Η απάντηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε καταγγελία περί «δήθεν εργασιακού εκφοβισμού»

«Ανυπόστατη καταγγελία πρώην εργαζόμενης» αναφέρει  η διοίκησή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μιλώντας για «ψευδείς ισχυρισμούς που απειλούν να αμαυρώσουν τη θετική εικόνα που αφήνει πίσω της -στην Ελλάδα και διεθνώς- η εξαιρετικά επιτυχημένη διοργάνωση του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου».

Παρακάτω ολόκληρη η ανακοίνωση

Τις τελευταίες ημέρες το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δέχεται κριτική με αφορμή ανυπόστατη καταγγελία πρώην εργαζομένης περί δήθεν «εργασιακού εκφοβισμού» και «απειλής απόλυσης» εκ μέρους της διοίκησης του Φεστιβάλ.

Δεδομένου ότι οι ψευδείς αυτοί ισχυρισμοί απειλούν να αμαυρώσουν τη θετική εικόνα που αφήνει πίσω της -στην Ελλάδα και διεθνώς- η εξαιρετικά επιτυχημένη διοργάνωση του 64^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, οφείλουμε να δημοσιοποιήσουμε τα πραγματικά περιστατικά.

Η αλήθεια είναι η εξής:

Η συγκεκριμένη εργαζόμενη έχει εργαστεί περιστασιακά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από το 2016 έως σήμερα, αποκλειστικά για τις έκτακτες ανάγκες των διοργανώσεων του Νοεμβρίου και του Μαρτίου (Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ).

• Στις 30 Αυγούστου 2023 επιλέχθηκε να εργαστεί για τις ανάγκες του 64ου Φεστιβάλ, μετά από ανοιχτό διαγωνισμό μέσω ΕΣΠΑ, με σύμβαση δύο μηνών (Οκτώβριος – Νοέμβριος). Η εν λόγω σύμβαση ολοκληρώθηκε, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, στις 30 Νοεμβρίου. Ακολούθως, την 1η Σεπτεμβρίου 2023 υπέγραψε πρόσθετη σύμβαση ενός μήνα (1-30 Σεπτεμβρίου) για τον συντονισμό του προσωπικού των αιθουσών της ετήσιας δραστηριότητας του οργανισμού.
• Στις 26 Σεπτεμβρίου 2023, ωστόσο, τέσσερις ημέρες πριν την λήξη της σύμβασής της, με ηλεκτρονικό μήνυμα προς την Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, δήλωσε παραίτηση και αποχώρησε από την εργασία της μολονότι της είχε ήδη καταβληθεί ο μισθός της για τον μήνα Σεπτέμβριο. Συνεπώς, ουδέποτε απολύθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ούτε απειλήθηκε με απόλυση ούτε την απομάκρυνε κανείς από την εργασία της. Είναι, δε, χαρακτηριστικό, ότι στην επιστολή (μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου) παραίτησής της, δήλωνε ευθαρσώς ότι μετά τη δίμηνη απασχόλησή της (Οκτώβριος – Νοέμβριος 2023) στο πλαίσιο του 64^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, δεν επιθυμεί άλλη συνεργασία με τον οργανισμό.
• Ως προς τα ζητήματα λειτουργίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τέλος, που επικαλέστηκε στην επιστολή παραίτησής της αυτά εξετάστηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο σε συνεργασία με τα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα του Φεστιβάλ.

Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται με απόλυτη σαφήνεια, ότι όχι μόνο δεν τίθεται θέμα απόλυσης της εν λόγω εργαζόμενης, αλλά ούτε και ζήτημα εργασιακού εκφοβισμού.

Τα εργασιακά είναι θέματα κεφαλαιώδους σημασίας για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αυτό αποδεικνύεται από το διαρκές ενδιαφέρον μας προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς και από την επί σειρά ετών προσπάθεια ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης μέσω του καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ και των παράλληλων δράσεων του.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιφυλάσσεται για τη χρήση κάθε νόμιμου μέσου προκειμένου να προστατεύσει τη λειτουργία του από τη διασπορά ανυπόστατων και ψευδών ισχυρισμών που δυσφημούν τη λειτουργία και το έργο του.

