Οι 20 καλύτερες ταινίες ever, σύμφωνα με την τεχνητή νοημοσύνη και την επιστήμη

Η μεγάλη γιορτή του σινεμά είναι γεγονός και αν δεν πρόλαβες να κλείσεις το εισιτήριο σου στην τιμή των 2 ευρώ σήμερα, εμείς σου έχουμε καταγράψει, τις 20 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών σύμφωνα με την τεχνητή νοημοσύνη και την επιστήμη! Μάζεψε την παρέα σου, πάρτε κουβέρτες, φτιάξτε ποπ κορν και ξεκινήστε μαραθώνιο!

Η επιλογή των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών είναι πάντα μια υποκειμενική διαδικασία, αλλά χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη, μπορούμε να προσεγγίσουμε μια πιο αντικειμενική άποψη. Ερευνητές χρησιμοποιούν αλγορίθμους μηχανικής μάθησης για να αναλύσουν κριτικές και βαθμολογίες από πλατφόρμες όπως το IMDb και το Rotten Tomatoes, συγκεντρώνοντας δεδομένα που αντικατοπτρίζουν τις προτιμήσεις του κοινού και την καλλιτεχνική αξία των ταινιών.

Η επιστήμη της ανάλυσης δεδομένων εξετάζει κριτικές και εισπράξεις, επιτρέποντας στους αλγορίθμους να αναγνωρίζουν μοτίβα και να καθορίζουν ποιες ταινίες ξεχωρίζουν. Αυτή η προσέγγιση δεν εξετάζει μόνο τη δημοτικότητα, αλλά και την επίδραση που έχουν οι ταινίες στον πολιτισμό και την κοινωνία. Έτσι, μπορούμε να διαμορφώσουμε μια λίστα που συνδυάζει την καλλιτεχνική αξία με την ευρύτερη αναγνώριση με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και της επιστήμης!

Σύμφωνα λοιπόν με αυτές τις δύο αυτές είναι οι καλύτερες ταινίες όλων των εποχών:

1. The Shawshank Redemption (1994)

H Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (πρωτότυπος αγγλικός τίτλος: The Shawshank Redemption) είναι αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 1994 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φρανκ Ντάραμποντ. Πρωταγωνιστούν οι Τιμ Ρόμπινς και Μόργκαν Φρίμαν.

Η ταινία βασίζεται στη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ με τον τίτλο «Rita Hayworth and Shawshank Redemption» και εξιστορεί τη ζωή του Άντι Ντουφρέιν, ενός τραπεζίτη, ο οποίος περνάει άδικα δύο δεκαετίες στη φυλακή Σώσανκ. Εκεί αναπτύσσει φιλία με τον λαθροδιακινητή Ρεντ, εργάζεται για τον διεφθαρμένο διευθυντή Σάμιουελ Νόρτον, και μαθαίνει να προσαρμόζεται στη σκληρή ζωή της φυλακής.

Παρά τις υποτονικές εισπράξεις της ταινίας στους κινηματογράφους, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και κέρδισε επτά υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ χωρίς να κερδίσει κανένα. Στις ενοικιάσεις βίντεο έγινε μία από τις δημοφιλέστερες ταινίες του 1995. Στο IMDb η ταινία βρίσκεται στην πρώτη θέση του Top 250 και θεωρείται μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών. Το 2015, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ συμπεριέλαβε την ταινία στην συλλογή του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου σαν «πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική».

#2 The Godfather

Ο Νονός είναι δραματική γκανγκστερική κινηματογραφική ταινία του 1972 βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο. Σκηνοθέτης ήταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, με πρωταγωνιστές τον Μάρλον Μπράντο και τον Αλ Πατσίνο. 

Η ταινία απέσπασε 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ και κατά την 45η τελετή των βραβείων (27η Μαρτίου 1973), κέρδισε 3, μεταξύ των οποίων, Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Μάρλον Μπράντο) και Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου (Φράνσις Φορντ Κόπολα & Μάριο Πούζο).

Ο Νονός αποτελεί την 1η ταινία της ομώνυμης τριλογίας.

Θεωρείται από τις κορυφαίες ταινίες του παγκόσμιου σινεμά. Η ταινία παρουσιάζει μια σειρά από σκληρές και βίαιες σκηνές, αλλά στην ουσία είναι ένα επικό δράμα για τον ανασχηματισμό της οικογένειας Corleone και τη διαμόρφωση της ιστορικής επιρροής τους στην Νέα Υόρκη της εποχής εκείνης.

Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές, με τους Μάρλον Μπράντο (Marlon Brando) και τον Αλ Πατσίνο (Al Pacino) να ξεχωρίζουν, ενώ η μουσική του Νίνο Ρότα (Nino Rota) αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους κινηματογραφικούς ήχους. Συνολικά, ο Νονός αξίζει κάθε λέξη των κριτικών και τη θέση της στην κορυφαία λίστα των ταινιών όλων των εποχών.

Στην ιστοσελίδα Internet Movie Database έχει αξιολογηθεί με 9,2/10 βαθμό από 1.9εκ. χρήστες.

Από την ταινία επίσης έχει μείνει η φράση που είχε πει ο Δον «I’m going to make him an offer he can’t refuse» (Θα του κάνω μια προσφορά την οποία δε μπορεί να αρνηθεί), η οποία και ψηφίστηκε ως η δεύτερη πιο αξιομνημόνευτη φράση στην ιστορία του κινηματογράφου.

Το 1990 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής

#3 Schindler’s List

Η Λίστα του Σίντλερ είναι αμερικανικό πολεμικό βιογραφικό δράμα παραγωγής 1993 με θέμα τον Όσκαρ Σίντλερ, έναν Γερμανό επιχειρηματία που έσωσε τις ζωές χιλίων Πολωνών Εβραίων στο Ολοκαύτωμα προσλαμβάνοντάς τους στα εργοστάσια του. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και το σενάριο έγραψε ο Στίβεν Ζαϊλίαν, βασισμένο στη νουβέλα Schindler’s Ark του Τόμας Κενάλι. Πρωταγωνιστούν οι Λίαμ Νίσον, Ρέιφ Φάινς και Μπεν Κίνγκσλεϊ.

