Γιατί το 1999 θεωρείται η χρονιά που άλλαξε τον κινηματογράφο

Το 1999 μπορεί να θεωρηθεί η πραγματική χρονιά που κάποιοι από τους «παλιούς», «βαρετούς» κανόνες για τον κινηματογράφο άρχισαν να καταρρέουν.

Η χρονιά που μια νέα γενιά σκηνοθετών… πήρε την δάδα που τρεμόπαιζε από τους «γερασμένους αντάρτες» της δεκαετίας του 1970. Η χρονιά που όλη η ιδέα του “κάνοντας μια ταινία”  άλλαξε. Το περίεργο κλίμα εκείνης της χρονιάς οδήγησε στον δεσμό μεταξύ των στούντιο του Χόλιγουντ που είχαν χρήματα και των ανεξάρτητων σκηνοθετών που είχαν όραμα. Ήταν μια περίοδος που είδε τον κινηματογράφο να δημιουργεί τον πολιτισμό αντί να τον… μαντεύει.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό ειδικά για το 1999 είναι η ποικιλία ταινιών που παράχθηκαν.

Δείτε τις 10 πιο καθοριστικές ταινίες εκείνης της σεζόν.

The Matrix Σκηνοθεσία: Λάνα Γουατσόφσκι και Λίλυ Γουατσόφσκι

Η υπερπαραγωγή της ταινίας The Matrix μνημονεύεται για τα πρωτοποριακά οπτικά εφέ της, αλλά και τις ιδέες. Οι Γουατσόφσκις, που έγραψαν και το πρωτότυπο σενάριο της ταινίας, συνδύασαν τη φιλοσοφία με ακροβατικά καλωδίωσης, την επιστημονική φαντασία  με το κουνγκ φου, ο χάκερ Κιάνου Ριβς έγινε ήρωας με τον μάστερ του μαύρου ζεν που υποδύθηκε ο Λόρενς Φίσμπερν και ενθάρρυναν το κοινό να αμφισβητήσει την πραγματικότητα που τους έδειχνε.

Eyes Wide Shut Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Υποτίθεται ότι ήταν η επιστροφή του Κιούμπρικ μετά από μια παύση 10 χρόνων. Το Eyes Wide Shut, που ολοκληρώθηκε λίγες μέρες πριν τον θάνατό του, είναι ένα δράμα σχέσεων, μια μαύρη σεξουαλική κωμωδία και απόδειξη ότι οι μεγάλοι σκηνοθέτες είναι πάντα ικανοί να μας εκπλήξουν. Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι γυρίστηκε μια ταινία 65 εκατομμυρίων δολαρίων για την παρακμή του αστικού γάμου, με πρωταγωνιστή το πιο διάσημο ζευγάρι του Χόλιγουντ , τους χωρισμένους πλέον Τομ Κρουζ και Νικόλ Κιντμαν. Σίγουρα δεν έχει υπάρξει κάτι τέτοιο από τότε.

The Blair Witch Project Σκηνοθεσία: Εντουάρντο Σάντσες, Ντάνιελ Μάιρικ

Μετά από μια σειρά προβλέψιμων teen-horror ταινιών που κυριάρχησαν στην δεκαετία του ’90, μια ταινία με ευρηματικά πλάνα για τρεις φοιτητές κινηματογράφου που προσπαθούν να καταγράψουν τα γεγονότα σε ένα στοιχειωμένο ξύλινο ξενώνα, άλλαξε τα πάντα. Κανείς δεν πίστευε ότι μια μικρού προϋπολογισμού ταινία με μια ασταθή κάμερα χειρός θα έφτανε τα top 10 του box office. Η καμπάνια του μάρκετινγκ λειτούργησε έξυπνα για να κρύψει το γεγονός ότι η ταινία ήταν , φυσικά, μυθοπλασία, ελπίζοντας να τρομάξει περισσότερο το κοινό. Μέχρι σήμερα η ταινία παραμένει ωμή, αληθοφανής και απολύτως τρομακτική.

The Best Man Σκηνοθεσία: Μάλκολμ Ντ. Λι

To 1999 τα romcoms εξακολουθούσαν να είναι ένα κερδοφόρο είδος και το κοινό ήταν “πεινασμένο” για αυτά. Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Μάλκολμ Ντ. Λι  είχε το ταλέντο να πάρει το πρότυπο ταινίας γάμου και να το γεμίσει με ένα καστ αφροαμερικανών. Παραγωγός της ταινίας ήταν ο ξάδερφος του Σπάικ Λι και η ταινία έγινε εμπορική επιτυχία. Όταν ο ανερχόμενος συγγραφέας του Taye Diggs εμφανίζεται στο γάμο ενός φίλου του από το πανεπιστήμιο, η συμμορία είναι χαρούμενη που είναι ξανά μαζί μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι το κουτσομπολίστικο νέο του “μυθιστόρημα” βασίζεται στην πραγματικότητα σε αυτούς.

