H μάχη των Multiverse: Μοντέρνα παραμύθια

Όχι μία αλλά δύο ταινίες με πολυσύμπαντα, τα οποία, όμως, διαφέρουν έντονα. Από την μία πλευρά, το Doctor Strange in the Multiverse of Madness που συνεχίζει την πορεία του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel (MCU) και από την άλλη το Everything Everywhere All at Once που μας εισάγει σε έναν νέο κόσμο, παραγωγής A24, που τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε ένα από τα πιο αγαπητά στούντιο.

Το Doctor Strange in the Multiverse of Madness είναι σκηνοθετημένο από τον Σαμ Ράιμι, γνωστό για το σκηνοθετικό του έργο στις ταινίες Spiderman, με τον Τόμπι Μαγκουάιρ, έναν από τους δημοφιλέστερους υπερήρωες της Marvel. Στην ταινία, ο Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) συνεργάζεται μαζί με την Αμέρικα (Xochitl Gomez), μία έφηβη κοπέλα που έχει την δύναμη να ταξιδεύει στο πολυσύμπαν, και μαζί με παλιούς φίλους, προσπαθούν να καταπολεμήσουν τις απειλές που συναντούν κατά το ταξίδι τους, αντιμετωπίζοντας έναν αναπάντεχο εχθρό.

Το Multiverse of Madness ακολουθεί την δομή κάθε άλλης Marvel ταινίας, με έναν υπέρτατο κακό που θέλει να περάσει το δικό του, βαίνοντας σε καταστροφικές πράξεις και έναν υπερήρωα που προσπαθεί να σώσει τον πλανήτη, και στην προκειμένη περίπτωση το πολυσύμπαν.

Η ταινία είχε ως κύριο σκοπό να διαφέρει από τις παλιότερες, πιο ανάλαφρες ταινίες του στούντιο, αλλά απέτυχε. Ο Ράιμι προσπάθησε να προσδώσει ένα πιο σκοτεινό ύφος, εντάσσοντας αρκετά στοιχεία θρίλερ και τρόμου. Ωστόσο, το στούντιο μάλλον έθεσε αρκετούς περιορισμούς και το αποτέλεσμα θύμιζε περισσότερο εφηβική ταινία παρά horror.

Το Everything Everywhere All at Once, γραμμένο κι σκηνοθετημένο από τους Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ, ή «Daniels», παρουσιάζει μία μητέρα, την Έβελιν (Michelle Yeoh), Κινέζα μετανάστρια, που αντιμετωπίζει προβλήματα επικοινωνίας με τον σύζυγο και την κόρη της, ενώ παράλληλα προσπαθεί να σώσει την επιχείρηση της από σίγουρη χρεοκοπία. Μετά από μία απρόσμενη συμπλοκή, η Έβελιν αποκτά την δυνατότητα να πηδά από σύμπαν σε σύμπαν, και να υιοθετεί τις ικανότητες του σωσία της από το κάθε σύμπαν.

Στην περίπτωση του Everything Everywhere All at Once, οι σκηνοθέτες κατάφεραν να προσφέρουν στο κοινό μία μοναδική εμπειρία, φέρνοντας στην οθόνη ό’ τι πιο αναπάντεχο και περίεργο μπορούσαν να σκεφτούν, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργήσει ένα κωμικά ακατάλληλο αριστούργημα.

Από τον εκκεντρικό τρόπο με τον οποίο η πρωταγωνίστρια ταξιδεύει στο πολυσύμπαν, μέχρι τις γελοίες, αλλά γεμάτες δράση σκηνές μαχών και την συνθετότητα της πλοκής, ο θεατής παρακολουθεί συνεχώς κάτι καινούργιο. Η ταινία επιτυγχάνει να συνδυάσει την κωμωδία, με την δράση, αλλά παράλληλα να συγκινήσει τον θεατή με την ιστορία της, κάτι που το Multiverse of Madness αδυνατεί να καταφέρει.

Εάν η ήδη αλλόκοτη αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη πλοκή της δεν είναι για κάποιον αρκετή, οι σκηνοθέτες έχουν γεμίσει το έργο με μικρές αναφορές σε ταινίες, που κάθε σινεφίλ θα εκτιμήσει.

Το Everything Everywhere All at Once αποδεικνύει πως ο προϋπολογισμός μίας ταινίας πολλές φορές δεν έχει να κάνει καμία σχέση με την επιτυχία της. Το Doctor Strange in the Multiverse of Madness μπορεί να είχε σημαντικά υψηλότερο προϋπολογισμό, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που κέρδισε ήταν οι φρέσκιες ιδέες.