Η ιδέα μιας ταινίας για τους Εβραίους του Σίντλερ είχε προταθεί από το 1963. Ο Πόλντεκ Πφέφερμπεργκ, ένας από τους Εβραίους του Σίντλερ, έκανε σκοπό της ζωής του να γνωστοποιήσει την ιστορία του Σίντλερ. Όταν ο παραγωγός Σιντ Σάινμπεργκ έστειλε μια περίληψη της νουβέλας Schindler’s Ark στον Σπίλμπεργκ, ο σκηνοθέτης εντυπωσιάστηκε. Εξέφρασε αρκετό ενδιαφέρον ώστε η Universal να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου. Ωστόσο ήταν αβέβαιος για το αν έπρεπε να σκηνοθετήσει ο ίδιος μια ταινία με θέμα το Ολοκαύτωμα. Ο Σπίλμπεργκ προσπάθησε να δώσει το πρότζεκτ σε άλλους σκηνοθέτες πριν αποφασίσει να το σκηνοθετήσει ο ίδιος, αφού άκουσε για την άρνηση του Ολοκαυτώματος

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 15 Δεκεμβρίου 1993. Απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αποφέροντας 322,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Νίσον και Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Φάινς, κερδίζοντας 7, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Διασκευασμένου Σεναρίου. Βραβεύτηκε επίσης με 7 βραβεία BAFTA  και 3 Χρυσές Σφαίρες. 

Το 2004 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.

 #4 Citizen Kane

Το Πολίτης Κέιν είναι Αμερικανική δραματική ταινία του 1941, σε σκηνοθεσία Όρσον Γουέλς. Ήταν η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Γουέλς και εκτός από τη σκηνοθεσία ανέλαβε την παραγωγή, συνέγραψε το σενάριο μαζί με τον Χέρμαν Μάνκιεβιτς και πρωταγωνίστησε.

Πλάι στον Γουέλς εμφανίζονται οι ηθοποιοί με τους οποίους εμφανιζόταν στο θέατρο και είχαν συγκροτήσει την ομάδα του Mercury Theatre: Τζόζεφ Κότεν, Ντόροθι Κάμινγκορ, Τζορτζ Κουλούρις, Άγκνες Μούρχεντ, Έβερετ Σλόαν, Πολ Στιούαρτ, Ρέι Κόλινς, Ρουθ Γουόρικ, Έρσκιν Σάνφορντ και Γουίλιαμ Άλαντ.

Η ταινία έλαβε 9 υποψηφιότητες για βραβεία Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και κέρδισε Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου. Έλαβε επίσης την πρώτη θέση στη λίστα των 100 καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, που θεσπίστηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ο Πολίτης Κέιν έχει επαινεθεί για την νεωτεριστική φωτογραφία, τη μουσική και την αφηγηματική του δομή.

#5 Casablanca

Η Καζαμπλάνκα (αγγλικά: Casablanca) είναι Αμερικανική ρομαντική δραματική ταινία του 1942, σκηνοθετημένο από τον Μάικλ Κερτίζ, βασισμένο σε θεατρικό έργο των Μάρεϊ Μπέρνετ, Τζόαν Άλισον, με τίτλο Everybody Comes to Rick’s. Πρωταγωνιστούν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν και ο Πολ Χένριντ. Η ταινία τοποθετείται στην εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και επικεντρώνεται στο δίλημμα ενός Αμερικανού που ζει στην Καζαμπλάνκα, ο οποίος έχει να επιλέξει μεταξύ της γυναίκας που αγαπάει και της βοήθειας που μπορεί να δώσει σε έναν Τσεχοσλοβάκο αντιστασιακό, σύζυγο της αγαπημένης του, ο οποίος θέλει να διαφύγει από τη γαλλοκρατούμενη Καζαμπλάνκα του Μαρόκου, ώστε να συνεχίσει τον αγώνα κατά του Γ’ Ράιχ.

Η Ιρίνα Νάιμοντ πείθει τον παραγωγό Χαλ Ουόλις να αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα του έργου, ώστε να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 1942. Το σενάριο είχε ανατεθεί αρχικά στα αδέλφια Έπσταϊν Τζούλιους και Φίλιπ. Ωστόσο, παρά την αντίσταση από το στούντιο, πάνε να δουλέψουν επάνω στο σενάριο μιας σειράς του Φρανκ Κάπρα, το Why We Fight. Παράλληλα το σενάριο της ταινίας ανατέθηκε στον Χάουρντ Ε, Κοχ, μέχρι οι αδελφοί Επστέιν να επιστρέψουν, ένα μήνα αργότερα. Ο Κέισι Ρόμπινσον, βοηθούσε για 3 βδομάδες στο σενάριο, η συμμετοχή του όμως θα κατέληγε ανεπίσημη. Ο Ουόλις αρχικά ήθελα για σκηνοθέτη της ταινίας τον Γουίλιαμ Γουάιλερ, αλλά κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό τη δεδομένη χρονική στιγμή, έτσι στη συνέχεια κατέληξε στον Μάικλ Κερτίζ. Η φωτογράφιση ξεκίνησε 25 Μαΐου του 1942 και τα γυρίσματα στις 3 Αυγούστου του ίδιου χρόνου. Τα γυρίσματα της ταινίας έλαβαν χώρο, εξ ολοκλήρου στα στούντιο της εταιρείας Warner Bros. σε μία πόλη της Καλιφόρνιας, το Μπέρμπανκ, με μοναδική εξαίρεση κάποια γυρίσματα στο αεροδρόμιο Van Nuys Airport, στο Βαν Άις, του Λος Άντζελες.

Αν και η Καζαμπλάνκα είχε πρωτοκλασάτους συντελεστές, με την παραγωγή της δεν ασχολήθηκαν αρκετά, καθότι δεν αναμενόταν να υπάρξει κάποια έκπληξη. Ήταν απλώς μία από τις εκατοντάδες ταινίες που παράγονται στο Χόλλυγουντ, κάθε χρόνο. Η Καζαμπλάνκα την πρώτη της παγκόσμια προβολή την έκανε στη Νέα Υόρκη στις 26 Νοεμβρίου 1942, ενώ στις ΗΠΑ στις 23 Ιανουαρίου του 1943. Η ταινία ήταν επιτυχημένη στην πρώτη της προβολή, αλλά μετά την εισβολή των Συμμάχων στη Βόρεια Αφρική, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν αυτή τη δημοσιότητα και να την κυκλοφορήσουν 2-3 εβδομάδες αργότερα. Η φήμη της ταινίας μεγάλωσε και το κοινό την αγκάλιασε. Η ταινία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες και κέρδισε τρία Όσκαρ, ανάμεσα τους Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας, οι αξέχαστες στιχομυθίες της και η μουσική της,  έγιναν όλα πασίγνωστα στην λαϊκή κουλτούρα. Η ταινία σταθερά, ακόμα και σήμερα, κατατάσσεται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

#6 Pulp Fiction

Το Pulp Fiction είναι αμερικανική αστυνομική νεονουάρ κινηματογραφική μαύρη κωμωδία του 1994 που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Κουέντιν Ταραντίνο, βασισμένη σε μια ιστορία του Ταραντίνο και του Ρότζερ Άβαρι. Η σκηνοθεσία της ταινίας χαρακτηρίζεται από το έντονο στυλ της. Η πλοκή της ταινίας αφορά τις διασταυρούμενες ιστορίες συμμοριτών, ατόμων του υποκόσμου, μικροεγκληματιών και ενός μυστηριώδους χαρτοφύλακα. Ο τίτλος της ταινία αναφέρεται στα περιοδικά pulp και τις hardboiled crime νουβέλες, που ήταν δημοφιλείς στα μέσα του 20ού αιώνα, γνωστά για την εικονογραφημένη βία και τους δυναμικούς διαλόγους.