Σημειώνεται ότι η παραπάνω ανακοίνωση ήρθε μετά την καταγγελία της κ. Κατερίνας Μιχαήλ, εργαζόμενης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η οποία στο κείμενό της κάνει λόγο για “καθεστώς εργασιακής επισφάλειας για δεκάδες εργαζόμενους”.

Ακολουθεί αναλυτικά η καταγγελία:

Ονομάζομαι Κατερίνα Μιχαήλ και από το 2016 ως σήμερα εργάζομαι σταθερά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αρχικά ως ελεγκτής εισιτηρίων εισόδου και στην συνέχεια ως συντονίστρια κινηματογραφικών αιθουσών. Την άνοιξη του 2023 μου ανατέθηκε από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού του Οργανισμού, ο συντονισμός του προσωπικού που εργάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κινηματογραφικού έτους στις αίθουσες (ετήσια δραστηριότητα Φεστιβάλ). Η διάρκεια της σύμβασης μου συμφωνήθηκε προφορικά πως θα περιλάμβανε 9 μήνες (Σεπτέμβριος 2023 έως Μάιος 2024), η οποία θα εξυπηρετούνταν με διαδοχικές συμβάσεις και θα ανανεώνονταν κάθε χρόνο. Άλλωστε είναι καθιερωμένη τακτική του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εδώ και χρόνια να καλύπτει την συντριπτική πλειοψηφία των πάγιων αναγκών του (ετήσια δραστηριότητα) σε προσωπικό με συμβάσεις δίμηνης ή μηνιαίας διάρκειας. Δεκάδες εργαζόμενοι σε όλα τα νευραλγικά πόστα του φορέα (σε γραφεία και στις κινηματογραφικές αίθουσες) βρισκόμαστε σε αυτό το καθεστώς εργασιακής επισφάλειας. Η πρωτοφανής αυτή κατάσταση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα από τα διοικητικά όργανα του φορέα, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον άμεσο ή έμμεσο εκφοβισμό οποιουδήποτε εργαζομένου τολμήσει να εκφράσει κάποιο αίτημα ή παράπονο σχετικό με τις συνθήκες εργασίας. Τα παραπάνω άλλωστε αποδεικνύονται από την απουσία Σωματείου Εργαζομένων ή οποιασδήποτε άλλης συλλογικής φωνής από την πλευρά των εργαζομένων. Στο πλαίσιο της παραπάνω συμφωνίας, μου ανατέθηκε η σύνταξη του προγράμματος εργασίας κάποιων τμημάτων. Αμέσως, από την άνοιξη του 2023 και χωρίς σύμβαση, αφιέρωσα κάποιες ώρες συνομιλώντας με επικεφαλής των συγκεκριμένων τμημάτων και εργαζόμενους. Από τη διαδικασία αυτή, αναδείχθηκαν ζητήματα υποστελέχωσης, αλλά και κακοδιαχείρισης και εργασιακού εκφοβισμού. Καλή τη πίστει, επικοινώνησα επανειλημμένως τα συμπεράσματα μου στο Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού με κάθε μέσο (προφορικά, μέσω τηλεφώνου και μέσω e-mail), αλλά όχι μόνο δεν λαμβάνονταν υπόψιν, αλλά επιπρόσθετα μου ζητήθηκε να δημιουργήσω ένα μοντέλο εργασίας με συμπτύξεις τμημάτων και περικοπές προσωπικού. Τέλη Σεπτεμβρίου 2023 κλήθηκα σε ένα σχετικό meeting. Τα μοναδικά αρχεία που διαμοιράστηκαν