Selma

Selma της Άβα Ντιβερνέ

με τους Ντέιβιντ Ογιέλοου, Τζιοβάνι Ρίμπιζι, Τιμ Ροθ, Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ, Τομ Γουίλκινσον, Αλεσάντρο Νίβολα, Όπρα Γουίνφρι, Τέσα Τόμσον, Κάρμεν Ετζόγκο

Την άνοιξη του 1965, μια σειρά από δραματικά γεγονότα άλλαξαν την πορεία της Αμερικής και τη σύγχρονη αντίληψη σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών. Θαρραλέοι διαδηλωτές, όπως ο Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, προσπάθησαν αρκετές φορές να προβούν σε ειρηνική πομπή από την πόλη Σέλμα έως το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα διεκδικώντας το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ψήφου. Οι συγκλονιστικές αντιπαραθέσεις, η θριαμβευτική πορεία και η ψήφιση του νόμου περί δικαιωμάτων το 1965, είναι πλέον ένα ανεξίτηλο μέρος της Ιστορίας. Η ανθρώπινη ιστορία όμως της Selma – από τις πολιτικές μάχες στις αίθουσες της εξουσίας μέχρι την πίστη των ανθρώπων και τους αγώνες που έδωσε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ – δεν είχε προβληθεί ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Με δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας & Καλύτερου Τραγουδιού), η ταινία μας μεταφέρει σε μία ταραγμένη περίοδο τη δεκαετία του ‘60 παρουσιάζοντας τους αγώνες που έκανε ο μεγάλος αγωνιστής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ καθώς και τη πορεία διαμαρτυρίας που οργάνωσε από την πόλη Σέλμα ως την Αλαμπάμα προκειμένου να αναγνωριστούν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των μαύρων.

Για την ιστορία, στις 7 Μαρτίου του 1965, οι Αμερικανοί καθώς παρακολουθούσαν τηλεόραση έμειναν έκπληκτοι όταν το πρόγραμμα διεκόπη για να μεταδώσει τις ειδήσεις που έδειχναν βίαιες εικόνες από το δρόμο. Στη Σέλμα της Αλαμπάμα, οι τοπικές αρχές είχαν μόλις επιτεθεί σε διαδηλωτές, οι οποίοι ζητούσαν το δικαίωμα της ψήφου να ισχύει για όλους τους Αμερικανούς. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξουν δεκάδες τραυματίες και ένα πορτρέτο του 20ου αιώνα που να απεικονίζει πολλούς ντροπιασμένους και εξοργισμένους.

Το δικαίωμα του εκλέγειν, το απέκτησαν, για πρώτη φορά οι μαύροι Αμερικάνοι (ή τουλάχιστον οι μαύροι άνδρες) το 1870 με την ψήφιση της 15ης Τροποποίησης αλλά για σχεδόν 100 χρόνια αργότερα το δικαίωμα αυτό αφαιρέθηκε σταδιακά από τους κατοίκους πολλών πόλεων.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘60, τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα άσχημα σε τμήματα του Νότου – ειδικά στην Αλαμπάμα. Η συγκεκριμένη περιοχή είχε γίνει καθοριστικό σημείο για τις μάχες των πολιτικών δικαιωμάτων, με αφορμή το περιστατικό της Ρόζα Παρκς, μίας μαύρης γυναίκας, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε λεωφορείο στο Μοντγκόμερι. Πολλοί μαύροι, σε όλη την πολιτεία, υπέβαλλαν αίτηση για το δικαίωμα της  ψήφου, η οποία όμως είχε απορριφθεί κατ’ επανάληψη από τοπικές αρχές. Μέχρι το 1965, υπήρχαν επαρχίες της Αλαμπάμα, όπου ούτε ένας μαύρος δεν είχε ψηφίσει σε εκλογές των προηγούμενων 50 χρόνων.