Το σενάριο του Pulp Fiction γράφτηκε μεταξύ των ετών 1992 και 1993, και υιοθέτησε κάποιες σκηνές που γράφτηκαν αρχικά από τον Άβαρυ για την ταινία True Romance (1993). Το σενάριό του, όπως και άλλες δουλειές του Ταραντίνο, παρουσιάζεται εκτός χρονολογικής σειράς. Επίσης, στην ταινία γίνονται αυτοαναφορές στο σημείο της έναρξής της, όπου δίνεται μια κάρτα δύο ερμηνειών του “pulp”. Αφιερώνεται αρκετός χρόνος σε μονολόγους και απλές συζητήσεις με έντονο διάλογο, που αποκαλύπτουν τις οπτικές γωνίες κάθε χαρακτήρα για διάφορα θέματα, ενώ η ταινία διαθέτει ένα συνδυασμό ειρωνείας και έντονης βίας. Το σενάριό της απορρίφθηκε από την Columbia TriStar επειδή θεωρήθηκε “υπερβολικά τρελό”. Ωστόσο, ο συν-προεδρεύων της Miramax, Χάρβι Γουάνστιν. σαγηνεύτηκε αμέσως από αυτό, και η ταινία έγινε η πρώτη που χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Miramax.

Το 2013 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

 #7 The Dark Knight

Ο Σκοτεινός Ιππότης είναι μια αμερικανική περιπετειώδης αστυνομική ταινία, παραγωγής 2008, σε σκηνοθεσία Κρίστοφερ Νόλαν. Το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Τζόναθαν Νόλαν. Η ταινία είναι βασισμένη στο χαρακτήρα Μπάτμαν της DC Comics και αποτελεί συνέχεια του Batman Begins (2005) και τη δεύτερη προσθήκη στη σειρά ταινιών Μπάτμαν σε σκηνοθεσία του Κρίστοφερ Νόλαν. Ο Κρίστιαν Μπέιλ επαναλαμβάνει το ρόλο του ως Μπρους Γουέιν/Μπάτμαν ενώ επιστρέφουν και οι Μάικλ Κέιν στο ρόλο του Άλφρεντ Πένιγουορθ, Γκάρι Όλντμαν στο ρόλο του Τζέιμς Γκόρνον και Μόργκαν Φρίμαν στο ρόλο του Λούσιους Φοξ. Στο καστ προστίθενται ο Χιθ Λέτζερ στο ρόλο του Τζόκερ, ο Άαρον Έκχαρτ στο ρόλο του Χάρβεϊ Ντεντ/Διπρόσωπου και η Μάγκι Τζίλενχαλ, η οποία αντικαθιστά την Κέιτι Χολμς στο ρόλο της Ρέιτσελ Ντοζ. Η ταινία παρακολουθεί τον Μπρους Γουέιν/Μπάτμαν, τον Γκόρντον, τον Γενικό Εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ και την Βοηθό Εισαγγελέα Ρέιτσελ Ντοζ στην προσπάθειά τους να πολεμήσουν τη νέα απειλή που φέρει το όνομα Τζόκερ. Η ταυτότητα του Τζόκερ παραμένει μυστήριο σε όλη την ταινία, ενώ η μεταμόρφωση του Ντεντ από ηρωικό εισαγγελέα στον παραμορφωμένο δολοφόνο Διπρόσωπο (Two-Face) παρουσιάζεται στο σύνολό της. Ο Τζόκερ και σε αυτή την ταινία έχει τον ρόλο του πιο απειλητικού και επικίνδυνου κακού του Μπάτμαν. Ο Χιθ Λέτζερ βραβευτηκε με Όσκαρ για την ερμηνεία του ως Τζόκερ (The Joker) το 2009.

Η έμπνευση του Νόλαν για την ταινία ήταν η πρώτη εμφάνιση του Τζόκερ στα κόμικς το 1940, αλλά και η σειρά κόμικς του 1996 Batman: The Long Halloween, στην οποία επανεφευρίσκεται η προέλευση του Διπρόσωπου. Η ταινία γυρίστηκε κυρίως στο Σικάγο, καθώς και σε άλλες τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Χονγκ Κονγκ. Ο Νόλαν χρησιμοποίησε κάμερα IMAX σε ορισμένες σκηνές, συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης εμφάνισης του Τζόκερ στην ταινία. Στις 22 Ιανουαρίου 2008, αφού είχε ολοκληρώσει τις σκηνές του για την ταινία, ο Χιθ Λέτζερ πέθανε από τοξικό συνδυασμό φαρμάκων, γεγονός που προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον κοινού και Τύπου. Η Warner Bros. δημιούργησε αρχικά μια viral διαφημιστική καμπάνια για τον Σκοτεινό Ιππότη, αναπτύσσοντας ιστότοπους προώθησης και τρέιλερ που βασίζονταν στον Λέτζερ ως Τζόκερ, όμως μετά το θάνατο του ηθοποιού, το στούντιο άλλαξε την εστίαση της καμπάνιας.

Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 16 Ιουλίου 2008 στην Αυστραλία, στις 18 Ιουλίου 2008 στις ΗΠΑ, στις 24 Ιουλίου 2008 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 17 Ιουλίου 2008 στην Ελλάδα. Η ταινία έλαβε εξαιρετικές κριτικές και έθεσε αρκετά ρεκόρ κατά τη διάρκεια της παραμονής της στις αίθουσες. Με εισπράξεις που ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως, είναι η 48η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών. Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες Καλύτερο Ηχητικό Μοντάζ και Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Χιθ Λέτζερ, ενώ το 2020 η ταινία επελέγη από την Βιβλιοθήκη Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου με την αιτιολόγηση ότι είναι “πολιτισμικά”, “ιστορικά” και “αισθητικά” σημαντική.

Τον Ιούλιο του 2012 κυκλοφόρησε η τελευταία ταινία της τριλογίας του Νόλαν, με τον τίτλο Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή (The Dark Knight Rises).