προς επεξεργασία αφορούσαν τη μισθοδοσία (από το Σεπτέμβριο του 2022 ως και τον Μάιο του 2023) των συναδέλφων μας που απασχολούνται στα προαναφερόμενα τμήματα. Η συνάντηση ορίστηκε για την Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023. Στο συγκεκριμένο meeting κατέθεσα γραπτή εισήγηση προς ενημέρωση των παρευρισκόμενων (Γενική Διευθύντρια, Διευθυντής, Υπεύθυνη Ανθρώπινου Προσωπικού, Επικεφαλής του Οικονομικού και Διοικητικού Τμήματος και Συνεργάτις της Γενικής Διευθύντριας), αισιοδοξώντας πως η Διεύθυνση θα μεριμνήσει για τα θιγόμενα ζητήματα. Το αποτέλεσμα ήταν να μου δοθεί ρητή εντολή να εξυπηρετήσω το πρόγραμμα εργασίας με τις υπάρχουσες συμβάσεις, ζητώντας μου εμμέσως να αδιαφορήσω για τα ρεπό που θα χαθούν και τις απλήρωτες υπερωρίες που θα προκύψουν. Την επόμενη μέρα 26 Σεπτεμβρίου, έστειλα επιστολή στην Γενική Διευθύντρια με θέμα «Συντονισμός Οκτωβρίου – επείγον» στην όποια κατήγγειλα την αδιαφορία της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού στα ζητήματα υποστελέχωσης και κακοδιαχείρισης που επισήμανα στο meeting της προηγούμενης μέρας, καθώς επίσης και την επίθεση (με ειρωνείες, προσβολές, υποτίμηση, χλεύη) που δέχτηκα από την Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού, επειδή παρουσίασα τα εν λόγω στοιχεία. Σχετικά με το ζήτημα «της παραίτησης» η επιστολή ανέφερε αυτολεξεί τα εξής: «Έχοντας λοιπόν κάνει μια πολύ συγκεκριμένη δουλειά είμαι σε θέση να σας πω πως για να δουλέψουμε σωστά, με αξιοπρέπεια και χωρίς παρατυπίες στο ωράριο και στα ρεπό των εργαζομένων, για τον Οκτώβρη (μήνας προετοιμασίας Φεστιβάλ) θα χρειαστώ 3 ελεγκτές και 2 ταμίες για τις ανάγκες της ετήσιας δραστηριότητας. Σε αντίθεση περίπτωση με κάθε σεβασμό προς το πρόσωπο και των δύο σας Μαρία (αναφέρομαι στην συνεργάτιδα της Γενικής Διευθύντριας) και Ελίζ, επιθυμώ να υποβάλλω την παραίτησή μου από τα καθήκοντά μου, ως συντονίστρια ετήσιας δραστηριότητας σήμερα κιόλας.» Ωστόσο τα αιτήματα μου (επαναπρόσληψη συναδέλφων), μετά τις έγγραφες καταγγελίες, ικανοποιήθηκαν στο ακέραιο και συνεπώς δεν τίθεται κανένα απολύτως ζήτημα παραίτησης. Γεγονός που επισήμανα τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς στην Γενική Διευθύντρια στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 για να λάβω την προφορική απάντηση πως με απομακρύνει από τα καθήκοντά μου «γιατί δημιουργώ drama» και «who knows» αν θα συνεχίσω να έχω σύμβαση από Δεκέμβριο ως Μάιο. Στο σημείο αυτό επισήμανα πως η συγκεκριμένη απάντηση οφείλει να δοθεί γραπτώς από τη Διεύθυνση, καθώς αφορά τον βιοπορισμό μου, λαμβάνοντας ως απάντηση ότι τελειώνει την κουβέντα εδώ και δεν δέχεται «απειλές». Προφανώς, το αίτημα έγγραφης ενημέρωσης ενός εργαζομένου για την συνέχιση ή μη της σύμβασης, δεν μπορεί να θεωρείται «απειλή». Κάτω από αυτές τις συνθήκες στις 28 Σεπτεμβρίου 2023 ζήτησα ακρόαση από το Δ.