Όσκαρ 2023: Τα Πάντα Όλα γύρω από τις προβλέψεις της φετινής απονομής

Οι κριτικοί πρόσεξαν τις ταινίες, οι Σφαίρες, τα BAFTA και τα Critics Choice μίλησαν και τα κινηματογραφικά σωματεία διάλεξαν τους καλύτερους της χρονιάς.

Και όλα οδηγούν πια στην 95η απονομή των βραβείων Όσκαρ που θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή (ξημερώματα Κυριακής προς Δευτέρα σε ώρα Ελλάδος). Κι αν πέρυσι τα Όσκαρ βραβεύσαν με το CODA τις πλατφόρμες (ανάγκα και οι Θεοί πείθονται) ο προσανατολισμός της φετινής απονομής μοιάζει να προσέχει περισσότερο την κινηματογραφική διανομή ψάχνοντας παράλληλα πρωτότυπες ιδέες σε μια εποχή που το σινεμά κινείται μεταξύ αίθουσας και πλατφόρμας. Και με βάση όσα συνέβησαν στα σωματειακά βραβεία ίσως είναι μια από τις λίγες φορές που η απονομή των Όσκαρ δείχνει πιο σίγουρη από ποτέ.

Τα Πάντα Όλα των Ντάνιελς είναι λοιπόν το μεγάλο φαβορί. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτή η ιδιαίτερη ταινία – που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σχετικά νωρίς μέσα στο 2022 – με τα δεκάδες παράλληλα χαοτικά σύμπαντα ψυχανάλυσης μπορεί να καταφέρει αυτό που ίσως πριν 20 χρόνια θα φάνταζε αδιανόητο για τα Όσκαρ. Αν λάβουμε υπόψη μας τον ενθουσιασμό των Παραγωγών, των Σκηνοθετών, των Σεναριογράφων και ειδικά των Ηθοποιών (που στα βραβεία τους παραμιλούσαν με την ταινία των Ντάνιελς) το Τα Πάντα Όλα έχει τον πρώτο λόγο για την ταινία της χρονιάς, την σκηνοθεσία, το σενάριο, στα τρία από τα τέσσερα ερμηνευτικά Όσκαρ (α γυναικείο, β ανδρικό και μπορεί και το β γυναικείο στο οποίο έχει διπλή παρουσία) και ίσως κάποιο ή κάποια από τα τεχνικά βραβεία (όπως το εκπληκτικό μοντάζ της ταινίας). Σύνολο μια καλή σούμα που μπορεί να φτάσει ίσως μέχρι τα πέντε εως και επτά από τα έντεκα Όσκαρ για τα οποία προτάθηκε. 

Υπάρχει άραγε κάποια αντιπρόταση απέναντι σε αυτή την εκτίμηση; Οι Fabelmans, ας πούμε, δεν ελπίζουν σε πολλά πράματα παρά το ότι είναι μια γλυκιά ταινία. Είναι άγνωστο αν η κοινότητα των ψηφοφόρων της Ακαδημίας θα θελήσει να βραβεύσει για τρίτη φορά με το Όσκαρ Σκηνοθεσίας έναν ήδη αναγνωρισμένο σπουδαίο δημιουργό όπως ο Στήβεν Σπήλμπεργκ. Το ίδιο ισχύει για τα Πνεύματα του Ινισέριν του Μάρτιν Μακ Ντόνα – με τις 9 υποψηφιότητες – που ελπίζουν ίσως σε μια διάκριση για το (υπέροχο) σενάριο τους και ίσως κάποια έκπληξη στο β γυναικείο. Το ίδιο ισχύει και για το TAR του Τοντ Φιλντ, μια ενδιαφέρουσα ταινία που μιλάει για την cancel culture, την προσωπική ηθική και τον δημόσιο λόγο στην εποχή μας, η οποία όμως δεν ελπίζει σε κάτι περισσότερο από το Όσκαρ Α γυναικείου για την εκπληκτική πρωταγωνίστρια της, πάνω στην οποία άλλωστε ο Φιλντ δόμησε όλο του το όραμα. 

