Τι να δείτε σήμερα, Τετάρτη, στο 56ο ΦΚΘ

του Στάθη Κόλια

Καλησπέρα κυρίες και κύριοι

Το Φεστιβάλ συνεχίζεται και για ακόμη μία ημέρα υπάρχουν πολλές όμορφες ταινίες για να απολαύσετε. Οι ταινίες που ξεχωρίζουν γι’ αυτή την ημέρα έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την σκοτεινή ενδυμασία και την αναφορά στο απειλητικό πολιτικό παρελθόν και παρόν που κρύβει κάθε χώρα ή στο απειλητικό βίαιο εσωτερικό του ίδιου του ανθρώπου. Με το χιούμορ βέβαια να συνυπάρχει σε κάποιες ταινίες λειτουργώντας σατιρικά μα και καθαρτικά.

Σε κάθε περίπτωση καλό φεστιβάλ!

«Chevalier» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (στις 17.30 Τώνια Μαρκετάκη)

Μια παρέα αντρών επιστρέφει από χειμερινή εκδρομή ψαρέματος σ’ ένα γιοτ. Όταν μια μηχανική βλάβη τους εγκλωβίζει στο σκάφος, κάπου στον Σαρωνικό, θα σκοτώσουν την ώρα τους μ’ ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που ονομάζεται «Chevalier». To Chevalier είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο και βαθιά ανταγωνιστικό. Κανείς δεν θα κατέβει από το σκάφος αν δεν ανακηρυχτεί ο νικητής.

Μία γυναίκα σκηνοθέτρια κάνει μία ταινία με ταλαντούχο ετερόκλητο αντρικό cast μιλώντας για την αντρική φιλία και εξερευνώντας και εξαντλώντας τα όρια του κάθε άντρα. Και το αποτέλεσμα είναι μία κατάμαυρη σάτιρα στην οποία ξεχωρίζει το αναμφισβήτητο ταλέντο του μελαγχολικού κωμικού Μάκη Παπαδημητρίου.

«Interruption» του Γιώργου Ζώη (στις 18.00 Ολύμπιον)

Οι τελευταίοι θεατές παίρνουν τις θέσεις τους. Η παράσταση της Ορέστειας ξεκινάει. Ξαφνικά, τα φώτα σβήνουν και η σκηνή βυθίζεται στο σκοτάδι. Μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών με όπλα στα χέρια ανεβαίνουν στη σκηνή. Ζητάνε συγγνώμη για τη διακοπή και προσκαλούν όσους θεατές επιθυμούν να ανέβουν στη σκηνή μαζί τους. Η παράσταση συνεχίζεται κανονικά με μια μόνο διαφορά: η ζωή μιμείται την τέχνη και όχι το αντίστροφο.

Ο βραβευμένος δημιουργός πολλών ταινιών μικρού μήκους Γιώργος Ζώης κάνει την πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά που αποτελεί ένα εγκεφαλικό δύσκολο πόνημα που εξερευνά τα όρια της αλήθειας και του ψέματος. Εφαρμόζοντας το αρχαίο δράμα στο σήμερα ασκεί ένα δριμύ κατηγορώ στην κοινωνία της κατανάλωσης και στον σημερινό κόσμο της τηλεόρασης που έχει καταστήσει τον κόσμο αμέτοχους και αναίσθητους.

«Γυάλινη Χώρα του Τζέραρντ Μπάρετ (στις 18.00 Ολύμπιον)

Με φόντο το σύγχρονο Δουβλίνο, ο Τζον, ένας νεαρός οδηγός ταξί, περνά τη μίζερη καθημερινότητά του δουλεύοντας νυχτερινή βάρδια και φροντίζοντας την αλκοολική μητέρα του. Προκειμένου να βρει χρήματα για την κλινική αποτοξίνωσης της μητέρας του, ο Τζον θα καταφύγει σε πράξεις που δεν φανταζόταν ότι θα έκανε ποτέ.

Το ελλειπτικό, συγκινητικό δράμα του Ιρλανδού σκηνοθέτη Τζέραρντ Μπάρετ είναι μια ειλικρινής σπουδή για τη δυσλειτουργική –το λιγότερο– σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού, αλλά κι ένα πορτρέτο της ιρλανδικής εργατικής τάξης και της οικονομικής εξαθλίωσης που βιώνουν άνθρωποι σαν τον Τζον.

«Ο Θησαυρός» του Κορνέλιου Πορουμπόιου (στις 20.30 Ολύμπιον)

Ο Κόστι ζει μια ήσυχη ζωή. Τις νύχτες τού αρέσει να διαβάζει ιστορίες στον εξάχρονο γιο του για να τον πάρει ο ύπνος. Ο αγαπημένος τους είναι ο Ρομπέν των Δασών. Ο Κόστι πιστεύει πως είναι κάτι σαν τον ήρωα της ιστορίας αυτής – κάποιος που διορθώνει τα προβλήματα και υπερασπίζεται τους καταπιεσμένους. Ένα απόγευμα, ο γείτονάς του τον επισκέπτεται απρόσμενα και μοιράζεται μαζί του ένα μυστικό: είναι σίγουρος πως ένας θησαυρός βρίσκεται θαμμένος στον κήπο των παππούδων του. Αν ο Κόστι τον βοηθήσει νοικιάζοντας έναν ανιχνευτή μετάλλων, θα του δώσει τα μισά απ’ ό,τι βρουν. Αν και στην αρχή έχει τις επιφυλάξεις του, ο Κόστι δεν μπορεί να αντισταθεί στην πρόταση και μπαίνει στο κόλπο. Οι δύο συνωμότες έχουν ένα Σαββατοκύριακο για να βρουν τα λάφυρα.