Σ. του Φεστιβάλ, το οποίο μέχρι σήμερα (2/12/2023) Στις 27 Οκτωβρίου 2023, αιτήθηκα γραπτώς από το Δ.Σ. και την Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού, να επιστρέψω άμεσα στα καθήκοντα μου (επισημαίνοντας πως όλες οι επαναπροσλήψεις είχαν περατωθεί και συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης) και να μου δοθεί μία σαφή απάντηση σχετικά με την σύμβαση Δεκεμβρίου – Μαΐου, μη λαμβάνοντας επίσης απολύτως καμία απάντηση. Παρότι δεν έχω λάβει καμία σαφή απάντηση, στη τελευταία ενημέρωση που έλαβα (13/11/2023) αναφορικά με τη –νέα- αλλαγή του χώρου εργασίας μου, γίνεται αναφορά στην τυπική λήξη της δίμηνης σύμβασής μου (30/11/2023), καθιστώντας σαφές ότι η εργασιακή μου σχέση δεν θα συνεχιστεί. Γεγονός που επαληθεύθηκε 1/12 με την μη ανανέωση της σύμβασής μου. Το αίτημα της συνέχισης της σύμβασης μου έχει υποστηριχτεί εγγράφως κι από 36 συνάδελφους μέχρι στιγμής, επίσης με επιστολές στο ΔΣ. Είναι ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως η μη ανανέωση της σύμβασής μου για τον Δεκέμβριο, αποτελεί εκδικητική απόλυση και συνδέεται αποκλειστικά με τις παραπάνω διεκδικήσεις και την όλη στάση μου. Όσο αφορά το ζήτημα της απομόνωσης μου, υπάρχει έγγραφη συμφωνία από 5 Σεπτεμβρίου 2023, στην οποία αναφέρεται πως θα εργάζομαι στο 6ο όροφο του Ολύμπιον και ότι «αυστηρά και μόνο για το ενδεκαήμερο» (σ.σ 2-12 Νοεμβρίου) θα χρειαστεί να μεταφερθώ. Επίσης εγγράφως συμφωνήθηκε πως για το ενδεκαήμερο θα μεταφερθώ σε γραφείο στον 5ο όροφο του Ολύμπιον. Ωστόσο μετά από τις παραπάνω διεκδικήσεις και συγκεκριμένα στις 6 Οκτωβρίου 2023 έλαβα ενημέρωση πως μεταφέρομαι στην Αποθήκη Γ. Οι δεκάδες συνάδελφοι που αναφέρει το Φεστιβάλ πως εργάζονται στην Αποθήκη Γ, μεταφέρθηκαν «αυστηρά και μόνο για το ενδεκαήμερο» διάστημα κατά το οποίο εγώ μεταφέρθηκα εκ νέου στην Αποθήκη Δ, στον χώρο που χρησιμοποιούν ως δωμάτιο προσωπικού οι εργαζόμενοι στις αίθουσες και εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χώρος γραφείου, όπως εγγράφως είχα επισημάνει από 5 Σεπτεμβρίου 2023. Συνεπώς ποτέ δεν συναντήθηκα με τους δεκάδες συναδέλφους, που αναφέρει το Φεστιβάλ. Από 21 Νοεμβρίου, όπου επέστρεψα από την άδεια μου, ως 30 Νοεμβρίου εργάστηκα κυριολεκτικά ολομόναχη στο άδειο κτίριο της Αποθήκης Γ. Τέλος, για όλα όσα ισχυρίζομαι έχω στην κατοχή μου έγγραφα τα οποία τα έχω ήδη καταθέσει προς γνώση της Επιθεώρησης Εργασίας και του Υπουργείου Πολιτισμού.