Ratcatcher Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ

Σε μια χρονιά που κυριαρχούσαν οι άντρες κινηματογραφιστές,  το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ράμσεϊ ξεχωρίζει. Η Σκωτσέζα σκηνοθέτις εμπνευσμένη από την παιδική της ηλικία στη Γλασκόβη της δεκαετίας του 1970, δημιουργεί μια ταινία για ένα νεαρό αγόρι που ενηλικιώνεται ανάμεσα σε σωρούς άθλιων σκουπιδιών και σε μια αποτυχημένη κατάσταση ( η ταινία διαδραματίζεται ενάντια στις απεργίες κάνουν του 1975). Η Ράμσεϊ είναι εντελώς ξεκάθαρη όταν πρόκειται για τη φτώχεια που βιώνει ο Τζέιμς , αν και η θλίψη της δεν είναι το θέμα της. Ενδιαφέρεται περισσότερο να εκφράσει την παραξενιά της παιδικής ηλικίας και τη μοναξιά της ενηλικίωσης.

American Movie  Σκηνοθεσία: Κρις Σμιθ

Μια αστεία, παράξενη και βαθιά προσωπική ταινία που διαδραματίζεται στην επαρχία του Ουισκόνσιν, το λατρευτικό ντοκιμαντέρ του Κρις Σμιθ μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξειδικευμένο. Ο μαχόμενος σκηνοθέτης Mark Borchardt προσπαθεί να κάνει το έργο του στον κινηματογράφο, αλλά διάφορά προβλήματα τον καθυστερούν. Ο Smith παρατηρεί με ένα μείγμα θαυμασμού και πάθους καθώς ο αποφασισμένος Borchardt αρχίζει να εργάζεται σε μια μικρού μήκους ταινία τρόμου. Αλλά Borchardt γνωρίζει αρκετά τον εαυτό του για να καταλάβει ότι το ντοκιμαντέρ  είναι το σόου του και ότι πρέπει να παίξει τον ρόλο του συγγραφέα, σε αυτό το συναρπαστικό μετά-σχόλιο για το personal branding στην εποχή πριν από τα κοινωνία δίκτυα.

Beau Travail Σκηνοθεσία: Κλερ Ντενί

Πολλές ταινίες του 1999 εξετάζουν την σφιχτή λαβή του machismo, αλλά καμία με τόση ποίηση όσο το Beau Travail της Κλερ Ντενίς. Κάτω από το λαμπερό ήλιο της Ανατολικής Αφρικής, οι Γάλλοι ξένοι λεγεωνάριοι στην εμφάνισή της στον Μπίλι Μπαντ αστράφτουν. Η Ντένις υπογραμμίζει την ομορφιά και την περίεργη χάρη αυτών των ανδρών, δημιουργώντας ένα μπαλέτο από σκληρά, γλυπτά σώματα και σκληροτράχηλα γρυλίσματα, αλλά ρωτά επίσης τι σιγοβράζει κάτω από την δυναμική τους, βλέποντας τον σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα σε έναν υπέροχο στρατιώτη και τον ζηλιάρη ανώτερο με διαπεραστικό, θηλυκό βλέμμα.

10 Things I Hate About You Σκηνοθεσία:  Γκιλ Γιάνγκερ

Η ταινία 10 Things I Hate About You είναι χαρακτηριστική της εποχής. Ένα πνευματώδης, γοητευτικό remake του The Taming of the Shrew με ένα καλά γραμμένο σενάριο, βλέπει την αιχμηρή φεμινίστρια Kat της Julia Stiles να μαλακώνει στην παρουσία ενός τραγουδιστή και χορευτή Heath Ledger, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί μια ισχυρή αίσθηση του εαυτού της.

All About My Mother Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ

Στο ανατρεπτικό και εντυπωσιακά όμορφο μελόδραμα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, μια νοσοκόμα που θρηνεί ταξιδεύει από την Μαδρίτη στη Βαρκελώνη, αναζητώντας τον πατέρα του νεκρού γιού της. Εκεί, συναντά μια έγκυο καλόγρια (Πενέλοπε Κρουζ) , το αγαπημένο είδωλο του γιού της (Μαρίσα Παρέδες) και μια τρανσέξουαλ εργαζόμενη (Αντόνια Σαν Χουά) , που εξερευνούν τους διαφορετικούς μητρικούς τους πόνους. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και εδραίωσε τη θέση του Πέδρο Αλμοδόβαρ ως μεγάλου σκηνοθέτη.

Magnolia Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Άντερσον

To 1999 o Πολ Τόμας Άντερσον έλαβε 37 εκατομμύρια δολάρια για να κάνει το Mangolia, πολλά περισσότερα από τον προϋπολογισμό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων της προηγούμενης ταινίας του Boogie Nights. Ο Άντερσον δημιούργησε ένα τρίωρο έπος με ένα εκτεταμένο καστ σε στυλ short cuts, ένα ιντερλούδιο καραόκε σε ένα τραγούδι του Aimee Mann και μια κυριολεκτική καταιγίδα βατράχων. Ο σκηνοθέτης θα μάθαινε να χαλιναγωγεί την υπερβολή στις επόμενες ταινίες του, αλλά αυτή ξεχωρίζει  για την τόλμη της, η οποία χαρακτηρίζει την εποχή της.

πηγή: theguardian