Όσκαρ 2025: Πού πάει αυτή η κούρσα;

Με τις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών να έχουν ανακοινωθεί και τις ενώσεις κριτικών να ανακοινώνουν η μια πίσω από την άλλη τα δικά τους βραβεία και τις λίστες με όσα ξεχώρισαν μέσα στη χρονιά, το βαρόμετρο των φετινών Όσκαρ φαίνεται να διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά μέσα σε όλα αυτά δεν λείπουν και οι εκπλήξεις που καιροφυλακτούν μέχρι την τελευταία στιγμή.

Η προχτεσινή σαρωτική νίκη της Εμίλια Πέρεζ του Ζακ Οντιάρ στα Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, αφήνοντας το Διπλανό Δωμάτιο του Πέδρο Αλμοδόβαρ στα κρύα του λουτρού, φάνηκε πως είναι η τέλεια φωτογραφία της στιγμής για την κούρσα των βραβείων. Η παρουσία του queer telenovela μιούζικαλ του Οντιάρ, που εκπροσωπεί την Γαλλία, με 10 υποψηφιότητες στις Σφαίρες (τις περισσότερες στα χρονικά του θεσμού για μιούζικαλ) επιβεβαιώνει ότι η ταινία θα πάει πολύ μακριά, θα συζητηθεί εξαντλητικά μέχρι τέλους και καθώς εκπροσωπεί με εύστοχο τρόπο το queer φανερώνει ότι η περίφημη ιστορία του woke culture (όπως το ορίζουν κάποιοι απαξιωτικά) δεν θα τελειώσει έτσι απλά.

Οι τρεις πρωταγωνίστριες (Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Ζόε Σαλντάνα και Σελένα Γκόμεζ) φαίνεται πως πάνε πακέτο στις υποψηφιότητες τους και πιθανόν να τις ξαναδούμε στα βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών αλλά και στις υποψηφιότητες των Όσκαρ εκτός αν ο σκληρός ανταγωνισμός που θα ανοίξει προσεχώς θα αποκλείσει κάποια από τις τρεις (και εδώ ο κλήρος πέφτει πιθανότατα την Γκόμεζ).

Στον αντίποδα βρίσκεται μια ανεξάρτητη ταινία που επίσης συγκεντρώνει αρκετά θεαματικές κριτικές και θαυμαστές. Ο λόγος για το Brutalist του Μπράντι Κορμπέτ, το δυνατό χαρτί της Α24, που επίσης παρουσιάζει ξεχωριστές αρετές και οπωσδήποτε θα αφήσει το στίγμα του και στα επερχόμενα Όσκαρ κυρίως στις δυνατές κατηγορίες (σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνευτικά). Ο Άντριεν Μπρόντι κάνει ένα εξαιρετικό come back στις κούρσες των βραβείων ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και την Φελίσιτι Τζοόουνς στις λίστες των Όσκαρ για τον β γυναικείο.

Μιλώντας για ανεξάρτητες ταινίες, το ίδιο συμβαίνει και με την Ανόρα του Σον Μπέικερ. Ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών δείχνει να είναι από τις αγαπημένες ταινίες των ενώσεων κριτικών μέχρι στιγμής. Πιθανόν να μην κεντρίσει το ενδιαφέρον των κινηματογραφικών σωματείων σε μεγάλο βαθμό (με εξαίρεση την φωτογραφία και το μοντάζ) όμως στα δυνατά χαρτιά της ταινίας είναι φυσικά ο ίδιος ο Μπεϊκερ, που σίγουρα τον υπολογίζουμε στην πεντάδα της σκηνοθεσίας και στο σενάριο, ενώ η Μίκι Μάντισον είναι επίσης στα ακλόνητα φαβορί της κούρσας για τον Α γυναικείο. Υπολογίσιμος αντίπαλος φαίνεται και το Κονκλάβιο του Έντουαρτ Μπέργκερ.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης που είχε σαρώσει πριν δύο χρόνια με το Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο ενδέχεται να επιβεβαιώσει την δυναμική του καθώς το θέμα της ταινίας του είναι δύσκολο (η διαδικασία εκλογής νέου Πάπα) και ο ίδιος κρατάει με εύστοχο τρόπο τις λεπτές ισορροπίες ενώ και ο πρωταγωνιστής του, ο Ρεϊφ Φαϊνς είναι υπολογίσιμος. Στα συν της ταινίας και η παρουσία της τεράστιας Ιζαμπέλα Ροσελίνι που ίσως εδώ έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία τουλάχιστον μιας οσκαρικής υποψηφιότητας που έλειπε τόσο από την φιλμογραφία της. Στην βράβευση της πάντως στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία αποθεώθηκε και όχι άδικα.

