Γιώργος Κωνσταντίνου: Η Finos Film γιορτάζει τα 90 του χρόνια με χορταστικό αφιέρωμα

Γεννημένος στις 27 Οκτωβρίου 1934, ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει γίνει ένας από τους πιο κλασικούς και ελληνικούς ηθοποιούς του ελληνικού σινεμά, συνεχίζοντας ακόμα και σήμερα, στα 90 του, να χαρίζει αξέχαστες ερμηνείες στο θεατρικό σανίδι.

Με αφορμή τα γενέθλιά του, η Finos Film ετοίμασε ένα χρονολόγιο της ζωής και της καριέρας του σε κινηματογράφο, θέατρο και τηλεόραση.

Δημιουργικός, εργατικός και ιδιαίτερα δημοφιλής και αγαπητός στο κοινό, ο Γιώργος Κωνσταντίνου κατάφερε σε πάνω από 50 χρόνια καριέρας να μην τυποποιηθεί και να διατηρήσει το δικό του προσωπικό στυλ. Απέδειξε μάλιστα πως είναι πολύπλευρο ταλέντο, αφού εκτός από τα αναμφισβήτητα υποκριτικά του προσόντα έδωσε εξαιρετικά δείγματα γραφής τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως σεναριογράφος σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στην Αθήνα και γονείς του ήταν δυο ιδιαίτερα δημοφιλείς καλλιτέχνες της οπερέτας της εποχής εκείνης, ο Μιχάλης Κωνσταντίνου και η Νίτσα Φιλοσόφου. Από πολύ μικρή ηλικία ακολουθούσε τους γονείς του (που στο μεταξύ είχαν χωρίσει αλλά συνέχιζαν να δουλεύουν μαζί) στις περιοδείες που έκαναν στην επαρχία, τα λεγόμενα μπουλούκια. Σε αυτές τις περιοδείες έπαιζαν ένα ρεπερτόριο σαράντα έργων, μένοντας σε κάθε πόλη για μήνες, μπορεί και έξι, παίζοντας συνέχεια και ανάλογα με την προσέλευση των θεατών. Συχνά ο Γιώργος Κωνσταντίνου έβγαινε κι εκείνος στη σκηνή σε μικρές εμφανίσεις, παίζοντας ακόμα και ρόλους ενηλίκων. Έφηβος πια συμμετείχε σε ερασιτεχνικό θίασο, δίνοντας μάλιστα παραστάσεις σε στρατόπεδα ακόμα και εκτός Αττικής. Έκανε διάφορες δουλειές για το μεροκάματο σε εργοστάσια, σε βαλιτσάδικα, σε κοσμηματοπωλεία μέχρι που στα 18 του χρόνια κατατάχτηκε εθελοντής στην Αεροπορία, όπου έμεινε για τρία χρόνια.

Εκείνη την περίοδο και μετά από προτροπή της μητέρας του, αποφάσισε να σπουδάσει θέατρο. Γράφτηκε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη που όμως λίγο αργότερα ανέστειλε τη λειτουργία της. Μεταπήδησε στη σχολή του Μιχάλη Κουνελάκη όπου ένιωσε να μην ταιριάζει και αποφάσισε να δώσει εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Απέτυχε να γίνει δεκτός (ο ίδιος εξηγεί πως ο λόγος ήταν πως έπαιζε «φυσικά» και χωρίς το στόμφο που χαρακτήριζε το στιλ της εποχής). Τελικά έγινε δεκτός στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου μαθήτευσε υπό τον Κάρολο Κουν και αποφοίτησε το 1958.

Το θέατρο

Πριν ακόμα τελειώσει τη σχολή θεάτρου, συμμετείχε στις παραστάσεις που ανέβαιναν από το Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στο ανέβασμα του Πλούτου από τον Κάρολο Κουν στο θέατρο Πεδίου Άρεως το καλοκαίρι του 1957. Συμμετείχε σε παραστάσεις όπως «Η Αυλή των Θαυμάτων», «Καλοκαίρι και Καταχνιά», «Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν» αλλά και στις ιστορικές «Όρνιθες» του Αριστοφάνη που προκάλεσαν σάλο όταν παίχτηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το καλοκαίρι του 1959. Ήταν τότε που επέλεξε να συνεχίσει στο ελεύθερο θέατρο, ώσπου τρία χρόνια αργότερα τον προσέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις στη θρυλική παράσταση «Οδός Ονείρων» (1962). Την ίδια χρονιά πήρε ένα ρόλο στο θρυλικό ανέβασμα του «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Υπηρέτησε όλα τα θεατρικά είδη, παίζοντας αρχαία κωμωδία, Σαίξπηρ, κλασικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως των Μπρεχτ και Τενεσί Ουίλιαμς, αλλά και έργα νεότερων συγγραφέων και επιθεώρηση. Συνεργάστηκε επίσης με κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως οι Αλέκος Σακελλάριος, Δημήτρης Ψαθάς, Ασημάκης Γιαλαμάς, Κώστας Πρετεντέρης, και Ιάκωβος Καμπανέλλης. Στην πορεία του πάνω στο θεατρικό σανίδι ο Γιώργος Κωνσταντίνου πρωταγωνίστησε σε πλήθος παραστάσεων, μεταξύ των οποίων το «Art», οι «Άθλιοι», ο «Επιθεωρητής», οι «Νταντάδες», οι «Όρνιθες», ο «Πλούτος», οι «Θεσμοφοριάζουσες», ο «Αμπιγιέρ», ο «Κατά φαντασίαν ασθενής» κ.ά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 πέρασε και στη συγγραφή θεατρικών έργων, τα οποία συχνά σκηνοθέτησε ο ίδιος με συνεργάτες μεγάλους πρωταγωνιστές, όπως οι Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μάρω Κοντού, Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος και Θύμιος Καρακατσάνης. Την υπογραφή του έχουν οι παραστάσεις: «Ο φανταστικός κόσμος του Μακρυπόδη» (1975-1976), «Μια παρθένα για μένα» (1976-1977), «Οι λόρδοι της λόρδας» (1977), «Ο λύκος και αν γέρασε» (1976-1977), «Πολίτης… Γάμα κατηγορίας» (1987), «Οι τελευταίοι Πασοκράτορες» (1989) και «Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα» (2008).

