετέχοντας στους εορτασμούς για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Disney. Ακολουθεί ο «Μπίλι Έλιοτ, Γεννημένος Χορευτής» του Stephen Daldry και ο «Ψαλιδοχέρης» του Tim Burton. Επίσης, θα δούμε τρεις αντιπροσωπευτικές ελληνικές μικρού μήκους ταινίες, το «Χρυσόψαρο» του Γιώργου Αγγελόπουλου, τον «Στον Θρόνο του Ξέρξη» της Εύης Καλογηροπούλου και το «Pendulus» του Δημήτρη Γκότση. Το Φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί με την προβολή του αριστουργήματος του κλασικού αμερικανικού κινηματογράφου «Σκιές και Σιωπή»