 #8 The Lord of the Rings: The Return of the King

Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά  είναι αμερικανική, επική, περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2003. Βασίζεται στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας μετά από τις ταινίες Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (The Fellowship of the Ring, 2001) και Οι Δύο Πύργοι (The Two Towers, 2002). Την ταινία σκηνοθέτησε ο Πίτερ Τζάκσον και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τις Φραν Γουόλς και Φιλίπα Μπόγιενς. Πρωταγωνιστούν οι Ελάιτζα Γουντ, Ίαν ΜακΚέλεν, Βίγκο Μόρτενσεν, Σον Άστιν, Άντι Σέρκις, Τζον Ρις-Ντέιβις, Λιβ Τάιλερ, Ορλάντο Μπλουμ, Μπίλι Μπόιντ, Ντόμινικ Μόναχαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Μπέρναρντ Χιλ, Μιράντα Ότο, Ντέιβιντ Γουένχαμ, Καρλ Ούρμπαν, Ίαν Χολμ, Σον Μπιν και Κρίστοφερ Λι.

Καθώς ο Σάουρον κάνει την υπέρτατη προσπάθεια να κατακτήσει τη Μέση Γη, ο Γκάνταλφ με τον Βασιλιά του Ρόχαν, Θέοντεν, επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα της Γκόντορ, Μίνας Τίριθ. Ο Άραγκορν διεκδικεί τον θρόνο της Γκόντορ και καλεί έναν στρατό από φαντάσματα να τον βοηθήσουν να νικήσει στη μάχη. Έτσι, μένει ο Φρόντο και ο Σαμ να κουβαλήσουν το βαρύ φορτίο του Δαχτυλιδιού και να αντιμετωπίσουν το Γκόλουμ. Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι φτάνουν στη Μόρντορ και προσπαθούν να καταστρέψουν το Δαχτυλίδι στο μόνο μέρος που μπορεί να καταστραφεί, στο Βουνό του Χαμού.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 17 Δεκεμβρίου 2003, κέρδισε εξαιρετικές κριτικές από την πλειοψηφία των κριτικών,και μέχρι σήμερα καταλαμβάνει την 24η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Είναι η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που καταφέρνει να φτάσει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως.

Σάρωσε και τα 11 βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια, συμπεριλαμβανομένων του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των ταινιών Μπεν Χουρ (Ben-Hur, 1959) και Τιτανικός (Titanic, 1997). Είναι η πρώτη ταινία φαντασίας που κερδίζει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας καθώς και η πρώτη που το κερδίζει με το τρίτο μέρος. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην έβδομη (7η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,9.

 #9 Forrest Gump

Το Forrest Gump είναι ο τίτλος μιας βραβευμένης με Όσκαρ αμερικάνικης ταινίας που βγήκε στις αίθουσες το 1994 και που αποτελεί διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Γουίνστον Γκρουμ (1986). Η ταινία αφηγείται την προσωπική ιστορία ενός απλού ανθρώπου και το επικό ταξίδι του στη ζωή, κατά τη διάρκεια του οποίου συνάντησε σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας, επηρέασε την ποπ κουλτούρα και έζησε από κοντά αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα, των οποίων τη σημασία δεν κατάλαβε ποτέ, καθώς ήταν ένα άτομο χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων.

Η ταινία σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, αποτελώντας την ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις για τη χρονιά εκείνη στις ΗΠΑ. Συνολικά συγκέντρωσε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ, από τα οποίες κέρδισε τα 6, ανάμεσα στα οποία τα Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Ρόμπερτ Ζεμέκις και Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Τομ Χανκς. To 2007, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Ταινιών κατέταξε την ταινία στο #71 στη λίστα των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, ενώ το 2011 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

 #10 Inception

Το Inception είναι αμερικανική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας παραγωγής 2010, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Κρίστοφερ Νόλαν. Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κεν Γουατάναμπε, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Έλλιοτ Πέιτζ, Τομ Χάρντι, Κίλιαν Μέρφι, Ντίλιπ Ράο, Τομ Μπέρεντζερ και Μάικλ Κέιν.

Ο Ντι Κάπριο ερμηνεύει τον Ντομ Κομπ, έναν εξειδικευμένο κατάσκοπο – κλέφτη ιδεών που εξάγει κρυφά πολύτιμες πληροφορίες από το ασυνείδητο μυαλό των στόχων του ενώ αυτοί κοιμούνται και ονειρεύονται. Μη μπορώντας να επισκεφτεί τα παιδιά του, του προσφέρεται μια ευκαιρία να αποκτήσει την παλιά του ζωή με αντάλλαγμα ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο: την “απαρχή”, την εμφύτευση μιας ιδέας μέσα στο υποσυνείδητο ενός στόχου.

Η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία. Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ το 2011, συμπεριλαμβανομένης και της υποψηφιότητας για Καλύτερη Ταινία, κερδίζοντας τελικά σε 4 κατηγορίες από αυτές που είχε προταθεί από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου. Στο IMDb έχει λάβει 8,8/10, μια εξαιρετική βαθμολογία, καθώς αποτελεί την 10η καλύτερη ταινία, με βάση τις αξιολογήσεις στην πλατφόρμα.

#11 The Matrix

Το The Matrix είναι κινηματογραφική ταινία περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας, σε σενάριο και σκηνοθεσία των Λίλι και Λάνα Γουατσόφσκι. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Κιάνου Ρίβς, Λόρενς Φίσμπερν, Κάρι-Αν Μος, Χιούγκο Γουίβινγκ και Τζο Παντολιάνο. Η ταινία προβλήθηκε αρχικά στις ΗΠΑ στις 31 Μαρτίου 1999 και αποτέλεσε την αρχή της σειράς The Matrix, η οποία περιλαμβάνει ταινίες, κόμικς, βιντεοπαιχνίδια και κινούμενα σχέδια. Απέσπασε τέσσερα βραβεία Όσκαρ στις τεχνικές κατηγορίες. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την άνιμε ταινία Ghost in the shell (1995).

Η ταινία περιγράφει ένα μέλλον στο οποίο ο κόσμος όπως τον ξέρει ο άνθρωπος είναι το Matrix, μια εικονική πραγματικότητα που δημιουργήθηκε και συντηρείται από νοήμονες μηχανές προκειμένου να κατευνάσει, υποτάξει και εκμεταλλευτεί τον ανίδεο ανθρώπινο πληθυσμό ως πηγή ενέργειας, με την υποχρεωτική σύνδεση του στο Matrix μέσω μοσχευμάτων. Περιέχει πολυάριθμες αναφορές στις υποκουλτούρες του κυβερνοπάνκ και των χάκερ, φιλοσοφικές και θρησκευτικές ιδέες, μεσσιανισμό και καρτεσιανισμό, αλλά και σωκρατικό και πλατωνικό ιδεαλισμό. Επίσης, δανείζεται στοιχεία της Πλατωνικής Αλληγορίας του Σπηλαίου του Πλάτωνα.

