Ένα ψυχολογικό θρίλερ μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σχολείου

Το θέμα της εβδομάδας μπορεί κινηματογραφικά να είναι η νέα ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε ωστόσο η ψυχή της βρίσκεται σε μια μικρή αρκετά πρωτότυπη και σκεπτόμενη γερμανική ταινία με τον τίτλο Στο Γραφείο των Καθηγητών.

Νεαρή δασκάλα με ελάχιστη εμπειρία εργάζεται σε ένα ανταγωνιστικό σοφιστικέ σχολείο.

Κάποιες μικροκλοπές που σημειώνονται οδηγούν τη διεύθυνση του σχολείου μέσα από μια προβληματική έρευνα να ανακρίνει έναν μαθητή τουρκικής καταγωγής.

Το περιστατικό δεν αποδεικνύει τίποτα πέρα από τον προβληματικό τρόπο, τα στερεότυπα και την προκατάληψη που ενδεχομένως να υπάρχουν μέσα στο χώρο του σχολείο απέναντι σε κάποια παιδιά στα οποία είναι έντονο το στοιχείο της διαφορετικότητας.

Και τότε η δασκάλα που μέχρι τότε ενεργούσε με ψυχραιμία και διαλλακτικότητα να δοκιμάσει κάτι πιο αμφιλεγόμενο δίχως να αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της επιλογής της όσο θα έπρεπε βάζοντας ουσιαστικά μια βόμβα που αναστατώνει τα θεμέλια της συνοχής της σχολικής κοινότητας.

Μια λάθος απόφαση οδηγεί σε ένα ξέσπασμα. Το ξέσπασμα οδηγεί σε φήμες. Οι φήμες οδηγούν σε αντιδράσεις και προκατάληψη και εν τελεί ακόμη και σε πανικό. Και φτάνουμε στη μεγίστη κορύφωση μιας παράνοιας μέσα από την οποία μέσα στο σχολείο χάνονται όλες οι σταθερές και πάνω απ’ όλα η ηρεμία. 

Με θριλερική αργόσυρτη διάθεση και συνεχείς κλιμακώσεις στα 2/3 της ταινίας ο τουρκικής καταγωγής Ιλκέρ Τσατάκ σχολιάζει εύστοχα και αλληγορικά τη μεγάλη εικόνα μιας κοινωνίας και κάποια από τα στοιχεία της όπως την ηθική, την πίστη, τον ρατσισμό και τα στερεότυπα έναντι της διαφορετικότητας, την υποκρισία και την ανευθυνότητα με την οποία διαχειρίζεται η εκάστοτε εξουσία μικρές ή μεγάλες κρίσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη. Οι συνεχείς κλιμακώσεις οδηγούν σε αλλεπάληλες εντάσεις και συνεχείς δοκιμασίες τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην ιστορία και πιο πολύ από όλους την καθηγήτρια που ξεκίνησε μάλλον φιλοπεριέργα κάτι που μάλλον δεν είχε κατά νου πως θα μπορούσε να εξελιχθεί. 

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η κεντρική ηρωίδα, η νεαρή δασκάλα της ιστορίας μας – που την στηρίζει έξοχα ερμηνευτικά η νεαρή Λεονί Μπένες με μια απολαυστικά εκφραστική ερμηνεία που καταλήγει σε μια μοναδική κορύφωση στην σκηνή που βάζει όλη την τάξη της να εκτονωθεί με μια τεράστια ομαδική κραυγή – προσπαθεί να κινηθεί αποστασιοποιημένα, με σύνεση, πίστη στην αλήθεια και νηφαλιότητα βλέποντας έναν μαθητή της να θυματοποιείται και να γίνεται μπαλάκι των ανεύθυνων ενήλικων δασκάλων και γονέων που αδυνατούν πλέον να ελέγξουν την κατάσταση. 

Το Γραφείο των Καθηγητών είναι μια ταινία που επιβεβαιώνει την έξοχη παρουσία του γερμανικού κινηματογράφου. Αποτελεί δε την πρόταση της Γερμανίας στα επερχόμενα Όσκαρ. Μια όμορφη αλληγορία για την κοινωνική προκατάληψη.

Πολύ εύστοχα όλη η δράση τρέχει μέσα στο σχολικό κτήριο, εστιάζοντας αρκετά στο χώρο των καθηγητών, εκεί που από όπου πηγάζει η πραγματική εξουσία στο σχολικό περιβάλλον, χωρίς να ξεφεύγει σχεδόν ποτέ ουσιαστικά από αυτό.

Οι μαθητές αντιμετωπίζουν με αμφισβήτηση και αλληλεγγύη μεταξύ τους τις άδικες κρίσεις και αποφάσεις των καθηγητών τους – ακόμη και το τραβηγμένο, είναι αλήθεια, περιστατικό με τη σχολική εφημερίδα σε αυτό συνηγορεί – που όμως καταλήγει σε μια μελοδραματική έξοδο και σε ένα φινάλε μάλλον παρωδία ανοιχτό εν τέλει σε όλες τις πιθανότητες σε σχέση με το ποιος έκανε τι και που καταλήγει όλο αυτό θέλοντας ίσως να καταδείξει την αδυναμία λύσης ακόμα και σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο της ίδιας της κοινωνίας.