Τα Παιδιά του Χειμώνα : Μια γλυκόπικρη εμπειρία για τα γυρίσματα της ζωής

Με μικρή καθυστέρηση (λόγω του χριστουγεννιάτικου κλίματος που επικρατεί μέσα στην ταινία) κυκλοφορεί η νέα ταινία του Αλεξάντερ Πεϊν στις αίθουσες. Τα Παιδιά του Χειμώνα (ή Holdovers όπως είναι ο αγγλικός τίτλος) είναι μάλλον μια από τις καλύτερες ταινίες του Πεϊν – μαζί με τη Νεμπράσκα και το Πλαγίως – καθώς διαθέτει μια εξαιρετική παλέτα όλων των ανθρώπινων συναισθημάτων σε τέτοιο βάθος και με αφοπλιστική ειλικρίνεια καθώς οι εναλλαγές ανάμεσα στο βαθιά δραματικό και το αληθινά κωμικό που βιώνουν οι ήρωες σε αυτό το αρχικά κλειστό δράμα και αργότερα road movie είναι διαρκείς.

Είναι μια ταινία πραγματικά τρυφερή, ανθρώπινη, γλυκόπικρη, που κλείνει απολαυστικά το μάτι στα 70s καθώς παίζει εξαιρετικά με την αισθητική και το σινεμά δημιουργών της εποχής όπως ο Μαϊκ Νίκολς, ο Ρόμπερτ Άλτμαν, ο Μπομπ Ράφελσον ή ο Χαλ Άσμπι. Όμως ο Πεϊν δεν στέκεται μόνο εκεί καθώς καταφέρνει να φέρει την ταινία στα μέτρα του παρουσιάζοντας μια απόλυτα συνεκτική ιστορία με απολαυστική αφήγηση ενώ για συμπλήρωμα διαθέτει τρεις καταπληκτικούς πρωταγωνιστές σε τρεις πραγματικά υπέροχες ερμηνείες.

Για αρχή ο Ντομινίκ Σέσσα, ο νεαρός μαθητής που μένει για Χριστούγεννα στο Κολλέγιο μιας που η μητέρα του επιλέγει να κάνει τότε τον δεύτερο μήνα του μέλιτος αντί να είναι με τον γιο της. Ύστερα η Νταβαϊν Τζόι Ράντολφ, η υπέροχη μαγείρισσα του κολλεγίου που ξεμένει και αυτή όταν χάνει τον αγαπημένο της μοναχογιό στο Βιετνάμ και τέλος ο τεράστιος Πολ Τζιαμάτι, ο καθηγητής φιλοσοφίας του κολλεγίου που επίσης ξεμένει για τις γιορτές όταν αναλαμβάνει να προσέχει τους λιγοστούς εναπομείναντες μαθητές. Πολύ πιθανόν να βρούμε τόσο τον Τζιαμάτι όσο και την Ράντολφ στους νικητές των φετινών Όσκαρ και όχι άδικα.

Τα Παιδιά του Χειμώνα αποτελούν ουσιαστικά μια γλυκόπικρη υπενθύμιση για τα απίστευτα και απρόβλεπτα γυρίσματα της τύχης που μας διαμορφώνουν. Και πέρα από αυτό και ένα αληθινό κινηματογραφικό δώρο, ίσως το πρώτο που μας προσφέρει το 2024!