Ο Πορομπόιου καταγράφοντας μία μοντέρνα σισύφεια ιστορία της δύσκολης καθημερινότητας ενός Ρουμάνου καταφέρνει να συνδυάσει το χιούμορ με στιγμές έντασης που θυμίζουν θρίλερ. Παράλληλα όμως ενώ δημιουργεί μία ειλικρινή ιστορία για το τώρα της χώρας του, καταφέρνει να μιλήσει και για το σκοτεινό παρελθόν της προσδίδοντας στην ταινία πολιτική χροιά, πράγμα που αποτελεί χαρακτηριστικό των ταινιών του.

«Νεκροταφείο της Δόξας» του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν (στις 23.00 Ολύμπιον)

Στρατιώτες που πάσχουν από μία μυστηριώδη νόσο που τους βυθίζει σε ύπνο μεταφέρονται σε μια προσωρινή κλινική που στεγάζεται σ’ ένα παλιό σχολείο. Ο χώρος, γεμάτος από αναμνήσεις, γίνεται ένας αποκαλυπτικός κόσμος για την Τζεντζίρα, μια νοικοκυρά και εθελόντρια, όταν αυτή ξεκινά να προσέχει τον Ιτ, έναν όμορφο στρατιώτη που δεν έχει οικογενειακούς επισκέπτες. Η Τζεν γίνεται φίλη μετη νεαρή Κενγκ, ένα μέντιουμ  που χρησιμοποιεί τις μεταφυσικές της ικανότητες για να βοηθήσει τα αγαπημένα πρόσωπα των ανδρών που βρίσκονται σε κώμα να έρθουν σ’ επαφή μαζί τους. Οι γιατροί εξερευνούν μεθόδους ν’ ανακουφίσουν τους άνδρες από τα ταραχώδη όνειρά τους, δοκιμάζοντας μέχρι και τη θεραπεία με έγχρωμο φως. Η Τζεν ανακαλύπτει το απόκρυφο σημειωματάριο του Ιτ, που είναι γεμάτο παράξενα γραφόμενα και κυανοτυπίες. Το αινιγματικό σύνδρομο των στρατιωτών και ο μυθικός αρχαίος τόπος πάνω στον οποίο έχει χτιστεί η κλινική μπορεί κάπως να συνδέονται. Η μαγεία, η θεραπεία, ο έρωτας και τα όνειρα είναι όλα μέρη της ευάλωτης διαδρομής της Τζεν προς τη βαθύτερη γνώση του εαυτού της και του κόσμου γύρω της.

Ο βραβευμένος Ταιλανδός σκηνοθέτης με το Χρυσό Φοίνικα το 2011 επιστρέφει για να αγγίξει για ακόμη μια φορά τα όρια μεταξύ φανταστικού και πραγματικότητας. Τώρα στην πιο πολιτική του ταινία αφηγείται ένα παραμύθι στο οποίο σημειολογικά πρωταγωνίστρια είναι η ίδια του η χώρα αποτυπώνοντας με συναίσθημα την επίπονη ιστορία της.

«Φρενίτιδα» του Εμίν Αλπέρ (στις 23.00 Ολύμπιον)

Η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται στη δίνη της πολιτικής βίας. Ο Χαμζά, ένας υψηλόβαθμος αστυνομικός, προτείνει στον Καντίρ την αποφυλάκιση υπό έναν δεσμευτικό όρο: προκειμένου ν’ αποφυλακιστεί, θα πρέπει να ενταχθεί σε μια μονάδα των μυστικών υπηρεσιών της οποίας τα μέλη εργάζονται ως σκουπιδιάρηδες. Ο Καντίρ δέχεται και ξεκινά να μαζεύει σκουπίδια από τις φτωχογειτονιές, ελέγχοντας αν μέσα σ’ αυτά βρίσκονται υλικά που σχετίζονται με την κατασκευή βομβών. Σε μία απ’ αυτές τις γειτονιές, ο Καντίρ βρίσκει τον μικρό του αδελφό, Αχμέτ. Ο Αχμέτ δουλεύει στο δήμο, στην ομάδα που αναλαμβάνει την εξολόθρευση αδέσποτων σκύλων. Η απροθυμία του Αχμέτ να συνδεθεί αδελφικά με τον Καντίρ, παρά την επιμονή του τελευταίου, οδηγεί τον Καντίρ να πλάσει ιστορίες συνωμοσίας που εξηγούν την αποστασιοποίηση του αδελφού του.

Ο Αλπέρ δυστυχώς μην γνωρίζοντας ξεκάθαρα τι ακριβώς θέλει να είναι η ταινία του δεν προσδίδει τον κατάλληλο ρυθμό με αποτέλεσμα ειδικά στο πρώτο μισό η ταινία να κάνει κοιλιά. Στο δεύτερο μισό όμως με όπλο μία εξαιρετική φωτογραφία και μία διεισδυτική σκηνοθεσία η «Φρενίτιδα» μαζί με ένα ανατρεπτικό φινάλε μιλάει μέσα από την παράνοια που κατοικεί σε μία οικογένεια για την παράνοια μιας ολόκληρης χώρας.