Πέθανε στα 89 του ο μεγάλος σταρ του σινεμά, Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Ένας από τους μεγάλους αστέρες του Χόλυγουντ έφυγε από τη ζωή
Πέθανε σε ηλικία 89 ετών, ένας από τους μεγάλους αστέρες του κινηματογράφου και του Χόλυγουντ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Έχει κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ: το πρώτο (1980) για τη σκηνοθεσία της ταινίας Συνηθισμένοι άνθρωποι (Ordinary People) και το δεύτερο (2002) για τη συνολική του προσφορά στο χώρο του κινηματογράφου.
Σύμφωνα με τους New York Times ο ηθοποιός πέθανε στο σπίτι του, στη Γιούτα.
Έχει κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ: Το πρώτο (1980) για τη σκηνοθεσία της ταινίας Συνηθισμένοι άνθρωποι (Ordinary People) και το δεύτερο (2002) για τη συνολική του προσφορά στο χώρο του κινηματογράφου.
Το βιογραφικό
Ο Τσαρλς Ρόμπερτ Ρέντφορντ Τζούνιορ (18 Αυγούστου 1936 – 16 Σεπτεμβρίου 2025)] ήταν Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης. Έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις όπως ένα βραβείο Όσκαρ , ένα βραβείο BAFTA και δύο Χρυσές Σφαίρες , καθώς και το βραβείο Cecil B. DeMille το 1994, το βραβείο Screen Actors Guild Life Achievement Award το 1996, το τιμητικό βραβείο της Όσκαρ το 2002, τις τιμές του Κέντρου Κένεντι το 2005, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 2016 και το τιμητικό Σεζάρ το 2019. Ονομάστηκε από το Time ως ένας από τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο το 2014.
Εμφανιζόμενος στη σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η τηλεοπτική καριέρα του Ρέντφορντ ξεκίνησε το 1960, με εμφανίσεις στο Alfred Hitchcock Presents το 1961 και στο The Twilight Zone το 1962. Η μεγαλύτερη επιτυχία του στο Μπρόντγουεϊ ήταν ως ο αποπνικτικός νεόνυμφος σύζυγος στην ταινία του Νιλ Σάιμον Barefoot in the Park (1963). Ο Ρέντφορντ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο στο War Hunt (1962). Γνώρισε επιτυχία ως πρωταγωνιστής σε ταινίες όπως το Barefoot in the Park (1967), το Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969), το Jeremiah Johnson (1972) και το The Candidate (1972). Έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην αστυνομική ταινία The Sting (1973). Συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες όπως το The Way We Were (1973), το Three Days of the Condor (1975), το All the President’s Men (1976) και το The Electric Horseman (1979).
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μέσα από τα μάτια των συμπρωταγωνιστών του
Ο Ρέντφορντ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία Ordinary People (1980), η οποία κέρδισε τέσσερα βραβεία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων των Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως το Brubaker (1980), το The Natural (1984), το Out of Africa (1985) και το Sneakers (1992). Κυκλοφόρησε την τρίτη του ταινία ως σκηνοθέτης, A River Runs Through It , το 1992. Συνέχισε να λαμβάνει υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας το 1995 για το Quiz Show . Το 1981, ο Ρέντφορντ συνίδρυσε το Sundance Resort and Film Institute . Οι μεταγενέστεροι κινηματογραφικοί του ρόλοι περιλαμβάνουν τα All Is Lost (2013), Truth (2015), Our Souls at Night (2017) και The Old Man & the Gun (2018). Ο Ρέντφορντ υποδύθηκε τον Αλεξάντερ Πιρς στις ταινίες Captain America: The Winter Soldier (2014) και Avengers: Endgame (2019). Αν και έχει ως επί το πλείστον αποσυρθεί από την υποκριτική από το τελευταίο, έχοντας ερμηνεύσει μόνο δευτερεύοντες φωνητικούς ρόλους, είναι εκτελεστικός παραγωγός στην τηλεοπτική σειρά Dark Winds από το 2022.
