Όσκαρ 2021 : Nomadland vs Netflix ; Οι τελικές προβλέψεις για τις φετινές υποψηφιότητες

Μια ανάσα πριν την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων την ερχόμενη (Καθαρά) Δευτέρα το κάφρο με τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν ένα Όσκαρ δείχνει να ξεκαθαρίζει. Έχουμε ξαναγράψει ότι η πανδημία πήγε την οσκαρική σεζόν αρκετά πίσω. Έτσι ο Δεκέμβρης και ο Γενάρης πέρασαν με τις ενώσεις κριτικών να ξεχωρίζουν τους καλύτερους ενώ οι Χρυσές Σφαίρες έβγαλαν τις προτιμήσεις τους μέσα στον Φλεβάρη. Σοβαρό βαρόμετρο πάντως – όπως έχουμε ξαναγράψει – είναι η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων και των βραβείων που δίνουν οι κινηματογραφικές επαγγελματικές ενώσεις – σωματεία ενώ και τα Bafta αποτελούν έναν κάποιον οδοδείκτη. 

Θα περίμενε κανείς πως η φετινή χρονιά θα έμοιαζε λόγω των περιστάσεων τελείως αβέβαιη. Μέχρι στιγμής όμως όλη η πορεία μέχρι τις υποψηφιότητες βγάζει σαφείς ενδείξεις για τις προτιμήσεις της Ακαδημίας. Μια τέτοια πρόβλεψη αφορά μια ταινία που απ’ ότι φαίνεται συγκίνησε (και όχι άδικα) ενώσεις κριτικών, Σφαίρες, Bafta, Critic’s Choice, Indie Spirit Awards και αρκετές από τις επαγγελματικές ενώσεις. Ο λόγος για το Nomadland. Η ταινία της Κλόε Ζάο, που εκπροσωπεί το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά, γοητεύει τους θεατές μιλώντας με απλότητα για την Αμερική (και όχι μόνο) σχεδόν σε παρόντα χρόνο. Είναι φυσικά πρόωρο να της απονείμουμε τα Όσκαρ. Η Κλόε Ζάο πάντως φιλοδοξεί να δει την ταινία της να πλασάρεται σε αρκετές κατηγορίες όπως ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α γυναικείου (για την εκπληκτική Φράνσις Μακ Ντόρμαντ), Β ανδρικού (για τον Ντ. Στροθέρν), φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου.

Πολύ κοντά σε μεγάλο αριθμό υποψηφιοτήτων βρίσκονται και δύο από τις παραγωγές της πλατφόρμας του Netflix. Η μια είναι η Δίκη των 7 του Σικαγο. Η ταινία του Άαρον Σόρκιν έχει σαφή πολιτικό – κοινωνικό ύφος, εξαιρετική αφηγηματική δομή, δυνατές ερμηνείες (οι Σάσα Μπάρον Κοέν, Έντι Ρεντμεϊν, Φρανκ Λαντζέλα χωρίς αμφιβολία ξεχωρίζουν), φωτογραφία, μοντάζ, μουσική (από τον Ντάνιελ Πέμπερτον).

Αντίστοιχη αναμένεται να είναι και η παρουσία του ασπρόμαυρου κοινωνικού δράματος Μανκ του Ντεϊβιντ Φίντσερ, που αναπαριστά το Χόλυγουντ του ‘30 με εκπληκτικό τρόπο και σίγουρα θα εκτιμηθεί από την Ακαδημία σε αρκετές κατηγορίες όπως ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου (για τον απόντα Τζόρτζ Φίντσερ), α ανδρικού για τον Γκάρι Όλντμαν, β γυναικείου για την Αμάντα Σεϊφριντ, φωτογραφίας, ήχου, μοντάζ, οπτικών εφέ και μουσικής.

Από εκεί και πέρα το Netflix παλεύει να περάσει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις υπόλοιπες ταινίες στις επιμέρους πεντάδες των  Όσκαρ. Μια τέτοια ταινία είναι το Ma Reiny’s Black Bottom που ενδέχεται να εκτιμηθεί στις ερμηνευτικές αλλά και σε κάποιες τεχνικές κατηγορίες. Άλλη μια πιθανή πρόταση είναι το Life Ahead με πρωταγωνίστρια την Σοφία Λόρεν. Το ίδιο ισχύει και για το αντιπολεμικό δράμα του Σπαϊκ Λι Da 5 Blood, όπως και το Malcolm & Marie τα οποία όμως έχουν περιορισμένη δυναμική.