Το 2012 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

 #12 Goodfellas

Τα Καλά Παιδιά είναι αμερικανική βιογραφική αστυνομική ταινία του 1990, σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε. Το σενάριο το έγραψε ο ίδιος ο Σκορσέζε, σε συνεργασία με τον Νίκολας Πιλέγκι, το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο του τελευταίου με τίτλο Wiseguy. Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζο Πέσι και Ρέι Λιότα. Η ταινία εξιστορεί την άνοδο και την πτώση της μαφίας, στην οποία συμμετείχε ο Χένρι Χιλ.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 9 Σεπτεμβρίου 1990, στο Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ τον ίδιο μήνα κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ. Η ταινία έλαβε καλές κριτικές ως επί το πλείστον. Με συνολικό μπάτζετ 25 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 46 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ. Υπήρξε υποψήφια για έξι βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας, μεταξύ, κερδίζοντας τελικά ένα Β’ Ανδρικού Ρόλου, για την ερμηνεία του Πέσι.  Μεγαλύτερη επιτυχία είχε στα BAFTA, όπου κέρδισε σε έξι κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και οι αντίστοιχες με τις προαναφερθείσες.

Τα Καλά Παιδιά θεωρούνται μία από τις σημαντικότερες ταινίες στο είδος των αστυνομικών ταινιών (crime film). To 2000 επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και εισήλθε στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου ως «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική». Το θέμα και το ύφος της ταινίας έχει επηρεάσει πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Ο Σκορσέζε, μετά από αυτήν την ταινία κυκλοφόρησε άλλες δύο που είχαν σχέση με το οργανωμένο έγκλημα: Casino (1995) και Ο Πληροφοριοδότης (2006).

 #13 One Flew Over the Cuckoo’s Nest

Το Στη Φωλιά του Κούκου  είναι δραματική ταινία αμερικανικής παραγωγής 1975, σε σκηνοθεσία Μίλος Φόρμαν, βραβευμένη με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κεν Κίζι και έχει ως πρωταγωνιστές τον Τζακ Νίκολσον και τη Λουίζ Φλέτσερ. Το φιλμ αυτό προτάθηκε για 9 βραβεία Όσκαρ και απέσπασε πέντε, και μάλιστα και τα πέντε στις βασικές κατηγορίες, ένα επίτευγμα που μέχρι σήμερα μόνο άλλες δυο ταινίες έχουν καταφέρει, το Συνέβη μια Νύχτα (1934) και η Σιωπή των Αμνών (1991).  Το 1993 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Επίσης, το 1997 έλαβε την 20ή θέση ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

 #14 The Silence of the Lambs

Η Σιωπή των Αμνών (πρωτότυπος τίτλος: Silence of the Lambs) είναι κινηματογραφική ταινία θρίλερ παραγωγής 1991, σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Ντέμι, με τους Τζόντι Φόστερ και Άντονυ Χόπκινς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το σενάριο της ταινίας έχει βασιστεί στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις. Η ταινία βραβεύτηκε με πέντε βραβεία Όσκαρ.

Έσοδα στις ΗΠΑ:

• Πρώτη εβδομάδα: $13.766.814 (1.497 αίθουσες)
• Τελευταία Προβολή: 10 Οκτωβρίου 1991
• Συνολικά έσοδα: $130.742.922

Παγκόσμια κέρδη: $272.700.000

#15 Back to the Future

Το Επιστροφή στο Μέλλον είναι κωμική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις 3 Ιουλίου 1985. Πρόκειται για το πρώτο κομμάτι της ομώνυμης τριλογίας. Πρωταγωνιστούν ο Μάικλ Τζ. Φοξ και ο Κρίστοφερ Λόιντ.

Το 2007 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υπόθεση: Ο Μάρτι Μακ Φλάι είναι ένας 17χρονος μαθητής που ζει στο Hill Valley της Καλιφόρνια. Το πρωί της 25ης Οκτωβρίου1985, ο φίλος του, καθηγητής Έμετ Μπράουν (αναφέρεται ως “Ντοκ”, το ρόλο υποδύεται ο Κρίστοφερ Λόιντ) τον καλεί να βρεθεί στις 1:15 τα ξημερώματα στο εμπορικό κέντρο (Twin Pines Mall). Την ίδια μέρα, κατά την επιστροφή του από το σχολείο, βρίσκει το αυτοκίνητο του πατέρα του τρακαρισμένο, καταστρέφοντας τα σχέδια του να περάσει το σαββατοκύριακο με την κοπέλα του Τζένιφερ (Claudia Wells).Το αυτοκίνητο το τράκαρε ο νταής προϊστάμενος του πατέρα του Μάρτι, Μπιφ Τάνεν (Τόμας Εφ Γουίλσον), ο οποίος θα σταθεί πολλές φορές εμπόδιο στις περιπέτειες του Μάρτι και του Ντοκ….

#16 12 Angry Men

Οι 12 ένορκοι είναι ο ελληνικός τίτλος της αμερικανικής ταινίας 12 Angry Men, παραγωγής 1957. Η ταινία ανήκει στο είδος του δικαστικού δράματος (courtroom drama) αφού επικεντρώνεται στη διαδικασία της λήψης της τελικής (αθωωτικής ή καταδικαστικής) απόφασης του σώματος των ενόρκων, σε μια δίκη για φόνο εκ προμελέτης. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο γνωστός Αμερικανός σκηνοθέτης Σίντνεϊ Λουμέτ (Sidney Lumet), και σεναριογράφος ο επίσης Αμερικανός (τηλεοπτικός κυρίως σεναριογράφος) Ρέτζιναλντ Ρόουζ (Reginald Rose) ενώ ο πιο αναγνωρίσιμος από τους 12 πρωταγωνιστές της ταινίας, είναι ο Χένρι Φόντα, στο ρόλο του ενόρκου που θα σπείρει τις αμφιβολίες για την ενοχή του κατηγορουμένου. Το σενάριο της ταινίας είναι προσαρμογή για τον κινηματογράφο, του ομώνυμου τηλεοπτικού σεναρίου του Ρέτζιναλντ Ρόουζ, που προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι CBS ζωντανά, σε ωριαίο επεισόδιο τον Σεπτέμβριο του 1954.

Η ταινία ήταν υποψήφια για 3 βραβεία Όσκαρ: καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας και καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου αλλά έχασε και στις τρεις κατηγορίες από την ταινία Η γέφυρα του ποταμού Κβάι. Ωστόσο, κέρδισε στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το βραβείο Χρυσή Άρκτος για την καλύτερη ταινία. Ο Ρέτζιναλντ Ρόουζ κέρδισε το Βραβείο Έντγκαρ καλύτερης κινηματογραφικής ταινίας για το σενάριό του. Το 2007 το φιλμ επιλέχτηκε να καταγραφεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου (National Film Registry) της Βιβλιοθήκης του Αμερικανικού Κογκρέσου, ως ταινία πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική για τον πολιτισμό των Ηνωμένων Πολιτείων. Επίσης η ταινία έχει καταγραφεί σαν το νούμερο 2 στην δεκάδα των καλύτερων κινηματογραφικών δικαστικών δραμάτων του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (American Film Institute). 