Με εκτίμηση, Κατερίνα Μιχαήλ

Στις 4/6/2024, μέσα από ανακοίνωση, οι εργαζόμενοι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κάνουν λόγο για δικαίωση της συναδέλφου τους, Κατερίνα Μιχαήλ. 

Η ανακοίνωση: 

“Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με απόφασή του δικαιώνει τον πολύμηνο αγώνα της συναδέλφου μας (συντονίστριας κινηματογραφικών αιθουσών) και καταδικάζει τη διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε καταβολή αποζημίωσης για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης της εργαζόμενης λόγω της ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησης που υπέστη.

Συγκεκριμένα, επιβεβαιώθηκε πως το Φεστιβάλ είχε διαβεβαιώσει και είχε υποσχεθεί ότι θα απασχολήσει την Κ.Μ. για την ετήσια δραστηριότητα (διάστημα Σεπτεμβρίου 2023 – Μαΐου 2024) με διαδοχικές συμβάσεις μηνιαίας και δίμηνης διάρκειας, ως συντονίστρια κινηματογραφικών αιθουσών. Το δικαστήριο αναγνώρισε επίσης πως αυτή η συμφωνία ματαιώθηκε τον Δεκέμβριο του 2023 με πρωτοβουλία του Φεστιβάλ, για το λόγο ότι η Διοίκηση του αντέδρασε στην προβολή από την εργαζόμενη υπαρκτών και εμπεριστατωμένων ζητημάτων υποστελέχωσης της ετήσιας δραστηριότητας, υπέρβασης των χρονικών ορίων εργασίας του προσωπικού κτλ., ζητήματα για τα οποία τελικά το Φεστιβάλ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε επιπλέον προσλήψεις. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε πως ουδέποτε η εργαζόμενη παραιτήθηκε από τα καθήκοντα της, σε αντίθεση με τα όσα υποστήριζε το Φεστιβάλ.

Επίσης, το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αναγνώρισε πως η εργαζόμενη δέχτηκε ηθική και ψυχολογική παρενόχληση στο χώρο εργασίας της διαμέσου των οργάνων και των υπευθύνων του Φεστιβάλ, συμπεριφορά που περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται στην απομόνωσή της σε ακατάλληλο εργασιακό χώρο και την ολοσχερή αφαίρεση των καθηκόντων της κατά το τελευταίο διάστημα της απασχόλησής της. Για τους λόγους αυτούς το Φεστιβάλ καταδικάστηκε να καταβάλει χρηματική αποζημίωση υπέρ της εργαζόμενης.

Η δικαίωση της συναδέλφου μας Κ.Μ. και η καταδίκη της διοίκησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνει και επαναφέρει τα όσα έχουμε καταγγείλει τους προηγούμενους μήνες. Είναι μία μεγάλη νίκη και ανάσα για όλες και όλους, όμως δεν σταματάμε εδώ! Συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Υπενθυμίζουμε στη διοίκηση του Φεστιβάλ την από 1/12/2023 ανακοίνωση του στην οποία αναγράφεται αυτολεξεί πως “όχι μόνο δεν τίθεται θέμα απόλυσης της εν λόγω εργαζόμενης, αλλά ούτε και ζήτημα εργασιακού εκφοβισμού” και πως “τα εργασιακά είναι θέματα κεφαλαιώδους σημασίας για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αυτό αποδεικνύεται από το διαρκές ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση αυτή” και περιμένουμε επιτέλους απαντήσεις, όπως και την άμεση επαναπρόσληψη της συναδέλφου μας στην θέση της!

Απαιτούμε:

– Σεβασμό στα εργασιακά μας δικαιώματα,

– Να δοθούν όλες οι νόμιμες προσαυξήσεις για τα βραδινά ωράρια,

– Πρόσληψη όσων εργαζομένων απαιτούνται.

– Να επιστρέψει η συνάδελφος άμεσα στα καθήκοντα της ως συντονίστρια αιθουσών ετήσιας δραστηριότητας / Φεστιβάλ.

Να παύσει ο εκφοβισμός και η εργασιακή επισφάλεια των εργαζομένων εξαιτίας των δίμηνων συμβάσεων ή των “απευθείας αναθέσεων”.

-Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλες και όλους τους εργαζομένους που καλύπτουν πάγιες   και διαρκείς ανάγκες κατά την ετήσια δραστηριότητα του Οργανισμού.”