Η προσοχή της αντιπρότασης απέναντι στο Τα Πάντα Όλα είναι εστιασμένη στο δυνατό χαρτί του Netfix. Το γερμανικό αντιπολεμικό δράμα Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο μετά την θριαμβική επέλαση του από τα BAFTA δείχνει να αποτελεί θέμα συζήτησης όχι μόνο γιατί αποτελεί μια καλή πρόταση από μια σημαντική εμπορική πλατφόρμα (που δεν έχει καταφέρει ακόμα να πιάσει την κορυφή των Όσκαρ) αλλά κυρίως για τους συμβολισμούς και συνειρμούς που εκφράζει σε σχέση με τον πόλεμο που δοκιμάζει ακόμα την Ουκρανία. Είναι ένα θέμα άλλωστε που αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα στην παγκόσμια επικαιρότητα εδώ και ένα χρόνο και προβληματίζει σοβαρά τους Αμερικανούς και πολιτικά και ως κοινωνία.

Κάπως έτσι λ.χ. στο Ντοκιμαντέρ η Ακαδημία φαίνεται να επανεκτιμά την επιλογή της ανάμεσα στην ταινία της Λόρα Ποϊτρας, το βραβευμένο στη Βενετία All the Beauty and the Blooodsheet και το καθαρά πολιτικό Navalny, πορτραίτο ενός εκ των κυρίων εκπροσώπων της αντιπολίτευσης στη Ρωσία του Πούτιν. Η ταινία του Έντουαρντ Μπέργκερ είναι λοιπόν το μεγάλο αουτσαϊντερ της βραδιάς όπως όλα δείχνουν. Έχει κλειδώσει το Όσκαρ Διεθνούς (ξενόγλωσσης) ταινίας και αναμένεται να παίξει σοβαρό ρόλο σε κατηγορίες όπως ο ήχος, η μουσική, η φωτογραφία και ίσως η διεύθυνση παραγωγής και το διασκευασμένο σενάριο (εδώ θα κονταροχτυπηθεί με το ευαίσθητο αλλά φεμινιστικό Women Talking της Σάρα Πόλεϊ αλλά αν κερδίσει όλα είναι ανοιχτά). 

Πέρα από το Ουδέν Νεότερο… μια δεύτερη αντιπρόταση, που όμως θα αποτελέσει την απόλυτη έκπληξη της βραδιάς αν συμβεί, είναι το Top Gun Maverick, το οποίο όμως δεν έχει σοβαρά πατήματα στα μεγάλα βραβεία (σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνευτικά) αλλά περιορίζεται σε κάποιες τεχνικές κατηγορίες με καλές πιθανότητες στα βραβεία του ήχου, του τραγουδιού και ίσως του μοντάζ. Η παραγωγή του Τομ Κρουζ έπαιξε πάντως πολύ στην οσκαρική καμπάνια της με το δυνατό χαρτί της, που ήταν η απόφαση που πήρε ο ίδιος ο Κρουζ να διανεμηθεί κανονικά η ταινία στις αίθουσες και φυσικά η αξιοπρόσεκτη πορεία που έκανε μετά στο box office, σε μια εποχή που τα μεγάλα στούντιο μελετάνε μετά την πανδημία πως θα διαθέσουν το υλικό τους αλλά και τις νέες τάσεις του κοινού σε ότι αφορά τις ταινίες που αξίζει να βγαίνουν στις αίθουσες και όσες τελικά παίρνουν τον δρόμο της κυκλοφορίας τους σε VOD.

Ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον φέτος παρουσιάζουν οι τρεις από τις τέσσερις ερμηνευτικές κατηγορίες για την Ακαδημία. Αν εξαιρέσουμε φυσικά τον Β΄ ανδρικό στον οποίο την βράβευση του Βιετναμεζοαμερικάνου Κι Χουι Κουάν (Τα Πάντα Όλα) φαίνεται να έχει κλειδώσει. Στον Β΄ γυναικείο τα πάντα είναι ανοιχτά ανάμεσα στις Άντζελα Μπάσετ (Black Panther: Wakanda Forever), την Τζεϊμι Λι Κέρτις (Τα Πάντα Όλα) και την Κέρι Κόντον (Τα Πνεύματα του Ινισέριν). Προσωπικά δίνω ένα ελαφρύ προβάδισμα στην Κέρι Κόντον κυρίως γιατί είναι ένας ρόλος με πραγματικό δραματικό βάθος. 

