La Singla– Ένας προσωπικός αγώνας ανάμεσα στη σιωπή και στο φλαμένκο
Ένα κείμενο για την ταινία έναρξης του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
Με το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών να μονοπωλεί δικαίως την επικαιρότητα το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ χάνει μεγάλο μέρος από την δυναμική του που ελπίζουμε να βρει κάπως τις επόμενες μέρες. Αφετηρία της φετινής διοργάνωσης ήταν ένα ισπανικό ντοκιμαντέρ για μια άγνωστη μορφή του φλαμένκο, που γοήτευσε τους πάντες την δεκαετία του ’60 με το μοναδικό ταλέντο της να χορεύει αν και υπήρξε κωφή.
Η Αντόνια Σίνγκλα υπήρξε μια θρυλική μορφή του φλαμένκο στην Ισπανία την δεκαετία του ’60. Το γεγονός πως υπήρξε κωφή αλλά και η απότομη και ξαφνική εξαφάνιση της από την επικαιρότητα αυξάνει το μέγεθος του μύθου της καθώς αυτό το ιδιαίτερο ταλέντο μπήκε με κρότο στα καλλιτεχνικά δρώμενα και έφυγε το ίδιο ξαφνικά. Γεννημένη σε μια παραγκούπολη Ρομά της Βαρκελώνης, το Σομορόστρο (το οποίο σήμερα αποτελεί τουριστική ακτή για τους επισκέπτες της καταλανικής μεγαλούπολης) μεγάλωσε σε πέρα για πέρα φτωχικό περιβάλλον και διαγνώστηκε σε πολύ μικρή ηλικία με κώφωση. το γεγονός αυτό δεν την εμπόδισε να μάθει να χορεύει φλαμένκο ακολουθώντας τα παλαμάκια της μητέρας της και αργότερα τις δονήσεις από τον ρυθμό των μουσικών και των χορευτών γύρω της. Ξεκίνησε ερασιτεχνικά και στα 17 της είχε ήδη μια διεθνή καριέρα με αμέτρητους θαυμαστές και δεκάδες εμφανίσεις σε θέατρα, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και βέβαια εξώφυλλα δίσκων και περιοδικών. Πριν καν κλείσει τα 30 η Σίνγκλα αποσύρθηκε και χάθηκε ξαφνικά από την δημοσιότητα. Το γιατί όπως και δεκάδες άλλα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την πορεία της στο χώρο του φλαμένκο προσπαθεί να απαντήσει η Παλόμα Θαπάτα μέσα από την έρευνα ενός νεαρού κοριτσιού, της Έλενα, που αποφασίζει να αναζητήσει τα χαμένα ίχνη της Σίνγκλα.
Ακολουθώντας τον ζωοφόρο και παθιασμένο ρυθμό του φαλμένκο η Θαπάτα ακολουθεί βήμα βήμα την ζωή της Σίνγκλα, μας αφηγείται τη ζωή της και παραθέτει συνεντεύξεις ανθρώπων που την γνώρισαν ή την θαύμαζαν, όμορφα ντοκουμέντα φωτογραφικά και κινηματογραφικά από την εποχή της. Μια όμορφη και αρκετά καλογυρισμένη ταινία όχι απλά για ένα κωφό κορίτσι που κέρδισε τη ζωή μέσα από το φλαμένκο. Πολύ περισσότερο μια ιστορία ενός προσωπικού αγώνα ανάμεσα στην σιωπή και στη ζωή που σε κερδίζει και βλέπεται με κομμένη την ανάσα.