 #17 The Usual Suspects

Το Συνήθεις Ύποπτοι (ή Οι Συνήθεις Ύποπτοι) (πρωτότυπος τίτλος: The Usual Suspects) είναι αμερικανική neo-noir, θρίλερ, αστυνομική ταινία μυστηρίου, του 1995, σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ και σε σενάριο Κρίστοφερ Μαγκουάιρ. Πρωταγωνιστούν οι Στίβεν Μπάλντουιν, Γκάμπριελ Μπερν, Μπενίσιο ντελ Τόρο, Κέβιν Πόλακ, Τσαζ Παλμιντέρι και Κέβιν Σπέισι.

Η ταινία εξελίσσεται μέσα από την ανάκριση του Ρότζερ “Βέρμπαλ” Κιντ, ενός ανάπηρου μικρολωποδύτη, ο οποίος είναι ο μόνος επιζών από μία σφαγή που έγινε στην προβλήτα του λιμανιού του Λος Άντζελες. Ο Βέρμπαλ εξηγεί στον αστυνομικό πώς η συμμορία του βρέθηκε εκεί, αλλά και πώς ο (τρομερός) νονός της νύχτας Κάιζερ Σόζε τους χάλασε τη δουλειά. Η ανάκριση γίνεται μέσω αφηγήσεων και φλασ μπακ, ενώ όσο προχωράει γίνεται ιδιαιτέρως πολύπλοκη.

Η ταινία γυρίστηκε με προϋπολογισμό περί τα 6 εκατομμύρια δολάρια. Η όλη ιδέα ξεκίνησε από τον τίτλο της ταινίας, ο οποίος πάρθηκε από μία στήλη του περιοδικού Spy, The Usual Suspects, μίας από τις πιο γνωστές ατάκες του Κλοντ Ρέινς, από το κλασικό έργο, Καζαμπλάνκα. Ο Σίνγκερ σκέφτηκε πως επρόκειτο για καλό τίτλο ταινίας, ενώ η κινηματογραφική αφίσα, που δημιούργησε αυτός με τον Μαγκουάιρ, ήταν η πρώτη οπτική ιδέα του έργου.

Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1995 και ακολούθως κυκλοφόρησε και στους κινηματογράφους. Οι κριτικές, εν τέλει, ήταν ως επί το πλείστον θετικές και η κινηματογραφική διανομή διευρύνθηκε. Ο Μαγκουάιρ, αργότερα, κέρδισε ένα Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ ο Σπέισι ένα Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Το Writers Guild of America βαθμολόγησε το σενάριο της ταινίας 35ο ανάμεσα στα καλύτερα σενάριο όλων των εποχών.Πλέον, φημίζεται ότι έχει μία από τις διασημότερες ανατροπές στην ιστορία του κινηματογράφου.

 #18 The Lion King

Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (πρωτότυπος τίτλος: The Lion King) είναι αμερικάνικη ταινία κινουμένων σχεδίων, η οποία κυκλοφόρησε το 1994 με εταιρεία παραγωγής την Walt Disney Animation Studios και διανομή από την Walt Disney Pictures. Αποτελεί την 32η ταινία μεγάλου μήκους της σειράς Disney. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα βασίλειο λιονταριών στην Αφρική και είναι επηρεασμένη από τον Άμλετ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Η ταινία ανήκει στην περίοδο που είναι γνωστή ως Αναγέννηση της Disney. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών σκηνοθετήθηκε από τους Ρότζερ Άλερς και Ρομπ Μίνκοφ, ενώ παραγωγός ήταν ο Ντον Χαν. Το σενάριο ανήκει στους Αϊρίν Μέκι, Τζόναθαν Ρόμπερτς και Λίντα Γούλβερτον. Τα τραγούδια της ταινίας συνέθεσε ο Έλτον Τζον σε στίχους του Τιμ Ράις, ενώ τη μουσική έγραψε ο Χανς Ζίμερ. Τις φωνές τους στους χαρακτήρες έδωσαν οι Μάθιου Μπρόντερικ, Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Τζέρεμι Άιρονς, Τζόναθαν Τέιλορ Τόμας, Μόιρα Κέλι, Νέιθαν Λέιν, Έρνι Σαμπέλα, Ρόουαν Άτκινσον, Ρόμπερτ Γκιγιόμ, Ματζ Σίνκλερ, Γούπι Γκόλντμπεργκ, Τσιτς Μάριν και Τζιμ Κάμινγκς.

Ο Βασιλιάς των Λιονταριών διηγείται την ιστορία του Σίμπα,[Σημ. 1] ενός μικρού λιονταριού που θα διαδεχθεί τον πατέρα του, Μουφάσα, ως βασιλιάς της σαβάνας. Ωστόσο, μετά τη δολοφονία του Μουφάσα από τον θείο του Σίμπα, Σκαρ, ο Σίμπα χειραγωγείται στο να πιστεύει ότι είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του πατέρα του και το σκάει εξόριστος από ντροπή και απόγνωση. Μετά την ωρίμανσή του και, μεγαλώνοντας με δύο αργόσχολους, ο Σίμπα βλέπει τα πράγματα με μια νέα ματιά, μετά και τις συζητήσεις με την παιδική του φίλη, Νάλα, και τον σαμάνο της σαβάνας, Ραφίκι, επιστρέφει στο Βασίλειό του για να προκαλέσει τον Σκαρ και να τελειώσει την τυραννία του.

Η δημιουργία του Βασιλιά των Λιονταριών ξεκίνησε το 1988 κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης μεταξύ των Τζέφρι Κάτζενμπεργκ, Ρόι Ε. Ντίσνεϋ και Πίτερ Σνάιντερ, ενώ προωθούσαν την ταινία Ο Όλιβερ και η παρέα του στην Ευρώπη. Ο Τόμας Ντις έγραψε ένα πρώτο δείγμα και η Γούλβερτον ανέπτυξε τα πρώτα σενάρια καθώς ο Τζορτζ Σκρίμπνερ υπέγραψε ως σκηνοθέτης, με τον Άλερς να προστίθεται αργότερα. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1991 ταυτόχρονα με την ταινία Ποκαχόντας. Λίγο καιρό αφότου το προσωπικό ταξίδεψε στο Εθνικό Πάρκο Hell’s Gate στην Κένυα για να μαζέψει πληροφορίες για το σκηνικό της ταινίας και τα ζώα, ο Σκρίμπνερ αποχώρησε από την παραγωγή της ταινίας, διαφωνώντας με την απόφαση να μετατρέψουν την ταινία σε μιούζικαλ, και αντικαταστάθηκε από τον Μίνκοφ. Όταν ο Χαν εντάχθηκε στην ταινία, ήταν δυσαρεστημένος με το σενάριο και η ιστορία γρήγορα ξαναγράφτηκε. Περίπου 20 λεπτά ακολουθίας σχεδίων έγινε στα στούντιο της Disney στη Φλόριντα. Σε αρκετές σκηνές χρησιμοποιήθηκε επεξεργασία σε υπολογιστή, κυρίως στην άτακτη φυγή του κοπαδιού των γκνου.

