Προβλέψεις Όσκαρ 2024 : Από την Μπαρμπενχαϊμερ μέχρι τον Λάνθιμο
Λίγο πριν ανακοινωθούν οι οι υποψηφιότητες, ο Γιάννης Γκροσδάνης ρισκάρει προβλέψεις
Αν είχαμε μια χρονοκάψουλα με την οποία θα πέφταμε κατευθείαν από την περσινή απονομή των Όσκαρ στην φετινή νομίζω πως όλοι θα συμφωνούσαν πως η διαφορά μεταξύ των δύο σεζόν είναι η μέρα με τη νύχτα.
Πέρυσι μια μοντέρνα πειραματική ταινία με φοβερά στοιχεία νεωτερισμών – χωρίς ωστόσο αξιόλογη εμπορική πορεία εκτός Αμερικής – κατάφερε να κάνει την Ακαδημία να παραμιλάει με τα 7 Όσκαρ που κέρδισε.
Με το λοκντάουν πλέον σε απόσταση και την κινηματογραφική βιομηχανία σε πλήρη δραστηριότητα τα πράματα φέτος μάλλον είναι ελαφρώς πιο ικανοποιητικά σε σχέση με το υλικό που έχει να διαχειριστεί η Ακαδημία ενώ αρκετές από τις προτάσεις που φιγουράρουν πάνω πάνω στη λίστα των φετινών Όσκαρ έχουν μια αξιοπρεπή έως και εντυπωσιακή πορεία στο box office όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά παγκοσμίως.
Το φαινόμενο Μπαρμπενχαϊμερ αποτελεί πλέον ένα case study για μελέτη που όπως φαίνεται θα φτάσει με άνεση μέχρι τα Όσκαρ. Δίπλα τους η έκπληξη της τελευταίας στροφής της κούρσας, το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου όπως επίσης και το πολιτικό γουέστερν του Μάρτιν Σκορτσέζε, οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού φιγουράρουν στις μέχρι τώρα επιλογές κινηματογραφικών κριτικών και σωματείων.
Και από εκεί ακολουθεί μια σειρά από εξαιρετικές ανεξάρτητες μικρές αλλά φροντισμένες παραγωγές, art house φεστιβαλικές ταινίες και κρυφούς άσσους των στούντιο που κάθε μια φιλοδοξεί για τον εαυτό της να κάνει την μεγαλύτερη έκπληξη.
Θα ήταν ίσως παρακινδυνευμένο αν δίναμε από τώρα τα Όσκαρ στον Οπενχαϊμερ του Κρίστοφερ Νόλαν. Ωστόσο η βιογραφία του σημαντικού πυρηνικού φυσικού δείχνει να γοητεύει μέχρι στιγμής όλα (και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα) τα κινηματογραφικά Σωματεία που βάζουν την ταινία στις λίστες τους με τις καλύτερες επιδόσεις της χρονιάς.
Ειδικότερα ο Οπενχαϊμερ φαίνεται πως από τις Σφαίρες και μετά έχει ανοίξει τον δρόμο μαζεύοντας μόνο νίκες με ελάχιστα φαλτσαρίσματα (όπως την ήττα του Κίλιαν Μέρφι στα Critics Choice από τον Τζιαμάτι). Φαίνεται μάλιστα να πείθει για τις αρετές της και τα μεγάλα κινηματογραφικά σωματεία όπως τους Παραγωγούς (η εντυπωσιακή ταμειακή πορεία του τόσο στην Αμερική όσο και ανά την υφήλιο είναι αρκετή για να τραβήξει την προσοχή τους), τους Σκηνοθέτες και κυρίως τους Ηθοποιούς, οι οποίοι βάζουν την ταινία του Νόλαν σε περίοπτη θέση στα σωματειακά βραβεία τους. Μην εκπλαγείτε λοιπόν αν ο Οπενχαϊμερ στις ανακοινώσεις της Ακαδημίας φτάσει αρκετά ψηλά και μάλιστα μπορεί να φτάσει μέχρι και το ρεκόρ των 13-14 υποψηφιοτήτων (και εδώ θυμίζουμε ότι μόλις τρείς ταινίες το έχουν κατορθώσει αυτό : το Όλα για την Εύα το 1950, ο Τιτανικός το 1997 και το La La Land το 2016).
Δεύτερη στη λίστα έρχεται η Μπάρμπι της Γκρέτα Γκέργουικ. Σαφώς με εξίσου εντυπωσιακή εμπορική πορεία και αρκετά επιμέρους αξιόλογα στοιχεία η φεμινιστική σάτιρα της Γκέργουικ μέχρι στιγμής εκτιμάται επίσης στο Χόλυγουντ. Δεν χωράει λοιπόν αμφιβολία ότι η Γκέργουικ θα είναι η γυναίκα της χρονιάς για τα φετινά Όσκαρ. Με παρουσία στην 10άδα των ταινιών, στην πεντάδα της σκηνοθεσίας, στο σενάριο και φυσικά σε αρκετά καλή θέση στα ερμηνευτικά Όσκαρ (Α γυναικείο για την Μάργκο Ρόμπι και Β Ανδρικό για τον Ραϊαν Γκόσλινγκ) και φυσικά σε αρκετές επιμέρους τεχνικές κατηγορίες (μοντάζ, κουστούμια, Διεύθυνση Παραγωγής, στον Ήχο ενώ στα Τραγούδια θα έχει τη μερίδα του λέοντος με τρία τραγούδια να πλασάρονται ήδη πολύ δυναμικά).
Ο Γιώργος Λάνθιμος ξεκίνησε την εξαιρετική του πορεία με το Poor Things στη Βενετία τον Σεπτέμβριο του 2023 κερδίζοντας το Χρυσό Λιοντάρι. Η δυναμική του επιβεβαιώθηκε μετά την πρώτη προβολή της ταινίας στην Αμερική με αρκετά ενθουσιώδη reviews από τους υποστηρικτές της, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται με εντυπωσιακό τρόπο, διαρκώς. Το Poor Things έκανε την έκπληξη στις Σφαίρες κερδίζοντας το βραβείο της κωμωδίας της χρονιάς αφήνοντας την Μπάρμπι σύξυλη ενώ στα Critics Choice και στα Bafta (παρά την παραφωνία του αποκλεισμού του ίδιου του Λάνθιμου όπως και του Σκορτσέζε από την υποψηφιότητα στην σκηνοθεσία) επιβεβαίωσε ότι η δυναμική της είναι μέσα στην κούρσα με αξιώσεις σε αρκετές κατηγορίες.
Χωρίς αμφιβολία το Poor Things πάει για την ανατροπή και θα έχει παρουσία στην δεκάδα των ταινιών, στην σκηνοθεσία, στο σενάριο, το μοντάζ (για τον Γιώργο Μαυροψαρίδη), μακιγιάζ και Διεύθυνση παραγωγής ενώ το πρωταγωνιστικό τρίο των Έμμα Στόουν (Α γυναικείο), Γουίλεμ Νταφόε και Μάρκ Ράφαλο (Β Ανδρικό) πλασάρεται αρκετά ψηλά με αξιώσεις βράβευσης.
Αντίστοιχη είναι η πορεία και του Μάρτιν Σκορτσέζε και των Δολοφόνων του Ανθισμένου Φεγγαριού που σίγουρα θα πλασαριστούν σε αρκετές μεγάλες κατηγορίες (ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, Α γυναικείο για την Λίλι Γκλαντστοουν, Α Ανδρικό για τον Ντι Κάπριο και Β ανδρικό για τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο) αυξάνοντας κατακόρυφα τον ανταγωνισμό. Μόνη παραφωνία για την ταινία του Σκορτσέζε το ύποπτο κόντεμα που έφαγε στα BAFTA αφού κανένα από τα δυνατά της χαρτιά, που προαναφέραμε, δεν βρίσκεται σε θέση μάχης στα βρετανικά κινηματογραφικά βραβεία.
Ξεκαθαρίζοντας τα δυνατά χαρτιά ο βαθμός δυσκολίας των προβλέψεων αυξάνεται καθώς εδώ φτάνουμε στα ζόρικα. Οι Περασμένες Ζωές της Σελίν Σονγκ ας πούμε είναι μια γλυκόπικρη ταινία που δύσκολα θα αγνοήσουν τα μέλη της Ακαδημίας τουλάχιστον για την δεκάδα τους με τις ταινίες της χρονιάς. Δεν έχει μάλλον ερμηνευτικά ατού για Όσκαρ (τα Bafta βέβαια της δώσανε και ερμηνευτικό nomination) ωστόσο είναι μια ταινία που ενδεχομένως να βρεθεί υποψήφια σε κάποιες καλές κατηγορίες (όπως το σενάριο και το τραγούδι). Το ίδιο ισχύει και για τα Παιδιά του Χειμώνα του Αλεξάντερ Πεϊν που ανεβαίνει ήδη αρκετά και διαθέτει δυνατά ποιοτικά στοιχεία για να προταθεί στο σενάριο, την σκηνοθεσία (ο Πεϊν μπορεί να είναι ο πέμπτος υποψήφιος της λίστας για την σκηνοθεσία και η παρουσία του στην πεντάδα του Σωματείου Σκηνοθετών του δίνει πόντους) και καλή παρουσία σε Α ανδρικό (για τον Πολ Τζιαμάτι) και Β γυναικείο (για την Ντα-Βαϊν Τζοϊ Ράντολφ). Αντίστοιχη εκτίμηση υπάρχει και για το Μαέστρο του Μπράντλεϊ Κούπερ, που σίγουρα θα έχει παρουσία στην δεκάδα των ταινιών αλλά και στα ερμηνευτικά Όσκαρ (Α ανδρικό για τον Κούπερ και Α γυναικείο για την Κάρεϊ Μάλιγκαν) και επίσης κάποια παρουσία στα τεχνικά Όσκαρ (για τον Ήχο, την Φωτογραφία, τα Κουστούμια, το Μακιγιάζ).
Η μάχη των εκπλήξεων θα κορυφωθεί με το πιθανό πλασάρισμα δύο ταινιών που αποτελούν τον άγνωστο Χ της φετινής κούρσας. Η πρώτη ταινία είναι η Ζώνη Ενδιαφέροντος του Τζόναθαν Γκλεϊζερ. Ο Γκλείζερ δεν αποκλείεται να κάνει μάλιστα την έκπληξη και εκτός από την παρουσία του σε Ταινία, Διεθνή Ταινία και Σενάριο να βρεθεί και στη λίστα της Σκηνοθεσίας (αφήνοντας εκτός κάποιο από τα δυνατά χαρτιά της κούρσας, όπως τον Λάνθιμο ή τον Πεϊν, αν συμβεί αυτό).
Η δεύτερη ταινία είναι η Ανατομία μιας Πτώσης της Ζιστίν Τριέ. Ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών δείχνει να κεντρίζει το ενδιαφέρον μέχρι τώρα της προ-οσκαρικής κούρσας με πιθανή παρουσία στην δεκάδα των ταινιών της χρονιάς και ένα πιθανό πλασάρισμα σε Α γυναικείο (για την εκπληκτική Σάντρα Χούλερ που κατά γενική ομολογία αξίζει να βρεθεί στην οσκαρική πεντάδα) και ίσως το Σενάριο. Τέλος ερωτηματικό παραμένει τι ανταπόκριση θα βρούν ταινίες όπως το remake του Color Purple (να θυμίσουμε ότι η πρώτη ταινία του 1985 έχει το αρνητικό ρεκορ των 11/11 χαμένων υποψηφιοτήτων), το εκκεντρικό κοινωνικό ντραμεντί Saltburn της Εμέραλντ Φένελ όπως και το κοινωνικό δράμα All Of Us Strangers (τα οποία αμφότερα πλασαρίστηκαν με αξιοπρόσεκτο τρόπο στα BAFTA) και τέλος το επίσης ιδιαίτερο May December του Τοντ Χεϊνς ενώ κάποιοι εκτιμούν πως απροσδιόριστο αλλά κάποιο υπαρκτό ρόλο μπορεί να παίξει σε κάποιες μεγάλες κατηγορίες το Origin της Άβα Ντι Βερνέ (κάνοντας την απόλυτη έκπληξη με μια παρουσία – σφήνα στον Α γυναικείο για την Ανζουάνε Έλις-Τεϊλορ και πιθανόν στο σενάριο). Για όλα αυτά βέβαια – που για την ώρα είναι στοιχήματα και πονταρίσματα της τελευταίας στιγμής – θα μιλήσει την Τρίτη το απόγευμα (ώρα Ελλάδας) η κάλπη της Ακαδημίας.
*Info: Οι υποψηφιότητες για την 96η Απονομή των βραβείων ‘Όσκαρ θα ανακοινωθούν την Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024 | Η 96η απονομή των βραβείων Όσκαρ θα πραγματοποιηθεί στις 10 Μαρτίου 2024 στο Θέατρο Ντόλμπι του Λος Άντζελες με παρουσιαστή τον Τζίμι Κίμελ.