Fury

Fury του Ντέιβιντ Αγιέρ

με τους Μπραντ Πιτ, Σία Λαμπεφ, Λόγκαν Λέρμαν, Τζον Μπέρνταλ, Μάικλ Πένια

Απρίλιος, 1945. Οι Σύμμαχοι σχεδιάζουν την τελευταία αντεπίθεση στην Ευρώπη. Ο σκληροτράχηλος λοχίας Wardaddy (Brad Pitt) ηγείται μιας εξαιρετικά επικίνδυνης αποστολής σε εχθρικό έδαφος, έχοντας στη διάθεση του μόνο ένα τανκ και ένα τετραμελές πλήρωμα. Μπορεί η ολιγομελής ομάδα, ανάμεσα στους οποίους και ένας νεοσύλλεκτος, να έχει ελάχιστα όπλα στη διάθεση της, διαθέτει όμως τον ηρωισμό για να πολεμήσει στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο David Ayer (“End of Watch”) σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο μιας ατμοσφαιρικής και αγωνιώδους πολεμικής ταινίας με ένα εντυπωσιακό καστ το οποίο τοποθετεί το Fury ανάμεσα στις ταινίες που φιλοδοξούν να ξεχωρίσουν στην επόμενη οσκαρική κούρσα. Στο Fury, που διαδραματίζεται στη Γερμανία το 1945 στη δύση του πολέμου στη διάρκεια 24 ωρών, θα αντιληφθούμε με τον πιο ωμό τρόπο τους πιο ακραίους κανόνες του πολέμου, ακόμα και σε ένα επιφανειακά ειρηνικό ιντερλούδιο με ερωτικές εντάσεις. Όταν η ανάγκη για επιβίωση είναι επιτακτική, ποιος είναι εκείνος που ορίζει πόσο ακραία και απάνθρωπη μπορεί να θεωρηθεί μια πράξη; Για αποδοθούν όσο το δυνατόν καλύτερα οι πραγματικές συνθήκες μιας μάχης, οι παραγωγοί και οι ηθοποιοί ήρθαν σε επαφή με βετεράνους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εκείνοι τούς παρείχαν άμεσες πληροφορίες για το πως λειτουργούσαν και χειρίζονταν τα τανκ σε κάποιες από τις πιο αιματοβαμμένες μάχες που δόθηκαν ποτέ. Συγκεκριμένα, τέσσερις άντρες μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους και τις αναμνήσεις τους. Ο πρώτος ήταν ο Donald Evans που λέει χαρακτηριστικά, “δεν είχα ιδέα, όταν κατατάχτηκα, που γινόταν ο πόλεμος. Δεν θυμάμαι καν, αν γνώριζα τότε ότι μας στέλνανε στην Αφρική”. Ο δεύτερος ήταν ο Paul Andert που είπε ψέματα για την ηλικία του, ώστε να καταταχθεί στο στρατό. Ήταν μόλις 17, όταν πήγε στο μέτωπο. Ο George Smilanich ήταν οδηγός στον πόλεμο. Αναφέρει χαρακτηριστικά “ο καθένας στο πλήρωμα μπορούσε να κάνει τα πάντα. Διαθέταμε τις ικανότητες να οδηγήσουμε ένα τζιπ, ένα φορτηγό και ένα τανκ. Αν π.χ. ο πυροβολητής ήθελε να αλλάξει θέση με τον οδηγό, μπορούσε να το κάνει. Κάναμε όλοι rotation. Ήταν σαν να ήμαστε μια μεγάλη χαρούμενη οικογένεια. Ο διοικητής έδινε τις οδηγίες και εμείς ακολουθούσαμε. Ο Ray Stewart την άνοιξη του 1945 ήταν μόλις 21. “Ενώθηκα με το πλήρωμα ενός τανκ. Αυτοί ήταν ήδη παλιοί και εγώ ήμουν ο νέος. Προσπαθούσα να βάλω τα δυνατά μου. Την ίδια στιγμή ο διοικητής με δοκίμαζε όλη την ώρα” σχολιάζει ο βετεράνος στρατιώτης.