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 15 Ιουνίου 1994, αποσπώντας θετικές κριτικές, που επαινούσαν την ταινία για τη μουσική της, την ιστορία της και τον σχεδιασμό της. Τελείωσε τις προβολές της ως η μεγαλύτερη σε εισπράξεις ταινία του 1994 και δεύτερη όλων των εποχών. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών πήρε δύο βραβεία Όσκαρ για τη μουσική και μία Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «Καλύτερη Ταινία – Μιούζικαλ ή Κωμωδία».

Η ταινία οδήγησε σε πολλές συμπληρωματικές δουλειές, όπως το μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ, δύο ταινίες που κυκλοφόρησαν απευθείας σε βίντεο — τη συνέχεια της πρώτης ταινίας το 1998 με τον τίτλο Ο Βασιλιάς των Λιονταριών II: Το Βασίλειο του Σίμπα και μια ταινία το 2004, που συγκεντρώνεται στους χαρακτήρες του Τιμόν και του Πούμπα και διαδραματίζεται πριν/παράλληλα/μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, με τίτλο Ο Βασιλιάς των Λιονταριών 3: Χακούνα Ματάτα — δύο σειρές στην τηλεόραση (Τιμόν & Πούμπα και Η Φρουρά των Λιονταριών) και μια επανακυκλοφορία σε 3D το 2011.

Το 2016, η ταινία επιλέχθηκε από τη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου ως «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική». Μια live-action προσαρμογή της ταινίας με εικονογράφηση σε υπολογιστή (CGI) και σκηνοθεσία Τζον Φαβρό κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 19 Ιουλίου 2019.

#19 Gladiator

Ο Μάξιμος Δέκιμος Μερίδιος είναι ένας ικανός, αφοσιωμένος και ατρόμητος Ρωμαίος λεγεωνάριος ισπανικής καταγωγής στον στρατό του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου. Ο Αυρήλιος τον αγαπάει σαν παιδί του και τον εκτιμάει για τις πολεμικές ικανότητες και τον χαρακτήρα του και γι’ αυτό τον προορίζει για διάδοχό του. Στην αρχή του έργου βρισκόμαστε στο πεδίο της μάχης εναντίον των γερμανικών φύλων, την οποία ο Μάξιμος κερδίζει και τελειώνει τους πολέμους της Ρώμης στα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Ο Αυρήλιος είναι επίσης παρών και παρακολουθεί την κατάληξη της μάχης, ενώ ο φιλόδοξος αλλά δειλός και ύπουλος γιος του Αυρήλιου, Κόμμοδος, καταφτάνει ερχόμενος από την Ρώμη μετά το τέλος της μάχης για να «συγχαρεί» τον Μάξιμο. Ο Αυρήλιος εκμυστηρεύεται στον Μάξιμο ότι τον προορίζει για διάδοχό του και του λέει να ετοιμαστεί για να αναλάβει αυτό το καθήκον. Ο Μάξιμος όμως έχει κουραστεί να πολεμάει και θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του όπου η γυναίκα του και τα παιδιά του τον περιμένουν. Ο Αυρήλιος του δίνει άδεια, αλλά και τον παρακαλεί αφού το σκεφτεί να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Ο Κόμμοδος διαισθάνεται τα σχέδια του πατέρα του και τον δολοφονεί την ίδια νύχτα. Φωνάζει έπειτα τον Μάξιμο για να του αναγγείλει ότι ο Αυτοκράτορας «πέθανε» και ότι, πριν πεθάνει, όρισε τον Κόμμοδο διάδοχό του. Ο Κόμμοδος απαιτεί από τον Μάξιμο την υποταγή του και την παραμονή του στο στρατό. Ο Μάξιμος όμως επειδή κατάλαβε την προδοσία, αρνείται και φεύγει, όμως στο δρόμο πέφτει πάνω σε μπλόκο του Κόμμοδου και τραυματίζεται βαριά. Κατορθώνει να σκοτώσει τους πολεμιστές που τον κυνηγούν και να φτάσει εξουθενωμένος στο σπίτι του. Εκεί τα βρίσκει όλα λεηλατημένα και κατεστραμμένα από την φωτιά, και την οικογένειά του δολοφονημένη από άγνωστους.

Ο Μάξιμος θα ξυπνήσει σε ένα κάρο που είναι γεμάτο σκλάβους για πούλημα. Έχει πέσει στα χέρια ενός δουλέμπορου που τελικά τον πουλάει κι αυτόν μαζί με άλλους σε μια επαρχιακή σχολή πλανόδιων μονομάχων του Πρόξιμου, ενός ξεπεσμένου πρώην ηρωικού μονομάχου που ο Αυρήλιος του είχε κάποτε χαρίσει την ελευθερία. Στην απόγνωσή του ο Μάξιμος παίρνει μέρος σε όλο και περισσότερες αιματηρές μονομαχίες αψηφώντας τον θάνατο και τους αντιπάλους του. Γίνεται όλο και πιο βίαιος, επιζεί όμως και γίνεται όλο και πιο αδίστακτος στη μάχη, ενώ το επαρχιακό κοινό πανηγυρίζει αφού θέλγεται στο θέαμα της ωμής βίας. Η φήμη του Μάξιμου χωρίς να το αντιληφθεί γίνεται όλο και πιο μεγάλη και φτάνει ως την Ρώμη.

