Τα καινούρια φρένα του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου;

του Τέλλου Φίλη

(Η αρχική φώτο είναι από την ταινία ΛΟΥΤΟΝ του Μιχάλη Κωνσταντάτου που συμμετεχει αυτες τις μερες στο επισημο διαγωνιστικο τμημα του φεστιβαλ του Σαν Σεμπαστιαν)

Τι είναι αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ τον Υπουργό Πολιτισμού κι αποφάσισε να αντικαταστήσει τον κο Παπαλιό στην προεδρία του ΕΚΚ; Φαντάζομαι πως το ίδιο αναρωτηθήκαμε όλοι μας όταν μάθαμε την παραίτηση του κου Παπαλιού για «προσωπικούς λόγους» η οποία έγινε άμεσα αποδεκτή. Λίγοι όμως θα μπορούσαν να υποθέσουν την ακατανόητη ενέργεια της αντικατάστασής του, με κάτι από τη μυρωδιά των χρόνων που η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και οι λοιπές συνδικαλιστικές δυνάμεις έλυναν κι έδεναν στο Κέντρο. Κι ενώ η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης μόλις 100 μέρες πριν, μιλούσε για «ιερές αγελάδες» στην ΕΡΤ και με τα γνωστά της ακατανόητα επίσης επιχειρήματα και πράξεις, έβαζε μαύρο στις δημόσιες συχνότητας, η ίδια αυτή κυβέρνηση δια του υπουργού της μοίρασε το παρακάτω δελτίο Τύπου: [ Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου ανατίθενται τα καθήκοντα του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στον σκηνοθέτη κ. Τώνη Λυκουρέση. Τα καθήκοντα του αντιπροέδρου αναλαμβάνει η παραγωγός κινηματογράφου κα Φοίβη Αγγελοπούλου, ενώ ο συγγραφέας και σεναριογράφος κ. Πέτρος Μάρκαρης θα είναι το νέο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Η υπόλοιπη σύνθεση του Δ.Σ. παραμένει ως έχει. Τα καθήκοντα του γενικού διευθυντή του ΕΚΚ θα εξακολουθήσει να ασκεί ο κ. Γρηγόρης Καραντινάκης. «Η διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου υπό τη νέα της σύνθεση κάνει ένα νέο ξεκίνημα», δήλωσε σχετικά ο κ. Παναγιωτόπουλος. «Ο ελληνικός κινηματογράφος διανύει μια περίοδο κατά την οποία οι οικονομικοί πόροι είναι λίγοι. Και όμως οι ελπίδες είναι πολλές. Αυτό οφείλεται στο ταλέντο, στο πείσμα, στη φαντασία, στη δημιουργικότητα και στη σκληρή δουλειά όλων των ανθρώπων του χώρου. Να στηρίξουμε μαζί τη νέα προσπάθεια. Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού είναι έτοιμο να ακούσει όλους και να συνεργαστεί με όλους για το καλύτερο». ] Μάλιστα. Πέρα από το αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι η σύνταξη στα 68 είναι μύθος, αναρωτιέμαι, αν το να επιλέξεις άτομα που βεβαίως αντιπροσωπεύουν μια άλλη γενιά δημιουργών, άλλης αισθητικής και νοοτροπίας, βοηθά σε κάτι το ΕΚΚ και μάλιστα σε μια από τις καλύτερες στιγμές του ΕΚΚ που εξακολουθεί και «υπάρχει» έστω και με γενναία περικοπή της χρηματοδότησής του, έχοντας μια θριαμβευτική πορεία στα φεστιβάλ του κόσμου, κι έχοντας στα σκαριά ταινίες όπως τις: ΛΟΥΤΟΝ του Μιχάλη Κωνσταντάτου ΞΕΝΙΑ του Πανου Κούτρα, ΓΚΡΙΖΟ ΦΩΣ του Γιαννη Οικονομίδη, ΣΑΡΩΜΑ του Σύλλα Τζουμέρκα, ΟΧΘΕΣ του Παναγιώτη Καρκανεβάτου, ΤΕΤΑΡΤΗ 04:45 του Νίκου Αλεξίου. H κα Αγγελοπούλου έχει διατελέσει production manager σε 11 ταινίες από το 1971 έως σημερα.Οι 8 απ’αυτες ήταν του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η πρώτη εμφάνιση στον κινηματογράφο του κου Λυκουρέση ήταν ως ηθοποιός στην “Αναπαράσταση” του Θόδωρου Αγγελόπουλου και ο κος Πέτρος Μαρκαρης υπήρξε σεναριογράφος σε 11 ταινίες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ηθοποιός σε 2 ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και σεναριογράφος σε 1 ταινία του Τόνυ Λυκουρέση. Σκέφτομαι αν η επιλογή των συγκεκριμένων προσώπων, καθ’ όλα σεβαστών, κι όλα με ένα παρελθόν στον κινηματογράφο, είναι η καλύτερη επιλογή για την συνέχιση της εντυπωσιακής πορείας που ξεκίνησε με τους Γιώργο Λάνθιμο, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, Μενέλαο Καραμαγγιώλη, Βαρδή Μαρινάκη, Φίλιππο Τσίτο, Πέννυ Παναγιωτοπούλου, Έκτορα Λυγίζο, Αλέξανδρο Αβρανά, και τόσους άλλους νέους δημιουργούς που έχουν κατακτήσει όχι με τη συνδικαλιστική τους δράση ή βάσει κάποιας νοητής επετηρίδας στη χρηματοδότηση των ταινιών τους, την παγκόσμια κινηματογραφική κριτική κι αρκετοί απ’αυτους, μέρος του ελληνικού κοινού που αντιστέκεται στις τηλεοπτικότητες. Κι αναρωτιέμαι γιατί αυτή η κυβέρνηση μισεί τόσο αυτόν τον σύγχρονο κινηματογράφο; Γιατί πιστεύει τόσο στο παρελθόν; Γιατί κοιτάει καχύποπτα το μέλλον; Γιατί δεν τολμά πραγματικά να κάνει το ριζοσπαστικά κοσμοπολίτικο άνοιγμα προς τα έξω; Και τέλος γιατί ενώ υπάρχουν, όχι πολλά, αλλά αρκετά άτομα να επανδρώσουν με πείρα και συμμετοχή σε ξένα φεστιβάλ και κατέχοντες την γλώσσα των διεθνών αγορών του κινηματογράφου σήμερα , επιλέγει πρόσωπα που τη νέα θέση τους – και λογικό είναι – θα την δουν σαν επιβράβευση της μέχρι τώρα πορείας τους στο χώρο, αλλά που φύσει και θέσει αδυνατούν να οδηγήσουν το ελληνικό σινεμά στην μονή προοπτική που του αξίζει. Αυτήν των ξένων Αγορών , των συμπαραγωγών, των συμμετοχών σε φεστιβάλ και της αποτύπωσης της νέας αισθητικής των δημιουργών μας, πέρα και πάνω από μικροπολιτικές σκοπιμότητες κι επιρροές. Δεν έχω παρά να ευχηθώ γερό στομάχι κι υπομονή στον ακάματο Γρηγόρη Καραντινάκη και τον βετεράνο Αλέξη Γρίβη και σε 2-3 κορίτσια ακόμη, που ξέρω ότι “σκίζονται” για το καλύτερο, για την απρόσκοπτη συνέχεια της τόσο καλής εικόνας του Ελληνικού Κινηματογράφου διεθνώς.

Ο Γιώργος Παπαλιός και Τέλλος Φίλης στην πρεμιέρα του Κυνόδοντα στα σκαλιά του Δαναού στην Αθήνα