Ερωτηματικό αποτελεί το πλασάρισμα που θα έχει το γουέστερν του Πολ Γκρίνγκρας News of the World. Παρά το υλικό και την φροντισμένη δουλειά του Γκρινγκρας κανείς δεν ξέρει πόσο θα εκτιμηθεί το είδος με το οποίο ασχολείται ο δημιουργός και πόσο αυτή η επιλογή συμπίπτει με την μεταμοντέρνη αντίληψη αρκετών κυρίως νέων μελών της Ακαδημίας ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το Mank του Φίντσερ ανταποκρίνεται και χρησιμοποιεί αρτιότερα αυτά τα ίδια στοιχεία του παλιού Χόλυγουντ. Μετά τα Παράσιτα άλλη μια ταινία με στοιχεία από την κορεάτικη κουλτούρα έρχεται να γοητεύσει την Ακαδημία. Ο λόγος για το Μινάρι, ταινία που γεφυρώνει την Κορέα με το αμερικάνικο όνειρο και όπως φαίνεται θα έχει αξιοπρόσεκτη παρουσία σε ότι αφορά τις υποψηφιότητες καθώς παίζει δυνατά σε αρκετές κατηγορίες (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, β γυναικείου). Ανάλογη πορεία ενδέχεται να έχει και μια γαλλοβρετανική παραγωγή το Father του Φλόριαν Ζέλερ, Αποτελεί σίγουρα μεγάλο μειονέκτημα η απουσία της ταινίας από την λίστα του σωματείου Παραγωγών, που ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όμως εκτιμάται ότι θα υποστηριχθεί κυρίως από όσα μέλη της Ακαδημίας προέρχονται από την Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση η ταινία του Ζέλερ υπολογίζεται στις κατηγορίες ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α ανδρικού και β γυναικείου, μοντάζ (για τον Γιώργο Λαμπρινό). 

Αρκετά δυναμική θα είναι η παρουσία της αφροαμερικάνικης παραγωγής κυρίως με τρεις ταινίες : πέρα από το Ma Rainy’s Black Bottom που ήδη αναφέραμε αξιοπρόσεκτη αναμένεται να είναι  η παρουσία του Judas and the Black Messiah, αλλά και του One Night in Miami. Το ερώτημα είναι στις πόσες ταινίες θα φτάσει ο πήχης φέτος για την λίστα με τις ταινίες της χρονιάς. Κι αυτό γιατί κανείς δεν γνωρίζει πόσες και ποιες πρόλαβαν και είδαν τα μέλη της Ακαδημίας με τους διαφορετικούς περιορισμούς ανά περιοχή ή ανά χώρα όπου μένουν. 

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε την παρουσία αρκετών αφροαμερικάνων ηθοποιών όπως της Άντρα Ντεϊ (νικήτρια και της αντίστοιχης Σφαίρας), της Βαϊολα Ντεϊβις για τον Α γυναικείο, του εκλιπόντα Τσαντγουϊκ Μπόσμαν (που αποτελεί φαβορί και ενδεχομένως να έχει διπλή υποψηφιότητα) και ενδεχομένως και του Ντελροϊ Λίντο για τον ά ανδρικό, του Ντάνιελ Καλούα και της Ντομινίκ Φισμπακ στους δεύτεραγωνιστικούς ρόλους. 

Όμως τα φετινά Όσκαρ ενδέχεται να έχουν και άρωμα γυναίκας, όπως φαίνεται. Στην κατηγορίας της Σκηνοθεσίας εκτός από την Κλόε Ζάο δύο ακόμα κυρίες διεκδικούν με αξιώσεις μια θέση στην πεντάδα : η μια είναι η Ρετζίνα Κινγκ (για το One Night in Miami) και η δεύτερη η Εμέραλντ Φένελ με το Promising Young Woman, μια μαύρη φεμινιστική κωμωδία που μιλάει στην καρδιά του κινήματος #metoo με τον εκπληκτικό σαρκασμό της. Η ταινία αυτή φιλοδοξεί να έχει επίσης μια θέση σε κατηγορίες όπως σεναρίου, α γυναικείου (για την Κάρεϊ Μάλιγκαν σε μια ερμηνεία που έχει συζητηθεί αρκετά και εκτιμάται ως φαβορί). Η προοπτική πάντως όχι μιας αλλά δυο – και ίσως και τριών – γυναικών στην κατηγορία της σκηνοθεσίας φαντάζει εξωπραγματική μέχρι σήμερα. Και αυτό γιατί στα 93 χρόνια των Όσκαρ έχουν προταθεί μόλις 5 γυναίκες, η τελευταία ήταν η Γκρέτα Γκέργουϊκ το 2017 (για το Lady Bird) ενώ η μόνη που κατάφερε να κερδίσει το συγκεκριμένο Όσκαρ ήταν η Κάθριν Μπίγκελοου το 2009 (για το Hurt Locker). 