Τελικά έτσι όπως τα φέρνει η μοίρα, έρχεται και η ημέρα που το αφεντικό του τον βάζει να αγωνιστεί στο Κολοσσαίο της Ρώμης. Είναι μέσα στα πλαίσια ενός εορταστικού εκατονταήμερου, που διοργάνωσε ο νέος αυτοκράτορας Κόμμοδος «προς τιμή του πατέρα του που απέθανε» και για να εξαγοράσει με αυτόν το τρόπο την αφοσίωση του Ρωμαϊκού πλήθους. Τη συγκεκριμένη ημέρα είναι μια κατά κάποιον τρόπο θεατρική αναπαράσταση της μάχης των Ρωμαίων στη Ζάμα της Καρχηδόνας. Οι μονομάχοι ήταν να υποδυθούν τους Καρχηδόνιους, που ηττήθηκαν μετά από αιματηρή μάχη από τους Ρωμαίους. Όταν άρχισε το θέαμα, ο Μάξιμος άρχισε να δίνει οδηγίες στους άλλους μονομάχους στην αρένα κατορθώνοντας με αυτόν τον τρόπο να τους συσπειρώσει και να νικήσει τόσο τους αντίπαλους Ρωμαίους που ήταν εξοπλισμένοι και οδηγούσαν πάνω σε άρματα μάχης, όσο και να σκοτώσει τα άγρια θηρία που ήθελαν να τους φάνε. Η εξέλιξη αυτή ήταν πρωτοφανής, αφού οι μονομάχοι κανονικά βρίσκανε φρικτό θάνατο μέσα στην αρένα κατά τη διάρκεια του θεάματος.

Το πλήθος χειροκροτούσε από θαυμασμό και ζητούσε από τον Αυτοκράτορα να του χαρίσει την ζωή. Ο Κόμμοδος από περιέργεια να δει ποιος είναι αυτός που κατόρθωσε μέσα στο Κολοσσαίο όχι μόνο να παραμείνει ζωντανός αλλά και να σώσει την ζωή και των άλλων μονομάχων κατέβηκε με την φρουρά του στην αρένα για να συναντήσει τον άγνωστο αυτοπροσώπως. Εκεί ο Μάξιμος, που μέχρι τότε λόγω της καταγωγής του τον φώναζαν «Ισπανό» αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα, ότι δηλαδή ήταν λεγεωνάριος του Αυρήλιου που έπεσε θύμα δολοπλοκίας και πουλήθηκε σκλάβος. Οι μάζες τον αποθεώνουν χειροκροτώντας ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε ο Κόμμοδος αναγκαστικά του χαρίζει την ζωή. Από εκεί και πέρα όμως έβαλε στόχο να τον εξολοθρεύσει. Έτσι, τον βάζει να αγωνίζεται κάθε μέρα στο Κολοσσαίο περιμένοντας να εξουθενωθεί και να σκοτωθεί.

Η Λουκίλλα, αδερφή του Κόμμοδου που έχει πέσει στα χέρια του αδερφού της, αποφασίζει να σώσει κρυφά τον Μάξιμο, με τον οποία είχαν παλιά σχέση. Καταστρώνει σχέδιο απόδρασης και δωροδοκεί τους φύλακες για να αφήσουν τον Μάξιμο και όλους τους μονομάχους να δραπετεύσουν. Ο Κόμμοδος αντιλαμβάνεται το σχέδιο και στέλνει την φρουρά του η οποία συλλαμβάνει όλους τους μονομάχους την ώρα που αυτοί δραπετεύουν. Αντί να σκοτώσει τον Μάξιμο καταστρώνει ένα σχέδιο εκδίκησης. Τον επισκέπτεται λίγο πριν από την επόμενη εμφάνισή του στις φυλακές κάτω από την αρένα, και κάνοντας ότι θέλει να τον φιλήσει τον αγκαλιάζει, ενώ ο Μάξιμος ήταν δεμένος στα χέρια και στα πόδια, και τον τραυματίζει στην πλάτη με μια δηλητηριασμένη λόγχη. Έπειτα από αυτό διατάζει να τον επιδέσουν και να τον αφήσουν ελεύθερο να ανέβει στην αρένα.

Το τελικό θέαμα ξεκινάει. Ο Μάξιμος εμφανίζεται στην αρένα τρικλίζοντας όπου το κοινό τον χειροκροτεί. Ο Κόμμοδος καυχιέται ότι είναι ο πιο ατρόμητος πολεμιστής και εκτός από τον Μάξιμο κανείς άλλος δεν είναι άξιος να πολεμάει μαζί του. Κατεβαίνει στη σκηνή και είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον ετοιμοθάνατο Μάξιμο. Παρόλα τα πολλά και ύπουλα κόλπα όμως δεν μπορεί να τον νικήσει, όταν τελικά ο Μάξιμος, με τις τελευταίες δυνάμεις του και με αργές από την προσπάθεια κινήσεις κατορθώνει να οδηγήσει το χέρι του Κόμμοδου που ακόμα κρατάει την ίδια λόγχη που τον είχε προηγουμένως πληγώσει.

Το κοινό βλέποντας τον συγκλονιστικό αυτό αγώνα και τον Αυτοκράτορα να ξεψυχάει άνανδρα και δημοσίως μένει βουβό. Ο Μάξιμος στο τέλος των δυνάμεών του οραματίζεται ότι έχει φτάσει πλέον στο σπίτι του. Απλώνει το χέρι του για να ανοίξει την εξώπορτα του σπιτιού του και καταρρέει. Ο Κουϊντος, που ήξερε όλη την ιστορία, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και ανακοινώνει την άμεση απελευθέρωση των υπόλοιπων μονομάχων και την αποκατάσταση του Μάξιμου ως λεγεωνάριου, ηρωικού πολεμιστή και πρώην νόμιμου διάδοχου του Αυρηλίου. Η φρουρά του νεκρού Κόμμοδου σχηματίζει τιμητική ακολουθία και με τον Γράκχο μπροστά και με τον νεκρό Μάξιμο στους ώμους εγκαταλείπουν τη σκηνή αφήνοντας τον Κόμμοδο να κείτεται στο σκονισμένο έδαφος της αρένας. Η τάξη έχει αποκατασταθεί στην Ρώμη.

#20 The Green Mile

Το Πράσινο Μίλι (αγγλικά: The Green Mile) είναι αμερικανική δραματική ταινία φαντασίας, παραγωγής 1999, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Φρανκ Ντάραμποντ. Αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος (1996) του Στίβεν Κινγκ.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Τομ Χανκς ως Πολ Έτζκομπ και ο Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν ως Τζον Κόφι, ενώ δευτερεύοντες ρόλους έχουν οι Ντέιβιντ Μορς, Μπόνι Χαντ και Τζέιμς Κρόμγουελ. Συμμετέχει επίσης ο Νταμπς Γκριρ στην τελευταία ταινία, ως ο ηλικιωμένος πλέον Πολ Έτζκομπ. Η ταινία διηγείται τη ζωή του Πολ Έτζκομπ ως δεσμοφύλακα της πτέρυγας των θανατοποινιτών κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης του 1929 στις Ηνωμένες Πολιτείες και των υπερφυσικών γεγονότων στα οποία υπήρξε μάρτυρας.

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 10 Δεκεμβρίου 1999. Απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς ενώ έκανε και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με 286,8 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, Καλύτερου Ήχου και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.