Το 2013 συμμετείχε στη θεατρική παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και περιόδευσε σε πολλά άλλα ελληνικά θέατρα. Συνέχεια είχαν πλήθος παραστάσεων, στις οποίες συνεχίζει ανελλιπώς να συμμετέχει μέχρι και σήμερα.

Ο κινηματογράφος

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου συμμετείχε σε μόλις 26 ταινίες, η πλειοψηφία των οποίων γυρίστηκε το διάστημα 1961-68. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1961 στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Η Λίζα και η Άλλη», αλλά η σκηνή που χάλασε κόσμο και τον έκανε γνωστό στο κοινό ήταν στην ταινία «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» (Κλ. Κονιτσιώτης, 1963), όπου υποδυόμενος έναν φοιτητή προσπαθούσε να περιγράψει σε ένα σερβιτόρο πώς είναι το προφιτερόλ.

Με τη Φινος Φιλμ συνεργάστηκε επίσης στις ταινίες «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» (1963), «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963) και φυσικά στο αξέχαστο «Ξύπνα Βασίλη» (1969). Μεσολάβησαν χαρακτηριστικοί ρόλοι, αφενός ως Αντωνάκης στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα» (Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, 1965) που παραμένει διαχρονικά αγαπημένη και αφετέρου ως Φίλιππος Αγγελούτσος στο «Καλώς Ήλθε το Δολλάριο» (Ανζερβός, 1967) του Αλέκου Σακελλάριου. Η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία ήταν το 2012 στην ταινία «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου δοκίμασε να περάσει και πίσω από τις κάμερες, σκηνοθετώντας με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος δύο φιλμ. Το 1966 σκηνοθέτησε (και πρωταγωνίστησε) με επιτυχία στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Πέντε Χιλιάδες Ψέμματα» και την ταινία «Άνθρωπος για Όλες τις Δουλειές» (Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς).

Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του και στην ελληνική τηλεόραση, στην οποία προσέφερε για 30 ολόκληρα χρόνια. Ήταν σκαπανέας της μυθοπλασίας στις ελληνικές οθόνες καθώς από το 1971 ξεκίνησε να γράφει (και να πρωταγωνιστεί) το «Δρ Τικ», σουρεαλιστικές ιστορίες με θέμα τα απίθανα που αντιμετώπιζε ένας ψυχίατρος γεμάτος νευρικά τικ. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, δημιούργησε πολλές τηλεοπτικές σειρές, όπως οι: «Ανθρώπινες ιστορίες», «Άσε τον κόσμο να γελάσει», «Τρεις κι ο κούκος», «Μη μου γυρνάς την πλάτη», «Πατήρ, υιός και πνεύμα», «Τα επτά κακά της μοίρας μου», «Γραμματέας για κλάματα» κ.ά.

Προσωπική ζωή

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει επιλέξει να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έχει κάνει τρεις γάμους και έχει αποκτήσει δύο παιδιά: την Άννα Μαρία που είναι επίσης ηθοποιός και τον Γιώργο που είναι βραβευμένος πιανίστας.

Το 2017 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Showtime» (εκδόσεις Ιανός).

Διακρίσεις

Το 2006 τιμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο με το έπαθλο «Παναθήναια» για την ερμηνεία του σε νούμερο επιθεώρησης.

Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα για την ερμηνεία του στην παράσταση «Ο Αμπιγιέρ».

Το 2010 τιμήθηκε με το ειδικό τιμητικό βραβείο για τη συνολική του προσφορά, από τα «Πρόσωπα 2009» τα βραβεία που απένειμε το περιοδικό TV Έθνος.