Μία εντελώς ακατανόητη έκθεση με πρόσχημα τη Μικρασιατική καταστροφή
Γιατί έπρεπε να γίνει άλλη μία έκθεση για το 22 όταν δεν έχουμε επαρκές υλικό να την υποστηρίξουμε.
Ως εγγονή Ποντίων προσφύγων και ως φιλότεχνος που έχει δει εκατοντάδες εκθέσεις εδώ, στην Αθήνα και το εξωτερικό με αυξημένες προσδοκίες επισκέφθηκα την έκθεση στο Τελλόγλειο.
Με τα λίγα μου κολλυβογράμματα ξέρω πως μία έκθεση συνιστά ένα αφήγημα και είναι στημένη από τον μουσειολόγο της με τέτοιον τρόπο ώστε να διατρέχει την έκθεση μία κόκκινη (ας είναι και μωβ) κλωστή. Μπορεί να είμαι αναλφάβητη αλλά τίποτε τέτοιο δεν είδα.
«Ξεριζωμοί» πολλοί ως ο ένας ο δικός μας να μην είναι αρκετός να στήσει κανείς μία έκθεση. Μεσίνης και Κατσάγγελος με τις φωτογραφίες του ο πρώτος και με βίντεο ο δεύτερος μας έδωσαν την αίσθηση του σημερινού ξεριζωμού με εξαιρετικό τρόπο.
Ο Χρήστος Αλαβέρας ζωγράφισε μία τεράστια εικαστική σύνθεση επηρρεασμένος από τις φωτογραφίες του Μεσίνη. Είδαμε μία τάξη μικρών παιδιών να παρακολουθεί την μουσειοπαδαγωγό με απόλυτη προσήλωση. Αυτή είναι η ελπίδα μας.
Διάβασα το κείμενο της έκθεσης στην parallaxi και, ειλικρινά, δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να γίνει άλλη μία έκθεση για το 22 όταν δεν έχουμε επαρκές υλικό να την υποστηρίξουμε.
Η δεύτερη ενότητα της έκθεσης ήταν όσα παρουσίασα παραπάνω.
Η πρώτη ήταν εξαιρετικά έργα του Σπύρου Παπαλουκά και των Βαλσαμάκη, Μηνά Αβραμίδη, Χαλεπά-Κατσάτου καθώς και τα έργα του Περικλή Βυζάντιου από τη μικρασιατική εκστρατεία, και φωτογραφικό υλικό του Αρχείου Στρατή Δούκα στο Α.Π.Θ. Ειλικρινά δεν κατανόησα την οργανική σχέση των εξαιρετικών έργων (τα πιάτα από την Κιουτάχεια του Αβραμίδη) και τα έργα των άλλων ζωγράφων με το βαρύ θέμα της έκθεσης.
Η Άννα-Μαρία Τσακάλη φτιάχνει το πορτρέτο του πρόσφυγα παππού της και τιμά την προσφυγική καταγωγή της. Οι ηχογραφημένες μαρτυρίες επιζώντων της καταστροφής της Σμύρνης από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού (Ι.Α.Π.Ε.) θέλουν αφοσίωση και πολλή ώρα να τις απολαύσεις.
Τη μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη, “Third Kind”, την έχασα, αλήθεια πού προβάλλεται;
Αγαπώ το Τελλόγλειο, καθώς ανήκει στο ακαδημαϊκό μου σπίτι και λυπάμαι όταν οι εκθέσεις του δεν είναι λαμπρές. Γιατί έχει φιλοξενήσει λαμπρές εκθέσεις το Τελλόγλειο: διδακτικές, άψογες και πρωτότυπες.