Το ένα τρίτο της πεντάδας για την Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας είναι φέτος γυναίκες κι αυτό δείχνει ότι υπάρχει πολύ καλό υλικό που σίγουρα θα το δούμε και παρακάτω. Ο λόγος για το Substance της Κοραλί Φαρζέ, μια horror σάτιρα για τον αδηφάγο κόσμο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το υλικό της ταινίας σίγουρα θα εκτιμηθεί και στη συνέχεια με την Φαρζέ να υπολογίζεται τόσο για την σκηνοθεσία όσο και για το σενάριο ενώ Ντέμι Μούρ και Μάργκαρετ Κουαϊλι (κυρίως η πρώτη) έχουν σίγουρα κάποιο λόγο για ένα καλό πλασάρισμα στις λίστες των Όσκαρ και Σωματείου Ηθοποιών. Αντίστοιχη εκτίμηση υπάρχει και για το All We Imagine as Light της Παγιάλ Καπαντία που αποτέλεσε έκπληξη η παρουσία του στην Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας και ας μην αποκλείεται το πλασάρισμα της σκηνοθέτιδος στα σωματειακά βραβεία Σκηνοθεσίας και Σεναρίου αλλά γιατί όχι αντίστοιχα και στα Όσκαρ φτάνοντας επίσης μεταξύ καλύτερης διεθνούς ταινίας και καλύτερης ταινίας.

Στα δυνατά χαρτιά επίσης και το Wicked, από τις πιο σοβαρές προτάσεις του στουντιακού κατεστημένου του Χόλυγουντ, το οποίο παραδόξως οι Σφαίρες δεν εκτίμησαν στο σύνολο του με τον σκηνοθέτη Τζον Τσόου να μένει παραδόξως εκτός πεντάδας ενώ οι δύο πρωταγωνίστριες Σύνθια Ερίβο και Αριάνα Γκράντε είναι εντός υποψηφιοτήτων. Το Wicked ωστόσο φαίνεται να εκτιμάται μέχρι στιγμής και από τις ενώσεις κριτικών αφού είναι ψηλά στις προτιμήσεις τους, θα προσεχθεί περισσότερο ειδικά αν η πορεία του στο box office είναι εντυπωσιακή ενώ δεν αποκλείεται να το δούμε αργότερα σε αρκετά σωματειακά βραβεία (κουστούμια, σκηνικά, φωτογραφία, μακιγιάζ, εφέ, μουσική, τραγούδι). Αντίστοιχη παρουσία ενδέχεται να έχει και το δεύτερο μέρος του Dune, που σίγουρα η παρουσία του στις Σφαίρες δεν ήταν η αναμενόμενη καθώς τα μέλη της απέκλεισαν τον Ντενί Βιλνέβ από την πεντάδα της σκηνοθεσίας ενώ έχει ενδιαφέρον η παρουσία του Χανς Τσίμερ στην πεντάδα της μουσικής αν και το score του Dune έχει αποκλειστεί από τα Όσκαρ. Το Dune πάντως ενδέχεται να αποκτήσει την δυναμική του αργότερα όταν θα μας απασχολήσουν τα σωματειακά βραβεία (ειδικά στις τεχνικές κατηγορίες).

Στα εντυπωσιακά της κούρσας μέχρι στιγμής η παρουσία του Σεμπάστιαν Σταν στις Σφαίρες για τον εξαιρετικό Ντόναλντ Τραμπ που έχτισε στο Apprentice. Όπως φαίνεται η κινηματογραφική βιομηχανία προβληματίστηκε αρκετά από την δυναμική επίθεση που δέχτηκε τόσο η ταινία όσο και ο πρωταγωνιστής της από το νεοσυντηρητικό πολιτικό κατεστημένο ενώ η παρουσία της στη συνέχεια της κούρσας μπορεί άνετα να ερμηνευτεί ως ένα καθαρό statement κατά της εκδικητικής συμπεριφοράς του Ντόναλντ Τραμπ, που βρίσκεται σε φάση αναμονής για την ορκωμοσία του ως πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά ήδη δίνει το πολιτικό στίγμα για την ρότα που θα ακολουθήσει πολιτικά. Αντίστοιχα εδώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια αναφορά στο Complete Unknown. Η βιογραφία του Μπομπ Ντίλαν εκτιμάται αρκετά με τον Τιμοτέ Σαλαμέ στον ομώνυμο ρόλο να ξεχωρίζει.

