Οι 10 πιο ανοιξιάτικες ταινίες όλων των εποχών
Επιλέξαμε τις 10, που θα φέρουν την άνοιξη στην οθόνη σου.
Aφήνουμε τον χειμώνα πίσω, τα παγωμένα σκηνικά τις χιονοθύελλες και την ανταρκτική, τις περιπέτειες στους πάγους και στον άνεμο και μεταφέρουμε την δραματουργία σε ανθισμένα λιβάδια αυθόρμητα, γιατί όταν η διάθεση πλέον “βλέπει” παπαρούνες, η οθόνη σου πρέπει να συμβαδίζει και συγκεντρώσαμε την δεκάδα ταινιών της εικοσαετίας που μοιάζουν το λιγότερο “συμπυκνωμένη άνοιξη σε μπουκάλι”, με κάποιες από αυτές να δείχνουν ακαταμάχητα φωτεινές και το στυλ των πρωταγωνιστών να μαρτυράει την εποχή και κάποιες να εκτυλίσσονται σε κήπους, πόλεις και ανθισμένα αγροκτήματα. Χαιδεύοντας ένα αρνάκι, μυρίζοντας ένα λουλουδάκι, ερωτοτροπώντας σε ένα λιβαδάκι και κάνοντας φωτοσύνθεση κάτω από το άπλετο φως, ήλιου και κόμης πρωταγωνιστών, πείτε μας: Υπάρχει πιο γρήγορος τρόπος να προσαρμοστείς στο νέο κλίμα;
Εmma (1996). Βασισμένο σε μυθιστόρημα της Jane Austen, το 1800 στους αγρούς της Αγγλίας, μία προξενήτρα εποχής σε ερωτικούς μπελάδες. Μεσοφόρια, κορσέδες δαντέλες και η ανθοφορία στην αγγλική ύπαιθρο πάνε μαζί, όπως και η Γκουίνεθ Πάλτροου με την αναπόφευκτη άνοιξη.
Big Fish (2003). Σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον και βασισμένη στο μυθιστόρημα Big Fish, A Story of Mythic Proportions του Ντάνιελ Γουάλας, αν και η σκηνή ανάμεσα στα λουλούδια είναι υπέραρκετή, ολόκληρη η ταινία κάνει υπέροχη δουλειά στο να φέρει το χρώμα πίσω στην οθόνη σου. Ένας απογοητευμένος γιος, πολύ φαντασία και έρωτας.
Memoirs of a Geisha (2005). Aν και το Όσκαρ δόθηκε αλλού, η συγκεκριμένη κινηματογραφική μεταφορά του αγαπημένου ομόνυμου βιβλίου του Arthur Golden κοιτάει ξεκάθαρα ως νικήτρια. Υπόθεση που γυρίζει πίσω στο 1929, μία 9χρονη αρπάζεται βίαια και γίνεται μαθητευόμενη γκέισα, με ίντριγκα παρασκήνιο και απαγορευμένους έρωτες.
Eat, Pray, Love (2010). Μια παντρεμένη γυναίκα συνειδητοποιεί πόσο δυστυχισμένος είναι πραγματικό ο γάμος της και μετά από ένα επίπονο διαζύγιο, ξεκινάει ένα ταξίδι σε όλο το κόσμο για να “βρει τον εαυτό της”. Julia Roberts και Javier Bardem σε μία ταινία γεμάτη διαφορετικά τοπία και σκηνικά που εκπέμπουν φως, χρώμα και την αίσθηση του καθαρού αέρα.
The Secret Garden (1993). Βασισμένο σε βιβλίο του Frances Hodgson Burnett, ένα νεαρό Βρετανό κορίτσι που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ινδία χάνει τους γονείς της σε ένα σεισμό και επιστρέφει στην Αγγλία για να ζήσει στο κτήμα του θείου της ο οποίος είναι πολύ απόμακρος. Παραμελημένη για άλλη μια φορά, αρχίζει την εξερεύνηση της περιουσίας και του αγροκτήματος και ανακαλύπτει έναν κήπο που έχει κλειδωθεί και έχει αφεθεί στην τύχη του. Με τη βοήθεια ενός από τους αδελφούς των υπαλλήλων, αρχίζει την αποκατάσταση του κήπου και τελικά ανακαλύπτει κάποια άλλα μυστικά του αρχοντικού.
Tuck Everlasting (2002). Βασισμένο στο βραβευμένο μυθιστόρημα της Natalie Babbitt. Το δύσκολο πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση και την ωριμότητα (Το πέρασμα στην ωριμότητα, ο ελληνικός τίτλος της ταινίας), μέσα από τα μάτια ενός νεαρού κοριτσιού της Γούντι Φόστερ, η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από τον έλεγχο της αυταρχικής μητέρας της και η ευκαιρία της παρουσιάζεται όταν μια μέρα χάνεται στο δάσος. Δεν αρκεί η σκηνή με το μικρό ελαφάκι να συμπληρώσει την τόταλ ανοιξιάτικη εσάνς;
Pride & Prejudice (2005). Bασισμένο στο μυθιστόρημα της Jane Austen, στην επαρχεία της Αγγλίας του 19ου αιώνα, παρεξηγήσεις, κοινωνικές προκαταλήψεις και ερωτικές αναστατώσεις σε ένα ατελείωτο φόντο πράσινου, φύσης και ηλιοβασιλέματος.
The Notebook (2004). Δεν θα μπορούσε να λείπει αυτός ο έρωτας από την στιγμή που τις περισσότερες εκφάνσεις του, τις ζήσαμε με φόντο αγρών, λιβαδιών, δασών, ακτής και λουλουδιών. Μεσάτα φορέματα, φλοράλ και έντονα χρώματα και φως, πολύ φως εκτός του ήλιου, από την υπέροχη κόμη του Ryan Gosling.
Dear John (2010). Νίκολας Σπαρκς ξανά, γιατί έρωτας και ρομάντσο ταιριάζουν σε άνοιξη και το όνομά του αποτελεί υπογραφή σχεδόν πάντα για ένα τέτοιο σκηνικό. Στην συγκεκριμένη, η δυνατή ρομαντική ιστορία των πρωταγωνιστών, τουλάχιστον οι πιο δυνατές σκηνές της, εκτυλίσσονται μπροστά από την ακτή ακόμα και εκτός καλοκαιριού. Με αεράκι, ζακετούλα και γλυκό ήλιο να μεταμορφώνουν το Τσάνινγκ Τέιτουμ στον πιο ανοιξιάτικο τύπο που ξέρεις.
Amelie (2001). Γιατί και ένα αστικό τοπίο φέρνει την άνοιξη ευρηματικά, και μάλιστα με ευκολία αν κρίνεις από την ταινία και κυρίως αν ψάξεις για τα κρυφά ανοιξιάτικα σημεία και της δικής σου πόλης έχοντας αυτόματα στο μυαλό σου την μελωδία του Γιαν Τιρσέν, το σπινθηροβόλο βλέμμα της Οντρέ Τοτού και ένα μηχανάκι.
