Λάτρεψα το νέο απίστευτο Avengers και δεν είμαι ο μόνος
Αν αγαπάς αυτό το είδος ταινιών, θα με καταλάβεις.
Όλα ξεκίνησαν δέκα χρόνια πριν, με την post credits scene του Iron Man. Από τότε η Marvel έχει κυκλοφορήσει αρκετές ταινίες, χτίζοντας κομματάκι κομματάκι το MCU, μέχρι να καταλήξουμε στην τελευταία ταινία μέχρι σήμερα. Δεν είναι άλλη από το επικό Infinity War. Έφτασε επιτέλους η ώρα και η αναμονή άξιζε κάθε λεπτό. Πραγματικά απίστευτο το να βλέπεις όλους αυτούς τους ήρωες που έχεις αγαπήσει και έχεις μεγαλώσει μαζί τους να είναι τώρα όλοι μαζί στην ίδια ταινία.
Εδώ έχουμε τον Thanos, τον υπερκακό της Marvel, ο οποίος θέλει να συγκεντρώσει και τα έξι infinity stones, με τα οποία σκοπεύει να εξαφανίσει τη μισή ανθρωπότητα, επαναφέροντας έτσι τις ισορροπίες στο σύμπαν. Οπότε οι Avengers προσπαθούν να συγκεντρωθούν από διάφορους πλανήτες και γαλαξίες, γενικότερα απ’ άκρη σ’ άκρη, και να τον σταματήσουν. Κι αυτό θα είναι λίγο δύσκολο, γιατί αν θυμάστε από το Civil War, ο Captain America ακόμα δεν τα έχει βρει με τον Iron Man μετά το ερωτικό τους καυγαδάκι. Όπως και να ‘ χει, αυτή είναι η πλοκή και γύρω από αυτόν τον άξονα ξεδιπλώνεται σιγά σιγά η ταινία. Οι Avengers και οι σύμμαχοι τους δηλαδή να προσπαθούν να προστατεύσουν τα πετράδια για να μην τα πάρει ο Thanos και τους κάνει μπουρλότο.
Χωρίς πολλά πολλά, η ταινία ξεκινάει δυναμικά και από τα πρώτα κιόλας λεπτά μας βάζει στη δράση, δείχνοντας δυνατές σκηνές από τον Thanos. Η ένταση κορυφώνεται σταδιακά. Καθώς η ώρα περνάει, τόσο περισσότερο εκπλήσσομαι και τόσες περισσότερες ανατριχίλες μου έρχονται. Η Marvel ξέρει τι κάνει, και το κάνει καλά. Δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη. Κάθε ήρωας (έχουμε και πολλούς) εμφανίζεται και έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Άλλοι σημαντικότερο και άλλοι λιγότερο σημαντικό. Εκτός από τον Bucky, τον «κολλητό» του Captain που ήταν κομπάρσος. Κι ενώ ο μεγαλύτερος φόβος μας ήταν το που θα χωρέσει τόσος κοσμάκης χωρίς να μοιάζει η ταινία με το 78Ν (last year) Σάββατο βράδυ, οι σκηνοθέτες έπαιξαν πολύ σωστά και ακολούθησαν την εκδοχή του κόμικ, δημιουργώντας τρία διαφορετικά πεδία μάχης. Έτσι ήξερες ανά πάσα ώρα και στιγμή, τι σου γίνεται, και που βρίσκεται ο κάθε ήρωας, χωρίς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο.
Οι σκηνές δράσης όπως είναι αναμενόμενο ήταν φανταστικές και τα cgi αν και άπειρα ήταν όλα αψεγάδιαστα. Εννοείται πως και εδώ είχαμε cameo από Stan Lee, ένα φαινόμενο θεσμό πλέον, προσδίδοντας ένα έξτρα κωμικό στοιχείο. Υπήρχε λίγος καμένος – κενός χρόνος και αρκετό χιούμορ, όπως στις περισσότερες ταινίες Marvel. Δε γίνεται άλλωστε να σε έχει όλη την ώρα στην πρίζα. Όμως επανερχόταν γρήγορα, χωρίς να ξεφεύγει, εστιάζοντας εκεί που πρέπει.
Διαβάστε σχετικά: Η ταινία “Avengers: Infinity War” κατέρριψε τα ρεκόρ
Το μόνο μου παράπονο, ή τουλάχιστον αυτό που θα ήθελα εγώ από την ταινία, ήταν να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τον χαρακτήρα του Thanos. Είναι ένας χαρακτήρας που τον βλέπουμε για πρώτη φορά πέρα από post credits scenes, και ο ρόλος του στην ταινία είναι όχι απλά σημαντικός, αλλά κομβικός. Και δεν έχουμε καθόλου πληροφορίες για το ποιος είναι, τι θέλει να κάνει και γιατί θέλει να το κάνει. Ελπίζω να έχουμε περισσότερα στοιχεία για αυτόν στο δεύτερο κομμάτι της ιστορίας που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο.
Φυσικά και δεν περιμένετε εμένα να σας το πω και οι περισσότεροι το έχετε ήδη κάνει, αλλά πηγαίνετε να τη δείτε. Δε θα το μετανιώσετε καθόλου. Και καθίστε μέχρι το τέλος. Αργεί λίγο αλλά έχει post credits scene.