Υπάρχουν επίσης και κάποια αφροαμερικάνικα κοινωνικά δράματα που σίγουρα συγκεντρώνουν αρκετή προσοχή χωρίς ωστόσο να έχουν πλασαριστεί όσο θα έπρεπε. Ο λόγος για το Sing Sing με τον Κόλμαν Ντομινγκο να επιβεβαιώνει ότι είναι το δυνατό χαρτί της ταινίας μέχρι στιγμής αλλά μέχρι εκεί, το Nickel Boys που έχει παρεμφερή θεματολογία (τον εγκλεισμό νεαρών Αφροαμερικανών σε αναμορφωτήριο) αλλά δεν επιβεβαιώνει κάποια ουσιαστική δυναμική πέρα από το μιντιακό πλάσαρισμα του, το Piano Lesson που επίσης οι Σφαίρες δεν του έδωσαν κάποια παραπάνω ώθηση και αναμένεται να δούμε τι θα κάνει προσεχώς (μας απασχολεί κυρίως η παρουσία της Ντανιέλ Ντεντγουαϊλερ που ξεχωρίζει) και το βρετανικό κοινωνικό δράμα του Μαικ Λι Hard Truths με την πρωταγωνίστρια Μαριάν Ζαν Μπαπτιστ να κεντρίζει το ενδιαφέρον των κριτικών ενώσεων μέχρις στιγμής.

Στον αντίποδα περισσότερο δρόμο μπροστά τους έχουν ταινίες όπως ο Μονομάχος ΙΙ του Ρίντλεϊ Σκοτ. Με εξαίρεση την παρουσία του Ντένζελ Ουάσινγκτον οι Σφαίρες σχεδόν εξαφάνισαν την όποια προοπτική της ταινίας χωρίς να την πλασάρουν ακόμα και σε κατηγορίες που θα είχε ενδιαφέρον η παρουσία της (όπως η μουσική). Το ίδιο ισχύει και για το δυνατό κοινωνικό δράμα του Πέδρο Αλμοδόβαρ που μέχρι στιγμής δεν πείθει με μοναδική εξαίρεση την ερμηνευτική παρουσία της Τίλντα Σουίντον. Αυτό όμως δεν αποκλείεται να αλλάξει προσεχώς καθώς ο σπουδαίος Ισπανός δημιουργός χαίρει εξαιρετικής εκτίμησης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ενώ η τόλμη του να πειραματιστεί με μια ταινία στα αγγλικά είναι σίγουρα υπολογίσιμο στοιχείο. Αντίστοιχα ερωτηματικά υπάρχουν και για το Blitz. Το δυνατό ιστορικό δράμα του Στιβ Μακ Κουίν με φόντο το βομβαρδισμό του Λονδίνου στις αρχές του Β Παγκοσμίου Πολέμου αγνοήθηκε από τις Σφαίρες αλλά έχει αρκετό δρόμο μπροστά του για να πλασάρει τουλάχιστον την πρωταγωνίστρια της ταινίας Σίρσε Ρόναν.

Η λίστα φυσικά με τα λεγόμενα dark horses δεν τελειώνει εδώ. Σημειώστε επίσης ένα road movie που σίγουρα αξίζει προσοχής: το Real Pain κέρδισε 4 υποψηφιότητες για Σφαίρα ταινίας, σεναρίου και Α και Β ανδρικού ρόλου και ίσως να το δούμε προσεχώς (τουλάχιστον για την ερμηνεία του Κιέραν Κάλκιν στον β άνδρικό).Σίγουρα θα άξιζε μια αναφορά και στο #Juror 2 του Κλιντ Ιστγουντ, μια ταινία που η Warner δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε αλλά αρκετά μέλη της κινηματογραφικής βιομηχανίας την εκθειάζουν και προσπαθούν να την προωθήσουν, οπότε αναμένουμε να δούμε αν αυτό θα έχει θετικά αποτελέσματα για την ταινία. Στα μεγάλα ερωτηματικά παραμένει επίσης μέχρι στιγμής το September 5, που οι Σφαίρες δεν το πρόσεξαν πιθανόν γιατί η ταινία ετοιμάζεται για την διανομή της στην Αμερική αυτές τις μέρες αλλά η κρίσιμη καμπή στη Μέση Ανατολή μπορεί να την τραβήξει προσεχώς προς τα πάνω όσο πλησιάζουμε στα Όσκαρ. Ανάλογη απορία υπάρχει επίσης για τον Σπόρο της Ιερής Συκιάς του Μοχαμάντ Ρασούλοφ, άλλη μια ταινία με δυνατό πολιτικό περιεχόμενο που σίγουρα επίσης είναι πιθανή για κάποια καλή έκπληξη στο μέλλον ενώ θεωρείται από τα δυνατά χαρτιά στην Διεθνή Ταινία εκπροσωπώντας όχι το Ιραν (που διώκει και λογοκρίνει τον Ρασούλοφ για τις ταινίες του) αλλά την Γερμανία.

Να σημειωθεί ότι την ερχόμενη Τρίτη 17 Δεκεμβρίου η Ακαδημία θα ανακοινώσει τις ενδιάμεσες λίστες της με τις ταινίες και τους υποψήφιους που θα προχωρήσουν σε δέκα κατηγορίες (ανάμεσα τους η Διεθνής ταινία, τα Ντοκιμαντέρ και οι μουσικές κατηγορίες) μέχρι την ανακοίνωση των τελικών υποψηφιοτήτων τον Ιανουάριο του 2025.