Στον Α ανδρικό πολλοί εκτιμούσαν πως θα είναι παράσταση για ένα ρόλο, με τον Μπρένταν Φρεϊζερ (Η Φάλαινα) να θεωρείται σχεδόν σίγουρος. Όμως μετά τα BAFTA αρχίζουν και διατυπώνονται δεύτερες σκέψεις και επανεκτιμήσεις για την πραγματική υπέροχη ερμηνεία του Όστιν Μπάτλερ ως Έλβις Πρίσλεϊ. Προσωπικά αγάπησα την ερμηνεία του Φρεϊζερ, που είναι δείγμα του πόσο καλός ηθοποιός είναι (και επιβεβαιώνει την αγάπη του Αρονόφσκι να δίνει δεύτερες ευκαιρίες σε καλούς αλλά ξεπερασμένους από την επικαιρότητα ηθοποιούς) αλλά πιστεύω ότι το βραβείο όντως θα καταλήξει στον Μπάτλερ.

Τέλος όλα είναι ανοιχτά στο ντέρμπι του Ά γυναικείου ανάμεσα στην Κειτ Μπλάνσετ (Tar) και την Μισέλ Γεό (Τα Πάντα Όλα) αν και αρχικά πολλοί στοιχημάτιζαν στη βράβευση της Μπλάνσετ. Όπως όμως έχουμε ξαναπεί η Μπλάνσετ δίνει μια πραγματικά εκπληκτική ερμηνεία, που ο Τοντ Φιλντ έχτισε αποκλειστικά πάνω της, όμως η Μισέλ Γέο παλεύει στην δική της ερμηνεία με ένα χαοτικό και αταξινόμητο σύμπαν πράγμα που μοιάζει πιο δημιουργικό και γοητευτικό και σίγουρα δίκαια μπορεί να φτάσει μέχρι την βράβευση, ειδικά αν σκεφτούμε τον γενικότερο ενθουσιασμό που υπάρχει για την ταινία της. 

Μια κουβέντα τέλος για τις μουσικές κατηγορίες. Σε ότι αφορά το τραγούδι η Ακαδημία δείχνει να βρίσκεται ανάμεσα σε μια επιλογή από τον κόσμο του Bollywood, το Naatu Naatu από την ταινία RRR, το οποίο αν βραβευθεί θα είναι το πρώτο τραγούδι με Όσκαρ σε στίχους που είναι στην ινδική διάλεκτο Τελούγκου (να θυμίσουμε ότι το 2009 είχε βραβευτεί το Jai Ho από το Slumdog Millionaire του Α.Ρ. Ραχμάν, το οποίο ήταν γραμμένο σε Χίντι, Πουντζάμπι και Ουρντού) ενώ η δεύτερη επιλογή φαίνεται να είναι το This is Life της Lady Gaga από το σάουντρακ του Top Gun Maverick. Σε ότι αφορά την μουσική, όπως όλα δείχνουν, το Όσκαρ θα παιχτεί ανάμεσα στην υπέροχη jazz μουσική του Τζάστιν Χούρβιτς για – την άδικα παραμελημένη από την Ακαδημία Babylon – και τον Γερμανό Φόλκερ Μπέρτελμαν (ή αλλιώς γνωστός ως Χάουτσκα) του Ουδέν Νεότερο…, ταινία που όπως είπαμε πλασάρεται πλέον δυνατά σε αρκετές από τις κατηγορίες που προτάθηκε. Προσωπικά επιλέγω τον Χούρβιτς γιατί παρουσίασε μια εκπληκτική μουσική με βάση όπως είπαμε πάνω στην τζαζ με διάφορα μοτίβα και πειραματισμούς και διάρκεια πάνω από 2,5 ώρες. 

*Η 95η απονομή των βραβείων Όσκαρ θα πραγματοποιηθεί ξημερώματα Κυριακής προς Δεύτερα στο Dolby Theater του Λος Άντζελες με παρουσιαστή τον Τζίμι Κίμελ.