Στις ερμηνευτικές κατηγορίες πέρα από όσους και όσες έχουμε ήδη αναφέρει αξίζουν αναφοράς κάποια πρόσωπα ακόμα. Στον α΄ γυναικείο αξίζει προσοχής η Βανέσα Κίρμπι για το Pieces of a Woman  λ.χ. η οποία έχει προταθεί στα βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών. Ευχάριστη έκπληξη θα αποτελέσει μια παρουσία και της Έλεν Μπέρστιν αν και οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι μετρημένες. Αρκετά συζητιέται και η Εϊμι Άνταμς για την παρουσία της στο Hillbilly Elegy ενώ σημειώστε στα dark horses την μυθική Σοφία Λόρεν η οποία αν καταφέρει να προταθεί στα 86 της θα ξεπεράσει το ρεκόρ της 85χρονης Εμανουελ Ριβά ως η πλέον υπερήλικη ηθοποιός που προτάθηκε για τον Α γυναικείο. Στον β γυναικείο η Ολίβια Κόλμαν (για το Father του Φόριαν Ζέλερ) διεκδικεί μια θέση στην κατηγορία, η Μαρία Μπακάλοβα από το sequel του Borat ενώ αν περάσει στην πεντάδα δυνατή υποψηφιότητα θα αποτελέσει και αυτή την Γκλεν Γκλόουζ, η οποία έχει ήδη το ρεκορ των περισσότερων (συνολικά 7) χαμένων υποψηφιοτήτων.

Ας μην ξεχνάμε πως ανάμεσα στις ταινίες που ενδέχεται να συζητηθούν υπάρχουν και αυτές που φιλοδοξούν να πιάσουν μια θέση στην πεντάδα για την Διεθνή Ταινία της χρονιάς. Το Another Round από τη Δανία είναι ίσως μια ταινία που συζητήθηκε αρκετά σε αυτή τη λίστα. Η ταινία του Τόμας Βίντεμπεργκ πέρα από την Διεθνή Ταινία διεκδικεί με αξιώσεις να κάνει την έκπληξη στις κατηγορίες σεναρίου και α ανδρικού για τον (πραγματικά εξαιρετικό) Μαντς Μίκελσεν. Από τις υπόλοιπες ξενόγλωσσες ταινίες της χρονιάς αξίζει οπωσδήποτε μια αναφορά στο Quo Vadis Aida της Γιάσμιλα Ζμπάνιτς και στο Collective του Αλεξάντερ Νανάου, το οποίο παίζει δυνατά και στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ. 

Θα κάνουμε τέλος μια αναφορά και στα μουσικά Όσκαρ. Οι Τρεντ Ρέσνορ και Άτικους Ρος έδωσαν χωρίς αμφιβολία δύο από τα καλύτερα score της χρονιάς για τις ταινίες Mank και Soul. Ενδεχομένως οι δύο συνθέτες να καταφέρουν να προταθούν και για τις δύο δουλειές τους ωστόσο το δεύτερο αποτελεί ίσως και το φαβορί της κατηγορίας και μένει να επιβεβαιωθεί και από την παρουσία του στην πεντάδα. Καλές κριτικές έχει λάβει και η μουσική του Τζεϊμς Νιούτον Χάουαρντ για το News of the World, όπως και ο Αλεξάντερ Ντεσπλά για το Midnight Sky (το μοναδικό πράμα που μπορείς να εκτιμήσεις από την τελευταία ταινία του Τζορτζ Κλούνεϊ) ενώ υπολογίσιμοι θεωρούνται επίσης ο Λούντβιχ Γκόρανσον για την δουλειά του στο ανούσιο και υπερφίαλο Tenet, ο Εμίλ Μόσερι για το Minari αλλά και η Λολίτα Ριτμάνις για την λετονική παραγωγή του Blizzard of Souls, η οποία αποτελεί και την μοναδική πιθανή γυναικεία παρουσία στην κατηγορία. Αντιθέτως δίκοπο μαχαίρι θεωρείται μια πιθανή συμμετοχή του Τόμας Νιούμαν στην πεντάδα καθώς αν προταθεί και χάσει το Όσκαρ θα γίνει ο ρέκορντμαν συνθέτης με τις περισσότερες χαμένες υποψηφιότητες στα 93 χρόνια του θεσμού. Σε ότι αφορά τα τραγούδια αξίζει να προσέξουμε αν η Νταϊαν Γουόρεν θα καταφέρει να προταθεί για 11η φορά με το ιταλικό Io Si (από το Life Ahead) όπως επίσης αν η διασκεδαστική κωμωδία του Γουίλι Φέρελ για την Eurovision θα καταφέρει να βρεθεί στην πεντάδα των τραγουδιών με το απολαυστικό Husavic.