Όταν αποσύρθηκε από την υποκριτική
Βραβεύσεις
Ως καλλιτέχνης
-
- Βραβείο Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο (2002) Ως ηθοποιός:
- Βραβείο Emmy β’ ανδρικού ρόλου για την τηλεοπτική σειρά Alcoa Premiere Χρυσή Σφαίρα πιο πολλά υποσχόμενου ηθοποιού για την ταινία Inside Daisy Clover
- Βραβείο BAFTA καλύτερου ηθοποιού για την ταινία Tell Them Willie Boy Is Here
- Βραβείο BAFTA καλύτερου ηθοποιού για την ταινία Downhill Racer
Ως σκηνοθέτης:
- Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία Ordinary People
Γ. Βογιατζής: Η κακή συνεργασία που είχε με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Τη μεγάλη αγάπη που είχε για την Ελλάδα ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ αποκάλυψε, στο πλατό της εκπομπής Στούντιο 4, ο Γιώργος Βογιατζής, ενθυμούμενος και μία συνεργασία μαζί του που πήγε… αρκετά λάθος:
Έκανα ένα δοκιμαστικό με άλλους 30 και, διάσημους και μη διάσημους, για ταινία του Σίντεϊ Πόλακ. Και έφυγα, πήγα να κάνω μία ταινία στην Τυνησία. Και με πήγαν η παραγωγή και λέει «Έχει 32 ηθοποιούς ο Πόλακ και θέλει να σας δει εσάς». «Να τελειώσω τα γυρίσματα και θα έρθω»
Πάω εκεί. Τα πήγα καταπληκτικά με τον Πόλακ. Αφού φαντάσου έκανα πρόβες για την ταινία στο σπίτι του! Όλα μία χαρά. Και φεύγουμε για το Σάντο Ντομίνγκο… Μου λέει «Τώρα πρέπει να σου γνωρίσω τον Ρέντφορντ». Εντάξει, πάμε.
Πάω εκεί. Συμπαθέστατος. Μου λέει «Λατρεύω την Ελλάδα, λατρεύω την Κρήτη». Του λέω «Πώς;». «Όταν δεν είχα δουλειά σαν ηθοποιός είχα πάει στην Κρήτη με τα παιδάκια μου και οι Κηρτικοί μού φερθήκανε καταπληκτικά, χαϊδεύαν τα ξανθά μαλλάκια στα παιδιά μου και τα λοιπά και τα λοιπά. Και εκεί με βρήκε ο Μάικ Νίκολς και με φώναξε να κάνω την ταινία με την Τζέιν Φόντα, “Ξυπόλυτοι στο Πάρκο”, που τον έκανε διάσημο». Λέω «Θα τα πάω καταπληκτικά».
Ξεκινάμε τα γυρίσματα. Είχα αλοογουρά, και ο Πόλακ το ήθελε elegant στην αρχή, μην φανώ επαναστάτης κτλ. Με ντύνει με ένα κοστούμι καταπληκτικό. Φτάνω στο γύρισμα και έπεσε ένα μικρό χειροκρότημα από τους κομπάρσους. Δεν ξέρω γιατί, νόμιζαν ότι είμαι διάσημος;
Και ο Ρόμπτερ λέει «Δεν γίνεται να έχεις αλογοουρά, δεν πάει». Ήτανε συμπαραγωγός και είχε άποψη. «Πρέπει να του κόψουμε την αλογοουρά». Το σκέφτηκε ο Πόλακ και είπε εντάξει. Την κόβουμε, πάω στο γύρισμα… «Όχι! Δεν γίνεται, είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα! Είναι δυνατόν με άσπρο κοστούμι;» Βούρ πίσω. Ο αδερφός του Πόλακ ήτανε ο costume designer. Και μου λέει «Κάνε κάτι!». «Τι να πω; Βάλτε ό,τι θέλετε».
Ξεκινάμε τη σκηνή με τη γυναίκα μου κλπ. Σταματάει και λέει: «Άκου να σου πω κάτι, Γιώργο. Εδώ ο γοητευτικός είμαι εγώ. Εσύ είσαι ο South American». Λέω «Δεν καταλαβαίνω. Να το κάνω διαφορετικά; Εγώ έτσι το έκανα στις πρόβες». Τη γυναίκα μου στην ταινία εγώ την αγαπάω. Δεν ξέρω ότι μετά θα πάω φυλακή και θα τη φτιάξεις εσύ μαζί της και όλα αυτά. Δεν έχω ιδέα».
Τσαντίζεται και σηκώνεται από το τραπέζι. Πάει και του λέει κάτι ο Πόλακ. Και λέει «Εντάξει, θα το συζητήσουμε Στοπ αυτή σκηνή. ας πάμε να κάνουμε κάτι απλό. Όταν μπαίνεις λέει ο γιώργος θα σε γνωρίσει για πρώτη φορά και χαιρετιόσαστε».
Κάνω τη σκηνή. Τι έκανε ο Ρέντφορντ; Με κοίταζε, έκανε μια ώρα και δεν άφηνε το ουίσκι κάτω να με χαιρετήσει. Του λέει ο Πόλακ «Δεν μπορείς λίγο πιο γρήγορα;». Το ίδιο. Τσαντίζεται ο Πόλακ, του λέει «Να σου πω, είναι τόσο δύσκολο να κάνεις έτσι;». Σηκώνεται και φεύγει από το σετ και τρέχει από πίσω ο Πόλακ, γιατί είναι και φίλοι. Σταμάτησε η ταινία. Φύγαμε όλη στο Λος Άντζελες, μου γράψανε και ένα ωραίο γράμμα και στην πράξη απολύθηκα.
ΠΗΓΕΣ: NY Times, ertnews, cnn
