Τζιν Χάκμαν: Πληθωρικός ακόμη κι όταν ήταν λακωνικός
Το χάρισμά του ήταν ότι έμοιαζε πάντα κοινός θνητός, ένας από εμάς, καθόλου σταρ - Ο Γ. Παππάς γράφει για τον θρύλο του Χόλιγουντ που έφυγε από τη ζωή
Λέξεις: Γιώργος Παππάς
Το χάρισμά του ήταν ότι έμοιαζε πάντα κοινός θνητός, ένας από εμάς, καθόλου σταρ.
Και σου έδινε την αίσθηση πως μπορείς κι εσύ, ένας κοινός, να γεμίζεις την οθόνη όπως αυτός, να εξαφανίζεις ή να εξυψώνεις συμπρωταγωνιστές, να συμβολίζεις και να γράφεις ιστορία και ιστορίες.
Προφανώς τα δύο Όσκαρ του, ο Popeye Doyle στον Άνθρωπο από την Γαλλία (πρώτος από την γενιά του που κέρδισε) και ο καθρέφτης του κακού στους Ασυγχώρητους είναι αυτά που θα μονοπωλήσουν μνήμες και εικόνες.
Αλλά τον θυμάμαι περισσότερο στο Mississippi Burning, εκεί που ενσάρκωσε ακεραιότητα (αυτό που σήμαινε ή νομίζουμε ότι σημαίνει η Αμερική) και δύναμη (η εστίαση της κάμερας όταν βάζει το ξυράφι στο λαιμό του κακού) και τρυφερότητα (στις λιγομίλητες σκηνές με την ΜακΝτόρμαντ).
Τον θυμάμαι να δίνει πρόσωπο στο άγχος του ενήλικα που πρέπει να σταθεί απέναντι ή δίπλα στους γονείς/ στην προηγούμενη γενιά, στο νεανικό του I Never Sang for my Father.
Φυσικά στην Συνομιλία του Κόπολα, στην βύθιση στην παράνοια των παρασίτων ήχου και κόσμου. Στην άλλη βύθιση, στην φιλαργυρία, στην αγαπημένη μεγαλεπήβολη αποτυχία του Eureka. Να καθοδηγεί και να εμπνέει τους ταπεινούς αυτού του κόσμου ως προπονητής μπάσκετ στο Hoosiers.
Στους ατέλειωτους δεύτερους, πραγματικά υποστηρικτικούς ρόλους του- είτε στο πώς φρόντισε τον ημιάγνωστο τότε Πατσίνο στην λούμπεν περιπλάνησή τους στο Σκιάχτρο, ή στην μπαρουτοκαπνισμένη αφέλεια που οδηγεί σε θάνατο στην Αποστολή στη Νικαράγουα, ή στην κομψότητα με τη οποία συνόδευε την Gena Rowlands στο Μια Άλλη Γυναίκα, ή στις αποχρώσεις του μοχθηρού: είτε στυλιζαρισμένα στο Quick & the Dead, ή ασφυκτικά στο Αδιέξοδο και το Crimson Tide ή υποδόρια όπως στο Under Suspicion. Χωρίς σοβαροφάνεια, ευφυούς κωμικού χρονισμού, είτε στο πεντάλεπτό του στο Φρανκενστάιν Τζούνιορ ή ως ο κόμικ Λούθορ του Σούπερμαν ή ως ο πάτερ Τάνενμπάουμ.
Απόδειξη ότι τα όνειρα του κινηματογράφου μπορεί να είναι φτιαγμένα από χώμα και νερό, από την δική μας ύλη.
Πληθωρικός ακόμη κι όταν ήταν λακωνικός, Gene Hackman, 1930-2025
*Ο Γιώργος Παππάς είναι απόφοιτος και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγγραφεας
